Καλωσήλθατε στον Fadomduck2

To παρόν ιστολόγιο αποτελεί φυσική συνέχεια του Fadomduck στο οποίο θα βρείτε συλλογές κειμένων, παραπομπές σε ηλεκτρονικές διευθήνσεις με πολιτικά βιβλία και μουσική, καθώς και μια αρκετά μεγάλη συλλογή με αφίσσες από την Σοβιετική Ενωση (μέχρι και το 1956). Αρχείο με τα άρθρα του Fadomduck #1 θα βρείτε εδώ. O Fadomduck2 όπως και ο προκάτοχος του δηλώνει πως αν και ντρέπεται να κρύψει τις συμπάθειες του, δεν εκπροσωπεί καμμία συλλoγικότητα, παρά μόνο τον εαυτό του. Μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί του στο alepotrypa200@gmail.com

Δευτέρα 27 Ιουνίου 2016

Σκέψεις με αφορμή το Brexit

ΠΡΩΤΟ: Τέταρτη μέρα μετά το δημοψήφισμα στη Βρετανία και ο Ήλιος συνεχίζει να βγαίνει από την συνήθη θέση του, η θάλασσα δεν έχει γίνει γιαούρτι και η Γη συνεχίζει να περιστρέφεται περί τον άξονά της. Σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις και παρά την καταστροφολογία (που συνεχίζεται), παρά την εσχατολογία (που εντείνεται), ενδεχομένως να υπάρχει ζωή ακόμα και εκτός ΕΕ…

ΔΕΥΤΕΡΟ: Ότι η ΕΕ είναι ένας αντιλαϊκός μηχανισμός, απονομιμοποιημένος στη συνείδηση των «υπηκόων» της, αποτελεί κοινό τόπο για πλατιές μάζες των ευρωπαϊκών λαών που όποτε τους δόθηκε η δυνατότητα να εκφράσουν τη γνώμη τους γι’ αυτήν, την απέρριψαν παρά την τρομοκρατία και τους εκβιασμούς που ασκήθηκαν εναντίον τους. Συνέβη στα δημοψηφίσματα σε Γαλλία, Ολλανδία, Ελλάδα, Ιρλανδία, Δανία, Βρετανία.

Διπλή επιβεβαίωση του αντιλαϊκού και αντιδημοκρατικού χαρακτήρα της ΕΕ είναι οι διάφορες τεχνικές «πραξικοπημάτων» που ακολουθήθηκαν ώστε να ανατραπούν τα αποτελέσματα όλων των αρνητικών για την ΕΕ δημοψηφισμάτων που προηγήθηκαν του βρετανικού.

►ΤΡΙΤΟ: Ο κομπογιαννίτικος χαρακτήρας των θεωριών περί «αιώνιας» ΕΕ προκύπτει από μια και μόνο ματιά στην Ιστορία. Όπως έχει επισημανθεί, από το «Bloomberg» και τον «Economist» μέχρι την Καθημερινή (Ιάσωνας Μανωλόπουλος, 22/4/2012,) όχι μία ή δυο, αλλά 69 (!) νομισματικές ενώσεις προηγήθηκαν της ΕΕ κατά την διάρκεια του 19ου αιώνα και 20ου αιώνα. Από την Σκανδιναβική Νομισματική Ένωση μέχρι την Λατινική, στην οποία συμμετείχε και η Ελλάδα. Καμία από αυτές δεν υπάρχει σήμερα. Διαλύθηκαν. Πρόκειται για μια αλήθεια που οι ταγοί του ευρωμονόδρομου επιμένουν να «ξεχνούν».

ΤΕΤΑΡΤΟ: Αμέσως μετά το δημοψήφισμα στη Βρετανία ξεκίνησε μια νέα εκστρατεία φόβου πλευρά της οποίας είναι η προστυχιά των εντός και εκτός Βρετανίας επιτελείων της ΕΕ να χαριστούν οι ψήφοι υπέρ της αποδέσμευσης στους ακροδεξιούς, στους ρατσιστές και στους φασίστες.

Όμως, όπως πολύ σωστά επισημαίνει η ανακοίνωση του «Lexit», της καμπάνιας για «αριστερή έξοδο» της Βρετανίας από την ΕΕ (στην οποία συμμετείχαν το ΚΚ Βρετανίας, αριστερά κόμματα και αντικαπιταλιστικές κινήσεις), υπέρ της εξόδου ψήφισαν πάνω από 17 εκατομμύρια άνθρωποι αλλά μόνο 3,8 εκατομμύρια είχαν ψηφίσει το εθνικιστικό και ρατσιστικό UKIP στις προηγούμενες εκλογές.

Συνεπώς, εκείνο που θέλουν να αποκρύψουν, σημειώνει το «Lexit», είναι ότι «η ψήφος για την έξοδο του Ηνωμένου Βασιλείου από την ΕΕ εκφράζει πάνω από όλα την απόρριψη ολόκληρου του πολιτικού κατεστημένου από εκατομμύρια ανθρώπους της εργατικής τάξης που έχουν υποφέρει από τη λιτότητα για δεκαετίες».
Μια ματιά να ρίξει κανείς στην ταξική «γεωγραφία» της ψήφου ακόμα και στις γειτονιές του Λονδίνου που κατοικούν φτωχοί και εργάτες, θα το διαπιστώσει.

►ΠΕΜΠΤΟ: Σε σχέση με το προηγούμενο, οι αντικειμενικοί λόγοι που οδηγούν εργατικά, λαϊκά και φτωχά στρώματα να «τιμωρούν» την ΕΕ και τους εγχώριους πολιτικούς φορείς για την υπονόμευση της ζωής και των δικαιωμάτων τους, δεν αναιρούν την άλλη πλευρά:

Η απέχθεια για την ΕΕ δεν εκφράστηκε πολιτικά στη Βρετανία κυρίαρχα από τον αριστερό, αντικαπιταλιστικό λόγο, αλλά από τον ακροδεξιό, φασιστικό λόγο των φορέων του αντιμεταναστευτικού ρατσισμού. Το ίδιο συμβαίνει σε μια σειρά ευρωπαϊκές χώρες.

Γιατί; Μήπως επειδή οι ψηφοφόροι του «όχι» στην ΕΕ είναι «φτωχοί, αμόρφωτοι και ηλικιωμένοι» όπως σε ένα κρεσέντο «δημοκρατικότητας» έχουν αρχίσει να λένε από το Λονδίνο μέχρι την Αθήνα τα διάφορα αθύρματα του «διαφωτισμού»;

Εξαιρουμένων των φασιστών – γιατί υπάρχουν και τέτοιοι – όλα αυτά τα εκατομμύρια των ανθρώπων πέφτουν θύματα του ακροδεξιού λόγου επειδή είναι «μουζίκοι»; Αυτό ισχυρίζονται εμμέσως διάφορες χυδαίες συνιστώσες του λεγόμενου «δημοκρατικού τόξου». Οι «υπανάπτυκτοι αντιευρωπαίοι», μας λένε οι «δημοκράτες», δεν αντιλαμβάνονται την «αξία των ελευθεριών της ΕΕ».

