Διαβάζω την είδηση προσπερνώ τον βλακώδη τίτλο, (δε φταίει η υπερεργασία αλλά ο καπιταλισμός ηλίθιε) και πάω στο ζουμί. Τι λέει το άρθρο; Για 40 χρόνια γενιές εργαζομένων "καίγονται" καθημερινά οδηγούμενοι με μαθηματική ακρίβεια στο φυσικό τους τέλος.
Μα θα μου πεις εντάξει μωρέ, τόσα χρόνια μας τα πρήξανε με τις λευκές τους απεργίες, τώρα εισπράττουν τα αποτελέσματα. "Πουλημένα" συνδικάτα, χαμηλή ταξική συνείδηση, ο φόβος της ανεργίας, η πάλη χωρίς προοπτική κ.λ.π. Σωστά είναι όλα αυτά, αφήνουν όμως απ' έξω το αποτέλεσμα. Το πιο ζωντανό κομμάτι της εργατικής τάξης τεχνηέντως "αυτοπυρπολείται" και κάτι πρέπει να γίνει.
Πριν από όλα να πούμε ότι δεν μιλάμε μόνο για τη μακρινή Ιαπωνία αλλά για το μέλλον το δικό μας και των παιδιών μας. Αύριο όχι σε κάποιο μακρινό μέλλον. Ότι έχει ψηφιστεί μέχρι σήμερα, και αυτά που έπονται (ακόμα χειρότερα), οδηγούν μαθηματικά και σύντομα στο ίδιο σημείο.
Θα μου πεις εδώ υπάρχει ταξικό κίνημα, παράδοση αγώνων με σωστή κατεύθυνση, ο κόσμος αντιστέκεται ακόμα. Σωστό και αυτό όμως δε φτάνει, καθώς τα τελευταία χρόνια, το σύστημα δείχνοντας τα δόντια του τρέχει σαν τον Μπολτ ενώ οι εργαζόμενοι σαν το Βέγγο (μέγιστος).
Ήδη ένα κομμάτι της αυριανής φουρνιάς της εργατικής τάξης δοκιμάζει τον πιο προχωρημένο καπιταλισμό στα ξένα (400.000 κυρίως νέοι) ενώ το υπόλοιπο βρίσκεται με το ένα πόδι στην ξενιτιά και το άλλο στην ανεργία.
Εδώ μπαίνει το ζήτημα πως θα ξαναγίνουμε μυρμήγκια "αρχίζοντας" πάλι από την αλφαβήτα. Για να μπορέσει ο εργαζόμενος να διεκδικήσει αυτό που παράγει θα πρέπει πρώτα να αισθανθεί ότι του αξίζει κάτι καλύτερο από αυτό που ζει σήμερα, να το πω καλύτερα ότι αξίζει να ζήσει για να παλέψει. Φαίνεται απλό, αλλά έλα μου που δεν είναι.
Που θα το νοιώσει, που θα το μάθει όμως αυτό το μέγιστο μάθημα ζωής, αξιοπρέπειας και αντίστασης ;
Εγώ λέω μόνο όταν γίνει ένα με τους διπλανούς του, τους συναδέλφους του, τους ομοιοπαθείς του, όταν γίνει ομάδα, σύνολο και φύγει από αυτή την τεχνητά επιβαλλόμενη ατομικότητα, από την οποία μόνο να χάσει έχει (τη δουλιά του, την αξιοπρέπειά του, τον πλούτο που παράγει, την ίδια του τη ζωή).
Όποιοι το αντιλαμβάνονται ας σπεύσουν πριν να είναι αργά...
*Karōshi (過労死?), which can be translated literally as "overwork death" in Japanese, is occupational sudden mortality. The major medical causes of karōshi deaths are heart attack and stroke due to stress and a starvation diet. This phenomenon is also widespread in South Korea, where it is referred as 'gwarosa' (과로사).
