Χθες ήμουν στην πρεμιέρα του Άρη...

Χθες ήμουν στην πρεμιέρα του Άρη. Ένα έργο της Σοφίας Αδαμίδου Σκηνοθεσία: Βασίλης Μπισμπίκης Στον ρόλο του Άρη o Τάσος Σωτηράκης.
Χθες βράδυ μπαίνοντας στο #Cartel τεχνοχώρος https://facebook.com/CartelTexnoxoros/ δεν περίμενα να δω τον Άρη. Έτσι τουλάχιστον διάβασα στο Περιοδικό Κατιούσα.

Ότι θα δω έναν ηθοποιό που μοιάζει στον Άρη. Περίμενα να δω έναν ηθοποιό. Σίγουρα έναν καλό ηθοποιό έχοντας υπόψιν τις κριτικές αλλά σε καμία περίπτωση δεν πίστευα ότι θα μπορούσε ο Άρης να είναι εκεί. (Το ίδιο παθαίνω γράφοντας τώρα σε ένα δωμάτιο γεμάτο πορτραίτα.) Ο Άρης είναι νεκρός, είναι πίσω βαθιά στην ιστορία και οι σελίδες που μιλούν για αυτόν είναι εκατομμύρια και γεμάτες "ζιζάνια". Ή μήπως όχι; Ε λοιπόν αυτήν την απορία μου την έλυσε ο Άρης αυτοπροσώπως.

Επισκέφθηκα ένα παλιό βιομηχανικό κτήριο, το #Cartel, που μοιάζει να σε τραβάει από τον θόρυβο του κέντρου μέσα σε μία γειτονιά βγαλμένη από την Gotham City στην Αγίας Αννης. Ο χώρος ασφυκτικά γεμάτος και εγώ κουρασμένος περίμενα την έναρξη και την λήξη. Πήγα άλλωστε να δω μια βιογραφία. Έτσι πίστεψα. Αν δεν έχεις ιδέα τι θα δεις ετοιμάσου να μείνεις κάγκελο. Δεν θα δώσω περιγραφή... Να πάτε να το δείτε. Θα σας πω μόνο πως ένιωσε η καρδιά μου. Πως ένιωσε η ψυχή μου και τι παλιοκούβαρο έγινε το μυαλό μου. Μην με παρεξηγήσεις αγαπητέ φίλε μου. Την δουλειά μου πήγα να κάνω. Πήγα να δω μια παράσταση και να γράψω μια έκθεση που θα συγκρίνει την εθνική αντίσταση της Ελλάδος με αυτήν της Κορέας μέσα στην ιστορία και σε δεύτερη φάση την πρόσβαση των Ελλήνων στην τέχνη και αντίστοιχα των Κορεατών.

Δεν είχα καμία πρόθεση να συναντήσω την ιστορία. Δεν είχα ίσως τα κότσια να συναντήσω την ιστορία. Κάθισα λοιπόν και περίμενα έχοντας μαζί μου νερό, ένα αναψυκτικό και μια σοκολάτα. Δεν άγγιξα τίποτα από αυτά όμως... Όταν διψασα μου έδωσε ο Άρης να πιω από το ποτό του αν και τα δάκρυα μου ήταν αρκετά νομίζω και όταν πείνασα μου έδωσε να φάω τα λυσσακά μου. Με τους Villagers of Ioannina city να έχουν γράψει την μουσική και γενικά με πολύ θόρυβο αρχίζεις να περνάς στην απέναντι όχθη.
Ο Αχέροντας ποταμός της ιστορίας έχει δύσκολο βαρκάρη και σου κοστίζει ακριβά να περάσεις απέναντι. Κάπως έτσι είναι η πύλη της ιστορίας. Γεμάτη κραυγές και μια ματωμένη κλειδαριά που έσπασε για λογαριασμό σου ο Τάσος... Βασικά ο Άρης.

