 |
| Αμερικάνος καραβανάς ανάμεσα σε μέλη του PKK, στην Hasakah |
Αν υπάρχει κάτι προδοτικό, αυτό αφορά την επιλογή του pkk/ypg να γίνει το «πεζικό» του αμερικανικού πενταγώνου στο συριακό πεδίο μάχης. Αυτή η επιλογή επισφραγίστηκε με την μάχη για την ανακατάληψη της Raqqah το καλοκαίρι του 2017.
Οφείλουμε να θυμίσουμε τα πραγματικά περιστατικά, και άρα να φωτίσουμε αυτήν την “συμμαχία”. Γιατί δεν ήταν μια “συμμαχία στον αγώνα κατά της τρομοκρατίας”! Ήταν μια συμμαχία για την κατάληψη εδαφών της συρίας…
Όλα ξεκίνησαν από την πετυχημένη κατάληψη του ανατολικού Aleppo απ’ τον συριακό στρατό ‘n’ friends, που ολοκληρώθηκε τον Δεκέμβρη του 2016. Ως τότε ο isis (το «κρυφό» παιδί της συμμαχίας Ουάσιγκτον – Τελ Αβίβ – Ριάντ) έμοιαζε ανίκητος ή, έστω, πολύ δύσκολος αντίπαλος, ειδικά σε συνθήκες urban πολέμου. Και ήταν. Η τότε κυβέρνηση Obama και όλο το επιτελείο του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, που είχαν ανησυχήσει σοβαρά με την εμφάνιση του ρωσικού στρατού στο συρία τον Σεπτέμβρη του 2015, έτριβαν τα χέρια τους τον Ιούλη του 2016 όταν ξεκίνησε η επίθεση για την ανακατάληψη του ανατολικού Αleppo, που βρισκόταν στα χέρια του isis και άλλων μικρότερων αντικυβερνητικών οργανώσεων. Θεωρούσαν (ήλπιζαν) ότι στο Aleppo η Μόσχα (και όλη η συμμαχία…) θα σπάσει τα μούτρα της, θα ηττηθεί, κι έτσι η συρία θα μετατραπεί σε «νέο αφγανιστάν» για την Μόσχα.
Δεν έγινε έτσι… Παρά την σθεναρή αντίσταση των «τζιχαντιστών», χάρη σε τολμηρούς ελιγμούς των επιτιθέμενων, το ανατολικό Aleppo «έπεσε» τον Δεκέμβρη εκείνης της χρονιάς. Το κυριότερο: έπεσε χωρίς να ισοπεδωθεί αδιάκριτα, χωρίς δηλαδή να δοθεί ευκαιρία για την γνωστή προπαγάνδα περί «αθώων ζωών που χάνονται απ’ την συριακή και την ρωσική βαρβαρότητα».
(Είναι πιθανό πως μέσα στους αιχμαλώτους «τζιχαντιστές» που πιάστηκαν μετά την κατάληψη του ανατολικού τμήματος της πόλης, ήταν και κάμποσοι «σύμβουλοι»: γάλλοι, άγγλοι και ισραηλινοί…)
Η νίκη εκείνη ήταν, για τα μέχρι τότε δεδομένα, ένα πολύ δυνατό χαστούκι στους σχεδιασμούς του άξονα για τη «νέα μέση Ανατολή». Η «πτώση του Aleppo» αποδείκνυε ότι εξαιτίας της ρωσικής συμμετοχής και, επιπλέον, της σημαντικής βοήθειας τόσο απ’ τους ιρανούς «φρουρούς της επανάστασης» και τους μισθοφόρους τους όσο και απ’ την λιβανέζικη Χεζμπ’ Αλλάχ, το κόλπο isis θα τέλειωνε αργά ή γρήγορα· και θα τέλειωνε στρατιωτικά και αδιαμφισβήτητα. Κάτι έπρεπε να κάνει ο άξονας.
 |
Θυμίζοντας το Βούκοβαρ,
που ισοπέδωσε ο σερβικός στρατός,
αυτό είναι ένα πλάνο
απ’ την κατεστραμμένη Raqqah.
