Το πολύ τρολάρισμα βλάπτει

Ακόμα μια χοντροκομμένη νεοφιλελευθεριά ξεστομίστηκε από χείλη κυβερνητικού παράγοντα. Αυτή τη φορά ήταν ο Μάρδας που είδε ανάμεσα στους πρόσφυγες και κάποιους πιθανούς επενδυτές. Λίγες μέρες μετά ο Τόσκας ζήλεψε τη δόξα του και πρότεινε να μεταφερθούν οι πρόσφυγες σε ακατοίκητα νησιά. Φυσικά όπως σε όλες τις προηγούμενες περιπτώσεις «το ίντερνετ πήρε φωτιά». Ωστόσο το τρολάρισμα ορισμένες φορές βοηθάει να γίνει πιο εύπεπτη μια τέτοια χοντράδα.

Τρολάροντας υπερβολικά δεν αφήνεις χώρο σε καμία σοβαρή συζήτηση. Ναι, μπορεί να γίνει και σοβαρή συζήτηση ακόμα και για ζητήματα όπως αυτό. Μπορούν να αναδειχθούν τα ταξικά κριτήρια με τα οποία η κυβέρνηση αυτή, όπως και οι άλλες ευρωπαϊκές υποδέχονται τους πρόσφυγες. Μπορεί να αποδείξει για πολλοστή φορά ότι στον καπιταλισμό είσαι ό,τι λέει η τσέπη σου. Μπορεί να δείξει πόσο ψεύτικα ήταν τα «ανθρωπιστικά» δάκρια των κροκοδείλων.

Τρολάροντας υπερβολικά δίνεις περισσότερη αξία σε μια τέτοια άποψη. Ξεφτιλίζεις αυτόν που την φέρνει στο τραπέζι όμως ταυτόχρονα κάνεις αυτή την άποψη άξια αντιπαράθεσης σε επίπεδο τρολαρίσματος ώστε να αναπαράγεται μια χαμηλού επιπέδου συζήτηση γύρω από αυτή. Στο τέλος της ημέρας εθίζεις τον κόσμο να σκέφτεται μόνο όσο χρειάζεται για να φτιάξει ένα έξυπνο meme ή μια καλή ατάκα για tweet.
Για να μην πω ότι συνηθίζεις τις τερατώδεις ιδέες και μοιραία πια κάποια στιγμή παύουν να σοκάρουν.

Τρολάροντας υπερβολικά επικεντρώνεις στο πρόσωπο και ξεχνάς το γεγονός ότι αυτός που εκφράζει μια τέτοια άποψη ανήκει σε μια κυβέρνηση ή σε ένα κόμμα το οποίο συμμερίζεται ή έστω δεν αποκλίνει πολύ από μια τέτοια άποψη. Και μη βιαστεί κανείς να πει ότι πρόκειται για προσωπικές απόψεις, γιατί ακόμα κι έτσι να είναι, το γεγονός πχ. ότι ο Μάρδας βρίσκει εύφορο το κλίμα στην κυβέρνηση για να εκφράσει μια τέτοια άποψη δεν δείχνει μόνο την πολιτική ξετσιπωσιά του Μάρδα αλλά και το γεγονός ότι προφανώς η κυβέρνηση έχει δώσει την αντίληψη ότι και τέτοιου είδους απόψεις είναι πιθανά αντικείμενα συζήτησης. Το ίδιο θα μπορούσαμε να πούμε και για την περίπτωση του βουλευτή Θεσσαλονίκης του ΣΥΡΙΖΑ, του Τριανταφυλλίδη ο οποίος λίγους μήνες πριν είχε προτείνει να πληρώνουν δίδακτρα οι μαθητές των δημόσιων σχολείων. Το γεγονός ότι ένας βουλευτής θεώρησε ότι δεν τρέχει και τίποτα να εκφράσει αυτή την άποψη δεν είναι και πολύ τιμητικό για το κόμμα του.

Το ίδιο είχα γράψει πάνω κάτω και σχετικά με το ζήτημα της ΕΕ όταν η μαζικότερη αντίδραση απέναντι στο τότε αναπτυσσόμενο κίνημα των Μένουμε Ευρώπη απαντήθηκε σχεδόν αποκλειστικά με τρολάρισμα. Καμία σοβαρή συζήτηση σχετικά με την Ε.Ε. δεν άνοιξε με αποτέλεσμα όταν αργότερα τέθηκε το ψεύτικο δημοψηφιστικό δίλημμα να μην έχει ιδιαίτερο νόημα το «αντιΕΕ» ΟΧΙ καθώς δεν συνοδευόταν από ιδιαίτερη διάχυση αντι-ΕΕ κουλτούρας στον κόσμο. Έτσι, όταν το ΟΧΙ έγινε ΝΑΙ με στόχο την διάσωση της ευρωπαϊκής μας προοπτικής δεν άνοιξε ρουθούνι.

Ηθικόν δίδαγμα: Καλό το τρολάρισμα και απαραίτητο. Όμως όταν πρόκειται για σοβαρά ζητήματα, ειδικά για ζητήματα αιχμής του πολιτικού λόγου του συστήματος, δεν θα ήταν άσχημη ιδέα να δοκιμάσουμε να πάμε και ένα βήμα πιο πέρα.

Πηγή: Ατέχνως