Καλωσήλθατε στον Fadomduck2

To παρόν ιστολόγιο αποτελεί φυσική συνέχεια του Fadomduck στο οποίο θα βρείτε συλλογές κειμένων, παραπομπές σε ηλεκτρονικές διευθήνσεις με πολιτικά βιβλία και μουσική, καθώς και μια αρκετά μεγάλη συλλογή με αφίσσες από την Σοβιετική Ενωση (μέχρι και το 1956). Αρχείο με τα άρθρα του Fadomduck #1 θα βρείτε εδώ. O Fadomduck2 όπως και ο προκάτοχος του δηλώνει πως αν και ντρέπεται να κρύψει τις συμπάθειες του, δεν εκπροσωπεί καμμία συλλoγικότητα, παρά μόνο τον εαυτό του. Μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί του στο alepotrypa200@gmail.com

Παρασκευή 4 Μαρτίου 2016

«Καταπιεστικό και γκρι; Όχι, μεγαλώνοντας κατά τη διάρκεια του κομμουνισμού ήταν η πιο ευτυχισμένη περίοδος της ζωής μου»

Κοιτάζοντας πίσω: Zsuzsanna Clark
Αυτόν τον τίτλο, έβαλε η Daily Mail, στην συνέντευξη της Σουζάνας, που γεννήθηκε στην Ουγγαρία και είναι παντρεμένη με τον προοδευτικό δημοσιογράφο Νέιλ Κλαρκ. Η Σουζάνα γράφει σε ένα βιβλίο της, τις εμπειρίες της στην Ουγγαρία, σε αντίθεση με την προπαγάνδα των μέσων ενημέρωσης που μας βομβαρδίζουν συνεχώς για να δαιμονοποιήσουν τη ζωή στις σοσιαλιστικές χώρες. Για το αντίθετο, η συγγραφέας αναφέρει ότι οι δυτικές χώρες θα πρέπει να διδαχθούν από την εμπειρία της Ουγγαρίας και άλλων χωρών της Ανατολικής Ευρώπης, καθώς και την εφαρμογή της αλληλεγγύης και κοινωνικού πλούτου που αυτοί οι άνθρωποι ζούσαν.

Για την Κλαρκ, η ζωή της στην κομμουνιστική (σ.σ. σοσιαλιστική) Ουγγαρία ήταν η πιο ευτυχισμένη περίοδος της ζωής της. «Όταν οι άνθρωποι με ρωτούν πώς ήταν να μεγαλώνω στην κομμουνιστική περίοδο στην Ουγγαρία το 70 ή 80 περιμένουν να τους πω για την «Σεκιουριτάτε» (πολιτική αστυνομία), ή για ατέλειωτες ουρές για να αγοράσουν ψωμί, και άλλες δυσάρεστες εκδηλώσεις της ζωής σε ένα μονοκομματικό κράτος. Αισθάνονται απογοητευμένοι όταν εξηγώ, ότι, η πραγματικότητα ήταν πολύ διαφορετική στην Ουγγαρία. Αυτό που μετράει, είναι ότι στην πραγματικότητα ήταν ένα ευτυχισμένο μέρος όπου έχω ζήσει», «τολμά» να πει η Κλαρκ, μια «αμαρτία» που λίγοι είναι σε θέση να τολμήσουν να δεσμευτούν δημοσίως, αλλά και στην καθημερινή ζωή της είναι ένα κοινός τόπος.

Το γεγονός πως σπάει το ταμπού της σιωπής, το φόβο, δίνει μεγαλύτερη αξία στη Κλαρκ, σε μια κοινωνία στην οποία ο κομμουνισμός έχει δαιμονοποιηθεί, ενώ λίγοι είναι σε θέση να αναγνωρίσουν το πώς έχουν ζήσει κατά τη διάρκεια της κομμουνιστικής περιόδου, εκτός εάν πρόκειται για κάτι προσωπικό. Τώρα που η οικονομική κρίση εκθέτει το πραγματικό πρόσωπο του καπιταλισμού, μπορεί να χρησιμεύσει ως μια αναφορά και παράδειγμα για το ότι μετρά το πως πραγματικά ζούσαν στις σοσιαλιστικές χώρες.

Η Κλαρκ εξηγεί ότι «ο κομμουνισμός εγγυάται δουλειά για όλους, δωρεάν και καλή εκπαίδευση, ποιότητα στις παροχές υγείας, επίσης, η βία ήταν σχεδόν ανύπαρκτη». Και λέει κάτι σημαντικό, το τόσο σπάνιο είναι σήμερα στις χώρες της δύσης:


H Zsuzsanna ηλικίας7 ετών,
στο δημοτικό σχολείο της στην Ουγγαρία
 «Αλλά ίσως το καλύτερο από όλα ήταν η αίσθηση που υπήρχε τότε, η συντροφικότητα, ένα πνεύμα που εξαφανίστηκε στην υιοθετημένη πατρίδα μου, την Αγγλία αλλά και στην Ουγγαρία σήμερα».

