Αντίθετα, όπου οι εργάτες αφομοίωσαν τη διδασκαλία του Μαρξ, δηλ. κατάλαβαν ότι η μισθωτή σκλαβιά είναι αναπόφευκτη όσο θα διατηρείται η κυριαρχία του κεφαλαίου, δεν αφήνουν να τους εξαπατήσουν με κανενός είδους αστικές μεταρυθμίσεις. Οι εργάτες που έχουν καταλάβει, πως σε συνθήκες διατήρησης του καπιταλισμού οι μεταρυθμίσεις δεν μπορούν να είναι ούτε σταθερές, ούτε σοβαρές, παλεύουν για βελτιώσεις και χρησιμοποιούν τις βελτιώσεις για να συνεχίσουν πιο επίμονη πάλη ενάντια στη μισθωτή σκλαβιά. Οι ρεφορμιστές προσπαθούν με ελευμοσύνες να διαιρέσουν και να εξαπατήσουν τους εργάτες, να τους αποτραβήξουν από την ταξική τους πάλη. Οι εργάτες που έχουν καταλάβει την απάτη του ρεφορμισμού, χρησιμοποιούν τις μεταρυθμίσεις για να αναπτύξουν και να πλατύνουν την ταξική τους πάλη.
Όσο πιο ισχυρή είναι η επιρροή των ρεφορμιστών στους εργάτες, τόσο πιο ανίσχυροι είναι οι εργάτες, τόσο πιο εξαρτημένοι από την αστική τάξη, τόσο πιο εύκολο είναι για την αστική τάξη να εκμηδενίζει με διάφορα τεχνάσματα τις μεταρυθμίσεις.
Όσο πιο αυτοτελές και πιο βαθύ είναι το εργατικό κίνημα, όσο πιο πλατύτερους σκοπούς βάζει, όσο περισσότερο είναι απαλλαγμένο από την στενότητα του ρεφορμισμού, τόσο καλύτερα πετυχαίνουν οι εργάτες να κατοχυρώνουν και να χρησιμοποιούν τις επιμέρους βελτιώσεις.
Δεν είμαστε ρεφορμιστές-έγραφαν οι λικβινταριστές της Πετρούπολης-γιατί δεν λέμε ότι οι μεταρυθμίσεις είναι το παν, ότι ο τελικός σκοπός δεν είναι τίποτα, εμείς λέμε: κίνηση προς τον τελικό σκοπό, με την πάλη για μεταρυθμίσεις[…]
Ο Σεντόφ έγραφε ότι από τα τρία ”κήτη” που προβάλλουν οι μαρξιστές τα δυο δεν είναι τώρα κατάλληλα για ζύμωση. Δεχόταν μόνο το 8ωρο, που θεωρητικά είναι πραγματοποιήσιμο σαν μεταρύθμιση. Παραμέριζε ή έβαζε σε δεύτερη μοίρα αυτό ακριβώς, που έβγαινε έξω από τα πλαίσια της μεταρύθμισης. Συνεπώς, έπεφτε στον πιο καθαρό οπορτουνισμό, εφαρμόζοντας ίσα-ίσα την πολιτική που εκφράζεται με τη διατύπωση ότι ο τελικός σκοπός δεν είναι τίποτε. Αυτό ακριβώς είναι ρεφορμισμός, όταν τον ”τελικό σκοπό” τον απομακρύνουν από τη ζύμωση.
[…]Από τη μια μεριά, μας βεβαιώνουν ότι για αυτούς οι μεταρυθμίσεις δεν είναι καθόλου το παν-και από την άλλη, κάθε ξεπέρασμα των πλαισίων του ρεφορμισμού από την πρακτική δράση των μαρξιστών προκαλεί ή τις επιθέσεις ή την περιφρονητική στάση.
[…]Στην Ευρώπη, ρεφορμισμός σημαίνει στην πράξη άρνηση του μαρξισμού και υποκατάσταση του με την αστική ”κοινωνική πολιτική’. Στη χώρα μας ο ρεφορμισμός δεν σημαίνει μόνο αυτό, αλλά επιπλέον σημαίνει και διάλυση της μαρξιστικής οργάνωσης και απάρνηση των δημοκρατικών καθηκόντων της εργατικής τάξη, υποκατάσταση τους με τη φιλελεύθερη εργατική πολιτική.
