- Βαγγέλης ΑΝΤΩΝΙΟΥ
- Οικονομολόγος - Σύμβουλος Επιχειρήσεων, πρώην μέλος της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ και πρώην στέλεχος της ΛΑΕ
Και πάλι κόντρα στο ρεύμα, το ΚΚΕ δικαιώθηκε σε ΟΛΕΣ τις εκτιμήσεις και τη στάση του, την ώρα που κάποιοι από εμάς υπηρετούσαμε το πολιτικό σχέδιο της «κυβερνώσας αριστεράς», άλλο ένα ευρωκομμουνιστικό κληροδότημα που το πληρώνουν πανάκριβα οι υποτελείς τάξεις της πατρίδας μας.
Μέσα από τη μελέτη και της δικής του Ιστορίας, τις καμπές που σημάδεψαν αυτήν την πρώτη απόπειρα σοσιαλιστικής οικοδόμησης, το ΚΚΕ έχει αποκρυσταλλώσει στέρεα τη στρατηγική για τον σοσιαλισμό που είναι αναγκαία και εφικτή στην εποχή μας, χωρίς «στάδια» και «μεταρρυθμίσεις».
Ο καπιταλισμός της εποχής μας είναι ο γερασμένος, σαπισμένος καπιταλισμός που κάθε επεισόδιο της κρίσης του - σαν κι αυτό που βιώσαμε, ακόμη πιο πολύ αυτό που επίκειται - θα είναι όλο και πιο σφοδρό, ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος όλο και πιο πιθανός, γι' αυτό κιόλας οι φαιές εφεδρείες του συστήματος ζεσταίνουν τις μηχανές τους. Ο κόσμος της εργασίας έχει κάθε λόγο να συσπειρωθεί στο ΚΚΕ, στο συλλογικό υποκείμενο εκείνο που αποτελεί την τελευταία γραμμή άμυνας και συνάμα τη δύναμη που μπορεί νικηφόρα να ηγηθεί της λαϊκής αντεπίθεσης.
Είναι η ώρα που όλοι οι έντιμοι αριστεροί άνθρωποι, με πολλούς από τους οποίους συμπορευτήκαμε σε λάθος μονοπάτια, αλλά πάντα από τη σωστή ταξική όχθη, οφείλουμε να αφήσουμε κατά μέρος την κατάθλιψη, την «ήττα» και την αποστράτευση, να δούμε κατάματα πως η επιμονή σε αδιέξοδες επιλογές, με τον έναν ή άλλον τρόπο, αποτελούν επανεκδόσεις του ίδιου έργου που τόσο μας ντρόπιασε και να κάνουμε το αποφασιστικό βήμα.
Η εκλογική στήριξη του ΚΚΕ σε όλες τις κάλπες, η πύκνωση των γραμμών του ταξικού εργατικού και λαϊκού κινήματος είναι το πιο εύστοχο βόλι, για να αρχίσει να ανατρέπεται ο αρνητικός ταξικός συσχετισμός.
Προσωπικά, καταθέτοντας με σεμνότητα την ειλικρινή μου αυτοκριτική για τον βαθμό που συμμετείχα από στελεχικές θέσεις, αν και ανυστερόβουλα και με ανιδιοτέλεια, στην αναρρίχηση στην κυβέρνηση αυτού του μορφώματος που τσακίζει τον κόσμο της εργασίας, συκοφαντώντας ταυτόχρονα τις αξίες της αριστεράς, δηλώνω αποφασισμένος να στρατευθώ στο πλάι του Κόμματος όπου μου ζητηθεί. Το χρωστάμε στα παιδιά μας και στη γενιά που έρχεται στο κατόπι μας, στη γενιά - ναι είμαστε ιστορικά αισιόδοξοι - που θα νικήσει.
- Αντώνης ΔΑΒΑΝΕΛΟΣ
- Συνταξιούχος «Ολυμπιακής», πρώην μέλος της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ
Αν η καπιταλιστική κρίση των τελευταίων ετών υπαγόρευσε την πριμοδότηση του ΣΥΡΙΖΑ ως νέου πόλου κυβερνητικής εξουσίας για την αποφυγή μιας κρίσης πολιτικής διαμεσολάβησης από τις σαρωτικές επιπτώσεις στο κοινωνικό πεδίο, η συνέχεια, για έναν κόσμο που στρατεύτηκε ανυστερόβουλα, συνοδεύτηκε και από την εκκωφαντική χρεοκοπία μιας μακράς θεωρητικής παράδοσης του «ευρωκομμουνισμού» και των ιδεών της «ανανέωσης» και έστειλε στον κάδο ανακύκλωσης της Ιστορίας τις συνειδητά συντηρούμενες αυταπάτες περί του «ειρηνικού» - κοινοβουλευτικού δρόμου της ανατροπής, περί της ανάγκης συμμετοχής των κομμουνιστών σε κυβερνήσεις αστικής διαχείρισης, περί του «αδιαμεσολάβητου» και «αυθόρμητου» των κινημάτων και άλλα πολλά... Κι αυτό λέγεται καραμπινάτος οπορτουνισμός και ασκηθήκαμε πολλοί και για μεγάλο διάστημα στις γραμμές του!