Η Σουζάνα Κλαρκ, που γεννήθηκε το 1968 από μια οικογένεια της εργατικής τάξης, λέει στη συνέντευξή της και στο επερχόμενο βιβλίο της, ότι το εκπαιδευτικό σύστημα της Ουγγαρίας ήταν τότε παρόμοιο με αυτό που υπήρχε στη Βρετανία και ότι τα ακαδημαϊκά πρότυπα ήταν πολύ υψηλά και υπήρχε αυστηρή πειθαρχία. «Θυμάμαι με ευχαρίστηση το χρόνο που ως φοιτήτρια συμμετείχα στις πρωτοπόρες, κομμουνιστικές οργανώσεις της νεολαίας που δίδασκαν στα παιδιά να συμμετάσχουν από τις μικρές ηλικίες και να οργανώνονται συλλογικά.»

«Πολλοί Δυτικοί πίστευαν ότι αυτό ήταν μια ακατέργαστη προσπάθεια για κατήχηση των νέων στην κομμουνιστική ιδεολογία, αλλά ήταν κάτι πρωτοποριακό που βοηθά στην γνώση σημαντικών πραγμάτων στη ζωή, για να χτίσει η νεολαία την συντροφικότητα ή τη σημασία της συνεργασίας προς όφελος της κοινότητας» λέει η Κλαρκ, «κάτι που είναι απών στον καπιταλισμό, που το κύριο για τους μαθητές είναι να θεωρούν τους εαυτούς τους σπουδαίους και να περιφρονούν την κοινότητα.»

Μιλώντας για τον πολιτισμό, η Σουζάνα Κλαρκ εξηγεί ότι αυτός «θεωρήθηκε πολύ σημαντικός από την κυβέρνηση» και ότι «οι κομμουνιστές δεν θέλουν τα πιο όμορφα πράγματα στη ζωή να περιορίζονται σε μια προνομιακή ανώτερη μεσαία τάξη, τα καλύτερα, όπως η καλύτερη μουσική και η λογοτεχνία ήταν διαθέσιμα για όλους όσους ήθελαν να τα απολαμβάνουν», με προσιτές τιμές, με πολύ φθηνά εισιτήρια για πολιτιστικές εκδηλώσεις, και ο καθένας μπορούσε να αντέξει οικονομικά να πάει στην όπερα ή το θέατρο.

Για την Κλαρκ είναι σαφές ότι υπήρχαν και αρνητικά πράγματα στον κομμουνισμό, όπως οι περιορισμοί για τα ταξίδια προς δυτικά, η υποχρεωτική εκμάθηση της ρωσικής, το υπερβολικό επίπεδο γραφειοκρατίας, και ο περιορισμός στο δικαίωμα να επικρίνουν την κυβέρνηση, αλλά βάζοντας τα πάντα σε ισορροπία «τα θετικά υπερτερούν κατά πολύ των αρνητικών».


Χρυσά χρόνια: H Zsuzsanna δεξιά,
 ηλικίας 14 με μια φίλη
Το άρθρο είναι πιο εκτεταμένο, και πολύ ενδιαφέρον να το διαβάσετε, και να είστε βέβαιοι ότι θα σας κάνει να τραβάτε τα μαλλιά σας και να σχίζετε τα ρούχα σας, τόσο εσείς απολογούμενοι για τον αντικομουνισμό, που μπορεί να σας επηρέασε, καθώς και εκείνοι που φοβούνται ότι και πάλι ο κομμουνισμός θα θέσει σε κίνδυνο τα αποκλειστικά τους προνόμια.

Κατά τη διάρκεια των 20 χρόνων αναθεματισμού του κομμουνισμού, από τους υποστηρικτές του τέλους της ιστορίας και από αυτούς που λένε ότι ο μόνος δρόμος είναι ο καπιταλισμός, με τον προπαγανδιστικό βομβαρδισμό της καθημερινής ζωής μας κατά της σοβιετικής σοσιαλιστικής οικονομίας που «υπήρξε βάναυση», ακολουθούν τις διδασκαλίες του μεγάλου θεωρητικού της χειραγώγησης των συνειδησεων Goebbels.
 

Τα συνεχή ψέματα για το βιοτικό επίπεδο των σοβιετικών πολιτών και των οικονομικών και κοινωνικών συνθηκών τους, έχουν κάνει τις δικές τους αναμνήσεις για πολλούς ταμπού. Για παράδειγμα, στη Ρουμανία, ένα άρθρο ή ένα βιβλίο όπως αυτό θα ήταν σχεδόν αδύνατο, να κυκλοφορήσει και οι αναφορές στην πραγματικότητα αυτού του άρθρου της Daily Mirror να εμφανιστούν σε αντιστοιχία μόνο σε μερικές μικρές εφημερίδες.

