Καλωσήλθατε στον Fadomduck2

To παρόν ιστολόγιο αποτελεί φυσική συνέχεια του Fadomduck στο οποίο θα βρείτε συλλογές κειμένων, παραπομπές σε ηλεκτρονικές διευθήνσεις με πολιτικά βιβλία και μουσική, καθώς και μια αρκετά μεγάλη συλλογή με αφίσσες από την Σοβιετική Ενωση (μέχρι και το 1956). Αρχείο με τα άρθρα του Fadomduck #1 θα βρείτε εδώ. O Fadomduck2 όπως και ο προκάτοχος του δηλώνει πως αν και ντρέπεται να κρύψει τις συμπάθειες του, δεν εκπροσωπεί καμμία συλλoγικότητα, παρά μόνο τον εαυτό του. Μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί του στο alepotrypa200@gmail.com

Παρασκευή 6 Νοεμβρίου 2015

O Λένιν, ο Κεμάλ και ο Πόντος: Η προπαγάνδα του «Κεμαλομπολσεβικισμού»

Ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε πέρυσι (σ.σ το άρθρο είναι του 2009) σε εφημερίδα της βόρειας Ελλάδας και πραγματεύεται την αντικομμουνιστική προπαγάνδα του «Κεμαλομπολσεβικισμού».

Περί «κεμαλομπολσεβικισμού»


Πρόσφατα το ιδεολόγημα περί «κεμαλομπολσεβικισμού», προϊόν λιγότερο φωτεινών περιόδων της ελληνικής Ιστορίας και αναπόσπαστο τμήμα του οπλοστασίου του αντικομμουνισμού από την δικτατορία του Πάγκαλου μέχρι την Χούντα των Συνταγματαρχών, αναβίωσε και πάλι σε άρθρο με τίτλο «Οι ευθύνες του ΚΚΕ και ο Φιλοκεμαλισμός στην Ελλάδα». Συνοδευόμενο από πομπώδεις εκφράσεις (όπως π.χ. «υποκριτές γραμματείς και φαρισαίοι της Αριστεράς», «ενδοτισμός» της Αριστεράς, κ.α.), διαστρεβλώσεις και συγχύσεις (που ταύτιζαν π.χ. αυθαίρετα τις θέσεις του Ριζοσπάστη με τις αντίστοιχες της κ. Ρεπούση), το εν λόγω δημοσίευμα προσπάθησε να στοιχειοθετήσει μια ιστορικοφανή «εχθρική στάση» των κομμουνιστών έναντι του ποντιακού λαού.

Επιχειρώντας μια σύντομη και κατά το δυνατόν πληρέστερη απάντηση θα ήταν χρήσιμο να αφήσουμε στην άκρη τους συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς που διατυπώνονται στο κείμενο, προσανατολίζοντας την συζήτηση προς μια περισσότερο εποικοδομητική βάση. Εξετάζοντας λοιπόν πτυχές του ιστορικού παρελθόντος που, είτε από άγνοια είτε από πολιτική σκοπιμότητα, αποσιωπούνται και διαστρεβλώνονται θα μπορούσαμε να σταθούμε επιγραμματικά στα εξής.

Τα γενεσιουργά αίτια της καταστροφής της Μικράς Ασίας και του Πόντου δεν μπορούν δυστυχώς να αποδοθούν αναλυτικά στα πλαίσια ενός άρθρου. Είχαν να κάνουν με ένα συνδυασμό παραγόντων που παρουσιάζουμε εδώ κωδικοποιημένα: με την άνοδο του τουρκικού αστικού εθνικισμού, την επιδίωξη συγκρότησης ενός έθνους κράτους στο οποίο η ανερχόμενη τουρκική αστική τάξη θα μπορούσε να αναπαραχθεί ως κυρίαρχη δύναμη και που το ισχυρό ελληνικό και αρμένικο κεφάλαιο αποτελούσε σημαντικό εμπόδιο, με την διείσδυση του γερμανικού ιμπεριαλισμού στις αγορές της Ανατολής και την ταύτιση του χριστιανικού στοιχείου με τα οικονομικά και στρατηγικά συμφέροντα των ανταγωνιστών του, τις συγκεκριμένες επιδιώξεις και επιλογές της ελληνικής και ελληνοποντιακής πολιτικοοικονομικής ηγεσίας, κλπ.