_____________
Β.Ι. Λένιν. Άπαντα 5η έκδ. τόμ. 24ος, σελ. 1-4
Πηγή: Αγκάρρα
Ο Ρεφορμισμός στην οικινομια Οπορτουνισμος στην πολιτικη οποιασδήποτε απόχρωσης εχει ενα και μοναδικο στοχο. Την εκτροπη του Προλεταριατου απο τον στόχο της Κοινωνικοποίησης των μέσων παραγωγης που είναι η πραγματικη εξουσία και η παραπλανηση οτι μεσα απο μικρες οικονομικες βελτιώσεις θα αλλάξει η ζωή του χωρίς να χρειάζεται Σοσιαλισμός. Και ακομα χειρότερα οτι ο Σοσιαλισμός θα έρθει μέσα απο σταδιακές μεταρυθμίσεις. Σοσιαλδημοκρατία και Οπορτουνισμός είναι Ορκισμένοι εχθροί του λαού και οποιοδήποτε πολιτικό μέτωπο μαζί τους είναι Συνεργασία με τον Ταξικό αντίπαλο. Ο Μοναδικός αγώνας που μπορεί να αποσπά προσωρινά μέτρα ανακούφισεις χωρίς να Εγκλωβίζει τον λαό και τους Κομμουνιστές είναι μέσα απο την Λαική Συμμαχία με στόχο την Εξοδο απο την Ε.Ε με Κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής. Αλλος δρόμος για τον λαό δεν υπάρχει και ουτε υπήρξε ΠΟΤΕ.... ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνα ΚΚ είναι κόμμα "τελικού σκοπού".Σκοπεύει δηλαδή στην αλλάγή του υπάρχοντος συστήματος και όχι στη μεταρύθμιση του.Όποιος θέλει τέτοια να βρει το πασοκ με το άρωμα που του ταιριάζει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπολυτα σωστος. Ελα ομως που μερικοι προσπαθουνε να μας τρελανουνε με βαση το παρελθον και τις ιδεολογικες παρεκλισεις που υπηρχανε. Αρνουμενοι σκοπιμα να βγαλουνε συμπερασματα απο τις τραγωδίες του Κ.Κ Διεθνως ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Διαγραφή@ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ:
ΔιαγραφήΤο τι είναι "ιδεολογική παρέκλιση" είναι υπερβολικά σχετικό κάποιες φορές -όταν δεν αναφερόμαστε στους κλασσικούς, όπου τα πράγματα είναι καθαρά-, καθώς η χθεσινή "ορθοδοξία" μπορεί να θεωρηθεί ανά πάσα στιγμή, σημερινή "παρέκλιση" και αντιστρόφως.
Για αυτό έχει αξία η επιμονή στους κλασσικούς.
Πολύ σωστά χρειάζεται επιμονή στους Κλασσικους. Μενουμε αποκλειστικά στο ΚΚΕ και τις ιδεολογικές παρρεκλίσεις που κουβαλούσε ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΑ μέχρι το 1991. Βαση των παρρεκλίσεων μιλούσε για εξαρτημενη χωρα για εθνικη αναξερτησία και για κυβερνησεις μεσα στον καπιταλισμό. Για τα υπολοιπα κραταμε τον χειρισμό του ΛΕΝΙΝ με τις Θέσσεις του Απρίλη που ανέτρεψε την ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΕΡΕΝΣΚΙ χωρίς να Συμμετέχει.... ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Διαγραφή@ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ:
Διαγραφήθα μου επιτρέψεις να πω από τον Λένιν δεν θα κρατήσω μόνο τις θέσεις του Απρίλη, αλλά θα προτιμήσω να τον κρατήσω σαν μπούσουλα ολόκληρο.
Ούτε νομίζω πως φταίνε σε τίποτε οι αναλύσεις περί εξαρτμένης χώρας, που (στον καιρό τους)σωστές ήτανε, αν κάποιοι από αυτό έβγαλαν το συμπέρασμα πως από αυτό προέκυπτε κάποια αναγκαιότητα στοίχησης πίσω από κάποια υποτιθέμενη "εθνική αστική τάξη". Σε άλλες χώρες μια χαρά το κατάλαβαν πως το πρόβλημα και της εξάρτησης μόνο με σοσιαλιστική επανάσταση μπορούσε να λυθεί.
Για αυτό επιμένω στους κλασσικούς....
Σωστός. Το ΛΕΝΙΝ τον κρατάμε για όλα όσα είπε τα οποια εφαρμοσε με εκπληκτική ακρίβεια. Και ασφαλώς δεν φταινε οι αναλύσεις του περι εξαρτημένης χώρας επειδή τα ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ ακριβώς σε αυτό πατησανε το κάνανε λαστιχο δινοντας χρονο στον Καπιταλισμό να ανασυνταξη τις δυνάμεις του τις κρίσιμες ώρες....Ο ΛΕΝΙΝ είναι δάσκαλος για αυτό και η διαστρέβλωση στο έργο του π.χ εισήγηση στο 4ο συνέδριο της Κ.Δ που ποτέ δεν έκανε. Γιατί αν πούνε Ζινοβιεφ δεν πιάνει το παραμύθι τους ΟΒΕΡ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Διαγραφή