Αλλά, για ποιες ελευθερίες μιλούν; Για την «ελευθερία κίνησης του κεφαλαίου» (μόνο που οι λαοί δεν έχουν κεφάλαια), για την «ελευθερία διακίνησης εμπορευμάτων» (αλλά οι λαοί δεν έχουν για να τα αγοράσουν), για την «ελευθερία παροχής υπηρεσιών» (αλλά οι λαοί εδώ χάνουν ακόμα και τις ελάχιστες υπηρεσίες πρόνοιας που τους είχαν απομείνει), για την «ελευθερία μετακίνησης προσώπων» (αλλά οι λαοί που δεν μπορούν να κάνουν ρούπι από τα κατώφλια τους λόγω ανέχειας, διδάχτηκαν από τους «δημοκράτες» να αισθάνονται σαν απειλή τους μετανάστες που έφτασαν λόγω της δικής τους ανέχειας στο κατώφλι τους).

Προφανώς οι «δημοκράτες» μας δεν θέλουν να παραδεχτούν τούτο:
Μετά από μια μακρά περίοδο εφαρμογής πολιτικών που κατέτειναν στην κοινωνία των 2/3, ειδικά σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης, η ΕΕ και οι πολιτικοί φορείς της ανά την Ευρώπη εφαρμόζουν την πολιτική του 1/3.

Είναι οι ίδιοι φορείς που διαλαλούν τη θεωρία «δεν υπάρχει εναλλακτική».
Οι ίδιοι που πανηγύρισαν την πτώση του σοσιαλισμού.

Είναι οι ίδιοι, φιλελεύθεροι και «αριστεροί» του συστήματος (από τους Ολαντ στη Γαλλία, τους Εργατικούς στη Βρετανία μέχρι τους ΤσιπροΠΑΣΟΚ στην Ελλάδα), που διαγωνίζονται μεταξύ τους για το ποιος θα διαχειριστεί και θα εφαρμόσει την πολιτική που οδηγεί στον Καιάδα τα δυο τρίτα των «μη προνομιούχων» της κοινωνίας.

Είναι εξίσου προφανές, λοιπόν, ότι τα λαϊκά στρώματα ταυτοποιούν τους φορείς αυτής της πολιτικής ως δράστες του εγκλήματος κατά της ζωής τους με συνέπεια να ψάχνουν διέξοδο όχι στην «αριστερά», όπως την έχουν ξεφτιλίσει σαν έννοια σοσιαλιστές, σοσιαλδημοκράτες και ευρωαριστεροί, αλλά σε εκείνον τον λόγο, τον ακροδεξιό, που, τελικά, επιδοτείται από το ίδιο το ευρωσύστημα να φαντάζει «αντισυστημικός».

Είναι κάτι που έχει ξανασυμβεί στην Ευρώπη, τη δεκαετία του ’30, και συμβαίνει κάθε φορά που οι αντίπαλες μερίδες της άρχουσας τάξης διασταυρώνουν τα ξίφη των ενδοαστικών και ενδοιμπεριαλιστικών τους αντιπαραθέσεων σε συνθήκες που η εργατική τάξη βρίσκεται σε πολιτική αδυναμία να αξιοποιήσει πολιτικά αυτές τις αντιθέσεις κάτω από τη σημαία των δικών της συμφερόντων και διαιρείται με το να στοιχίζεται, άλλοτε ως ψηφοφόρος και άλλος σαν κρέας για τα κανόνια, σε ξένα στρατόπεδα.

Από την άποψη αυτή (και μάλιστα σε συνθήκες όπου η ΕΕ των αγαστών σχέσεων με τους Ουκρανούς ναζί έχει χρηματοδοτήσει με πάνω από 4 εκατομμύρια ευρώ τις φασιστικές δυνάμεις της Ευρώπης από το 2014) είναι απόλυτα σωστή η εκτίμηση για «τον δεξιό εθνικιστικό ευρωσκεπτικισμό (ότι) αυτός δεν αποτελεί πραγματικό αντίπαλο, αλλά δομικά αναγκαίο συμπλήρωμα του ευρωσυστήματος, καθώς εκτονώνει ανώδυνα τη λαϊκή δυσαρέσκεια εμποδίζοντας την εμφάνιση ενός αριστερού, ριζοσπαστικού αντίπαλου δέους» (Φ.Λορντόν, «Σκοτώνουν τους Έλληνες…», πρόλογος Π.Παπακωνσταντίνου, εκδόσεις Τόπος).

ΕΚΤΟ: Το δημοψήφισμα στη Βρετανία προφανώς και αφήνει έκθετους όσους παρουσιάζουν το εθνικό νόμισμα σαν ελιξίριο της λαϊκής ευημερίας. Θυμίζουμε ότι η Βρετανία ήταν εκτός ευρώ. Τα αντιλαϊκά και αντεργατικά μέτρα στη Βρετανία, είτε με Θάτσερ και Μπλερ, είτε με Μπράουν και Κάμερον, λαμβάνονταν (και θα λαμβάνονται) με νόμισμα τη στερλίνα.

Διότι, τελικά το θέμα δεν είναι με πιο νόμισμα θα υποτάσσεται η εργασία στο κεφάλαιο με στόχο την κερδοφορία του δεύτερου. Αλλά το πώς θα αποδεσμευτούν οι λαοί από τη μέγγενη των μονοπωλίων, είτε αυτά μετρούν την ανταγωνιστικότητά τους με στερλίνα, είτε με ευρώ, είτε με δραχμή.

Η πάλη γι’ αυτού του τύπου την αποδέσμευση και η οργάνωση της ενότητας των εργαζομένων σε αυτή την κατεύθυνση δεν μπορεί να οικοδομηθεί πάνω στο σαθρό έδαφος του «εθνικού νομίσματος» που ανάγεται σε φετίχ και του λεγόμενου «αριστερού ευρωσκεπτικισμού».

ΕΒΔΟΜΟ: Ήδη μετά το βρετανικό δημοψήφισμα έχει ξεκινήσει – παράλληλα με την τρομοκρατία εκ μέρους τραπεζιτών, χρηματιστών και ευρωγραφειοκρατών που θέλουν να ξορκίσουν τους δικούς τους φόβους για τις εξελίξεις εκφοβίζοντας τους λαούς – μια προπαγανδιστική εκστρατεία για την δυνατότητα της ΕΕ να «διορθωθεί» και να «βελτιωθεί»…

Μόνο που για να «διορθωθεί» κάτι, πρέπει να παίρνει διόρθωση. Η ΕΕ δεν ανήκει σε αυτή την κατηγορία. Το γνωρίζουν πρώτα και κύρια όσοι ομιλούν για την επιστροφή της ΕΕ «στις ιδρυτικές αξίες και αρχές της». Παριστάνουν να αγνοούν ότι η ΕΕ δεν έφυγε ποτέ από αυτές τις «αξίες» και τις «ρίζες» της.

Απ’ όταν δημιουργήθηκε το ’56 ως ένωση άνθρακα και χάλυβα μέχρι τη σημερινή της μορφή, οι «αρχές» της δεν ήταν ποτέ η ευημερία των ανθρακωρύχων και των χαλυβουργών. Ήταν και είναι ο θησαυρισμός των μεγιστάνων του άνθρακα και του χάλυβα, των μονοπωλίων και των πολυεθνικών.

