-Η "δεξιά αντζέντα" είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να την αφήσουν στους δεξιούς;

Ένα πολύ ενδιαφέρον -κυρίως ως τροφή σκέψη- άρθρο, και κυρίως λόγω της προέλευσης του από την σύγχρονη ναυαρχίδα (πλέον) του αστικού τύπου, την "Καθημερινή":
_________________

Μάκης Βορίδης: Αριθμητική

Τι είναι πιο σημαντικό; Οτι ο Μητσοτάκης έβαλε τον Βορίδη στην κυβέρνηση – αψηφώντας τις προβλέψιμες αντιδράσεις που προκαλεί κάθε φορά η υπουργοποίησή του; Ή ότι φρόντισε να τον αποθέσει σε ένα χαρτοφυλάκιο χαμηλού προφίλ – χαρτοφυλάκιο από το οποίο δεν χρωματίζεται η πολιτική ταυτότητα της κυβέρνησης;

Ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και μετριοπαθέστερες του ΣΥΡΙΖΑ δυνάμεις, επικαλούνται διαρκώς τον Βορίδη και τους προερχόμενους από τον ΛΑΟΣ προκειμένου να στηρίξουν το αφήγημα περί «ακροδεξιάς στροφής» της Ν.Δ. Το αφήγημα διαψεύδεται από τα σαράντα εννιά πεντηκοστά του σχήματος, το μισό του οποίου αποτελείται από τεχνοκρατικά στελέχη χωρίς καν κομματική ταύτιση.

Το πρόβλημα είναι ότι με τα πολιτικά βιογραφικά των υπουργών, εκτός από την «Αυγή», ασχολείται και η Jerusalem Post. Ασχολήθηκε πάλι και ο Τύπος του Ισραήλ, που εκμαίευσε από το ισραηλινό υπουργείο Εξωτερικών επίσημες και ανεπίσημες δηλώσεις καταδίκης του υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης – σε βαθμό που μια διπλωματική πηγή προαναγγέλλει την αναστολή της διμερούς συνεργασίας Ελλάδας - Ισραήλ στον αγροτικό τομέα.

Αυτές οι αναφορές δεν εξαντλούνται στις θλαστικές δραστηριότητες του μετέφηβου Βορίδη, αλλά περιλαμβάνουν πάντα και όλη την εξωκοινοβουλευτική πολιτεία του, μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 2000.

Αποκλείεται έτσι το ελαφρυντικό των εξάρσεων μιας παραστρατημένης νιότης· και ενισχύεται ο ισχυρισμός πως η όψιμη αποκήρυξη του αντισημιτισμού είναι μόνο καριερίστικο στρατήγημα.

Οι έξωθεν αντιδράσεις, που στιγματίζουν τον υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης, μπορεί, πάντως, να φέρνουν τα αντίθετα αποτελέσματα σε ένα κομμάτι του εσωτερικού ακροατηρίου, που παραμένει ευάλωτο σε συνωμοσιολογικές δοξασίες.
Υπάρχουν κάποιοι που θεωρούν αυτή τη συζήτηση τετελεσμένη. Που ζητούν να κριθεί ο Βορίδης μόνο για ό,τι λέει σήμερα. Να κριθεί, ας πούμε, για την ερμηνεία της νίκης της Ν.Δ., την οποία, μιλώντας στη δημόσια τηλεόραση, απέδωσε στην απορρόφηση της Χρυσής Αυγής και των άλλων κομμάτων δεξιότερα της Δεξιάς.

Χρειάζεται να ξεχάσει κανείς την αριθμητική για να πιστέψει ότι η Ν.Δ. κάλυψε την απόσταση από το 28% στο 40% επειδή «σκούπισε» τον χώρο στα δεξιά της. Μια άλλη πρόσθεση, αν και χονδροειδής, φαίνεται πιο κρίσιμη: Αθροιζόμενα, τα ποσοστά του ΚΙΝΑΛ (8,1%) και του ΣΥΡΙΖΑ (31,5%) οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η Κεντροαριστερά, στη δυσμενέστερη για εκείνη εκλογική συγκυρία, είναι ισόπαλη με τη Ν.Δ.: 39,6% έναντι 39,8%.

Ισως αυτή η συνειδητοποίηση, ότι οι εκλογές κερδίζονται και χάνονται στο Κέντρο, οδήγησε και στη μορφή του υπουργικού συμβουλίου. Η Ασφάλεια, η Παιδεία, η Οικονομία ανατέθηκαν στις ηπιότερες εκδοχές της Κεντροδεξιάς και στην Κεντροαριστερά(;!). Ισως η ατζέντα που θεωρείται «δεξιά» είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να την αφήσουμε στους δεξιούς.

Πηγή: Καθημερινή