Η σημαία της Λαϊκής Δημοκρατίας της Ουγγαρίας
Για τη ζωή στη σοσιαλιστικές ή σοβιετικές χώρες γράφονται μόνο τραγικές και θλιβερές ιστορίες σαν να υπήρξαν μόνο αρνητικές πτυχές. Τα πλεονεκτήματα βολικά αποθηκεύονται σε κουτιά θωρακισμένα με σιωπή. Είναι αλήθεια ότι κανένα σύστημα δεν είναι τέλειο, αλλά δεν είναι και ο καπιταλισμός, η ουσία του οποίου είναι η πρόοδος ορισμένων-λίγων και η πείνα και η γενοκτονία της πλειοψηφίας, η ανάπτυξη των λίγων με προνόμια και η φτώχεια σχεδόν όλων των άλλων.

Φέτος οι υπερασπιστές της διατήρησης των προνομίων γιορτάζουν 20 χρόνια «θριάμβου» του καπιταλισμού και παρουσιάζουν ίδιο το φασισμό με τον σοσιαλισμό (μεταξύ άλλων για να καθαρίσουν τις τεράστιες ομοιότητες και τις οικονομικές και κοινωνικές ομοιότητες ανάμεσα στον καπιταλισμό και το φασισμό). Οι μαρτυρίες πώς πραγματικά έζησαν εκείνη την εποχή, άνθρωποι ξεπερνώντας το φόβο και την κοινωνική πίεση που ποινικοποιεί κάθε τι που δίνει την αίσθηση της κοινότητας, της αλληλεγγύης και του κομμουνισμού, δεν είναι ευπρόσδεκτες.

Παρά τις προσπάθειες των αντι-φρονούντων (πολλοί από αυτούς στις χώρες τις πρώην «κομμουνιστικές» που ήταν και τόσο κοντά στην εξουσία, δεδομένου ότι δεν ήταν ούτε κομμουνιστικές ούτε καπιταλιστικές, αλλά οπορτουνιστικές), να παρουσιάσουν μια «αλήθεια» επιφανειακή, είναι γνωστό το γεγονός (παρά τις προσπάθειες να το κρύψουν) ότι ο Κόκκινος Στρατός απελευθέρωσε την Ευρώπη από το φασισμό. 


Κέφι: Σε μια έξοδο με τα ξαδέρφια της στη διάρκεια
της παιδικής τους ηλικίας στην Ουγγαρία
Ο σοσιαλισμός οικοδόμησε μια πιο δίκαιη κοινωνία. Η εναλλακτική λύση από τις ΗΠΑ και τους συμμάχους της στη Δυτική Ευρώπη πρόσφερε την κοινωνία της πρόνοιας για να σταματήσει η ελκυστικότητα της σοσιαλιστικής κοινωνίας. Στην πραγματικότητα η πτώση του σοσιαλισμού πριν από 20 χρόνια αποκάλυψε το πραγματικό πρόσωπο του καπιταλισμού με την απώλεια κεκτημένων εργατικών δικαιωμάτων που αποκτήθηκαν μέχρι και σήμερα στον καπιταλιστικό κόσμο. Οι επιχειρηματίες και οι προνομιούχοι, δεν είχαν πλέον το αντίπαλο δέος και επέτειναν την εκμετάλλευση.

Όπως λέει η Σουζάνα Κλαρκ, ο κομμουνισμός, φυσικά, είχε ελαττώματα, αλλά αυτός ήταν μια πολύ πιο δίκαιη και ενωμένη κοινωνία. Και αυτό, τώρα που οι καπιταλιστές έχουν δείξει τον αληθινό στόχο τους, να πλουτίσουν με όλα τα μέσα, για τη μεγιστοποίηση του κέρδους όσο το δυνατόν περισσότερο χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τους εργαζομένους, τους καταναλωτές, τους πολίτες, πόσο μάλλον τα ανθρώπινα όντα όλα πάνω από τον πλανήτη ή τους φυσικούς πόρους. Αυτό γίνεται όλο και πιο σαφές.

Ίσως τελικά ο εορτασμός της 20ης επετείου από την πτώση του «Σιδηρού Παραπετάσματος» να μην είναι τίποτα περισσότερο από ένα το σημείο καμπής, για να αρχίσουν να γιορτάζουν την τελική κατάρρευση του καπιταλισμού.
Πηγή: Κολινδρός

35 σχόλια:

  1. Ενα μεγαλο μπραβο για την συγκεκριμενη κυρια. Και κατι πολυ σημαντικο πολυ απο τους αντιφρονουντες ητανε διπλα στην εξουσια γιατι δεν ητανε ουτε Καπιταλιστικες ουτε Κομμουνιστικες. ΗΤΑΝΕ ΟΠΟΡΤΟΥΝΙΣΤΙΚΕΣ. Αυτο τα λεει όλα. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε αυτή λοιπόν την "οπορτουνιστική" χώρα, έφτασε ο Kadar Janos να πει ότι έχει καταργηθεί η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και ότι δεν υπάρχουν κοινωνίες δίκαιες για όλους, αφού στην κοινωνία όπου αισθάνονται δικαιοσύνη 10,000,000 εργάτες, δεν μποροεί να αισθάνεται δικαιοσύνη ένας βιομήχανος. Αυτή η "οπορτουνιστική" χώρα των 10 εκ. έφτασε να έχει αγροτική και βιομηχανική παραγωγή εφάμιλλη των δυτικών χωρών των 80 εκ. κατοίκων και των αποικιών. Να στηρίζει επαναστατικά κινήματα σε Βιεντάμ, Αγκόλα, Κούβα. Να σπουδάζουν δωρεάν όχι μόνο οι κάτοικοί της, αλλά και οι κάτοικοι δεκάδων άλλων χωρών. Να θερμένονται τα σπίτια από τα εργοστάσια. Να συναγωνίζεται στα μετάλλια των ολυμπιακών 10 πλάσιες σε πληθυσμό χώρες. Θα έγραφα κι άλλα, αλλά νομίζω ότι μπήκες στο πνεύμα.

      Μακάρι να ξαναζήσουμε έναν τέτοιον οπορτουνισμό και ας τον αποκαλείς όπως θες.

      Διαγραφή
    2. Αν ξαναζησουμε τον Οπορτουνισμο η συνεχεια νομοτελειακα θα ζησουμε ξανα και την ολοκληρωση της Ανατροπης του Σοσιαλισμου το 1991.Αυτα πανε πακετο.Αρα θα πρεπει να ζησουμε ξανα τον Σοσιαλισμο που οικοδομησανε οι Μπολσεβικοι στην ΕΣΣΔ. Και να μην ξαναζησουμε τα γεγονοτα του 20ου Συνεδριου. Γιατί ο Ιμρε Ναγκι που ανελαβε τον Ιουνη του 1953 ειναι με τις ευλογιες του Χρουτσοφ.Το οτι η Κορεα και η Κουβα μετα το 1991 εχουνε Σοσιαλισμο και δεν ανατράπηκε μας δειχνουνε τον δρομο. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή
    3. @ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ:
      Κα΄τι σου έγραψε ο συναγωνιστής από επάνω. Δεν μπήκες καν στον κόπο να το διαβάσεις... (για να το σκεφτείς δεν το συζητάω καν)

      Διαγραφή
    4. Και το διαβασα και το σκεφτηκα.Και το ερωτημα ειναι το εξης.Αν ειναι οπως τα λεει τοτε ο Σοσιαλισμός γιατι ανατραπηκε. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή
    5. @ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ:
      Τι πα να πει "αν έτσι ήταν"; Είναι κάτι από ότι γράφει ψέμα;
      Το έψαξες και βρήκες πως ο άνθρωπος γράφει μπούρδες δηλαδή, ή την είπες την σοφία σου και όποιον πάρει ο χάρος;

      Διαγραφή
    6. @ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ..."αν έτσι ήταν, γιατί ανατράπηκε" κτλ.

      Αυτό μου θυμίζει το ατράνταχτο αστικό επιχείρημα: "Αφού ήταν τόσο καλός ο σοσιαλισμός όσο λέτε, γιατί δεν απέτρεψαν οι λαοί των χωρών αυτών την ανατροπή του;"

      Διαγραφή
    7. Μια κοινωνία μπορεί να είναι καπιταλιστική όταν στην οικονομία της ισχύουν οι καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής ή σοσιαλιστική όταν ισχύουν οι σοσιαλιστικές σχέσεις παραγωγής. Το "ΟΠΟΡΤΟΥΝΙΣΤΙΚΗ" εκφράζει την πλήρη σύγχυση στην οποία βρίσκεται αυτός που το λέει.

      Διαγραφή
    8. Δε νομίζω ότι ο Παναγιώτης λέει κλατι αντίθετο με αυτό που λέει η κυρία, νομίζω ότι λέει που να ήταν και αυτό που έπρεπε να είναι.

      Διαγραφή
    9. @Προκόπης Κωφός:
      Απόλυτα σωστό.
      Να συμπληρώσω μόνο πως ενώ η σύγχυση αυτή δικαιολογείται για την κοπέλα που γράφει το κείμενο, που δεν είναι κομμουνίστρια και απλά την πνίγει το ψέμα για την ζωή της την ίδια, είναι μια σύγχυση που είναι απαράδεκτη για κάποιον κομμουνιστή.

      Διαγραφή
    10. @experience:
      Ο Παναγιώτης πάει ούτε λίγο-ούτε πολύ, να την βγάλει ψεύτρα, με το "ακλόνητο" αστικό σόφισμα "άμα ήταν τόσο καλά, γιατί το διαλύσατε".
      Αλλά δεν είναι ούτε η πρώτη, ούτε η τελευταία φορά που ο Παναγιώτης πιστεύοντας πως εκφράζει "υπερορθόδοξες" θέσεις καταλήγει τελικά στον αντικομμουνισμό.

      Διαγραφή
    11. Υπάρχει και το άλλο επιχείρημα "Α ναι; Για ρώτα και κανέναν που έζησε εκεί να σου πει τι καλά που ήτανε"

      Διαγραφή
    12. @experience:
      Ναι αλλά εδώ δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί, εφόσον μιλάει ακριβώς "κάποιος που έζησε εκεί" και ...μας λέει "τι καλά που ήτανε"!