Καθώς ο Άρης μου μιλούσε είδα τον Μάο να έχει ακουμπήσει σε μια ντουλάπα και να μονολογεί "Ο Άρης... Αν ο Άρης περνούσε το κίτρινο ποτάμι. Αν αυτός περνούσε το κίτρινο ποτάμι θα σταματούσαν οι αντάρτες μας στην Πορτογαλία" και εκεί κάπου κούνησε καταφατικά το κεφάλι του ο Τσε που καταπιάστηκε αμέσως με τους σορούς από εφημερίδες ανάβοντας το πούρο του από μια λάμπα πετρελαίου. Αυτή η λάμπα.... Ίσα που έδειχνε το μονοπάτι στα στρατεύματα του Κιμ Ιλ Σουνγκ... Ίσα που έβλεπαν που πάνε και οι αντάρτες όλο τραβούσαν τα χαλινάρια για να μην ενοχλήσουν τα άλογα το κοινό τραβώντας ίσα πέρα για τις πεδιάδες κάτω από το όρος Παεκτού.... 

 Ιάπωνες βλέπεις ίδιοι και χειρότεροι από τους εχθρούς του Άρη και του ελληνικού λαού ....είπα κοινό; Ποιο κοινό... Κοινό.... Ούτε κιχ δεν άκουσες. Και έπιασε ο Άρης το μολύβι και έγραφε πάνω από τα γραμμένα του Ναζίμ Χικμέτ και έκανε χώρο ο Ναζίμ να γράψει ο Άρης. Άλλωστε σαν καλεσμένος έπρεπε να αφήσει τον οικοδεσπότη να εκφραστεί. Και ένιωθα να κάθονται στο κοινό όχι θεατές... Αντάρτες ένιωθα και ντρεπόμουν που ήμουν εκεί εγώ.... Εγώ που αντουφέκιστη αφήνω την μοίρα να μου ανοίγει δρόμους στο σκοτάδι. Από πάνω καθόταν ο γιατρός εκείνος που χτυπήθηκε στον Γράμμο μαζί με τους άλλους από την αντίδραση και εκείνος ο ράφτης που μπήκε φυλακή στα Δεκεμβριανά. Και κορίτσια και αγόρια νέα ΕΠΟΝίτες. Ανάθεμα που πήγα, ντρέπομαι. Και αν μου αποκριθεί ο Σαράφης που κάθεται παραδίπλα τι θα του πω; 

Ποιος είμαι; τι κάνω εδώ; Εδώ θα είναι σύναξη παράνομη θα μου πουν των ανταρτών και θα ντραπώ και άλλο ψάχνοντας μέσα στα σκοτάδια ένα ζωνάρι και ένα όπλο για πω πως δεν ντρέπομαι. Για να πω πως είμαι εδώ για να χαθώ μαζί με τον Τζαβέλα. Τι σύγκριση να κάνω τώρα; Ήμουν στην Κορέα και πολέμησα για να ξέρω; ή μήπως στον Γοργοπόταμο; Εδώ φοβάμαι να ζητήσω άδεια από την δουλειά πανάθεμα με. Α ρε Άρη. Μακάρι να ήταν αλλιώς. Το μόνο που μπορώ να κάνω για σένα είναι να καθαρίσω το θολό τζάμι που είναι μπροστά σου και να σε δει ο κόσμος καθαρά. Πριν... Πριν το σπάσεις και μας βάλεις σε "μπελάδες". Γιατί αν το σπάσεις το τζάμι ετούτη την φορά οι υπογραφές θα είναι αλλιώτικες... Η μελανοθήκη μας είναι γεμάτη αίμα και η πένα μας εφαρμόζει στην θαλάμη...

Πάρτε τα ζβάρα όλα κάψτε τα βρε βρείτε κάθε παλιό, κάθε σάπιο και μαύρο και άιντε κάψτε το βρε Πάρτε τα ζβάρα όλα κάψτε τα βρε κάψτε κάθε παλιό, για να βγει από μέσα ο πιο όμορφος ανθός....

Πηγή:KFA Greece team