Προφανώς ο στόχος ήταν
να γίνει ακατοίκητη…
|
Μετά την «πτώση του Aleppo» και εξαιτίας της, η Ουάσιγκτον (υπό διοίκηση Obama…) αποφάσισε ότι αν ήθελε να πετύχει κάτι στο συριακό πεδίο μάχης θα έπρεπε να αλλάξει τακτική. Ως τότε ο αμερικανικός στρατός περιοριζόταν σε σποραδικούς και συμβολικούς αεροπορικούς βομβαρδισμούς θέσεων του isis (από βάσεις στο ιράκ και την ιορδανία) έτσι ώστε να παριστάνει ότι «πολεμάει την τρομοκρατία».Το έδαφος αφήνονταν διακριτικά στον isis – που είχε απλωθεί εξαιρετικά. Όταν, μετά την «μάχη του Aleppo» αποδείχθηκε ποιοί και πως πολεμούν πραγματικά και αποτελεσματικά τον isis, η Ουάσιγκτον αποφάσισε ότι θα πρέπει να δώσει κι αυτή χερσαίες «αντιτρομοκρατικές» μάχες – κατά του ίδιου isis… Με δυο λόγια τον “πρόδωσε”!
Πώς, όμως, θα ήταν κάτι τέτοιο δυνατό χωρίς να αρχίσουν να φτάνουν κατά δεκάδες τα φέρετρα πίσω στο αμέρικα; Χρειαζόταν επειγόντως ένας (καινούργιος) «εργολάβος», ένας καινούργιος proxy, για να ξελασπώσει ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός, για να ανοίξει έναν δρόμο εγκατάστασης στη συριακή επικράτεια, κόντρα στη διαφαινόμενη πετυχημένη εκστρατεία του συριακού στρατού ‘n’ friends.
Χρειαζόταν ένας «εργολάβος» και ένας «στόχος». Αφού το “κόλπο isis” είχε μπει σε τροχιά αποτυχίας, χρειαζόταν επειγόντως ένα ίδιων στόχων “κόλπο αντι-isis” – και φυσικά μια ευκαιρία για να επιδειχθεί και να κατοχυρωθεί… Βρέθηκαν και τα δύο: το pkk/ypg και η «πρωτεύουσα του χαλιφάτου» Raqqah.
Δεν ήταν τόσο απλή κίνηση. Οι σύριοι κούρδοι αρνήθηκαν αρχικά να γίνουν το «πεζικό» του αμερικανικού πενταγώνου για μια μάχη στην οποία θα είχαν εκατοντάδες νεκρούς. Η άρνησή τους ήταν σωστή και δίκαιη… Δεν είχαν όπλα για τέτοια δουλειά· κυρίως, όμως, δεν είχαν κανένα know how, καμμιά οργάνωση και καμμία εμπειρία πολιορκίας και κατάληψης πόλης. Δεν είχαν, επίσης, κανένα λόγο να εμπλακούν σε τόσο πολύπλοκη και αμφίβολης διάρκειας και κατάληξης εκστρατεία. Η Raqqah, μια αραβική πόλη 200.000 ανθρώπων, δεν είχε επιλεγεί τυχαία σαν «πρωτεύουσα» απ’ τα επιτελεία του isis (και των διεθνών συμμάχων του). Θα γινόταν πράγματι η μελλοντική πρωτεύουσα του «σουνιτικού κράτους» μόλις ο άξονας αναγνώριζε την «πραγματικότητα επί του εδάφους», καθώς το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού είχε αποδεχθεί την ουαχαβίτικη διοίκηση. Η απόπειρα ανακατάληψής της θα ήταν ένας πολύ σκληρός πόλεμος, στον οποίο ο πληθυσμός θα ήταν με την μεριά των αμυνόμενων. Οι επιτιθέμενοι θα είχαν βαριές απώλειες. Και μπορεί να αποτύγχαναν…
Ταυτόχρονα όμως, και καταλαβαίνοντας τι επιχειρεί να κάνει η Ουάσιγκτον με τη «νέα τακτική» της, ο συριακός στρατός ‘n’ friends άρχισε να μετακινεί δικές του δυνάμεις, προσπαθώντας να φτάσει (και να κυκλώσει) την Raqqah πριν φτάσουν εκεί οι αμερικάνοι και οι αμερικανοκίνητοι ypg. Δεν πρόλαβαν.
