Μια νύχτα με τον Μαξιμιλιανό Ροβεσπιέρο

Το σπίτι του είναι στην οδό Πανεπιστημίου. Είναι γεμάτο λουλούδια που ψιθυρίζουν ακατάπαυστα - και σε πείσμα εκείνων που διαδίδουν φήμες πως τάχα ο Μαξιμιλιανός έχει πεθάνει - ότι από το 1758 όλα συνεχίζονται. Η χαρά μου ήταν άγρια για τη συνάντηση και, για να σας πω την αλήθεια, την περίμενα από παιδί και την περίμενα σαν παιδί.

Η πόρτα του ήταν, φυσικά, ανοιχτή. Με υποδέχτηκε, μικρόσωμος πλάι στο παράθυρό του, δείχνοντάς μου στο δρόμο έναν άντρα που έμοιαζε Πακιστανός και μου είπε: «Είναι ένας άνθρωπος, που δεν μπορεί να διαπραγματεύεται με κανέναν τρόπο, που δεν μπορεί να επηρεάσει, ούτε άμεσα ούτε έμμεσα, τα πιο ιερά συμφέροντα της κοινωνίας, στην οποία ανήκει. Είναι ένας άνθρωπος, που τον κυβερνούν άρχοντες, στην εκλογή των οποίων δεν μπορεί να συμβάλει με κανέναν τρόπο, με νόμους, κανονισμούς και διοικητικές πράξεις, που βαραίνουν συνεχώς πάνω του, χωρίς να έχει κάνει χρήση του δικαιώματος που ανήκει σε κάθε πολίτη να επηρεάζει από τη μεριά του τις κοινωνικές συμβάσεις, σε ό,τι αφορά το ιδιαίτερο συμφέρον του. Είναι ένας άνθρωπος εξευτελισμένος, που η μοίρα του έχει αφεθεί στις ιδιοτροπίες, στα πάθη και τα συμφέροντα μιας ανώτερης κάστας».

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ: Ξέρετε, όμως, ότι τώρα στην Ελλάδα υπονομεύονται τα συνταγματικά μας δικαιώματα;

ΜΑΞΙΜΙΛΙΑΝΟΣ ΡΟΒΕΣΠΙΕΡΟΣ: Αυτοί που κάνουν πόλεμο ενάντια σ' έναν λαό, προκειμένου να σταματήσουν την πρόοδο της λευτεριάς και να εκμηδενίσουν τα δικαιώματα του ανθρώπου, θα πρέπει να καταδιώκονται απ' όλους, όχι σαν συνηθισμένοι εχθροί, αλλά σαν δολοφόνοι και ληστές.

Γ. Κ.: Φανταστείτε ότι εδώ η Ευρωπαϊκή Ενωση μάς ζητά, με δικαστική απόφαση, να αποζημιώσουμε τον τέως βασιλιά για τη δήμευση της περιουσίας του...

Μ. Ρ.: Η Ευρώπη δεν αντιλαμβάνεται ότι μπορεί να ζήσει χωρίς βασιλιάδες, χωρίς ευγενείς, κι εμείς ότι μπορεί κανείς να ζήσει μαζί τους. Η Ευρώπη σπαταλάει το αίμα της, για να φορέσει αλυσίδες στους ανθρώπους. Κι εμείς, για να τις σπάσουμε.

Οι αξιότιμοι γείτονές μας απασχολούν με κάθε σοβαρότητα τον κόσμο, με την υγεία του βασιλιά, με τις διασκεδάσεις και τα ταξίδια του. Θέλουν οπωσδήποτε να πληροφορήσουν τους επιγόνους ποιαν ώρα δείπνησε, ποιαν ώρα γύρισε απ' το κυνήγι, ποιο είναι το τυχερό κομμάτι γης που κάθε στιγμή της μέρας είχε την τιμή να πατηθεί από τα σεπτά του πόδια, ποια είναι τα ονόματα των προνομιούχων σκλάβων που εμφανίστηκαν εμπρός του κατά την ανατολή και τη δύση του ήλιου. Εμείς πληροφορούμε τον κόσμο για τα ονόματα και τις αρετές των ηρώων που πέθαναν πολεμώντας για τη λευτεριά. Τον πληροφορούμε σε ποιο κομμάτι γης οι τελευταίο δορυφόροι των τυράννων έφαγαν χώμα. Οι βασιλιάδες, οι αριστοκράτες, οι τύραννοι, όποιοι και αν είναι, χαρακτηρίζονται εξεγερμένοι σκλάβοι ενάντια στον κυρίαρχο της γης, που είναι το ανθρώπινο γένος και ενάντια στο νόμο της οικουμένης, που είναι η φύση.

Γ. Κ.: Και τι θα λέγαμε για τους παπάδες, που τον μνημονεύουν και τον υποδέχονται σαν βασιλιά, όταν έρχεται στην Ελλάδα;

Μ. Ρ.: Παπάδες, με ποιους τίτλους αποδείξατε την αποστολή σας; Υπήρξατε πιο δίκαιοι, πιο ταπεινοί, πιο φίλοι της αλήθειας από τους άλλους ανθρώπους; Λατρέψατε την ισότητα, υπερασπιστήκατε τα δικαιώματα των λαών, αποστραφήκατε το δεσποτισμό, χτυπήσατε την τυραννία; Εσείς είπατε στους βασιλιάδες: «Είστε η εικόνα του Θεού πάνω στη γη, από αυτόν και μόνο αντλείτε την ισχύ σας». Και οι βασιλιάδες σάς απάντησαν: «Ναι, είστε αληθινά οι απεσταλμένοι του Θεού, ας ενωθούμε για να μοιραστούμε τα λάφυρα και τις προσφορές των θνητών». Το σκήπτρο και το θυμιατήρι συνωμότησαν, για να ατιμάσουν τον ουρανό και να σφετεριστούν τη γη. Και, όπως λέει ο Σαιν Ζυστ, οι βασιλιάδες θα καταφύγουν στις ερήμους ανάμεσα στα άγρια ζώα, που τους μοιάζουν. Και η φύση θα αποκτήσει πάλι τα δικαιώματά της.
Αυτά μου είπε ο Μαξιμιλιανός και μου έδειξε τα λουλούδια του 1758. Τα βλέπω να μεγαλώνουν από παιδί. Τα λατρεύω σαν παιδί.

Του Γιώργου ΚΑΚΟΥΛΙΔΗ