Δεν αποτελεί έκπληξη γιατί οι συνυπεύθυνες για την καταστροφή του ελληνισμού της Ανατολής κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις της χώρας, πάσχισαν από την επομένη κιόλας ημέρα να αποπροσανατολίσουν τις προσφυγικές μάζες που κατέφθαναν στις ελληνικές ακτές μετατοπίζοντας τις ευθύνες, από τους κατεξοχήν υπαίτιους, στους κομμουνιστές.
Για όλα έφταιγε…ο Λένιν, οι μπολσεβίκοι και τα κατά τόπους «μίσθαρνά όργανα της Μόσχας»!

Και όμως, η στάση της νεαρής σοβιετικής πολιτείας έναντι των Ποντίων έχει μνημονευτεί από πολλούς. Ο ίδιος ο Αρχιεπίσκοπος Τραπεζούντας Χρύσανθος, αφηγούμενος τα γεγονότα, τόνισε πως «όταν η νέα σοβιετική εξουσία έβγαλε την χώρα από τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, δεν εγκατέλειψε τον ελληνισμό του Πόντου στο έλεος των τσέτηδων. Τον βοήθησε και πάλι να αμυνθεί.» Για να προσθέσει σε μια άλλη περίπτωση πως «οι άθεοι κομμουνιστές εφάνησαν περισσότερον χριστιανοί από τους ‘χριστιανούς’ Αγγλογάλλους.»[1] Ο Σκουλούδης έγραψε επίσης πως «εις πολλάς περιστάσεις οι Τούρκοι συνέλαβον ολόκληρους πληθυσμούς, με σκοπόν να τους εκτοπίσουν και οι Μπολσεβίκοι εξηγόραζον από τους Τούρκους τους πληθυσμούς αυτούς. Εκτός αυτού έθετον εις την διάθεσιν των Ελλήνων και πλοία ίνα μεταφέρουν αυτούς από Τραπεζούντος εις τα έναντι ρωσικά παράλια.»[2]

«Μα ο Λένιν έδωσε στον Κεμάλ όπλα!» αναφωνούν ορισμένοι. Η σοβιετο-τουρκική προσέγγιση πραγματοποιήθηκε στα πλαίσια εφαρμογής της πολιτικής για την υποστήριξη των εθνικοαπελευθερωτικών, αντιαποικιακών κινημάτων. Ναι, η νεαρή σοβιετική κυβέρνηση βοήθησε υλικά και στρατιωτικά το κίνημα του Κεμάλ, ως κίνημα αστικό-εθνικοαπελευθερωτικό, το οποίο αντιμαχόταν τη φεουδαρχία, την ιμπεριαλιστική διείσδυση και τον διαμελισμό μιας χώρας. Αυτό δεν σημαίνει πως συμμεριζόταν το ιδεολογικό του περιεχόμενο, το οποίο ήταν εθνικιστικό / αστικό, ή τις μεθόδους εφαρμογής του.

Επιπλέον, συνυπολογίζοντας τον διεθνή συσχετισμό δυνάμεων (καπιταλιστική περικύκλωση, ξένη στρατιωτική επέμβαση, κλπ.), η επαναστατημένη χώρα των Σοβιέτ είχε γνώση των κινδύνων που απέρρεαν από μια ενδεχόμενη μετατροπή της Τουρκίας σε στρατηγικό προγεφύρωμα εναντίον της ΕΣΣΔ.

