Ο κιτρινισμός του πανικού και ο πανικός του κιτρινισμού

Τη (σ.σ. περασμένη) Δευτέρα συνελήφθησαν κατηγορούμενοι για εκβιασμό μέσω ΜΜΕ ο «εκδότης» Παναγιώτης Μαυρίκος και οι δημοσιογράφοι Χρήστος Φράγκου και Παναγιώτης Μουσάς. Σύμφωνα με τις διαρροές της Ασφάλειας, διέπρατταν εκβιασμούς σε βάρος ΔΕΚΟ, τραπεζών και επιχειρήσεων.

Η χρήση του Τύπου και γενικότερα των ΜΜΕ για άσκηση εκβιασμών είναι παμπάλαιο «σπορ». Ασκείται από τότε που υπάρχει Τύπος και απέκτησε επιρροή. Για τη συγκεκριμένη υπόθεση δυο μόνο επισημάνσεις θα κάνουμε. Η πρώτη: αναρωτιέται κανείς πώς είναι δυνατόν να εκδίδονται αστικές εφημερίδες με κυκλοφορία 200-300 φύλλων! Η απάντηση είναι ευνόητη. Η δεύτερη: ο Μαυρίκος ήταν τακτικός πανελίστας στη «Δίκη» του ΣΚΑΙ και σε άλλες εκπομπές του αλαφουζαίικου. Δεν ήξεραν ποιος είναι; Ασφαλώς και ήξεραν, αλλά τους έκανε τη δουλειά (με το αζημίωτο, υποθέτουμε).

Ο σχολιασμός μας θα σταματούσε εδώ, αν δεν είχαμε μια σύμπτωση με άρωμα… Αριστεράς. Τη μέρα που έγινε η σύλληψη των τριών, το σάιτ του ΣΥΡΙΖΑ Left.gr αναδημοσίευε άρθρο-ποταμό ενός τους (του Φράγκου) στην ιστοσελίδα sofokleousin.gr, υπό το βαρύγδουπο τίτλο «Η Google μπορεί να ρίξει τον Τσίπρα»! Συμβαίνουν καμιά φορά κάτι συμπτώσεις…

Ο ίδιος ο τίτλος του άρθρου δεν ήταν και τόσο τιμητικός για τον… λαοπρόβλητο πρωθυπουργό. Ούτε για το πολιτικό σύστημα. Αν η Google μπορεί να ρίξει τον Τσίπρα, τότε ο Τσίπρας είναι ένα άθυρμα, χωρίς κανένα λαϊκό έρεισμα. Αν η Google μπορεί να ρίξει τον Τσίπρα, τότε μπορεί να εκλέξει πρωθυπουργό όποιον θέλει. Δεν τα σκέφτηκαν αυτά οι συντάκτες της ιστοσελίδας του ΣΥΡΙΖΑ; Είτε δεν τα σκέφτηκαν είτε τα σκέφτηκαν και δεν τους έδωσαν καμιά σημασία, γιατί το… τρομο-δημοσίευμα του συλληφθέντος Φράγκου εξυπηρετούσε τους σχεδιασμούς του Μαξίμου και της Κουμουνδούρου.

Το δημοσίευμα ήταν -από πολιτική άποψη- εξίσου γελοίο με τον τίτλο του.

Ξεκινούσε από γνωστά στο «χώρο» της διαφήμισης πράγματα (πώς κονομάει η Google κατευθύνοντας τους επισκέπτες του Διαδικτύου), ανακάτευε τον Καραμανλή και την άδοξη σύγκρουσή του με τους «νταβατζήδες», αναφερόταν στις επίσης γνωστές δικαστικές εμπλοκές της Google σε διάφορες χώρες και τα πρόστιμα που έχει πληρώσει και κατέληγε στη γνωστή σύγκρουση των εντύπων του Ψυχάρη με τη Google (το Δεκέμβρη του 2012) και στη συνάντηση του εκτελεστικού προέδρου της Google Ερικ Σμιντ με τον Σαμαρά στο Μαξίμου (τον Οκτώβρη του 2013), μετά την οποία -πάντα σύμφωνα με το δημοσίευμα- «η πολιτική της Google στο ειδησεογραφικό της portal οδηγεί στον αποκλεισμό ακόμα περισσότερων sites και στην ανακατεύθυνση ολοένα και περισσότερων επισκεπτών στα portals των μεγαλοεκδοτών της χώρας».