Κάθε έντιμος εργαζόμενος, κάθε ριζοσπάστης αριστερός που εξακολουθεί να διαθέτει ηθικό πολιτικό έρμα σήμερα, δεν μπορεί παρά να αναγνωρίσει την τεράστια συνδρομή του ΚΚΕ μέσα από τη συνεπή του στάση για την υπεράσπιση των εργατικών - λαϊκών συμφερόντων, μέσα από τις επιστημονικά γειωμένες θεωρητικές του επεξεργασίες, μέσα από τη δράση του ΠΑΜΕ ως μοχλού ανασύνταξης του ταξικού εργατικού κινήματος στο πλαίσιο της στρατηγικής της Κοινωνικής Συμμαχίας, αλλά και μέσα από την πολιτική ποιότητα, τη συγκρότηση και το ήθος των μελών και στελεχών του.
Η αυτοκριτική, και ιδίως όταν γίνεται με παρρησία, δηλαδή ανοιχτά και δημόσια, οφείλει να τροφοδοτεί το στοιχείο της πολιτικής συστολής, που είναι η αναγκαία προϋπόθεση για την, χωρίς όρους και προϋποθέσεις, συστράτευση και συμπόρευση με το ΚΚΕ, τόσο στις προσεχείς πολλαπλές εκλογικές αναμετρήσεις, όσο και στο πραγματικό πεδίο που ασκείται η ταξική σύγκρουση στη χώρα μας.
Είναι το ελάχιστο που μπορούμε και οφείλουμε να συνεισφέρουμε όσοι προερχόμαστε από μια τέτοια διαδρομή! Είναι ο δικός μας φόρος τιμής απέναντι στην 100χρονη πορεία της ιστορικής πολιτικής μήτρας της «Ουτοπίας» στη χώρα μας! Στηρίζουμε παντού και με κάθε τρόπο τη δράση και τις πρωτοβουλίες του ΚΚΕ! Είναι η οφειλή στα παιδιά μας! Είναι η οφειλή μας στο Μέλλον!
- Σπύρος ΓΕΩΡΓΑΚΑΚΗΣ
- Πρώην μέλος της ΝΕ ΣΥΡΙΖΑ Αν. Αττικής
Οταν πλησιάζει η επόμενη καταιγίδα στην παγκόσμια οικονομία, όταν η γειτονιά της χώρας μας είναι πεδίο σύγκρουσης και η κυβέρνηση πρωτοστατεί βάσει των επιδιώξεων της ελληνικής αστικής τάξης χωρίς να νοιάζεται στο ελάχιστο για τους κινδύνους που εγκυμονεί η κατάσταση για τον ελληνικό λαό, όταν η εμπλοκή της χώρας στους βαθείς ευρωατλαντικούς σχεδιασμούς είναι στην ημερήσια διάταξη, όταν οι άθικτοι μνημονιακοί νόμοι και η αντιλαϊκή εποπτεία αιμορραγούν την εργατική τάξη...
Τότε η στάση του κάθε αριστερού είναι η συμπόρευση και συστράτευση πλάι στον μοναδικό ειλικρινή και σταθερό εκφραστή των λαϊκών συμφερόντων, το ΚΚΕ.
Ενα κόμμα ΝΕΟ, ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΟ, ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ
Απευθύνομαι στους χτεσινούς συναγωνιστές μου που ακόμα διστάζουν ή ομφαλοσκοπούν.
Αποφασίστε θαρραλέα, ανατρεπτικά, ΚΚΕ, τη μοναδική λαϊκή αντιπολίτευση στις αστικές κυβερνήσεις και την εξουσία τους.
Με ένα ακόμα πιο δυνατό ΚΚΕ, για να γίνει η πραγματική διαφορά για τον λαό και τις ανάγκες του.
- Ηλίας ΜΠΡΕΚΗΣ
- Συνταξιούχος χειριστής, πρώην πρόεδρος της Πανελλήνιας Ενωσης χειριστών Μηχανημάτων και μέλος της διοίκησης της Ομοσπονδίας χειριστών. Πρώην μέλος της ΝΕ ΣΥΡΙΖΑ Ανατολικής Αττικής
Πηγή: Ριζοσπάστης
Brain drain προς το ΚΚΕ, όπως θα έλεγε το στρώμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρολεκαλτ
Σφε Τράς, ετούτοι τώρα έγιναν μέλη του κάπα κάπα, η απλά θα ψηφίσουν? Γιατί απο κάτι τέτοιους την έπαθαν τα κάπα κάπα (τα παλιά) οταν κυβέρναγαν έως το '89!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜίλτος
@Μίλτος:
Διαγραφή-Το καταστατικό είναι σαφές. Κανείς που έφυγε από το Κόμμα δεν γίνεται και πάλι δεκτός σε αυτό.
-Και κάτι ακόμη:
Το ΚΚΕ τοτε δεν την πάτησε από τους "άλλους". Από τους τότε "δικούς του" την πάτησε...