[...]
Από την μια μεριά εξαιτίας της πλεονεκτικής αυτής θέσης, από την άλλη, εξαιτίας των νησιωτικών ιδιομορφιών του αγγλικού και εξαιτίας της άγριας καταπίεσης του γαλλικού κινήματος, οι γερμανοί εργάτες βρίσκονται για την ώρα στην πρωτοπορεία της προλεταριακής πάλης. Για πόσο καιρό ακόμη θα τους αφήσουν τα γεγονότα σε αυτή την τιμητική θέση, δεν μπορούμε να το προβλέψουμε. Όσο όμως την κατέχουν, ας ελπίσουμε πως θα ανταποκρίνονται σε αυτήν όπως πρέπει. Γι’αυτό χρειάζεται διπλασιασμός των προσπαθειών σε όλους τους τομείς της πάλης και της ζύμωσης.
Οι ηγέτες ιδιαίτερα έχουν το καθήκον να διαφωτίζονται όλο και πιο πολύ για τα θεωρητικά ζητήματα, να απελευθερώνονται όλο και περισσότερο από την επιρροή ξεπερασμένων φράεων που ανήκουν στην παλιά κοσμοθεωρία και να μην ξεχνούν ούτε στιγμή ότι ο σοσιαλισμός, από την στιγμή που έγινε επιστήμη, θέλει και να αντιμετωπίζεται σαν επιστήμη, δηλαδή να μελετιέται.
Πρέπει η όλο και πιο σαφής αντίληψη που έχει αποκτηθεί με τέτοιον τρόπο να διαδωθεί με ακόμη μεγαλύτερο ζήλο στις μάζες των εργατών, να συσπειρώνεται όλο και περισσότερο η οργάνωση του κόμματος και των συνδικάτων.
[...]
Κυρίως όμως πρέπει να διαφυλλάξουμε το διεθνιστικό πνεύμα, που δεν επιτρέπει να εμφανιστεί πατριωτικός σωβινισμός και χαιρετίζει με χαρά κάθε νέο βήμα στο εργατικό κίνημα, από οποιοδήποτε έθνος και αν προέρχεται.
Αν οι γερμανοί εργάτες προχωρήσουν έτσι, τότε δεν θα βαδίζουν βέβαια επικεφαλής του κινήμαντος –και δεν είναι προς το συμφέρον του κινήματος να βαδίζουν επικεφαλής του οι εργάτες οποιουδήποτε μεμονωμένου έθνους- θα κατέχουν, όμως, μια τιμητική θέση στην πρώτη γραμμή του πυρός.
Και θα βρίσκονται πάνοπλοι στη θέση τους, όταν ή απρόσμενα, σκληρές δοκιμασίες ή σοβαρά γεγονότα απαιτήσουν από αυτούς αυξημένο θάρρος, αυξημένη αποφασιστικότητα και δράση.
______________
Το απόσπασμα από τις σελίδες 35-36, Φρίντριχ Ένγκελς, «ο πόλεμος των χωρικών», Σύγχρονη Εποχή, Αθήνα 1991 (οι υπογραμμίσεις δικές μας)
Από την μια μεριά εξαιτίας της πλεονεκτικής αυτής θέσης, από την άλλη, εξαιτίας των νησιωτικών ιδιομορφιών του αγγλικού και εξαιτίας της άγριας καταπίεσης του γαλλικού κινήματος, οι γερμανοί εργάτες βρίσκονται για την ώρα στην πρωτοπορεία της προλεταριακής πάλης. Για πόσο καιρό ακόμη θα τους αφήσουν τα γεγονότα σε αυτή την τιμητική θέση, δεν μπορούμε να το προβλέψουμε. Όσο όμως την κατέχουν, ας ελπίσουμε πως θα ανταποκρίνονται σε αυτήν όπως πρέπει. Γι’αυτό χρειάζεται διπλασιασμός των προσπαθειών σε όλους τους τομείς της πάλης και της ζύμωσης.
Οι ηγέτες ιδιαίτερα έχουν το καθήκον να διαφωτίζονται όλο και πιο πολύ για τα θεωρητικά ζητήματα, να απελευθερώνονται όλο και περισσότερο από την επιρροή ξεπερασμένων φράεων που ανήκουν στην παλιά κοσμοθεωρία και να μην ξεχνούν ούτε στιγμή ότι ο σοσιαλισμός, από την στιγμή που έγινε επιστήμη, θέλει και να αντιμετωπίζεται σαν επιστήμη, δηλαδή να μελετιέται.
Πρέπει η όλο και πιο σαφής αντίληψη που έχει αποκτηθεί με τέτοιον τρόπο να διαδωθεί με ακόμη μεγαλύτερο ζήλο στις μάζες των εργατών, να συσπειρώνεται όλο και περισσότερο η οργάνωση του κόμματος και των συνδικάτων.
[...]
Κυρίως όμως πρέπει να διαφυλλάξουμε το διεθνιστικό πνεύμα, που δεν επιτρέπει να εμφανιστεί πατριωτικός σωβινισμός και χαιρετίζει με χαρά κάθε νέο βήμα στο εργατικό κίνημα, από οποιοδήποτε έθνος και αν προέρχεται.
Αν οι γερμανοί εργάτες προχωρήσουν έτσι, τότε δεν θα βαδίζουν βέβαια επικεφαλής του κινήμαντος –και δεν είναι προς το συμφέρον του κινήματος να βαδίζουν επικεφαλής του οι εργάτες οποιουδήποτε μεμονωμένου έθνους- θα κατέχουν, όμως, μια τιμητική θέση στην πρώτη γραμμή του πυρός.
Και θα βρίσκονται πάνοπλοι στη θέση τους, όταν ή απρόσμενα, σκληρές δοκιμασίες ή σοβαρά γεγονότα απαιτήσουν από αυτούς αυξημένο θάρρος, αυξημένη αποφασιστικότητα και δράση.
______________
Το απόσπασμα από τις σελίδες 35-36, Φρίντριχ Ένγκελς, «ο πόλεμος των χωρικών», Σύγχρονη Εποχή, Αθήνα 1991 (οι υπογραμμίσεις δικές μας)
Πολύ σημαντικές παρατηρήσεις, ειδικά τώρα που φουντώνει σιγά σιγά ο σοβινισμός...
ΑπάντησηΔιαγραφήΒέβαια ποιος τον ακούει τον Ένγκελς, και ποιος τον μελετάει τον σοσιαλισμό (πλην Λακεδαιμονίων)...;
Κώστας