«Η ουσία έγκειται στο γεγονός ότι
ο Μοζγκοβόι δεν ήταν απλώς ένας οπλαρχηγός, ένας πατριώτης, ένας ικανός και γενναίος πολέμαρχος. Ήταν αυτός που βρισκόταν πιο κοντά στον εργαζόμενο λαό, ήταν ο πιο κόκκινος από τους διοικητές. Στη δική του ταξιαρχία εντάχθηκαν κομμουνιστικά τμήματα και υψώθηκαν κόκκινες σημαίες με το σύνθημα: «Θάνατος στους φασίστες κατακτητές!». Αυτός είναι που υποδέχθηκε το διεθνές αντιφασιστικό φόρουμ, τη διεξαγωγή του οποίου απέρριψε η διοίκηση της Λ.Δ.Λ. […]
Ως προς τις επιδιώξεις του και το πνεύμα του ήταν ένας αυθόρμητος κομμουνιστής. Ο λαός αποκαλεί τέτοιους ανθρώπους εξωκομματικούς κομμουνιστές.»
ΚΕΚΡ (Κομμουνιστικό Εργατικό Κόμμα Ρωσίας)
_____________
«Ο διοικητής Μοζγκοβόι εμφάνιζε πολλές από τις έξοχες αρετές ιστορικών φυσιογνωμιών της επανάστασης, όπως ο Τσε Γκεβάρα και ο Τομά Σανκαρά – μια βαθιά κατανόηση των προσδοκιών του λαού, ανεξάντλητη ακεραιότητα, σεμνότητα, ασυμβίβαστες αρχές, καθώς και την ικανότητα να συσπειρώνει το λαό για το σκοπό του. Και σαν και αυτούς, θα συνεχίσει να εμπνέει τους ανθρώπους που αγωνίζονται για την απελευθέρωση σε όλο τον κόσμο για πολλά χρόνια στο μέλλον.
Ο Μοζγκοβόι υποστήριζε έντονα την ευρεία αντιφασιστική ενότητα. Αλλά επέμενε ότι αυτή η ενότητα πρέπει να βασίζεται σε αρχές και όχι οππορτουνισμό ή σάπιες συμβιβαστικές λύσεις για χάρη της σκοπιμότητας.
Δεν φοβόταν να επικρίνει τις διπλωματικές διευθετήσεις ότι πίστευε ότι παρείχαν καταστροφικές παραχωρήσεις στη χούντα του Κιέβου και στο νατοϊκό ιμπεριαλισμό.
Μιλούσε ανοιχτά ενάντια στην ύπουλη εισβολή των ολιγαρχών, οι οποίοι θέλουν να ανοικοδομήσουν το Ντονμπάς καθ’ εικόνα τους και όχι ως πραγματικές λαϊκές δημοκρατίες. Κάλεσε τους εργάτες και τους στρατιώτες της Ουκρανίας να στρέψουν τα όπλα προς την αντίθεση κατεύθυνση και να ενωθούν με το Ντονμπάς σε κοινή εξέγερση ενάντια στην ολιγαρχία και τον πόλεμο.
Ο ίδιος πάλεψε ενάντια στην αδικία όπου και όποτε την είδε.
Ήταν ένας διεθνιστής που καταλάβαινε πως η αλληλεγγύη των λαών είναι απαραίτητη για να επιτευχθεί η νίκη.
Οι αρχές, η γενναιότητα και η ανιδιοτέλεια του Διοικητή Μοζγκοβόι και της Ταξιαρχίας Φάντασμα οφείλουν να παρακινήσουν κάθε ειλικρινή αντιφασίστα και αντιιμπεριαλιστή να ρωτήσει – πώς μπορούμε να κάνουμε περισσότερα για να αποτινάξουμε τη μπότα του ιμπεριαλισμού των ΗΠΑ και της ΕΕ από το σβέρκο του λαού της Νοβορωσίας;»
International Action Center (IAC)
Πηγή: solidarityantifascistukraine
Έχουμε έναν σύντροφο ουκρανό εδώ στην κοβα, ρωσόφωνο.Τον ρωτησα, ποιος σκότωσε τον Μοζγκοβοι.Εσυ, μου απαντάει, ποιος λες να το κάνε, άνθρωποι του Κρεμλινου ήταν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρολεκαλτ
@Προλεκαλτ:
ΔιαγραφήΕάν θυμάμαι σωστά, πρέπει να έχει καταγγελθεί από την πρώτη στιγμή αυτό που λες, και εγώ επίσης το θεωρώ το πιο πιθανό σενάριο.