      Διαγραφή
  2. Πάντως μου κάνει εντύπωση που ξεχωρίζει τον Ουγγρικό σοσιαλισμό από τον σοβιετικό πχ., αλλά στην βάση των πραγμάτων, τα θετικά που αναφέρει πηγάζουν από την σοσιαλιστική οργάνωση της κοινωνίας και της παραγωγής, και όχι από την ελεύθερη αγορά που είχαν βάλει μέσα οι Ούγγροι, και που ξεχώριζε και έκανε και καλά καλύτερο τον σοσιαλισμό τους...
    Και πάλι μπράβο της! Πολύ ενδιαφέρον άρθρο!

    Κώστας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αφου μιλαμε για την Ουγγαρια ας βαλω και μερικα ιστορικα στοιχεια πολυ χρησιμα για συμπερασματα.Το 1919 εγινε Επανασταση στην χωρα.Το ΚΚ ανελαβε την εξουσια αφου πρωτα αυτοδιαλυθηκε μεσα στο Σοσιαλιστικο Κόμμα. Σε επιστολη του Λενιν που μετεφερε την αγωνια του ο Μπελα κουν τον καθυσηχασε οτι ολα ειναι ενταξει να ειναι ησυχος η Ουγγαρια δεν ειναι Ρωσια. Αφου λοιπον δεν τσακισανε την Αστικη ταξη τους Τσακισε αυτη. Μεχρι την απελευθερωση της χωρας απο τον Κοκκινο Στρατό ειχανε δικτακτορια με τον Χορτ. Το 1945 ξεκινησε η Οικοδομηση του Σοσιαλισμου. Τον Ιουνη του 1953 καθαιρεθηκε απο Γ.Γ ο σ.Ρακοσι και ανέλαβε ο Ιμρε Ναγκι φυλακή μεχρι τοτε για Αντεπαναστατική δραση. Λιγο πριν τα γεγονοτα του 1956 ειχανε γυρισει απο την Μόσχα......οπου καθαιρέθηκε και απο πρωθυπουργος ο σ.Ρακοσι. Ο Ναγκι μπηκε επικεφαλης της Αντεπανάστασης καταργώντας του Συνοριακους ελεγχους με αποτελεσμα ολη η Αντεπανάσταση να περάσει απο την ουδέτερη Αυστρία.....του Χρουτσοφ λιγους μηνες πριν. Και παλι μπραβο για τα καλα λογια για τον Κομμουνισμο απο την Κυρια. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Δύο παρατηρήσεις (λεπτομέρειες): Η σεκιουριτάτε που αναφέρεται, δεν ήταν η μυστική αστυνομία της ΛΔ Ουγγαρίας, αλλά της Ρουμανίας. Στην Ουγγαρία ήταν η AVO/AVH μέχρι το '56.

    Ποτέ δεν υπήρξε αυτή η σημαία ως επίσημη σημαία του κράτους. Το εθνόσημο που απεικονίζεται καθιερώθηκε μετά την αντεπανάσαση του '56 και μετά το '56 η επίσημη σημαία ήταν χωρίς κάποιο εθνόσημο. Πριν το '56 υπήρχε η σημαία με άλλο εθνόσημο, αυτό του Ράκοσι, εξού και οι τρύπιες σημαίες στην αντεπανάσταση.

    Σημαία 1949-1956

    https://www.google.gr/imgres?imgurl=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/6/6b/Coa_Hungary_Country_History_%281949-1956%29.svg/2000px-Coa_Hungary_Country_History_%281949-1956%29.svg.png&imgrefurl=https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Coa_Hungary_Country_History_%281949-1956%29.svg&h=2222&w=2000&tbnid=kLN7puipsZWzKM:&docid=0HJ9HP9mB2FUaM&ei=_ZHZVvHyMcy2UZT8qNgK&tbm=isch&ved=0ahUKEwix5ZzflafLAhVMWxQKHRQ-CqsQMwgeKAMwAw#h=2222&imgdii=kLN7puipsZWzKM%3A%3BkLN7puipsZWzKM%3A%3BqxmgDeCQatiAXM%3A&w=2000

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @Zafer Odličanović:
      -Η "σεκιουριτάτε" ήταν πράγματι η υπηρεσία ασφάλειας της Λ.Δ.Ρουμανίας, στην πραγματικότητα Departamentul Securităţii Statului. Σεκιουτιτάτε σήμαινε απλά "ασφάλεια". Δεν ξέρω την ανάλογη λέξη στα Ούγγρικα (αν θα μπορούσε δηλαδή να είναι ομόηχη), οπότε και δεν επενέβην στην μετάφραση.
      -Για την σημαία είδα και εγώ πως έχεις δίκιο. Το είδα μάλιστα πριν το σχόλιο σου, όταν έψαχνα για την σημαία της Λ.Δ.Ουγγαρίας.
      -Αλλά γιατί θυμάμαι καθαρά την Ούγγρικη σημαία με εθνόσημο στην δεκαετία του '80;

      Διαγραφή
    2. Μήπως θυμάσαι τη σημαία της Βουλγαρίας; Έχει τα ίδια χρώματα με άλλη σειρά. Όταν ήταν ΛΔ, η επίσημη σημαία είχε το εθνόσημο. Σήμερα η επίσημη είναι χωρίς.

