«Τυλίξτε το Ντονμπάς μου στην σιωπή»...

Μία συγκλονιστική οπτικοακουστική δημιουργία ενός σχολειού του Λουγκάσκ

Μία συγκλονιστική, αντιπολεμική, αντιφασιστική «κραυγή», αποτελεί η οπτικοακουστική δημιουργία των μαθητών και των μαθητριών του 9ου σχολείου (σσ. μέσης εκπαίδευσης, Γυμνάσιο – Λύκειο) του Κρασνοντόν, της Λαϊκής Δημοκρατίας του Λουγκάνσκ, υπό τον τίτλο, «Τυλίξτε το Ντονμπάς μου στην σιωπή».
Τα παιδιά απαγγέλουν ποιήματα λογοτεχνών του Λουγκάνσκ, εμπνευσμένα από την αντίσταση του λαού του Ντονμπάς στο καθεστώς του Κιέβου, τα οποία συνοδεύουν με μουσική και εικόνες της φρίκης του πολέμου.

Την δημιουργία τους παρουσίασαν στο Φεστιβάλ, «’Ανθιση ταλέντων», της ΛΔ του Λουγκάνσκ.

Το ιδανικότερο θα ήταν, φυσικά, να υπήρχε υποτιτλισμός, ωστόσο, θεωρούμε, ότι η απαγγελία, οι εικόνες και η μουσική, μεταφέρουν, έστω και σαν αίσθηση, μια όχι και τόσο γνωστή, στην Δύση, πλευρά αυτής της αντίστασης: Τον τρόπο με τον οποίο περνά μέσα από την τέχνη, με τελικό αποδέκτη την κοινωνία, η οποία, με την σειρά της, παρεμβαίνει δημιουργικά, προκαλώντας ένα νέο πολιτισμικό συμβάν.

‘Ενα μικρό δείγμα των στίχων που ακούγονται στο βίντεο, σε ελεύθερη μετάφραση είναι το παρακάτω, το οποίο είναι, σε ένα βαθμό και χαρακτηριστικό του ποιητικού περιεχομένου αυτής της οπτικοακουστικής δημιουργίας:

«Στην πόλη έφτασε ο πόλεμος.

Στην πόλη απλώνονται οβίδες.

Στην πόλη ανατινάχθηκε ο αγωγός του νερού.

Και τρέχει το νερό (…)

Το αίμα, ανακατεμένο μαζί του, τρέχει.

Και ο Σεριόγκα δεν είναι μαχητής, ούτε ήρωας.

Ο Σεριόγκα είναι ένας συνηθισμένος νεαρός.

Απλά κάνει την δουλειά του.

Διορθώνει τον αγωγό.

Κάτω από πυρά.

(…)

Και το νερό, ανακατεμένο με το αίμα

Τρέχει στον δρόμο.

Και βέβαια, μία από τις οβίδες είναι, γι’ αυτόν, η τελευταία.

Και ο Σεριόγκα σηκώνεται.(…)

Και ο Σεριόγκα πάει στον παράδεισο.

Πού άλλου;

(…)

Και λέει: “Θεέ μου, εδώ τρέχει ματωμένη βροχή. Ας προσπαθήσουμε να το φτιάξουμε”»…

Πηγή: Το Περιοδικό