Μα θα μου πεις εντάξει μωρέ, τόσα χρόνια μας τα πρήξανε με τις λευκές τους απεργίες, τώρα εισπράττουν τα αποτελέσματα. "Πουλημένα" συνδικάτα, χαμηλή ταξική συνείδηση, ο φόβος της ανεργίας, η πάλη χωρίς προοπτική κ.λ.π. Σωστά είναι όλα αυτά, αφήνουν όμως απ' έξω το αποτέλεσμα. Το πιο ζωντανό κομμάτι της εργατικής τάξης τεχνηέντως "αυτοπυρπολείται" και κάτι πρέπει να γίνει.
Πριν από όλα να πούμε ότι δεν μιλάμε μόνο για τη μακρινή Ιαπωνία αλλά για το μέλλον το δικό μας και των παιδιών μας. Αύριο όχι σε κάποιο μακρινό μέλλον. Ότι έχει ψηφιστεί μέχρι σήμερα, και αυτά που έπονται (ακόμα χειρότερα), οδηγούν μαθηματικά και σύντομα στο ίδιο σημείο.
Θα μου πεις εδώ υπάρχει ταξικό κίνημα, παράδοση αγώνων με σωστή κατεύθυνση, ο κόσμος αντιστέκεται ακόμα. Σωστό και αυτό όμως δε φτάνει, καθώς τα τελευταία χρόνια, το σύστημα δείχνοντας τα δόντια του τρέχει σαν τον Μπολτ ενώ οι εργαζόμενοι σαν το Βέγγο (μέγιστος).
Ήδη ένα κομμάτι της αυριανής φουρνιάς της εργατικής τάξης δοκιμάζει τον πιο προχωρημένο καπιταλισμό στα ξένα (400.000 κυρίως νέοι) ενώ το υπόλοιπο βρίσκεται με το ένα πόδι στην ξενιτιά και το άλλο στην ανεργία.
Εδώ μπαίνει το ζήτημα πως θα ξαναγίνουμε μυρμήγκια "αρχίζοντας" πάλι από την αλφαβήτα. Για να μπορέσει ο εργαζόμενος να διεκδικήσει αυτό που παράγει θα πρέπει πρώτα να αισθανθεί ότι του αξίζει κάτι καλύτερο από αυτό που ζει σήμερα, να το πω καλύτερα ότι αξίζει να ζήσει για να παλέψει. Φαίνεται απλό, αλλά έλα μου που δεν είναι.
Που θα το νοιώσει, που θα το μάθει όμως αυτό το μέγιστο μάθημα ζωής, αξιοπρέπειας και αντίστασης ;
Εγώ λέω μόνο όταν γίνει ένα με τους διπλανούς του, τους συναδέλφους του, τους ομοιοπαθείς του, όταν γίνει ομάδα, σύνολο και φύγει από αυτή την τεχνητά επιβαλλόμενη ατομικότητα, από την οποία μόνο να χάσει έχει (τη δουλιά του, την αξιοπρέπειά του, τον πλούτο που παράγει, την ίδια του τη ζωή).
Όποιοι το αντιλαμβάνονται ας σπεύσουν πριν να είναι αργά...
Πηγή: Δήμος Τανάλιας__________
*Karōshi (過労死?), which can be translated literally as "overwork death" in Japanese, is occupational sudden mortality. The major medical causes of karōshi deaths are heart attack and stroke due to stress and a starvation diet. This phenomenon is also widespread in South Korea, where it is referred as 'gwarosa' (과로사).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tα σχόλια στο μπλοκ πρέπει να συνοδεύονται από ένα ψευδώνυμο, ενσωματωμένο στην αρχή ή το τέλος του κειμένου, άν δεν υπάρχει εγγραφή στον blogger ή άλλη διαδυκτιακή υπηρεσία (βλέπε όροι σχολιασμού στο πάνω μέρος της σελίδας).
Ανώνυμα και υβριστικά σχόλια μπορούν να διαγράφονται χωρίς άλλη προειδοποίηση.