Η ΕΕ που τώρα «οι ηγέτες της θα ακούσουν τους λαούς», έχει τις ρίζες της στην αντιδραστική συμμαχία των αστικών τάξεων της καπιταλιστικής Ευρώπης. Από γεννησιμιού της ειδικεύεται στο «ξεζούμισμα» των εργαζομένων και την καταλήστευση άλλων λαών. Η «δικαιοσύνη» της είναι απόρροια της δύναμης που προκύπτει από την αναπαραγόμενη ανισομετρία των μελών της. Οι αντιθέσεις όπως και οι συμβιβασμοί στο εσωτερικό της αποτελούν έκφραση των αδυσώπητων και ανθρωποφάγων ανταγωνισμών που αποτελούν τον κανόνα λειτουργίας της.

ΟΓΔΟΟ: Η πολιτική της ΕΕ, με τις χωματερές της, οι προ κρίσης χρηματοπιστωτικές φούσκες και τα Μάαστριχτ τους, οι προ Μνημονίων «ευελφάλειές» τους, οι προ «κόφτη» περιορισμοί της εθνικής κυριαρχίας (όπως έλεγε η τότε πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων κυρία Μπενάκη), δεν είναι προϊόν κάποιου «λάθους» των ηγητόρων της. Δεν ευθύνεται γι’ αυτήν (η δεδομένη πολλές φορές) ανικανότητάς τους.

Δεν οφείλεται στο «κακότροπο» και «εγωπαθές» γερμανικό DNA, όπως διατείνεται ο εθνικιστικός και ρατσιστικός αντιγερμανισμός που – για να μην μιλήσει για τα ανεξαρτήτως εθνικότητας συμφέροντα των κεφαλαιοκρατών - καμώνεται τον «πατριωτισμό» έχοντας ως σημαία τον ναζιστικό φυλετισμό που τον εισάγει από την πίσω πόρτα του αντιμερκελισμού.
Γι’ αυτό και η ΕΕ δεν παίρνει κανενός είδους φτιασίδωμα, όπως προσπαθούν να μας πείσουν όσοι πουλάνε το μακιγιάζ και τις μπούρδες περί επιστροφής της ΕΕ και των ηγετών της στα «οράματα και τη σύνεση των ιδρυτών της». Η πολιτική
  • των 120 εκατομμυρίων φτωχών, των 30 εκατομμυρίων άνεργων, των 4,5 εκατομμυρίων άστεγων,
  • της ΕΕ που 6 από τα μέλη της ΕΕ φιγουράρουν στον κατάλογο των 15 πρώτων χωρών στον παγκόσμιο δείκτη μιζέριας,
  • της ΕΕ που όταν το ΑΕΠ της αυξάνει αναιμικά 1,7% οι μεγιστάνες της αυξάνουν τα πλούτη τους με τριπλάσιο ρυθμό,
  • της ΕΕ όπου 16.734 «υπερπλούσιοι» της Γερμανίας αποτελούν το 0,02% του γερμανικού πληθυσμού των 82 εκατομμυρίων και η περιουσία τους που ξεπερνάει τα 2 τρισ. δολάρια ισοδυναμεί με το 55,5% όλου του ΑΕΠ της Γερμανίας,
  • της ΕΕ των Μνημονίων από Πορτογαλία και Ιρλανδία μέχρι Κύπρο και Ελλάδα, της άνευ Μνημονίων λιτότητας από Βρετανία μέχρι Ισπανία και Ιταλία,
  • των νεκρών Αιλάν στο Αιγαίο που παζαρεύει «τόσα γρόσια το κεφάλι» των προσφύγων με την Τουρκία,
  • της Γερμανίας των 16 εκατομμυρίων φτωχών και των 7,5 εκατομμυρίων Γερμανών εργαζομένων με μηνιαίο εισόδημα 400 ευρώ το μήνα,
  • της Γαλλίας με τις απαγορεύσεις διαδηλώσεων και τα 8 εκατομμύρια φτωχούς και κοινωνικά αποκλεισμένους που αναζητούν καταφύγιο στα γκέτο και στις όχθες του Σηκουάνα,
  • της Ιταλίας που οι συμπράξεις των «αριστεροκεντροδέξιων» κομματικών παρατάξεων βουλιάζουν τους εργαζόμενους στην απελπισία σε σημείο να διοργανώνονται κινητοποιήσεις διαμαρτυρίας ενάντια στο διευρυνόμενο κύμα των αυτοκτονιών των οικονομικά κατεστραμμένων Ιταλών,
είναι η μόνη σωστή επιλογή για εκείνους που έφτιαξαν την ΕΕ για να ενεργεί ως μηχανισμός εφαρμογής των βαθύτερων επιλογών του συστήματός τους που αξιοποιεί την εξουσία του για να μετράει κέρδη μεταθέτοντας βάρη στα αδύναμα κράτη και στους αδύναμους ανθρώπους, εργάτες, υπάλληλους, άνεργους, μετανάστες.

Αυτή είναι η ΕΕ. Από τον Ατλαντικό μέχρι τα Ουράλια, από το Βορρά μέχρι το Νότο, οι λαοί βιώνουν αυτό ακριβώς που τόνιζε ο Λένιν πριν από 100 χρόνια:
«... το σύνθημα των "Ενωμένων Πολιτειών της Ευρώπης" δεν είναι σωστό από οικονομική άποψη. Είτε αυτό το σύνθημα είναι απραγματοποίητο στον καπιταλισμό (...). Είτε είναι ένα σύνθημα αντιδραστικό, που σημαίνει προσωρινή συμμαχία των μεγάλων δυνάμεων της Ευρώπης (...) για την καταλήστευση...».
ΕΝΑΤΟ: Αυτοί που διατείνονται ότι η ΕΕ «αλλάζει» και «βελτιώνεται» είναι οι ίδιοι που ισχυρίζονται ότι το ΝΑΤΟ είναι παράγοντας… ειρήνης, φιλίας και συναδέλφωσης των λαών. Ότι το ΔΝΤ μπορεί από βαμπίρ και αιμοσταγής οργανισμός στην υπηρεσία των τοκογλύφων να μετατραπεί σε φιλόπτωχο ταμείο!

Αλλά ενώ "μια άλλη Ευρώπη είναι δυνατό, μια άλλη ΕΕ είναι αδύνατο" να συμβεί. Η ΕΕ δεν σχεδιάστηκε και δεν πρόκειται να λειτουργήσει ποτέ σαν το φανταστικό εκείνο «απάνεμο λιμάνι» που έταζαν οι αρχιτέκτονές της στους λαούς. Η Ευρωπαϊκή Ένωση, η Ευρωζώνη της και όλη η δομή του ευρωενωσιακού ιμπεριαλισμού (είτε βομβαρδίζει τη Γιουγκοσλαβία, το Ιρακ και τη Λιβύη, είτε «βομβαρδίζει» τα Ασφαλιστικά Ταμεία και τον κατώτατο μισθό στην Ελλάδα) αποτελεί μια αρένα βαρβαρότητας.

Είναι ένα Κολοσσαίο εκμετάλλευσης των εργαζομένων, κατάλυσης των λαϊκών δικαιωμάτων και ελευθεριών που στέκονται εμπόδιο στην «ανταγωνιστικότητα» των μονοπωλίων. Πρόκειται για τον ορισμό της αντιδημοκρατικότητας που εκφράζεται ακόμα και με - θεσμικά απολύτως κατοχυρωμένα - «πραξικοπήματα» ανατροπής της λαϊκής θέλησης (πχ δημοψήφισμα στην Ελλάδα), είτε με παύσεις ακόμα και πρωθυπουργών (πχ Κάννες).