Θα πρέπει να είναι κανείς αφελής για να πιστεύει ότι η μιντιακή αγορά του Διαδικτύου, στην οποία η Google έχει δεσπόζουσα θέση, είναι μια ελεύθερη αγορά. Οποιος πληρώνει τυγχάνει ιδιαίτερης προβολής, όποιος δεν πληρώνει «θάβεται». Και βέβαια, οι μεγαλο-μιντιάρχες έχουν τη δυνατότητα να κλείσουν συμφωνίες με την κάθε Google, όπως κλείνουν μεταξύ τους συμφωνίες οι καπιταλιστές. Ο πιο ισχυρός επιβάλλει τους όρους του. Και η «αγορά» καθορίζει τις ταρίφες. Αυτό συμβαίνει σε κάθε πτυχή της καπιταλιστικής παραγωγικής, εμπορικής και τραπεζικής δραστηριότητας, αυτό θα συνέβαινε αναγκαστικά και στη διαδικτυακή αγορά της «ενημέρωσης», από τότε που αυτή απέκτησε κερδοσκοπικό ενδιαφέρον.

Δεν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής μας, όμως, ότι ο Σαμαράς δε σώθηκε από καμιά Google (αν υποθέσουμε ότι έκλεισε κάποια συμφωνία με τον πρόεδρό της). Εχασε πανηγυρικά και εντελώς «χαλαρά» από τον Τσίπρα. Οπως δεν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής μας το γεγονός ότι ήδη από τις εκλογές του Γενάρη του 2015 τα Μέσα των «νταβατζήδων» έπαιξαν Τσίπρα και ΣΥΡΙΖΑ και όχι ΝΔ και Σαμαρά. Μπορεί κανείς να ξεχάσει το πρωτοσέλιδο του «Βήματος» την παραμονή των εκλογών με την υπερμεγέθη φωτογραφία του Τσίπρα, σε κατακόκκινο φόντο, και τον… γεμάτο υποσχέσεις τίτλο «Το σχέδιο για την επόμενη μέρα»;

Αλλά, για να επανέλθουμε στο «άρθρο» που αναδημοσίευσε το Left.gr, προειδοποιώντας τους αναγνώστες του ότι και η Google παίρνει μέρος στο σχέδιο ανατροπής του Τσίπρα, πέρα από τον τίτλο (που είναι πολύ πιθανό να μπήκε κατά παραγγελία του επιτελείου προπαγάνδας του ΣΥΡΙΖΑ), δεν υπήρχε τίποτα συγκεκριμένο για την υποτιθέμενη προσπάθεια της Google να ρίξει τον Τσίπρα. Ο τίτλος, όμως, ήταν αρκετός για τους συριζαίους προπαγανδιστές. Γι' αυτό αναδημοσίευσαν με υπερηφάνεια το άρθρο, χωρίς να γνωρίζουν ότι την ίδια ώρα ο συντάκτης του συλλαμβανόταν, μαζί με άλλους δύο, κατηγορούμενος για εκβιασμούς.

Από τα τέλη του 2015, όταν έγινε φανερό ότι η περίοδος πολιτικής ασυλίας της συγκυβέρνησης Τσίπρα-Καμμένου τελείωσε, ξεκίνησε μια εκστρατεία συσπείρωσης της κοινοβουλευτικής ομάδας και του στελεχικού δυναμικού του ΣΥΡΙΖΑ, μέσω της καλλιέργειας του «αισθήματος πολιορκίας». «Θέλουν να μας ανατρέψουν», «υπάρχει σχέδιο αριστερής παρένθεσης», «μόνοι μας και όλοι τους» κτλ. κτλ. Πέρα από τη συσπείρωση του ΣΥΡΙΖΑ, αυτή η προπαγάνδα χρησιμοποιούνταν και ως καταπραϋντικό των λαϊκών αντιδράσεων, σε μια νέα εκδοχή του συριζαίικου αφηγήματος των εκλογών του περασμένου Σεπτέμβρη. Στις εκλογές έλεγαν: «Ψηφίστε εμάς, γιατί εμείς θα διαπραγματευθούμε τις λεπτομέρειες και τα ανοιχτά ζητήματα του Μνημονίου, ενώ στους άλλους θα τους τα στείλουν έτοιμα και θα τα υπογράψουν». Στη νέα παραλλαγή, το ίδιο αφήγημα λέει: «Θέλουν να μας ρίξουν από την εξουσία, γιατί εμείς διαπραγματευόμαστε σκληρά με την τρόικα, ενώ μια άλλη κυβέρνηση απλώς θα εφαρμόζει ό,τι της λένε. Επομένως, δεν πρέπει ο λαός, με παράλογες απαιτήσεις και κινητοποιήσεις να συμβάλει στην πτώση της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, γιατί αυτό που θα έρθει θα είναι χειρότερο».


