9η Μάη: «Κάθε άνθρωπος που αγαπά την ελευθερία, χρωστάει στον Κόκκινο Στρατό περισσότερα από ό, τι μπορεί ποτέ να πληρώσει»

Στη φράση αυτή του Έρνεστ Χεμινγουέι («Κάθε άνθρωπος που αγαπά την ελευθερία, χρωστάει στον Κόκκινο Στρατό περισσότερα από ό, τι μπορεί ποτέ να πληρώσει») περικλείεται όλος ο συμβολισμός της 9ης Μάη. Της επετείου της Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών. Τότε, το Μάη του 1945, 72 χρόνια πριν, όταν η κόκκινη σημαία με το σφυροδρέπανο υψώνονταν θριαμβευτικά στο Ράιχσταγκ και η ναζιστική Γερμανία παραδίνονταν άνευ όρων στις ηρωικές δυνάμεις του σοβιετικού στρατού.

Στο πρόσωπο του στρατιώτη που σήκωσε την σημαία με το σφυροδρέπανο στο Βερολίνο αντικατοπτρίζεται ιστορικά όχι μονάχα ο ηρωικός αγώνας που έδωσε ο Κόκκινος Στρατός και η ηγεσία του, αλλά συνολικά ο λαός της Σοβιετικής Ένωσης. Ήταν άλλωστε η Σοβιετική Ένωση, που με την καθοδήγηση του Κομμουνιστικού Κόμματος, υπό την ηγεσία του Ι.Στάλιν, σήκωσε το κύριο βάρος του αγώνα ενάντια στο ναζιστικό-φασιστικό ιμπεριαλιστικό «Άξονα» και τους συμμάχους του.
Οι αριθμοί πιστοποιούν τις τεράστιες απώλειες της ΕΣΣΔ σε έμψυχο και μη υλικό:

• Περισσότερο από 30 εκατομμύρια ήταν οι ανθρώπινες θυσίες της Σοβιετικής Ένωσης, συνυπολογίζοντας τους ανάπηρους και τους τραυματίες.
• Εξ’ αυτών, 20 εκατομμύρια νεκροί, στρατιώτες και λαός, ανάμεσα τους ο ανθός των κομμουνιστών (περίπου 2 εκατομ. μέλη του ΚΚΣΕ) οι οποίοι έδωσαν τη ζωή τους για την σωτηρία της σοσιαλιστικής πατρίδας και της ανθρωπότητας. Οι αντίστοιχες ανθρώπινες απώλειες των «συμμάχων» ανέρχονταν σε 405.000 για τις ΗΠΑ και 375.000 για τη Βρετανία.
• Περίπου 1.700 πόλεις και 70.000 χωριά της ΕΣΣΔ μετατράπηκαν σε κρανίου τόπος.
• Καταστράφηκαν ολοκληρωτικά ή εν μέρει 32.000 βιομηχανικές επιχειρήσεις και 65.000 χιλιόμετρα σιδηροδρομικές γραμμές.
• Ληστεύτηκαν, καταστράφηκαν και ερημοποιήθηκαν σχεδόν 100.000 κολχόζ, 5.000 σοβχόζ, χιλιάδες νοσοκομειακές μονάδες, πανεπιστημιακά ιδρύματα, σχολεία και βιβλιοθήκες.

Η 9η Μάη υπήρξε το επιστέγασμα μιας σειράς νικηφόρων μαχών του Κόκκινου Στρατού: Στάλινγκραντ, Κουρσκ, Λένινγκραντ, ακόμη και μέσα στο Βερολίνο.
Είναι χαρακτηριστικό ότι συνολικά στο Ανατολικό Μέτωπο αιχμαλωτίστηκαν ή καταστράφηκαν 607 γερμανικές μεραρχίες, δηλαδή αριθμός τριπλάσιος και τετραπλάσιος από τις απώλειες των Ναζί σε όλα τα υπόλοιπα μέτωπα (Δυτ. Ευρώπη, Β.Αφρική κλπ.) μαζί. Στη νικηφόρα αυτή πορεία των στρατευμένων αντρών και γυναικών της Σοβιετικής Ένωσης βλέπουμε μια άλλη- ιδιαίτερα σημαντική- πτυχή της ανωτερότητας του σοσιαλιστικού συστήματος, δηλαδή της εργατικής εξουσίας και των πλεονεκτημάτων του κεντρικού σχεδιασμού της οικονομίας και των μέσων παραγωγής. Σε αυτά τα πλεονεκτήματα άλλωστε οφείλεται η έγκαιρη αμυντική θωράκιση της ΕΣΣΔ και η δημιουργία του αξιόμαχου Κόκκινου Στρατού.