ΔΕΚΑΤΟ: Η πραγματικότητα βοά! Η έξοδος και η αποδέσμευση από την ΕΕ αποτελεί εκ των ων ουκ άνευ προϋπόθεση για μια Ευρώπη των λαών, που η συνεργασία τους θα είναι οικοδομημένη πάνω στην λαϊκή κυριαρχία και την εθνική ανεξαρτησία.
Αυτή η προοπτική θέτει σε αμφισβήτηση το καπιταλιστικό μοντέλο εν συνόλω. Και γι’ αυτό συκοφαντείται. Η κυρίαρχη άποψη που προωθείται (και) στην Ελλάδα είναι πως η έξοδος μιας χώρας από την Ευρωπαϊκή Ένωση είναι κάτι αρνητικό, συντηρητικό, εθνικιστικό, αδιέξοδο κι επικίνδυνο. Η προπαγάνδα αυτή έχει ενισχυθεί με αφορμή το δημοψήφισμα στη Μεγάλη Βρετανία. Είναι η προπαγάνδα που εξυπηρετεί το ευρωενωσιακό κατεστημένο, το οποίο - ήδη το σημειώσαμε - ενισχύει τον βολικό για το σύστημα ακροδεξιό «ευρωσκεπτικισμό», καταγγέλλοντάς τον.
Όμως, το ερώτημα είναι έξοδος από την Ευρωπαϊκή Ένωση, για να εξυπηρετηθούν ποια συμφέροντα; Αν η αποδέσμευση από την Ευρωπαϊκή Ένωση είναι στην κατεύθυνση της εξυπηρέτησης των λαϊκών συμφερόντων και των λαϊκών αναγκών, τότε είναι ο μοναδικός δρόμος που μπορεί να διαλέξει ένας λαός, για να ορίζει το δρόμο ανάπτυξης που θέλει να ακολουθήσει.

Η αποδέσμευση από την Ευρωπαϊκή Ένωση, όταν την επιλέξει ο λαός προς όφελος του, είναι προϋπόθεση για την εθνική, πολιτική και οικονομική κυριαρχία μιας χώρας. Mε αυτόν τον τρόπο μπορεί να υλοποιηθεί ένας δρόμος ανάπτυξης, σε ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση απ’ αυτή που επιβάλλεται από τις βασικές αρχές της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Αλλά τι σημαίνει έξοδος και αποδέσμευση προς όφελος του λαού;
Προφανώς δεν σημαίνει την έξοδο και την αποδέσμευση με την προσδοκία μιας «εθνικής» λιτότητας. Δεν σημαίνει μια δήθεν ανάκτηση «εθνικής κυριαρχίας» που θα παραδοθεί στην κυριαρχία του «έθνους» των ντόπιων κεφαλαιοκρατών.

Μία έξοδος εναντίον των ελίτ, εφόσον είναι τέτοια, δεν θα άφηνε χώρο ώστε να τίθενται επικεφαλής της πατενταρισμένοι υπάλληλοι των ελίτ, όπως ακροδεξιοί κλόουν τύπου Φάρατζ και νεοφιλελεύθεροι «τόρυδες» τύπου Τζόνσον.

Εν ολίγοις: Το ζητούμενο δεν είναι η έξοδος από αυτό το λάκκο να οδηγήσει σε έναν άλλον, σε έναν τάχα «καλύτερο» λάκκο, εξίσου καπιταλιστικό και εκμεταλλευτικό, όπως θα ήθελαν κάποια τμήματα της άρχουσας τάξης και τα φασιστικά - εθνικιστικά τους τσιράκια.

Για παράδειγμα: Η Ελλάδα των 3 εκατομμυρίων μεταναστών στις στοές του Βελγίου και στα λαντζέρικα της Αμερικής δεν ήταν στη ζώνη της ΕΟΚ τις δεκαετίες του ’50 και του ’60. Ήταν, όμως, στη ζώνη του καπιταλισμου. Η Ελλάδα του παγώματος μισθών και συντάξεων το 1985 και της μητσοτάκειας λιτότητας του «0%+0%=14%» το 1990, δεν ήταν στη ζώνη του ευρώ. Ήταν, όμως, στη ζώνη της εξουσίας των βιομηχάνων, των τραπεζιτών και των εργολάβων.

Θα το ξαναπούμε: Η Βρετανία δεν είναι στο ευρώ και στην Ευρωζώνη και η Τουρκία δεν είναι στην ΕΕ. Αλλά αυτό δεν κάνει αξιοζήλευτα ούτε τα βάσανα του τούρκικου λαού, ούτε το «δάκρυα και αίμα» με το οποίο πληρώνει τη λιτότητα ο εκτός ευρώ βρετανικός λαός.

ΕΝΔΕΚΑΤΟ (και για να έρθουμε στην Ελλάδα): Η έξοδος από την ΕΕ προκύπτει ως αναγκαία προϋπόθεση αναδημιουργίας της χώρας μας προς όφελος του λαού της.

Δεν μιλάμε, βέβαια, για μια έξοδο σαν την «έξοδο από το ΝΑΤΟ», όπως την πλάσαρε το 1974 ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ως αναγκαστική επιλογή του κατεστημένου και ως «τρίπλα» ανασύνθεσης του συστήματος. Μιλάμε για έξοδο από την ΕΕ με όρους ανατροπής όλου του συστήματος της κυριαρχίας των μονοπωλίων. Για την έξοδο και την αποδέσμευση από την ΕΕ με προοπτική να πάρει στα χέρια του την εξουσία ο λαός. Το επισημαίνουμε γιατί υπάρχουν και εκείνοι που όταν «βάλλουν» κατά της ΕΕ, εξαναγκασμένοι από το γεγονός ότι έχουν πέσει πλέον οι μάσκες της ευρωκοροιδίας, το κάνουν προσβλέποντας ακριβώς σε αυτό: Σε μια ανασύνθεση του υφιστάμενου συστήματος και μάλιστα σε πιο αντιδραστική κατεύθυνση.

ΔΩΔΕΚΑΤΟ: Η στάση του κάθε πολιτικού φορέα απέναντι στην ΕΕ ξεκαθαρίζει την (πραγματική) θέση του, τελικά, στο ερώτημα: Με τους πολλούς ή με τους λίγους; Με τον κόσμο της εργασίας ή με τις «ελίτ» της εργοδοσίας; Στην τοποθέτησηαυτή δεν υπάρχει «τρίτος δρόμος». Όπως δεν υπάρχει το «ολίγον έγκυος».

Αλλά δεν χωράει και κανενός είδους αντιεπιστημονικότητα ή ψάρεμα στα θολά νερά. Που πάει να πει: Η έξοδος και η αποδέσμευση από την ΕΕ είναι συνθήκη αναγκαία για να μπει τέρμα στις αβυσσαλέες κοινωνικές και οικονομικές του ανισότητες πίσω από τις οποίες κρύβεται η ανελέητη ταξική βαρβαρότητα. Το αναγκαίο, όμως, της αποδέσμευσης από την ΕΕ δεν την καθιστά και ικανή από μόνη της συνθήκη για αλλαγή πορείας.

Εξηγούμαστε: Το σύστημα που με η χωρίς ευρώ, με ή χωρίς ΕΕ, είναι κατασκευασμένο έτσι ώστε μια χούφτα κεφαλαιοκρατών, μονοπωλίων, πολυεθνικών να ιδιοποιείται τον μισό και παραπάνω από τον πλούτο που παράγει ο λαός κάθε χώρας χωριστά και όλοι οι λαοί του πλανήτη μαζί, έχει όνομα: «Καπιταλισμός».