Το συγκεκριμένο κίτρινο (κατακίτρινο) δημοσίευμα εξυπηρετούσε αυτή την τακτική. Γι' αυτό και το αναδημοσίευσαν (αν δεν το παρήγγειλαν ή δεν ήταν σε επαφή με τον εν λόγω «δημοσιογράφο»). Πρόκειται για κιτρινισμό ανάλογου επιπέδου μ' αυτόν που κάνει ο Λαζόπουλος, όχι μόνο όταν βρίζει τον Σόιμπλε, αλλά και όταν… αποκαλύπτει ότι το σχέδιο του Σόιμπλε είναι να βυθίσει την Ελλάδα σε εμφύλιο πόλεμο, να σφαχτούμε «μεταξύ μας», να καταστραφεί το σύμπαν στην Ελλάδα και να 'ρθουν μετά οι Γερμανοί να επιβάλουν ανοιχτό καθεστώς κατοχής. Ο Λαζόπουλος προσπαθεί να τρομάξει τον κόσμο («καθήστε ήσυχα γιατί θα μας πάνε σε εμφύλια αλληλοσφαγή»), ο Φράγκου φτιάχνει φανταστικά σενάρια περί σχεδίου της Google να ανατρέψει τον Τσίπρα, ανακατεύοντας ολίγη από Σαμαρά και μπόλικη από μεγαλοεκδότες.

Πρόκειται για μια πανικόβλητη κυβερνητική και κομματική ηγεσία, που βλέπει το έδαφος να φεύγει κάτω από τα πόδια της λίγους μήνες μετά την επανεκλογή της ή ένα χρόνο μετά την πρώτη εκλογή της, και καταφεύγει στον πιο χυδαίο κιτρινισμό. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι κάθε αστικό κόμμα και κάθε αστική κυβέρνηση χρησιμοποιεί τον κιτρινισμό έναντι των πολιτικών της αντιπάλων και για την εξαπάτηση του λαού. Με σκέτο κιτρινισμό, όμως, δεν πας πουθενά. Πρέπει να τον συμπληρώσεις με κάτι άλλο. Πρέπει να μπορείς να πετάξεις κάποια ψίχουλα στο λαό, για να συγκρατήσεις τα πιο συντηρητικά (ή πιο φοβισμένα) στρώματα. Αν δεν έχεις αυτή τη δυνατότητα, τότε ο κιτρινισμός γίνεται μπούμερανγκ και σε πλήττει. Γιατί τα πράγματα παίρνουν μια πορεία που κανένας κιτρινισμός δεν μπορεί να αναστρέψει. Συχνά δεν αρκούν ούτε τα ψίχουλα για να αναστρέψουν αυτή την πορεία. Οι Σαμαροβενιζέλοι μοίρασαν το «κοινωνικό μέρισμα» από το περιβόητο «πρωτογενές πλεόνασμα», αλλά ηττήθηκαν κατά κράτος. Ο κιτρινισμός κατά του ΣΥΡΙΖΑ, με τη χρήση της απειλής «ο Τσίπρας έχει κρυφή ατζέντα να μας βγάλει από το ευρώ», δεν απέδωσε τίποτα. Η πλειοψηφία των ψηφοφόρων είτε δεν «μάσησε» είτε αδιαφόρησε γιατί δεν είχε να χάσει τίποτα.

Ο κιτρινισμός του ΣΥΡΙΖΑ είναι χειρότερος και ευτελέστερος, διότι δεν μπορεί καν να κατασκευάσει μια απειλή. Με τον Λαζόπουλο, τον Κουρή και «αστέρες» τύπου Φράγκου δεν μπορείς να πας μακριά. Πολύ σύντομα (αν δεν έχει γίνει ήδη), στην απειλή «θέλουν να μας ρίξουν από την κυβέρνηση», οι συριζαίοι θα εισπράττουν την απάντηση: «όσο πιο γρήγορα γίνει αυτό τόσο το καλύτερο»…

Πηγή: Κόντρα