"Αριστερών" μοιρολατρία

Είμαι δειλή, γράφει η Ισαβέλλα Ζ. 
Βέβαια, το λέει για να το αναιρέσει στη συνέχεια δείχνοντας την ευθυκρισία της να ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ. Άθελά της, όμως, εκφράζει έναν κόσμο από την Αριστερά προερχόμενο που έχει χυλώσει και βαφτίζει την ηττοπάθεια ρεαλισμό. 

«Φοβάται τον Βορίδη και τον Άδωνι υπουργούς», αλλά έχει ξεπεράσει εύκολα ότι ήταν υπουργός α΄ κατηγορίας ο Καμμένος, ο Σαλαμινομάχος, και ακόμα είναι ο Κουίκ και η Παπακώστα στο υπουργείο Δημόσιας Τάξης. Ότι άλλαξαν το νόμο για να είναι η Κουντουρά και βουλευτής και υποψήφια για την Ευρώπη! «Τρέμει με τον Μαρινάκη», αλλά συνήθισε με τον Μελισσανίδη που του «χαρίσανε» τον ΟΠΑΠ και τη Νέα Φιλαδέλφεια και με τον Σαββίδη στον οποίο δώσανε μερίδιο στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης που παραδώσανε οι Συριζαίοι στους Γερμανούς (όπως και τα αεροδρόμια) και άδεια τηλεοπτικού σταθμού, όπως και στον Μαρινάκη εξάλλου, και δύο άδειες (Star και Alpha) στον Βαρδινογιάννη.

Και, βέβαια, «ανατριχιάζει» η Ισαβέλλα με τον γόνο της οικογενειοκρατίας και του ρουσφετιού που ο μπαμπάς του φιλοξενούσε τον Μπους στο σπίτι τους, αλλά δεν ανατριχιάζει με τον μετρ της κωλοτούμπας που έχει γίνει ο καλύτερος φίλος και συνεργάτης του αμερικανού πρέσβη, του Νετανιάχου και του Σίσι, που δικαιολογημένα εκθειάζουν τον πρώτο παγκοσμίως "αριστερό" που αγωνίστηκε για τη διεύρυνση του ΝΑΤΟ και καταδίκασε μαζί με τον Ορμπάν το «Σιδηρούν παραπέτασμα» στο οποίο πίστευε ο Άρης τον οποίο ύμνησε την επόμενη μέρα! Ουάου!

Είναι ένα χαρακτηριστικό δείγμα η Ισαβέλλα, με τόσες περγαμηνές, για το τι κλατάρισμα πολιτικό και διανοητικό έχει υποστεί η Αριστερά με την κωλοτούμπα 2015. Που όχι μόνο δεν έχει τίποτα να πει για την προδοσία του ΟΧΙ, σήμερα! και όχι για τη συμφωνία της Βάρκιζας, που βλέπει μόνο «φάουλ στο ΣΥΡΙΖΑ» και δεν βλέπει την αντικατάσταση της αριστερής στροφής, την οποία έκανε μαζικά η κοινωνία πιστεύοντας στο ήθος της Αριστεράς σε μια εξαιρετικά κρίσιμη καμπή της Ιστορίας χωρίς να φοβηθεί το κλείσιμο των τραπεζών και ό,τι άλλο θα έφερνε ο Αρμαγεδδών με τον οποίο μας απειλούσαν θεοί και δαίμονες, με μια φουλ δεξιά στροφή του ΣΥΡΙΖΑ με πρωταγωνιστές (οι βουλευτές του άβουλοι αμνοί ψηφοφόροι) όλους τους φανατικούς υπερασπιστές του ΝΑΙ, όπως Κουβέλη, Ρεπούση, Ραγκούση, Παπακώστα, Τζουμάκα, Θεοχαρόπουλο (υπουργό τον έκανε που πούλησε τη Φώφη!), Κόκκαλη (μεταγραφή από τη δημοτική παράταξη του Μαρινάκη!) κ.λπ. που έρχονται να προστεθούν στον ευλογημένο από τον Αμβρόσιο Κουρουμπλή, στον -για δεύτερη φορά εγκαίνια στο μετρό Θεσσαλονίκης που θα λειτουργήσει μελλοντικά- Σπίρτζη και σε διάφορους άλλους μη-λαμόγια και μη-ταλιμπάν της Δεξιάς.

Ξέχασε η οικολογικά ευαίσθητη Ισαβέλλα τις Σκουριές, γι’ αυτό δεν αναφέρει το κίνημα κατά των εξορύξεων στη Δωδώνη, το Πωγώνι και τη Ζίτσα. Ξέχασε, όμως, και το ολοκληρωτικό κόψιμο του ΕΚΑΣ που έδινε 2 έως 3 χιλιάδες ευρώ ετησίως σε ένα εκατομμύριο συνταξιούχους που παίρνουν κάτω από 600 ευρώ το μήνα, βλέπει, όμως, «την στήριξη των χαμηλοσυνταξιούχων» με τα επιδόματα του Πάσχα και των Χριστουγέννων για ψηφοθηρικούς λόγους! Ούτε βλέπει την επέκταση της μερικής απασχόλησης σε βάρος της πλήρους ούτε έχει ακούσει για χιλιάδες νέους επιστήμονες που συνεχίζουν με αμείωτο ρυθμό να μεταναστεύουν επειδή «δεν ανακουφίστηκαν» από τα ευεργετικά μέτρα του ΣΥΡΙΖΑ! Και πολλά άλλα δεν βλέπει, η αγωνίστρια. Ούτε τον πολιτικό μαρασμό της κοινωνίας λόγω ΣΥΡΙΖΑ, ούτε την παντελή έλλειψη δημοκρατίας στο κόμμα. Ένιωσε, όμως, κάτι που δεν είχε ξανανιώσει με τους σοσιαλδημοκράτες του ΠΑΣΟΚ όταν κινδύνευαν να χάσουν από τη Ν.Δ. Γι’ αυτό μας προτρέπει τώρα να ψηφίσουμε τους νυν «λάιτ σοσιλαδημοκράτες», όπως τους αποκαλεί, του ΣΥΡΙΖΑ για να μην βγει η Δεξιά. Δεν είχε άλλοτε σκεφτεί το μη χείρον βέλτιστον με το οποίο, στο όνομα του «ρεαλισμού», συντηρήθηκε το σάπιο πολιτικό σύστημα επί δεκαετίες.

Όποιος, λοιπόν, αρνείται την πολιτική προδοσία και την ηθική εξαχρείωση, καταγγέλλει τη λιτότητα και το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και δεν σέρνεται πίσω από τον εγκεκριμένο από τους «θεσμούς» ΣΥΡΙΖΑ, «πυροβολάει τα πόδια του». Έτσι μας λέει η Ισαβέλλα, αλλά, προσωπικά, από το να πυροβολήσω το κεφάλι μου, το προτιμώ.

Μπ. Ροϊλός