Υπό την έννοια αυτή και με αφορμή το Brexit, εύστοχα υπενθύμισε ο φίλος και συνάδελφος Ηρακλής Κακαβάνης μια κουβέντα του Μπρεχτ: «Σε κάθε ιδέα - έλεγε - πρέπει να ψάξει κανείς από πού έρχεται και που πάει. Μόνο έτσι μπορούμε να καταλάβουμε αν είναι καλή ή όχι».

Ή όπως θα το έλεγε ο Λένιν, το να πετάξεις τη μαϊμού πάνω από το κεφάλι σου είναι προϋπόθεση να ξεμπερδέψεις με το τσίρκο, αλλά από μόνη της δεν σημαίνει ότι ξεμπέρδεψες με το τσίρκο.

Κάθε εκδοχή, δε, ότι ο Λένιν ήταν με το… τσίρκο επειδή έλεγε το πρόδηλο, ότι δηλαδή η κάτι από επιβεβλημένη ανάγκη της αποδέσμευσης από τη μαϊμού πρέπει να είναι συνδυασμένη με την πάλη για την αποδέσμευση από όλο το τσίρκο, συνιστά καταφανή πολιτική λαθροχειρία.
Του Νίκου Μπογιόπουλου

26 σχόλια:

  1. Νομίζω ο σ/φος τα κάλυψε το θέμα 100%. Πολύ καλό κείμενο!

    Κώστας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Για μένα το κυριότερο σημείο στο κείμενο είναι αυτό.
    Είναι εξίσου προφανές, λοιπόν, ότι τα λαϊκά στρώματα ταυτοποιούν τους φορείς αυτής της πολιτικής ως δράστες του εγκλήματος κατά της ζωής τους με συνέπεια να ψάχνουν διέξοδο όχι στην «αριστερά», όπως την έχουν ξεφτιλίσει σαν έννοια σοσιαλιστές, σοσιαλδημοκράτες και ευρωαριστεροί, αλλά σε εκείνον τον λόγο, τον ακροδεξιό, που, τελικά, επιδοτείται από το ίδιο το ευρωσύστημα να φαντάζει «αντισυστημικός».

    Είναι κάτι που έχει ξανασυμβεί στην Ευρώπη, τη δεκαετία του ’30, και συμβαίνει κάθε φορά που οι αντίπαλες μερίδες της άρχουσας τάξης διασταυρώνουν τα ξίφη των ενδοαστικών και ενδοιμπεριαλιστικών τους αντιπαραθέσεων σε συνθήκες που η εργατική τάξη βρίσκεται σε πολιτική αδυναμία να αξιοποιήσει πολιτικά αυτές τις αντιθέσεις κάτω από τη σημαία των δικών της συμφερόντων και διαιρείται με το να στοιχίζεται, άλλοτε ως ψηφοφόρος και άλλος σαν κρέας για τα κανόνια, σε ξένα στρατόπεδα.

    Από την άποψη αυτή (και μάλιστα σε συνθήκες όπου η ΕΕ των αγαστών σχέσεων με τους Ουκρανούς ναζί έχει χρηματοδοτήσει με πάνω από 4 εκατομμύρια ευρώ τις φασιστικές δυνάμεις της Ευρώπης από το 2014) είναι απόλυτα σωστή η εκτίμηση για «τον δεξιό εθνικιστικό ευρωσκεπτικισμό (ότι) αυτός δεν αποτελεί πραγματικό αντίπαλο, αλλά δομικά αναγκαίο συμπλήρωμα του ευρωσυστήματος, καθώς εκτονώνει ανώδυνα τη λαϊκή δυσαρέσκεια εμποδίζοντας την εμφάνιση ενός αριστερού, ριζοσπαστικού αντίπαλου δέους» (Φ.Λορντόν, «Σκοτώνουν τους Έλληνες…», πρόλογος Π.Παπακωνσταντίνου, εκδόσεις Τόπος).
    Χρήστος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Γι αυτό "τα έχω πάρει στο κρανίο" με το portal του 902. Ακόμα δεν μας έχει πληροφορήσει για το τι λένε οι σύντροφοι του ΚΚΜΒ. Τρας μη μου βάλεις λινκ την ιστοσελίδα του ΚΚΜΒ. Το Κόμμα μου περιμένω να με πληροφορήσει.
    Άσε που στην ανακοίνωση που βγάλαμε δεν αναφέρουμε καν ότι και το ΚΚΜΒ ήταν υπέρ του Βrexit. ΤΟΥΣ ΧΑΡΙΖΟΥΜΕ ΟΛΟΥΣ ΣΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ. Εκτός βέβαια αν το τελευταίο μέρος με την "αριστερή ταμπέλα" αναφερόμαστε και στο ΚΚΜΒ.
    Αντιγράφω από την ανακοίνωση για να μην τα λέω στον αέρα.
    "Φορείς του αντιδραστικού "ευρωσκεπτικισμού" είναι εθνικιστικά, ρατσιστικά ή και φασιστικών αντιλήψεων κόμματα, όπως π.χ. το Κόμμα για την Ανεξαρτησία της Βρετανίας (UKIP) του Φάρατζ, το Εθνικό Μέτωπο της Λεπέν στη Γαλλία, η Εναλλακτική για τη Γερμανία και παρόμοια σχήματα στην Αυστρία, στην Ουγγαρία και στην Ελλάδα, π.χ. η φασιστική Χρυσή Αυγή, η Εθνική Ενότητα του Καρατζαφέρη και άλλα. Η τάση του "ευρωσκεπτικισμού" εκφράζεται κι από κόμματα που χρησιμοποιούν αριστερή ταμπέλα, ασκούν κριτική ή απορρίπτουν την ΕΕ και το ευρώ, υποστηρίζουν το εθνικό νόμισμα, αναζητούν άλλες ιμπεριαλιστικές συμμαχίες και σε κάθε περίπτωση κινούνται εντός των καπιταλιστικών τειχών."
    Χρήστος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @Χρήστος:
      Το πόρταλ είναι γνωστό πως δεν λειτουργεί επαγγελματικά και οι ελλείψεις του αναγκαστικά πολλές.
      Δεν ανακαλύπτουμε την Αμερική με αυτό, αλλά δεν νομίζω πως μπορεί να αναβαθμιστεί αυτή η τεχνική αδυναμία και σε πολιτικό ζήτημα.