Κατά τα λοιπά, εδώ κάποιοι επέμεναν δικαιώνοντας την χούντα του Κίεβου, πως οι πολιτοφύλακες της Νοβορωσία δεν ήταν παρά ενεργούμενα της ...Μόσχας!
σε αυτες τις περιπτωσεις προφανως και δεν ηταν ολοι ενεργουμενα της μοσχας ή ολοι σαν τον συντροφο
ΔιαγραφήΕνεργουμενα τις Μοσχας δεν είναι σε καμμία περίπτωση.Οι άνθρωποι απλά προσπαθούν να προστατευτούν από τον φασισμό όπως μπορούν -- για αυτό πήραν τα όπλα.Αυταπατες όμως για τον ρόλο της Ρωσιας, πρέπει να έχουν.Και είναι φυσιολογικό να συμβαίνει αυτό -- οι άνθρωποι έχουν ακόμη ζωντανές μνήμες από την Σοβιετική Ένωση -- μόνο που, δυστυχώς, ή σημερινή Ρωσια, δεν είναι ή ΕΣΣΔ, και δεν μπορεί να παίξει τον διεθνιστικό της ρόλο.
ΔιαγραφήΠρολεκαλτ
@Προλεκαλτ:
ΔιαγραφήΔεν νομίζω πως εκεί ή αλλού μπερδεύει κανείς την Ρώσικη Ομοσπονδία με την ΕΣΣΔ.
Αλλά δεν νομίζω να έχουν και πολλές επιλογές συμμάχων στην Νοβορωσία με τους πάντες και τα πάντα εναντίον τους, πλην της Ρωσίας που είναι υποχρεωμένη να παίξει τον περίεργο ρόλο που παίζει.
Να τους βοηθάει δηλαδή αρκετά για να μην χάσουν, αλλά και να τους σαμποτάρει ώστε να μην νικήσουν.
@modesto:
ΔιαγραφήΣε αυτές τις περιπτώσεις κοιτάς το κίνητρο.
Είχαν ή όχι πραγματικό κίνητρο οι άνθρωποι εκεί να αντισταθούν σε μια ναζιστική διχτατορία που φτύνει την ιστορία και απαγορεύει την γλώσσα τους (εκτός των άλλων), ή χρειάζονταν κάποια "ρώσικη υποκίνηση" για να το κάνουν;
Η απάντηση σε αυτό είναι το κλειδί.
προφανως και το κινητρο ηταν η επιβίωση και επισης προφανως οταν αποφασιζεις να αντισταθεις θα ψαξεις συμμαχους.
Διαγραφήοταν απο τον "συμμαχο" φυλαγεσαι ομως γιατι ξερεις οτι το κανει για δικους του λογους και ξερεις που ειναι το οριο του, που δεν θα διστασει να σε δωσει για να εξυπηρετησει τον σκοπο του τοτε οκ.
αν εχεις αυταπατες τοτε.....δεν λεω οτι εχουν, δεν ξερω τι γινεται εκει, θεωρητικα μιλαω.
και φερνω παραδειγμα πουληματος.
οι ρωσοι προφανως και ηξεραν τον σχεδιασμο της μαινταν, ετσι εδειξαν τα μετεπειτα γεγονοτα.
θυσιασαν το πιονι τους (κυβερνηση) και κερδισαν την μη εμπλοκη των δυτικων, με μεσο τα ηχογραφημενα που εχουν και το γεγονος οτι εστησαν μια ημιαυτονομη περιοχη στο ποιο πλουσιο κοματι της ουκρανιας και προσαρτωντας την κριμαια.
με ορους σκακιου θυσιασαν ενα πιονι και εχουν μπλοκαρει την αντιπαλη βασιλισα με πιονια, πηραν τους πυργους και τα αλογα και τον βασιλια τον υπερασπιζονται αξιωματικοι και πιονια.
