Πύραυλοι

Αν θυμόμαστε καλά όταν (από σπόντα…) είχε έρθει στα μέρη μας, το 1998, ένα σετ ρωσικών S-300 (που χάρη σε μια σπουδαία πατριωτική έμπνευση Αθήνας – Λευκωσίας είχε αγοράσει η δεύτερη) ήταν κάτι σαν εθνικός θρίαμβος. Με τους S-300 στην Κρήτη τα τουρκικά πολεμικά δεν θα τολμούσαν να κουνηθούν (σε περίπτωση πολέμου…) Ήταν, ακόμα, η εποχή του ένδοξου «ενιαίου αμυντικού δόγματος», της αναμονής της διάλυσης της τουρκίας, και άλλα εθνοεπικά. Σπουδαίες εποχές (για το ντόπιο φασισταριό, θεσμικό και «λαϊκό»)!

Τελικά οι S-300 αξιοποιούνται για την εκπαίδευση των συμμάχων ισραηλινών πιλότων. Χαμένοι δεν πήγαν…

Τώρα το τουρκικό καθεστώς παραλαμβάνει τους S-400 (4 σετ). Αν και είναι αμυντικοί πύραυλοι, ο πάνω χάρτης (με την εμβέλειά τους) θα πρέπει να προκαλεί κατάθλιψη στον ντόπιο αντιτουρκισμό. Στην πραγματικότητα αρκούν τα ραντάρ του συστήματος: τα βλέπουν όλα (στην ακτίνα τους).

Η έσχατη ελληνική ελπίδα είναι, πια, η τιμωρία της Ουάσιγκτον – στην Άγκυρα. Όσο κι αν παρακαλάει η ελληνική ψυχή, αυτή η τιμωρία δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση. Η τουρκική παραγγελία των 100 (+ 20) F-35 αξίζει πάνω από 11 δισεκατομύρια δολάρια.

Το να την ακυρώσει ο «πλασιέ όπλων» ψοφιοκούναβος αφενός θα είναι μεγάλη ζημιά (για την κατασκευάστρια lockheed martin) και αφετέρου θα προκαλέσει σοβαρή δικαστική εμπλοκή (υπάρχουν υπογεγραμμένα συμβόλαια!) που το πιθανότερο είναι να την κερδίσει η Άγκυρα. Επιπλέον διάφορα τμήματα των F-35 κατασκευάζονται σε τουρκικά εργοστάσια. Όχι βίδες. Τμήματα των φτερών και των μηχανών. Με δυο λόγια: αν η αμερικανική τιμωρία είναι η απαγόρευση πώλησης των F-35, η ζημιά θα είναι μακράν μεγαλύτερη για την Ουάσιγκτον παρά για την Άγκυρα.

Θα ήταν δυνατόν να πάρει τελικά τα F-35 η Άγκυρα και η τιμωρία να είναι άλλου είδους;
Αδιάφορο: αυτό που οι αμερικάνοι λένε ότι φοβούνται είναι η άμεση μελέτη των χαρακτηριστικών των αεροπλάνων τους απ’ τους ρώσους τεχνικούς των S-400 (που πάνε πάκετο με τους πυραύλους). Θα μπορούσε, φυσικά, να ισχύει και το ανάποδο: αμερικάνοι τεχνικοί να μελετήσουν τα συστήματα των S-400. Η Μόσχα δεν δείχνει να φοβάται· η Ουάσιγκτον ναι.  
-Δεν βγαίνει κάποιο συμπέρασμα εδώ, έστω και για την τεχνολογική ηγεμονία;

Τα μέχρι τώρα βήματα του τουρκικού καθεστώτος (και όχι μόνο σε ότι αφορά τους πυραύλους…) δείχνουν ότι προχωράει τις μεθοδεύσεις του και σε σχέση με τις EΠA με πολύ πιο στέρεα βήματα απ’ ότι θα ήθελε ο ελληνικός εθνικισμός/ιμπεριαλισμός.

Πηγή: Sarajevo mag