      Διαγραφή
  4. http://www.cpgb-ml.org/index.php?secName=proletarian&subName=display&art=1190

    https://www.alfavita.gr/arthron/yper-toy-brexit-kk-megalis-vretanias-m-l-oi-ergates-hreiazontai
    gorf

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Δεν νομίζω ότι είναι τεχνικό το ζήτημα Τρας & Gorf, αλλά ζήτημα "γραμμής".
    Περιμένω από το Κόμμα μου να συνεχίζει να εκφράζει τη διεθνιστική του αλληλεγγύη,προς το ΚΚΜΒ πράγμα που το έχει κάνει με το Συντρ.Μαρίνο κρατώντας τις επιφυλάξεις του (ορθά) & όχι να μου αναιρεί στην ουσία των χαιρετισμό κλπ, μην κάνοντας καν αναφορά στην ανακοίνωση του στους συντρ.του ΚΚΜΒ & χαρίζοντας όλο αυτό τον κόσμο που ψήφισε υπέρ του Βrexit στους φασίστες.
    Χρήστος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Από την άλλη όμως δεν μπορεί να αναφερθεί άμεσα και ξεκάθαρα το ΚΚΕ στο ΚΚΜΒ, σαν κάτι το οποίο πιθανότατα ξέρει/πιστεύει ότι δεν είναι (δλδ όχι οπορτουνιστικό)!
      Επίσης άλλη ευθύνη έχουμε εσύ και εγώ όταν λέμε ότι πχ. το ΚΚΜΒ δεν είναι απλά ένα αριστερό κόμμα, και άλλη άμα το πει ένα ΚΚ...
      Όπως και να έχει κάποιος λόγος θα υπάρχει που έχει γίνει αυτό, μιας και τις περισσότερες φορές ενημερωνόμαστε από το ΚΚΕ, για θέματα άλλων ΚΚ σε πολύ λιγότερο προβεβλημένες περιπτώσεις, για τα οποία δεν θα ξέραμε αλλιώς (όπως π.χ. για την Ιταλία).
      Θα έλεγα να έχουμε λίγο υπομονή, καθώς εμείς πιθανότατα να τα σκεφτόμαστε όλα αυτά αρκετά καθυστερημένα, σε σχέση με τα άτομα που έχουν χρεωθεί αυτή την δουλειά.

      Κώστας

      Διαγραφή
    2. Καλό είναι να καταλαβαίνουμε τι διαβάζουμε και να μη διαβάζουμε αποσπασματικά μία ανακοίνωση...
      Το σημείο που παραθέτεις λέει ξεκάθαρα ποιοι είναι οι φορείς του ευρώσκεπτικισμού, όχι ποιοι στήριξαν το όχι. Άλλο ο ευρωσκεπτικισμος κι άλλο ή εναντίωση στην ΕΕ, και μάλιστα με ριζοσπαστικο-αντικαπιταλιστικο προσανατολισμό.
      Επίσης, πριν το απόσπασμα που παραθέτεις ή ανακοίνωση αναφέρει: " Το γεγονός ότι τέθηκε τόσο έντονα το ζήτημα της αποχώρησης μιας χώρας από την ΕΕ -και μάλιστα του μεγέθους της Βρετανίας- οφείλεται αφ’ ενός στις εσωτερικές αντιθέσεις στην ΕΕ και την ανισομετρία των οικονομιών της και αφ’ ετέρου στη διαπάλη ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα, που οξύνθηκε σε συνθήκες οικονομικής ύφεσης. Αυτοί οι παράγοντες ενισχύουν το λεγόμενο ευρωσκεπτικισμό, αποσχιστικές τάσεις, αλλά και τάσεις που επιδιώκουν αλλαγή της πολιτικής διαχείρισης της ΕΕ και της Ευρωζώνης." Και συνεχίζει αναφέροντας του φορείς του ευρώσκεπτικισμού.
      Σεβέκ

      Διαγραφή
    3. @Σεβέκ:
      Τι σημαίνει "ευρωσκεπτικισμός";
      Τίποτε απολύτως. Είναι ένα εύσχημο υποκοριστικό για να περιγραφεί η εναντίωση στην ΕΕ.
      Εφόσον θυμάμαι σωστά, οι πρωτοι που εναντιώθηκαν στην ΕΕ, από τότε που ήταν ΕΟΚ ακόμη, ήταν οι κομμουνιστές και μόνον αυτοί.
      -Ποιοί είναι λοιπόν οι πολιτικοί φορείς της αντι-ΕΕ ανάλυσης; Οι όψιμοι "εθνικιστές" ή αυτοί που ανέλυαν (και δικαιώθηκαν πλήρως στην ανάλυση τους) το τι σημαίνει ΕΕ και ΕΟΚ για τους λαούς, εδώ και 50 χρόνια;

      Διαγραφή
    4. Ευρωσκεπτικισμος δεν είναι γενικά ή εναντίωση στην ΕΕ, αλλά συγκεκριμένα από τη σκοπιά του εθνικισμού του κεφαλαίου. Αλλιως και το Κόμμα ευρώσκεπτικιστικο θα ήταν.. δε νομιζω οτι το θεωρούμε τέτοιο! Άρα, για να καταλήξω, θεωρώ ότι το ΚΚΕ προσπαθεί να αναδείξει αυτό ακριβώς, για το οποίο κατηγορήθηκε πιο πανω, ότι δηλαδή το όχι των λαών (και δη των βρετανών) στην ΕΕ δεν πρέπει να τσουβαλιαστει με αυτό των ευρωσκετικιστων και οι λαοί δεν πρέπει να εγκλωβιστουν στη λογικη καταδίκης της ΕΕ των φορέων του ευρώσκεπτικισμού, αλλά να της δώσουν ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά.
      Σεβέκ

      Διαγραφή
    5. @Σεβέκ:
      Αν συμφωνήσουμε σε έναν τέτοιο ορισμό, τότε ναι.

      Διαγραφή
  6. Διεθνιστικη αλληλεγγύη προς ποιον;; Αν έισαι με το Brexit, μην κρυβεσαι, πες το. PADDY

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ωραίος ο Μπογιόπουλος! Και συμφωνω και με το Χρήστο παραπάνω γιατ το κομμάτι που 'ναι όλα τα λεφτά.

    Τάκβερ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. -Όποιος θέλει να κάνει κριτική στις θέσεις του ΚΚΕ να την κάνει στα ίσια και όχι να κρύβεται πίσω από τις θέσεις άλλων κομμάτων.
    -Όταν κάποιος θέλει να κρίνει τις τοποθετήσεις του ΚΚΕ, να διαβάζει τι λέει το ΚΚΕ και να κάνει κριτική σε αυτά που πραγματικά λέει.
    -Όποιος ενοχλείται με την τοποθέτηση του ΚΚΕ(π.χ. ευρωσκετικισμός=αστικό ρεύμα κριτικό προς την Ε.Ε. με διάφορες διαβαθμίσεις και χρώματα)γιατί βλέπει το δικό του κόμμα στον "καθρέφτη", καλά κάνει και ενοχλέιται. Αλλά να έχει τα κότσια να υπερασπίζεται τις θέσεις του κόμματος που υποστηρίζει και την υιοθέτηση του αστικού ευρωσκεπτικισμού από τους ίδιους. Προφανώς αυτό δεν αφορά TRASH που η τοποθέτηση του είναι κρυστάλινη.
    -Τέλος επειδή κάποιοι ανακάλυψαν ξαφνικά το ΚΚΒ (όχι το ΚΚΜΒ. Ούτε για αυτό τους έχουν ενημερώσει σωστά)καλά θα κάνουν να κάνουν την αυτοκριτική τους ή την κριτική στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Γιατί τουλάχιστον οι Βρετανοί διαχώριστηκαν...ενώ αυτοί έγιναν ουρά του ΣΥΡΙΖΑ. Και δεν κατάλαβα, γιατί πρέπει να βγάλει το ΚΚΕ κάτι ιδιαίτερο...Στο κάτω-κάτω έχει τοποθετηθεί με τον πιο επίσημο τρόπο με τα στελέχη του, με τη συμμετοχή σε εκδηλώσεις του Εργατικού Κόμματος Ιρλανδίας και την τοποθέτηση των Κ.Ο. στη Βρετανία του ΚΚΕ (διαβάστε και λίγο 902). Αλλά κάποιοι θέλουν να βαφτίσουν το κρέας ψάρι...Σαν την ΑΝΤΑΡΣΥΑ π.χ. που ξαφνικά ανκάλυψε κοσμογονικές αλλαγές...και μας κάνει τη χάρη να μας πληροφορήσει ότι στο κίνημα για to Brexit συμμετείχαν ΚΑΙ αντιδραστικές εθνικιστικές δυνάμεις!!!!!
    -Αν θέλετε όμως να τα λέμε όλα για το ΚΚΒ, να πούμε και για την τακτική του να συνεργάζεται με τους Εργατικούς και τον ενθουσιώδη χαιρετισμό του για την εκλογή Κόρμπιν στο Εργατικό Κόμμα...Μήπως και για αυτά έπρεπε το ΚΚΕ να βγάλει ανακοίνση και να τους χαιρετήσει;
    -Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ για αυτά τι λέει; Ειδικά για το ΣΕΚ Βρετανίας (συμμετείχε στο LEXIT) που πάντα ήταν κώλος και βρακί με τους Εργατικούς; Ή μήπως θα τους κάνουν ΝΤΑ...οι του ΣΕΚ!
    kk-1