το κρισιμο για ολους μας ειναι το ποσες δυναμεις στη περιοχη -και οχι μονο- θα ειναι αυτες που θα αντισταθουν στη λαιλαπα και για αυτο το κομα παλευει εντατικα εδω και πολλα χρονια, για αυτο και η αστικη ταξη απεναντι του εβαλε τους ντοπιους οποροτυνιστες και τα διαφορα δεκανικια τους και προσπαθει να το χτυπησει με φραξιες, οικονομικο στραγγαλισμο κτλ κτλ.
Διαγραφήαλλο κομα θα ειχε διαλυθει ή θα τα ειχε παρατησει χρονια τωρα.
@modesto:
ΔιαγραφήΗ δική μου άποψη είναι πως από όλες τις δυσκολίες που αναφέρεις, πρέπει να διδαχτούμε. Εκτός εάν περιμένουμε ποτέ οι αστοί να μας αφήσουν να κάνουμε επανάσταση χωρίς να χρησιμοποίησουν ότι μέσο διαθέτουν για να την χτυπήσουν, και από έξω και από μέσα.
@modesto:
ΔιαγραφήΜε όρους σκακιού, στην Ουκρανία οι Ρώσοι απλά γλύτωσαν το ματ.
Για την Κριμαία δεν νομίζω πως τίθεται ζήτημα. Εκτός από το ιστορικό ζήτημα (καθάρα ρώσικη περιοχή), σιγά μην άφηναν πέντε συμμορίες ναζιστοχουλιγκάνων να τους πάρουν και όλο το στόλο των νότιων(για την Ρωσία) θαλασσών μαζί με τις βάσεις του. Το minimum της αντίδρασης ήταν αυτό, εάν σκεφτούμε πως έγινε πραξικόπημα και η Ρωσία είναι "εγγυήτρια δύναμη" στην Ουκρανία. Ας θυμηθούμε το προηγούμενο της Κύπρου και την Τούρκικη αντίδραση στην ανάλογη κατάσταση.
Επίσης, δεν βλέπω πως απέφυγαν την δυτική εμπλοκή. Χαρακτηριστικά, το Χάρκοβο το είχε καταλάβει η Βlackwater. Οι φασίστες είχαν αποκρουστεί, και με πολύ ξύλο μάλιστα.
φυσικα και πρεπει να διδαχτουμε και νομιζω οτι στο πλαισιο αυτο -του μαζεματος εμπειριας- παμε καλα. τα της πραξης ειναι αλλο πραγμα.
Διαγραφήδεν νομιζω οτι "γλιτωσαν". εγω στη θεση τους δεν θα ηθελα ενα εννιαιο κρατος με τον φοβο των κομμουνιστων (των οποιων με τις οποιες αδυναμιες του ΚΚΟυ), αλλα ενα αποδυναμωμενο πληρως εξαρτημενο δυτικο με μονο αγροτικη παραγωγη και ενα "μαξιλαρι" απεναντι στους δυτικους. μαξιλαρι μεν πολυ σκληρο δε και με αμεση την απειλη για εμπλοκη ρωσικων δυναμεων, που χαλαρα σταματανε οπου βαρεθουν την προελαση τους στα δυτικα.
η δυση προφανως και θα αντιδρουσε και μαλιστα οσο ποιο δυνατα μπορουσε, αλλα το γεγονος οτι αρκεστηκε σε μισθοφορους και ελαχιστη υλικη βοηθεια (κυριως λεφτα και οχι οσα χρειαζονται) δειχνει πολλα.
τηρουμενων των αναλογιων μου θυμιζει καπως την κατασταση στη πολωνια που η ΕΣΣΔ κατελαβε τα εδαφη της λευκορωσιας που ειχαν παρει οι πωλονοι με τη συνθηκη ειρηνης του 18, οταν οι γερμανοι εισεβαλαν στη πολωνια. το γεγονος οτι τα στρατευματα του χιτλερ εφτασαν στα περιχωρα της μοσχας, αυτα τα 150-200 χλμ εξτρα που ειχαν να διανυσουν εκαναν μια διαφορα.