«Υπερβολές», θα πει κάποιος. Δεν υπάρχουν στοιχεία που να αποδεικνύουν μια τέτοια πρόθεση. Και όμως η συμφωνία μεταξύ Ποντίων και Αρμενίων, η οποία μεταβιβάστηκε τηλεγραφικώς στον Βενιζέλο στις 3 Ιανουαρίου 1920, ανέφερε μεταξύ άλλων:
«1) παρακαλούν οι αντιπροσωπείες Ποντίων και Αρμενίων τη μεγάλη Δύναμη, που ενδεχομένως θα αναλάβει την εντολή στην περιοχή, να αποστείλει το ταχύτερον στρατιωτικές συμμαχικές δυνάμεις για να αναχαιτίσουν την προώθηση των Μπολσεβίκων και
2) ζητούν από την ελληνική κυβέρνηση να παράσχει βοήθεια στους Έλληνες του Πόντου για να αντισταθούν, με την συνεργασία και του αρμένικου στρατού, στις κανονικές τουρκικές δυνάμεις, ενώ ο αρμενικός στρατός θα εμποδίζει την κάθοδο των Μπολσεβίκων. Ακόμη 
3) ζητούν από την ελληνική κυβέρνηση να ενισχύσει με στρατό και υλικό την οργάνωση του αρμενικού στρατού.»[3]
Και ακόμα: «Μπροστά στην αδυναμία των Συμμάχων να σταματήσουν την επέκταση του μπολσεβικισμού και να ισχυροποιήσουν τον αγώνα του Ντενίκιν, που υποχωρούσε –είχε δε αναγγελθεί μάλιστα και η πτώσις του Ροστώφ της νότιας Ρωσίας- [ο Καθενιώτης] πήρε την πρωτοβουλία να απευθυνθεί στην Κωνσταντινούπολη στους στρατιωτικούς διοικητές Άγγλων και Γάλλων, για να τους εκθέσει πως οι ποντιακές εθελοντικές μονάδες θα μπορούσαν να είναι πολύ χρήσιμες στους Συμμάχους στις τότε συνθήκες και μάλιστα μετά τη συνεχή υποχώρηση του Ντενίκιν και την αποτυχία των προσδοκιών του Άγγλου αρμοστή στον Καύκασο Wardrop για την απόκρουση της καθόδου του μπολσεβικισμού στον Καύκασο.»[4]

Ας μην ξεχνάμε πως η Ελλάδα είχε ήδη επέμβει στρατιωτικά εναντίον της Σοβιετικής Ρωσίας. Παρόλα αυτά, η νεαρή σοβιετική εξουσία επιχείρησε επανειλημμένως να προσεγγίσει την Ελλάδα και να αποκαταστήσει τις μεταξύ τους διπλωματικές σχέσεις, από το 1920 ακόμα, την ίδια δηλαδή χρονιά που η συμμετοχή της στην απαράδεκτη στρατιωτική επέμβαση στην Ουκρανία έλαβε άδοξο τέλος. Η ελληνική πλευρά, ωστόσο, δεν ανταποκρίθηκε (η Ελλάδα αναγνώρισε τελικά την Σοβιετική Ένωση στις 8 Μαρτίου του 1924, υπέγραψε δε το πρώτο εμπορικό σύμφωνο δύο χρόνια μετά, το 1926). Με αφορμή τη συζήτηση περί αποκατάστασης των διπλωματικών σχέσεων Ελλάδας-Σοβιετικής Ρωσίας, ο Σταύρος Κανονίδης (διανοούμενος ποντιακής καταγωγής) τόνισε το 1921: «Δεν πρέπει να λησμονήσει η ελληνική κοινή γνώμη ότι η στάσις του ελληνικού βασιλείου απέναντι της Δημοκρατίας των Σοβιέτ ευθύς εξ αρχής υπήρξεν εξαιρετικώς κακόπιστος και άστοχος. Μια από τις απαισιωτέρας πράξεις τη βενιζελικής κυριαρχίας υπήρξεν η εκστρατεία της Νοτίου Ρωσίας, εις την οποίαν δια πρώτην φοράν καθ’ όλην την ελληνική ιστορίαν, τα ελληνικά όπλα εχρησιμοποιήθησαν προς εξυπηρέτησιν ξένων ποταπών συμφερόντων και προς εκβιασμόν της θελήσεως ενός λαού επιζητούντος την πολιτικήν και οικονομικήν του απελευθέρωσιν.»[5]