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @kk-1:
      Tις παρατηρήσεις τις έκανα βασιζόμενος στο 4ο σημείο του άρθρου του Συντρ.Μπογιόπουλου.
      Τωρά εάν εσύ ψάχνεις φαντάσματα, ψάξ'τα αλλού, όχι σε μένα. Εάν με διάβασες παραπάνω, θα κατάλαβες ότι διαβάζω & τον
      "Ρ" και τον 902.
      Χρήστος

      Διαγραφή
    2. @Χρήστος,
      Σιχαίνομαι τους ανθρώπους που κρύβονται πίσω από τους άλλους, επειδή οι ίδιοι δεν έχουν το παραμικρό επιχείρημα να υπερασπιστούν τις θέσεις τους. Ακόμη πιο πολύ σιχαίνομαι όλους τους πονηρούληδες που το παίζουν δήθεν και παίζουν το προβοκατόρικό παιχνιδάκι με τον Μπογιόπουλο...
      Ακόμα χειρότερα όταν διαβάζεις 902 και "Ρ" και μας θέτεις τα ερωτήματα σου! Τις κουτοπονηριές αλλού!
      kk-1

      Διαγραφή
    3. @kk-1:
      Το τελευταίο σου σχόλιου παραβιάζει τους μισούς κανόνες σχολιασμού του μπλογκ.
      Δεν μπορεί να βγαίνουμε και να αποκαλούμε "προβοκάτορα" και "κουτοπόνηρο" κάποιον σχολιαστή επειδή εκφράζει έναν προβληματισμό.
      Καμμία κουβέντα δεν θα γίνει ποτέ έτσι, και δεν θέλω και να έχει τέτοιο ύφος μπλογκ αυτό. Θα παρακαλούσα λοιπόν οι απαντήσεις στους άλλους σχολιαστές να είναι ανάλογες με το ύφος τους.

      Διαγραφή
    4. @TRASH
      Το blog είναι δικό σου και φυσικά έχεις το δικαίωμα να καθορίζεις τους κανόνες. Πρόξεξε όμως τα σχόλια του "Χρήστος":
      -"Γι αυτό "τα έχω πάρει στο κρανίο" με το portal του 902. Ακόμα δεν μας έχει πληροφορήσει για το τι λένε οι σύντροφοι του ΚΚΜΒ...
      Άσε που στην ανακοίνωση που βγάλαμε δεν αναφέρουμε καν ότι και το ΚΚΜΒ ήταν υπέρ του Βrexit. ΤΟΥΣ ΧΑΡΙΖΟΥΜΕ ΟΛΟΥΣ ΣΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ. Εκτός βέβαια αν το τελευταίο μέρος με την "αριστερή ταμπέλα" αναφερόμαστε και στο ΚΚΜΒ".
      -"Δεν νομίζω ότι είναι τεχνικό το ζήτημα Τρας & Gorf, αλλά ζήτημα "γραμμής".Περιμένω από το Κόμμα μου να συνεχίζει να εκφράζει τη διεθνιστική του αλληλεγγύη,προς το ΚΚΜΒ".
      Αυτά δεν επιβεβαιώνουν την ουσία του σχόλιου μου;;; Δεν δείχνουν παντελή άγνοια για το τι γράφει ο 902 και σαφή διαστρέβλωση της ανακοίνωσης και των τοποθετήσεων του ΚΚΕ;
      Δεν είναι αναπαραγωγή των αντιΚΚΕ αθλιοτήτων συγκεκριμένης εβδομαδιαίας εφημερίδας;
      Και αφού έκανα το σχόλιο,χωρίς να αναφερθώ ειδικά σε αυτόν, να τι απάντησε:"Tις παρατηρήσεις τις έκανα βασιζόμενος στο 4ο σημείο του άρθρου του Συντρ.Μπογιόπουλου".
      Χρησιμοποίησε ένα απόσπασμα του άρθρου του Μπογιόπουλου, το οποίο είναι άσχετο με αυτά που γράφει παραπάνω και η ουσία του περιεχόμενου του αναφέρεται από τον "902" και το ΚΚΕ. Και στην τελική τι χρειαζόταν η αναφορά στον Μπογιόπουλο;
      Επειδή δεν είμαστε και "παρθένες"...και γνωρίζουμε ποιοί και για πιο λόγο χρησιμοποιούν αυτή την μέθοδο αντιπαράθεσης, όταν δεν θέλουν μα μιλήσουν καθαρά, νομίζω καταλαβαίνεις και το σχόλιο μου. Από εκεί και πέρα νομίζω καταλαβαινόμαστε!
      kk-1

      Διαγραφή
    5. @kk-1:
      Ακόμη και αν ο άλλος είναι άνθρωπος που επηρεάζεται και από αλλού, και εν τούτοις ψάχνεται και βάζει ερωτήματα προκειμένου να καταλήξει κάπου δεν σημαίνει πως είναι και προβοκάτορας.

      Εφόσον παρακολουθείς το μπλογκ τακτικά εξάλλου, θα έχεις διαπιστώσει πως είναι από τα καλύτερα περιφρουρημένα απέναντι σε πολιτικές προβοκάτσιες.
      Αυτές εξάλλου, δεν θέλουν και πολύ χρόνο να αποκαλυφθούν.

      Διαγραφή
    6. @kk-1
      Θεωρώ ότι βάζοντας ως προαπαιτούμενο την "λαϊκη εξουσία" για την έξοδο από την Ε.Ε., χάνεις ένα κόσμο που σκέφτεται να ξεκουνηθεί. Ναι σαφώς είτε μέσα είτε έξω πάλι καπιταλισμό θα έχουμε. Αλλά πιστεύω ότι είναι υπόθεση του λαϊκού κινήματος πρώτα να φύγει από τα υπάρχοντα δεσμά της Ε.Ε. σαφώς όχι με δημοψηφίσματα και εκλογές αλλά με την ίδια του την ταξική πάλη,(το δημοψήφισμα-εκλογές απλώς μπορεί να δίχνει μια τάση, είναι ένας δείκτης) και μετά να επιλέξει την λαϊκή εξουσία ή τον νέο του δυνάστη. Προσωπικά λοιπόν λέω ένα ξεκάθαρο "έξω από την Ε.Ε." στα πλαίσια της πάλης μου για λαϊκή εξουσία.
      Χρήστος

      Διαγραφή
    7. @Χρήστος:
      Δεν νομίζω πως βάζει κανείς "σαν προαπαιτούμενο" (το ΚΚΕ πιο σωστά δεν το βάζει) την λαϊκή εξουσία για την έξοδο από τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες.
      Κάτι τέτοιο θα σήμαινε να βάλεις το κάρο μπροστά από τα βόδια εξάλλου.