      Διαγραφή
    3. @Zafer Odličanović:
      Όχι δεν θυμάμαι της Βουλγαρίας. Στο ...ασπρόμαυρο έτσι και αλλιώς δεν έμοιαζαν καθόλου.
      Τεσπα, πιθανόν να χρησιμοποιούσαν και την "ανεπισημη" σε παραπάνω περιπτώσεις (κάποιους αθλητικούς αγώνες π.χ.) και να μου έχει μείνει από εκεί.

      Διαγραφή
  5. Παπουτσωμενος Γατος4 Μαρτίου 2016 στις 6:09 μ.μ.

    Η πλακα ειναι οτι ο κοσμος ακουει για Σεκιουριτατε,Κα Γκε Μπε ή Σταζι,ενω οι παραπανω υπηρεσιες ειναι απλοι μπανιστηρτζιδες μπροστα στην NSA και στα ηλεκτρονικα μεσα παρακολουθησης που υπαρχουν σημερα.

    Και ενω εχει γινει γνωστο οτι η εν λογω υπηρεσια παρακολουθει εκατομυρια συνομιλιες και μειλ,δεν εχουν προκληθει καθολου αντιδρασεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μα είναι "καλές" παρακολουθήσεις αυτές όχι σα τις "κουμμουνιστικές".
      Έχουν κι ένα σύστημα να υποστηρίξουν οι διάφοροι κύριοι.
      Για τα όσα γράφονται παραπάνω, πιστεύω ότι ακόμα και στην όποια "κάτω βόλτα" (το θέτω πολύ απλοϊκά) του, και χωρίς να εξιδανικεύουμε καταστάσεις,το σοσιαλιστικό σύστημα διατηρούσε τρομερή δυναμική. Έχω μιλήσει με ανθρώπους από Τασκένδη και μου έχουν πει για τη ζωή εκεί (ειδικά '60-'70), για Βουλγαρία γνωρίζω επίσης λίγα πράγματα. Δεν υπάρχει σύγκριση.

      Διαγραφή
    2. Αυτό συμβαίνει όταν δεν βάζεις ένα ολόκληρο μηχανισμό προπαγάνδας και κατασκευής συνειδήσεων, να δουλεύει για ένα σκοπό...

      Κώστας

      Διαγραφή
  6. Επίσης, δεν τους έκοψε (τους κομμουνιστές) να βάλουν ένα προεπιλεγμένο κουτάκι, που να λέει "αποδέχομαι τους όρους" κτλ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. "Μέσα στις συνθήκες της ιμπεριαλιστικής καταπίεσης, ο επαναστατικός χαρακτήρας του εθνικού κινήματος, δεν προυποθέτει καθόλου την υποχρεωτική ύπαρξη προλεταριακών στοιχείων στο κίνημα, του επαναστατικού ή δημοκρατικού προγράμματος στο κίνημα,την ύπαρξη δημοκρατικής βάσης σ'αυτό. Ο αγώνας του Εμίρη του Αφγανιστάν, για την ανεξαρτησία του Αφγανιστάν, αντικειμενικά είναι επαναστατικός αγώνας, παρ'όλες τις μοναρχικές αντιλήψεις του εμίρη και των οπαδών του, γιατί εξασθενίζει, αποσυνθέτει,υποσκάπτει τον ιμπεριαλισμό, ενώ ο αγώνας που έκαναν στη διάρκεια του Ιμπεριαλιστικού πολέμου τέτοιοι "τρομεροί" δημοκράτες και "σοσιαλιστές" "επαναστάτες" και ρεπουμπλικάνοι, όπως πχ, ο Κερένσκι και ο Τσερετέλι, ο Ρενοντέλ και ο Σάιντεμαν, ο Τσερνόφ και ο Νταν, ο Χέντερσον και ο Κλάϊνς, ήταν αγώνας αντιδραστικός, γιατί είχε σαν συνέπεια το φκιασίδωμα, το δυνάμωμα, την νίκη του Ιμπεριαλισμού. Ο αγώνας των αιγυπτίων εμπόρων και αστών διανοουμένων, για την ανεξαρτησία της Αιγύπτου είναι για τις ίδιες αιτίες ένας αγώνας επαναστατικός, παρ'όλη την αστική προέλευση και τον αστικό τίτλο των ηγετών του αιγυπτιακού εθνικού κινήματος, παρ'όλο που τάσσονται ενάντια στο σοσιαλισμό, ενώ ο αγώνας της αγγλικής εργατικής κυβέρνησης για τη διατήρηση της Αιγύπτου στη θέση μιας εξαρτημένης χώρας είναι για τις ίδιες αιτίες ένας αγώνας αντιδραστικός, παρ'όλη την προλεταριακή προέλευση και τον προλεταριακό τίτλο των μελών αυτής της κυβέρνησης, παρ'όλο που είναι υπέρ του σοσιαλισμού. Δε μιλώ πια για το εθνικό κίνημα άλλων μεγαλύτερων αποικιών και εξαρτημένων χωρών, όπως οι Ινδίες και η Κίνα, που κάθε βήμα τους στον δρόμο της απελευθέρωσης τους, και αν ακόμα παραβαίνει τις απαιτήσεις της τυπικής δημοκρατίας, είναι ένα δυνατό χτύπημα με βαριά στο κεφάλι του ιμπεριαλισμού, δηλαδή ένα βήμα αναμφισβήτητα επαναστατικό.