πολλα μπορεις να πεις για τον πουτιν, αλλα οχι οτι δεν εχουν τα διδαγματα του β παγκοσμιου στο μυαλο τους παντα
@modesto:
ΔιαγραφήΑπό αυτά που ξέρω εγώ, δεν έχουν έτσι τα πράγματα.
Αρχικά οι δυτικοί έχουν στηρίξει το καθεστώς που επέβαλαν με όλους τους τρόπους (οικονομικά και στρατιωτικά, δεν καταλαβαίνω γιατί μιλάς για "ελάχιστη βοήθεια", τα στοιχεία λένε άλλα) που δεν θα τους έφερναν σε άμεση στρατιωτική αντιπαράθεση με την Ρωσία. Για να το πω πιο απλά δηλαδή, μόνο ανοιχτή εισβολή δεν έχουν κάνει ακόμη. Περισσότερο θυμίζει την δυτική στήριξη στο ελληνικό κράτος το '46-'49, όταν για να κρατήσουν τα προσχήματα έκαναν τα πάντα πέρα από το να εμπλε΄ξουν δικό τους στρατό.
Επίσης μιλάς (και αυτό το βλέπω ως εντελώς λάθος) για "ρωσικων δυναμεων, που χαλαρα σταματανε οπου βαρεθουν την προελαση τους στα δυτικα."
Στην πραγματικότητα βέβαια όχι μόνο οι "ρώσικες δυνάμεις" ουδέποτε ξεμύτησαν από την Ρωσία για να "προελάσουν" οπουδήποτε, αλλά οι Ρώσοι έχουν σταματήσει και δύο φορές με διαπραγματεύσεις, τις πολιτοφυλακές του Ντομπάς από το να καταλάβουν το Μαριουπόλ, όταν και είχαν πάρει τους φασίστες αμπάριζα.
Γενικά το πρόβλημα των Ρώσων είναι το εξής. Θέλουν μια Ουκρανία ουδέτερη ανάμεσα σε αυτούς και την δύση, ώστε να μην φτάσει το ΝΑΤΟ στα σύνορα τους, με ότι αυτό συνεπάγεται για τις δυνατότητες έγκαιρης πυραυλική προειδοποίησης και δυνατότητας πρώτου πυρηνικού πλήγματος.
Σε αυτή την επιδίωξη, η μισή Ουκρανία τους είναι άχρηστη, αφού το ΝΑΤΟ και με την μισή, κάνει εξίσου καλά την δουλειά του.
Θέλουν λοιπόν να μην ηττηθούν οι αυτονομιστές της Νοβορωσίας (ώστε να εξακολουθήσουν να έχουν επιρροή στο σύνολο της χώρας), αλλά όχι και να νικήσουν, αφού σε μια τέτοια περίπτωση, η μισή τουλάχιστον Ουκρανία θα βρίσκονταν εντός πλήρους ΝΑΤΟϊκής επιρροής.
Συο δεύτερο λοιπόν κομμάτι, οι επιδιώξεις της Μόσχας όχι απλά δεν ταυτίζονται με αυτές των αυτονομιστών αντιφασιστών, αλλά έρχονται και σε πλήρη αντίθεση.
Έτσι εξηγούνται και όλες οι παλινωδίες της Μόσχας επάνω στο ζήτημα αυτό, που πνιγμένη στις αντιφατικές της επιδιώξεις θα είχε χάσει ήδη εξ'ολοκλήρου το παιχνίδι, εάν δεν υπήρχαν στον πρώην Ουκρανικό νότο συμπαγή κομμάτια του πλυθησμού αποφασισμένα να αντισταθούν στον φασισμό και την εθνική τους καταπίεση και -γιατί όχι;- να βάλουν τις βάσεις και για κάτι παραπάνω από αυτό.
τα στοιχεία λένε άλλα=τα στοιχεία που έχω υπόψην μου εγώ, μέχρι στιγμής λένε άλλα
Διαγραφήδεν διαφωνω γενικα, αλλα απλα εχω την εντυπωση οτι η σημερινη ρωσικη κυβερνηση δεν κανει παλινωδειες. πιστευω οτι δεν ειναι τοσο ερασιτεχνες.