      Η θέση του ΚΚΕ είναι "αποδέσμευση από την ΕΕ με λαϊκή εξουσία" και όχι "αποδέσμευση από την ΕΕ, ΜΟΝΟ ΜΕΤΑ την λαϊκή εξουσία".

      Το "αποδέσμευση από την ΕΕ με λαϊκή εξουσία" δεν σημαίνει αναβολή της αποδέσμευσης μέχρι την λαϊκή εξουσία, αλλά παράλληλη πάλη και ζύμωση και για τα δύο.
      Δεν σημαίνει πως εάν προκύψει ευκαιρία για έξοδο από ΕΕ-€-ΝΑΤΟ πριν την λαϊκή εξουσία θα πούμε όχι ευχαριστώ δεν θα πάρουμε τώρα, περάστε μετά τον σοσιαλισμό.
      Σημαίνει πως η αποδέσμευση από τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες δεν ανάγεται σε ξεχωριστό στάδιο πάλης, δεν ανάγεται σε προϋπόθεση της έναρξης της πάλης για τον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό.

      Όπως δηλαδή δεν μπορείς να πεις "ευχαριστώ δεν θα πάρω" εάν η ευκαιρία για αποδέσμευση παρουσιαστεί πριν τον σοσιαλισμό, έτσι ακριβώς δεν μπορείς να αφήσεις και την ευκαιρία του σοσιαλιστικού μετασχηματισμού να περάσει (αν βρεθεί τέτοια) επειδή δεν θα έχεις φύγει ακόμη από την ΕΕ (το € ή το ΝΑΤΟ) στην περίπτωση που την αποδέσμευση την ανάγεις σε προϋπόθεση (δηλαδή μεταβατικό στάδιο)για την λαϊκή εξουσία.

      Διαγραφή
    8. Trash επέτρεψέ μου να κρατώ τις επιφυλάξεις μου για τη θέση που θα πάρει το Κόμμα σε ενδεχόμενο δημοψήφισμα (που θα βάλει η αστική τάξη) για παραμονή ή όχι στην Ε.Ε. Μακάρι να τοποθετηθούμε ξεκάθαρα υπέρ της εξόδου από την Ε.Ε.
      Ρίξε μια ματιά στο σκίτσο της σελ.2 του "Ρ" της Κυριακής 3/7/16
      Χρήστος

      Διαγραφή
    9. @Χρήστος:
      Mην φοβάσαι. Η ελληνική αστική τάξη αποκλείεται όχι να βάλει τέτοιο δημοψήφισμα, αλλά να αφήσει να συζητηθεί καν τέτοιο πράγμα (θυμήσου την περσινή πρόταση του ΚΚΕ το ερώτημα του ΔΨ που δεν συζητήθηκε στην βουλή καν).

      Από αυτήν την περσινή πρόταση βέβαια, προκύπτει και κάτι άλλο.

      Λες αν (ως εκ θαύματος) πέρναγε το ερώτημα που έβαλε το ΚΚΕ, το ίδιο να το χαρακτήριζε άνευ νοήματος;

      Διαγραφή
    10. Η ειδοποιός διαφορά είναι ποιός θα θέσει το ζήτημα. Η α.τ. ή η Ε.Τ.
      Για να βάλει η αστική τάξη ζήτημα αποχώρησης από την Ε.Ε. θα σημαίνει ότι ένα μέρος της, χάνει από την συμμετοχή στην Ε.Ε. (μπορεί κάποια στιγμή να συμβεί και αυτό).
      Γι αυτό λέω ότι διατηρώ επιφυλάξεις.
      Το κλείνω εδώ γιατί πιο πάνω λίγο έλειψε να χαρακτηριστώ προβοκάτορας.
      Χρήστος

      Διαγραφή
    11. @Χρήστος:
      Αυτό με τα μέρη της αστικής τάξης που κερδίζουν και τα άλλα που χάνουν, καλό είναι να το κοιτάξουμε λίγο, καθώς το κεφάλαιο στην εποχή του ιμπεριαλισμού παρουσιάζεται ως διακλαδικό, ήδη από την εποχή του Λένιν.
      Συνέπεια του παραπάνω είναι πως δεν συγκρούονται τα βραχυπρόθεσμα συμφέροντα μεταξύ κεφαλαιακών κλάδων όταν υπάρχουν ενδοαστικές αντιθέσεις, αλλά διαφορετικές αντιλήψεις στρατηγικής και τακτικής εξυπηρέτησης του συμφέροντος της αστικής τάξης συνολικά.
      Όσο αφορά την Ελληνική αστική τάξη, η είσοδος στην ευρωζώνη της εξασφάλισε την απρόσκοπτη δυνατότητα εξαγωγής κεφαλαίου (το βασικό χαρακτηριστικό του ιμπεριαλισμού κατά Λένιν) μέσω ενός ισχυρού νομίσματος, πέραν των άλλων πλεονεκτημάτων της συμμετοχής στην λυκοσυμμαχία.
      Είναι λοιπόν στρατηγική επιλογή που δεν πρόκειται να αλλάξει. Τουλάχιστον κατ'επιλογή της ντόπιας κεφαλαιοκρατίας.

      Πολύ ενδιαφέρουσα η παραίτηση Φάρατζ μετά τον "θρίαμβο" του. Επιβεβαιώνει πως ακόμη και στην Αγγλία, το λεγόμενο "ευρωσκεπτικιστικό ρεύμα" το μόνο επιδίωκε τελικά ήταν η πίεση για ευνοϊκότερους όρους συμμετοχής στην ΕΕ και τίποτε παραπάνω. Όταν προέκυψε το ατύχημα του Brexit, οι αστοί που σπεκουλάριζαν επάνω σε αυτό έγιναν (διόλου τυχαία) Λούηδες...
      http://www.thetoc.gr/diethni/article/paraitisi-ekpliksi-tou-naitzel-faratz

      Διαγραφή
  9. Μια και μπήκε στην συζήτηση, εδώ είναι η θέση του New Communist Party of Britain που συμμετέχει και στο διεθνές συντονιστικό ΚΚ μαζί με το ΚΚΕ:

    "...The EU and the ruling class that created it have consistently used the tactic of divide and rule against workers. Now they are divided it is time for us to take advantage..."

    http://www.newworker.org/archive2016/nw20160624/in_the_aftermath_of_the_referendum.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Tα σχόλια στο μπλοκ πρέπει να συνοδεύονται από ένα ψευδώνυμο, ενσωματωμένο στην αρχή ή το τέλος του κειμένου, άν δεν υπάρχει εγγραφή στον blogger ή άλλη διαδυκτιακή υπηρεσία (βλέπε όροι σχολιασμού στο πάνω μέρος της σελίδας).
Ανώνυμα και υβριστικά σχόλια μπορούν να διαγράφονται χωρίς άλλη προειδοποίηση.