Εν τω μεταξύ οι ypg «πείσθηκαν». Η ηγεσία τους δηλαδή… Το πως και γιατί θα το βρουν ίσως οι ιστορικοί του μέλλοντος. (Όταν το ψόφιο κουνάβι λέει “τους πληρώσαμε” ξέρει τι εννοεί…) «Πείστηκαν» πάντως για μια στρατιωτική επιχείρηση που ήταν έξω και ενάντια στα καλώς εννοούμενα συμφέροντα της κουρδικής αυτοδιοίκησης…
 |
Το κέντρο της Raqqah…. Στη
μέση του πλάνου
δεσπόζει η εικόνα του
Οτζαλάν, ενώ δεξιά ένα
μεγάλο πανί δείχνει
έναν παράξενο χάρτη της
συρίας: η γραμμή στη
μέση δεν είναι ο Ευφράτης,
αλλά το σύνορο ανάμεσα
στην συρία του Άσαντ
και στο “κουρδικό
κράτος”…
|
Ο αμερικανικός στρατός; Είχε το ιδεώδες. Μηδέν νεκρούς, μηδέν τραυματίες… «Καθαρή», αναίμακτη νίκη! Η «πτώση της Raqqah» ήταν η ευκαιρία που ήθελε ο άξονας για να περάσει απ’το “κόλπο isis” στο “κόλπο αντι-isis” νομιμοποιώντας την δήθεν «αντιτρομοκρατική» χερσαία κατάληψη συριακού εδάφους. Το pkk/ypg ήταν συνειδητά το όχημα γι’ αυτήν την αμερικανική επιτυχία· και τα μέλη του ήταν που σκοτώθηκαν υπέρ των ανανεωμένων σχεδίων της Ουάσιγκτον.
Αν αυτό δεν είναι προδοσία, απ’ την μεριά της ηγεσίας του pkk/ypg προς την κουρδική βάση, τότε τί νόημα έχει αυτή η λέξη; Γιατί είναι βέβαιο πως απ’ την μεριά της η Ουάσιγκτον ποτέ δεν έκρυψε ούτε τα συμφέροντά της στο συριακό (και στο μεσανατολικό) πεδίο μάχης, ούτε τα σχέδιά της. Δεν θα χρειαζόταν πολιτική σοφία για να τα καταλάβει ο οποιοσδήποτε.
Το πότε και πως έδρασε, δρα ή θα δράσει ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός δεν το συμφώνησε ποτέ με κανέναν πραιτωριανό. Στους πραιτωριανούς δίνονται ανταλλάγματα και διαταγές – και τέλος. Η φράση του ψόφιου κουναβιού «πολέμησαν μαζί μας, αλλά τους πληρώσαμε και τους εξοπλίσαμε, οπότε δεν τους χρωστάμε τίποτα» είναι η ωμή πραγματικότητα κάθε μιλιταρισμού.
Όσο για τον Οτζαλάν; Ο πολιτικός επίτροπος του αμερικανικού στρατού στην βόρεια συρία δασκάλεψε το pkk να μην λέει ότι είναι το pkk, επειδή ακόμα και η Ουάσιγκτον το θεωρεί “τρομοκρατική οργάνωση”. Γι’ αυτό κατασκευάστηκαν άλλα ονόματα – δημόσιες σχέσεις γαρ… Ωστόσο αυτό δεν εμποδίζει τα μέλη της οργάνωσης να δείχνουν που ανήκουν.
Πηγή: sarajevo mag (1+2)*Ο τίτλος δικός μας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tα σχόλια στο μπλοκ πρέπει να συνοδεύονται από ένα ψευδώνυμο, ενσωματωμένο στην αρχή ή το τέλος του κειμένου, άν δεν υπάρχει εγγραφή στον blogger ή άλλη διαδυκτιακή υπηρεσία (βλέπε όροι σχολιασμού στο πάνω μέρος της σελίδας).
Ανώνυμα και υβριστικά σχόλια μπορούν να διαγράφονται χωρίς άλλη προειδοποίηση.