    Ο Λένιν είχε δίκιο όταν έλεγε ότι το εθνικό κίνημα των καταπιεζόμενων χωρών δεν πρέπει να το κρίνουμε από την άποψη της τυπικής δημοκρατίας, μα από την άποψη των πραγματικών αποτελεσμάτων που φέρνει στο γενικό ισοζύγιο του αγώνα ενάντια στον Ιμπεριαλισμό, δηλαδή, "όχι απομονωμένα, μα σε παγκόσμια κλίμακα" (βλ. Λένιν, Άπαντα, τομ. XIX σελ.257)"

    Αυτά έλεγε κάποτε ο Στάλιν, μέχρι που ήρθε σήμερα ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ να μας πει για τους οπορτούνες της Ουγγαρίας.

    Υπογραφή:

    Ο_Στάλιν_δεν_είχε_μόνο_ωραίο_μουστάκι_έγραφε_κιόλας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ο ενας θα παει να γκρεμισει απο "τα αριστερα" "την οπορτουνιστικη" ουγγαρια και ο αλλος θα πατησει εκει για να πλασαρει την αναγκη των εθνοαπελευθερωτικων αιτηματων χωρις προλεταριακη συνδεση. Τελικα αυτος ο Σταλιν τα εγραψε ολα γιατι ολοι εμφανιζονται σαν συνεχιστες του.

      Τι αν και οι κατακτησεις ηταν πρωτογνωρες; Τι και αν οι Ουγγροι οχι μονο ειχαν περασει προ πολλου την εποχη της καπιταλιστικης ολοκληρωσης τους και ηδη απο το 19 εκαναν επαναστασεις με φανερα προλεταριακο χαρακτηρα γιατι τετοια καθηκοντα εβαζαν οι κομμουνιστες των χωρων τους; Τι ξερουν αυτοι; Εμεις θα παρουμε γραπτα του Λενιν και του Σταλιν που αναφερονται σε κατι ασχετο και θα τα χρησιμοποιησουμε για να βγαλουμε τον Ρακοσι αριστεριστη και τον μετα το 56' φανερο εκφυλισμο της ιδιας ακριβως επαναστασης ως λενινιστικη τακτικη για να διατηρηθουν οι ευθραυστοι συσχετισμοι του ψυχρου πολεμου. Οσο προφανης ειναι ο σοσιαλιστικος χαρακτηρας της ουγγαριας αλλο τοσο ηταν οτι το ουγγρικο κομμα ειχε γινει το 80' ο πιο ενθερμος υποστηρικτης του γκορμπυ στο ανατολικο μπλοκ και οτι ο σοσιαλισμος στεκοταν παρα και οχι χαρη στις στρεβλωσεις ακριβως γιατι ηταν συστημα με ανεξαντλητη δυναμικη.

      Αν δεν μαθουμε να κοιταμε το ανατολικο μπλοκ ως μια πραγματικη κοινωνια και οχι ως μια δυστοπια/ουτοπια τοτε το εχουμε χασει το παιχνιδι.

      Ο.Χ.Ε.Π.

      Διαγραφή
    2. @Ο.Χ.Ε.Π.:
      Δεν νομίζω πως το παραπάνω σχόλιο στο οποίο και εν μέρη απαντάς, έχει κάποια σχέση με την Ουγγαρία συγκεκριμένα.
      Εγώ το ανάρτησα για ...επετειακούς λόγους της ημέρας, παρότι το θεώρησα εξαρχής εντελώς εκτός θέματος.

      Όσο για την "αριστερή" κριτική στον σοσιαλισμό που γνωρίσαμε, είναι θεμιτή και επιθυμητή στο βαθμό που παραμένει τέτοια, δηλαδή κριτική.

      Όταν γίνεται ισοπέδωση ("μετά το '56 δεν υπήρχε σοσιαλισμός" π.χ.) και μάλιστα με "επιχειρήματα" απευθείας βγαλμένα από το οπλοστάσιο του χυδαιότερου αντικομμουνισμού ("-άμα ήταν τόσο καλά γιατί κατέρρευσαν,-έ;"), τότε δεν είναι κριτική αλλά κάτι άλλο.