Διαγραφήγια την δυτικη βοηθεια. ειπα απο την αρχη αναλογικα σε σχεση με την ελλαδα, γιατι η δυτικη βοηθεια που φτανει στην ουκρανια -και με την υφεση που εχει η ουκρανια- δεν ειναι αρκετα για να στηριξει την οικονομια της και να δωσει λιγο περισσοτερο πιστη και να αποκτησει περισσοτερη υποστηριξη στο καθεστως.
επισης στρατιωτικα -με αυτα που καταλαβαινω απο αυτα που διαβαζω- θελει πολυ περισσοτερα για να νικησουν στρατιωτικα τις δυναμεις της νοβαροσια.
νομιζω επισης οτι οι δυτικοι στρατοι (επαγγελματικοι και χωρις ηθικο "πλεονεκτημα") και με εξοπλισμο ιδιο, αν οχι υποδυεεστερο, του ρωσικου ειναι σε μειονεκτικη θεση.
επισης και η ΕΣΣΔ αλλα και η ρωσια, δεν εχει αναγκη να εξαγει στρατο λογο της εκτασης της.
τωρα που για τους λογους της χρειαστηκε να το κανει και με την πειρα του αφγανισταν, το κανει με αρκετη επιτυχια
οπως και να εχει, αυτα ειναι θεωριες και εκτιμησεις απο εμας που ειμαστε εδω (εγω τουλαχιστον δεν εχω επαφες απο εκει) και η πραγματικοτητα ερχεται, οποτε αυτο που εχουμε να κανουμε ειναι να ετοιμαστουμε, περνωντας και την πειρα τους
@modesto:
ΔιαγραφήΝα πω δύο πράγματα.
Αρχικά δεν θεωρώ καθόλου αφελή την Ρώσικη αστική τάξη. Οι παλινωδίες για τις οποίες κάνω λόγο, είναι αποτέλεσμα των εξεραιτικά αντιφατικών επιδιώξεων της Ρωσικής αστικής τάξης ως τέτοιας, αφού από την μία βλέπει τους δυτικούς σαν παραδοσιακούς της "συμμάχους" (αυτοί την βοήθησαν να ανατρέψει την ΕΣΣΔ), θέλει τους δυτικούς σαν οικονομικούς της "εταίρους", έχει πολυπλόκαμους οικομικούς και άλλους δεσμούς με την δύση, ενώ από την άλλη είναι υποχρεωμένη να έρθει σε αντιπαράθεση με αυτήν, μια και οι δυτικοί όχι μόνο καθόλου διατεθιμένοι δεν είναι να δεχτούν ένα ακόμη μέλος στο κλαμπ των ισχυρών (και πόσο μάλλον κάποιον που σε στρατιωτική ισχύ υπολείπεται μόνο των ΕΠΑ, με όσα αυτό συνεπάγεται), ενώ δεν σταμάτησαν ποτέ να εποφθαλμιούν και τον φυσικό και ανθρώπινο πλούτο της ρώσικης γης σαν "ζωτικό χώρο".
Η Ρώσικη αστική τάξη είναι αναγκαστικά εγκλωβισμένη σε αυτές τις αντιφάσεις, εξού και ακολουθεί συνεχώς μια πολιτική "κατευνασμού" έναντι της δύσης, με πρακτικό αποτέλεσμα οι στοχοπροσηλωμένοι δυτικοί να κερδίζουν συνεχώς πόντους απέναντι της.
Στο στρατιωτικό κομμάτι τώρα, από αυτά που γνωρίζουμε:
Α)Η ισχύς του Ουκρανικού στρατού είναι σαφέστατα πολλαπλάσια των πολιτοφυλακών της Νοβορωσία. Συντριπτικά πολλαπλάσια. Το παλάτζο το γέρνει η διαφορά "κίνητρου" και ηθικού, στην οποία αναφέρθηκες. Δεν είναι οι Ουκρανοί στρατιώτες που πηγαίνουν στην μάχη με 10-15 σφαίρες ανά όπλο π.χ.
Β)Αν η Ρώσοι αποφάσιζαν να επέμβουν στρατιωτικά στην Ουκρανία, ειδικά τις πρώτες εβδομάδες μετά την επικράτηση του Μαϊντάν, θα μπορούσαν πολύ εύκολα να φτάσουν στο Κίεβο με ταχύτητα κίνησης αυτοκινήτου.