Δεν θα κερδίζαμε εμείς τον πόλεμο και η μοίρα της πατρίδας μας θα διαμορφώνονταν αλλιώς εάν δεν υπήρχε η ατσαλένια δύναμη μας, το Κόμμα. Τα πιο δύσκολα και υπεύθυνα καθήκοντα του πολέμου πρωτίστως πέφτανε στις πλάτες των κομμουνιστών. Η οργάνωση της βιομηχανίας, η δουλειά στα μετόπισθεν. Θαυμάζω το τεράστιο έργο που έγινε στις πιο δύσκολες μέρες. Σύντομα, από τον Ιούνη μέχρι τον Δεκέμβρη του 1941 μεταφέρθηκαν 1500 επιχειρήσεις από τις περιοχές που απειλούνταν από την κατοχή, στην Ανατολή και ξαναλειτούργησαν. Η νεολαία γνωρίζει τι σημαίνουν μεγάλες επιχειρήσεις και οικοδομές. Φανταστείτε ότι η επιχείρηση αεροπλάνων μέσα σ’ ένα – δυο μήνες ξανάρχισε να παράγει στη νέα τοποθεσία. Μέρα και νύχτα κινούνταν στρατιωτικά τρένα με βιομχανηκές εγκαταστάσεις και αντιστρόφως από την Ανατολή με οπλισμό και στρατό. Η γιγαντιαία αυτή κυκλοφορία γίνονταν με εντάσεις, ανωμαλίες, παρεξηγήσεις, συγκρούσεις, ωστόσο συντελούνταν αδιάκοπα, αυξάνονταν υποταγμένη στην καθοδηγητική οργανωτική δύναμη. Ο κρίκος αυτός είναι μόνο ένας από τις αναρίθμητες φροντίδες που πήρε στις πλάτες του το Κόμμα. Είμαι περήφανος που ανδρώθηκα και αναπτύχθηκα σε αυτό το Κόμμα.

Στρατάρχης Γκεόργκι Κ. Ζούκοφ, Συνέντευξη στην “Κομσομόλσκαγια Πράβντα”, 1970. Δημοσιεύθηκε στο περιοδικό “Εθνική Αντίσταση”, τεύχος 166, Απρίλιος 2015 .

Οι παραπάνω διαπιστώσεις αποτελούν «αγκάθι» στο λαιμό της αστικής εξουσίας και των επιτελείων της. Γι’ αυτό άλλωστε έχουν βαλθεί εδώ και δεκαετίες- κυρίως δε μετά τη νίκη της αντεπανάστασης στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες (1989-1991) – να ξαναγράψουν την Ιστορία, να «θολώσουν» το νόημα της επετείου της 9ης Μάη, ώστε να συσκοτίσουν και να διαστρεβλώσουν τα συμπεράσματα από την ιστορία του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Μέσω της αστικής ιστοριογραφίας επιχειρούν να συγκαλύψουν το ότι οι άδικοι πόλεμοι ξεπηδούν από τη μήτρα του καπιταλιστικού συστήματος. Αποσιωπούν, παραδείγματος χάρη, τον ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα του πολέμου και το γεγονός ότι η ΕΣΣΔ υποχρεώθηκε να διεξάγει έναν πόλεμο που ούτε ήθελε, ούτε είχε συμφέρον απ’ αυτόν. Αποκρύβουν ότι εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας δε διέπραξαν μόνο οι φασιστικές-ναζιστικές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, αλλά και οι «δημοκράτες» ιμπεριαλιστές (ΗΠΑ-Βρετανία), όπως για παράδειγμα ο βομβαρδισμός της Δρέσδης (Φεβρουάριος 1945) και τα πυρηνικά ολοκαυτώματα σε Χιροσίμα και Ναγκασάκι (Αύγουστος 1945).

Σε αυτήν τη φαιά προπαγάνδα και παραχάραξη της Ιστορίας, πρωταγωνιστικό ρόλο έχει η Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία έχει μετονομάσει την 9η Μάη σε… «Ημέρα της Ευρώπης». Προς αυτήν την κατεύθυνση, η Ε.Ε. καλλιεργεί μεθοδικά τον αντικομμουνισμό (να θυμήσουμε το άθλιο αντικομμουνιστικό μνημόνιο του 2005), προωθεί τη θεωρία των δύο άκρων και την εξίσωση κομμουνισμού-ναζισμού, στήνει ανιστόρητες φιέστες περί «ολοκληρωτισμού», την ίδια ώρα που σε μια σειρά χώρες σιγοντάρει την απαγόρευση Κομμουνιστικών κομμάτων και συμβόλων, ποινικοποίησης της δράσης των κομμουνιστών κλπ. Πρόκειται για την ίδια Ε.Ε- γέννημα των μονοπωλίων- που αποκαθιστά τους συνεργάτες των SS στις βαλτικές χώρες και που στηρίζει τις φασιστικές-αντιδραστικές δυνάμεις που συμμετέχουν στην κυβέρνηση της Ουκρανίας. Να λοιπόν πως, 72 χρόνια μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου στην Ευρώπη, η καπιταλιστική βαρβαρότητα καλλιεργεί το έδαφος για την αναβίωση του φασισμού ως «χρυσή εφεδρεία» του κεφαλαίου.

Ωστόσο, όσες ψευδεπίγραφες και κατασκευασμένες «ημέρες της Ευρώπης» κι’ αν θεσπίσουν, όση μελάνη κι’ αν χύσουν, ούτε την Ιστορία μπορούν ν’ αλλάξουν, ούτε την ιστορική λαϊκή μνήμη να σβήσουν.

Η 9η Μάη ήταν, είναι και θα παραμείνει χαραγμένη στην συλλογική συνείδηση γι’ αυτό που πραγματικά είναι και συμβολίζει: Τη Μεγάλη Αντιφασιστική Νίκη των Λαών, των νικηφόρων αγώνων των λαϊκών κινημάτων που, απ’ άκρη σ’ άκρη της Ευρώπης, πολέμησαν το φασισμό και της ηρωϊκής εποποίας του Κόκκινου Στρατού και του Σοβιετικού λαού που κάρφωσαν την σημαία με το σφυροδρέπανο στην καρδιά του ναζιστικού κτήνους.

Αιώνια ευγνωμοσύνη στους ήρωες μαχητές του Κόκκινου Στρατού

Του Νίκου Μόττα από το "Ατέχνως"