      Διαγραφή
    3. @Ο.Χ.Ε.Π.:
      Συμφωνώ απόλυτα με την κατακλείδα σου.

      Διαγραφή
    4. @Ο.Χ.Ε.Π.:
      Και θέλω και την δική σου γνώμη.
      Ποιά η σκοπιμότητα να πάει κάποιος κάτω από ένα κείμενο που κάνει κυριολεκτική σκόνη τις τερατολογιές για την ιμπεριαλιστική προπαγάνδα σε σχέση με τον σοσιαλισμό που γνωρίσαμε, και να αρχίσει να σχολιάζει "ναι μεν, ΑΛΛΑ...", ανοίγοντας ένα σίγουρα ενδιαφέρον αλλά εντελώς διαφορετικό θέμα συζήτησης και αποπροσανατολίζοντας πλήρως από το θέμα του ποστ, που είναι η αποδόμηση της ιμπεριαλιστικής προπαγάνδας για τις σοσιαλιστικές χώρες;

      Διαγραφή
    5. Δεν ειναι πολυ ενθαρυντικα τα σημαδια περι της σκοπιμοτητας. Το φαουλ ειναι μεγαλο οπως και να το δουμε.

      Ο.Χ.Ε.Π.

      Διαγραφή
  8. Aν μου επιτρέπεις μπορώ να εξηγήσω ο ίδιος γιατί τα έγραψα. Αν δεν θέλεις κανένα προβλημα ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ:
      Εγώ θα έλεγα πως θα ήταν καλύτερα να εξηγήσεις στο Κόμμα αυτά, παρά εδώ.
      Από την πλευρά μου είμαι υποχρεωμένος -όποιες και αν είναι οι προθέσεις σου- να προστατέψω από τα σχόλια σου, εσένα, εμένα, το μπλογκ αυτό, αλλά και το Κόμμα.
      Το βιολί του συστηματικού αντικομμουνισμού με τον υπερορθόδοξο μανδύα δεν μπορεί να συνεχιστεί άλλο, τουλάχιστον από εδώ. Είτε από πολιτική αφέλεια προκύπτει, είτε από πρόθεση, το αποτέλεσμα είναι ακριβώς το ίδιο.

      Διαγραφή
  9. Οτι πεις σεβαστη η γνωμη σου. Εγω κραταω τις αποψεις που εχω Αντικομμουνιστικες για εμενα δεν ειναι τις εχω απο το 1991 και δεν εχω καμμια διαθεση να καλυψω κατω απο κανενα συναισθηματισμο τα εγκληματα του Οπορτουνισμού κάθε αποχρωσεις με το φοβο τη θα πουνε ολοι αυτοι. Κανενα προβλημα σε ευχαριστω πολυ Συντροφε. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Kαι βεβαια δεν ξεχναμε ποτε την χτεσινη μερα 5 Μαρτη 63 χρονια χωρις τον μεγαλο Γεωργιανο Συντροφο με το Μουστακι.Ο Αντισταλινισμος ειναι ντροπαλος Αντικομμουνισμος ελεγε ο σ.Κάππος. Και οι δυο ΑΘΑΝΑΤΟΙ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Φαντάζομαι ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ότι και οι σύντροφοι από την Ουγγαρία που ήρθαν τις προάλλες στη Φλώρινα και που συνέβαλαν στο στήσιμο του μνημείου του ΔΣε και αυτοί Οππορτουνιστές ήτανε.


    Θέλω να παραθέσω δυο ντοκουμέντα: (το ένα το είχα στείλει σαν σχόλιο πρι 2-3 μέρες, δεν νομίζω να "κόπηκε", μάλλον κάποιο λάθος είχα κάνει)

    1) Πρωτομαγιά 1957. Μόλιες 5 μήνες μετά την αντεπανάσταση. Ο όγκος του κόσμου (οπορτουνιστές μάλλον κι αυτοί) είναι ασύλληπτος, τα συμπεράσματα δικά σας: https://www.youtube.com/watch?v=OakH2gSiAuE

    2) Καλή πατρίδα σύντροφε: Οι πολιτικοί πρόσφυγες του Μπελογιάννη, στα τέλη της δεκαετίας του '80, εγκαταλείπουν το χωριό (μάλλον λόγω οπορτουνισμού). Ένα συγκλονιστικό για ΄μένα ντοκυμανταίρ.

    https://www.youtube.com/watch?v=Q-DQ8C-5Mt4

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Tα σχόλια στο μπλοκ πρέπει να συνοδεύονται από ένα ψευδώνυμο, ενσωματωμένο στην αρχή ή το τέλος του κειμένου, άν δεν υπάρχει εγγραφή στον blogger ή άλλη διαδυκτιακή υπηρεσία (βλέπε όροι σχολιασμού στο πάνω μέρος της σελίδας).
Ανώνυμα και υβριστικά σχόλια μπορούν να διαγράφονται χωρίς άλλη προειδοποίηση.