Ένα όμως επιπρόσθετο στοιχείο, που σπανίως αναδεικνύεται από την κρατούσα ιστοριογραφία, είναι το γεγονός ότι οι μπολσεβίκοι επιχείρησαν να έρθουν σε συνεννόηση με τους Ποντίους με σκοπό την στήριξη του αγώνα τους, προσφέροντας υλικο-στρατιωτική βοήθεια. Πράγματι, στις 27 Απριλίου 1920, ο Έλληνας πρόξενος στην Τιφλίδα έστειλε επιστολή στον ύπατο αρμοστή Κανελλόπουλο (ο οποίος με τη σειρά του το γνωστοποίησε στο Υπουργείο των Εξωτερικών), όπου έγραφε τα εξής: «Ημετέρα επιτροπή Νοβορωσίσκ συνοδεύουσα κομισαίρ Μπολσεβίκων, οίτινες ανεγνώρισαν σύστασιν αρχών συμβουλίου Ποντίων Βατούμ, ανακοινοί ότι αυτοβούλως προτάσει ημετέρου συμβουλίου Νοβορωσίσκ μπολσεβικικαί αρχαί συνενοηθήσαι μετά Μόσχας δέχονται υποβοηθήσωσι αγώνα Ποντίων επιτρέπουσαι οργάνωσιν επί τόπου, προσφέρουσι όπλα, όχι αξιωματικούς. Ερωτώσι τι δύναται συνεισφέρη Ελληνική κυβέρνησις εις αγώνα Ποντίων.» Η απάντηση που έλαβαν οι Μπολσεβίκοι στην πρότασή τους για βοήθεια του αγώνα του ποντιακού ελληνισμού ήταν τόσο άμεση όσο και κατηγορηματικά αρνητική.[6]

Τέλος αξιομνημόνευτη υπήρξε η προσπάθεια της Σοβιετικής Ρωσίας για διαμεσολάβηση μεταξύ της ελληνικής και της τουρκικής πλευράς προκειμένου να επιτευχθεί ειρηνική λύση στη διαμορφούμενη κατάσταση στην Μικρά Ασία. Ο ιστορικός –και τότε γενικός γραμματέας του ΣΕΚΕ (Κ)- Γιάννης Κορδάτος αναφέρει σχετικά πως τον Απρίλη του 1922 κατέφθασε μυστικά στην Ελλάδα απεσταλμένος της Τρίτης Διεθνούς και του Υπουργείου Εξωτερικών και Στρατιωτικών της Σοβιετικής Ρωσίας. Είχε εντολή να διερευνήσει τη δυνατότητα μεσολάβησης της χώρας του για ειρηνικό τερματισμό του μικρασιατικού πολέμου μέσα από επαφές που θα είχε με την ηγεσία του ελληνικού κομμουνιστικού κινήματος (αυτός ο τρόπος άφιξης του ξένου απεσταλμένου και η μέθοδος διερεύνησης οφείλονταν στην ανυπαρξία διπλωματικών σχέσεων των δύο κρατών). Ακολούθως, συναντήθηκε με τον Γ. Κορδάτο, τον ενημέρωσε για τον σκοπό της παρουσίας του και του ζήτησε να ανακοινώσει στην ελληνική κυβέρνηση την άφιξή του, καθώς και την επιθυμία της χώρας του για μεσολάβηση στο μικρασιατικό ζήτημα. Η πρότασή του περιελάμβανε την υπογραφή ανακωχής ανάμεσα στην Ελλάδα και τον Κεμάλ και καθεστώς αυτονομίας για την περιοχή της Μικράς Ασίας. Ως αντάλλαγμα ζητούσε από την ελληνική κυβέρνηση να αναγνωρίσει, έστω και defacto, τη σοβιετική εξουσία.

Ο σοβιετικός απεσταλμένος τόνισε μεταξύ άλλων: «Γι’ αυτό θέλουμε να μείνουνε οι Έλληνες στην Μικρασία, όχι από κούφιο συναισθηματισμό, αλλά από ρεαλιστική αντίληψη για το αύριο και μεθαύριο. Οι μειονότητες στην Τουρκία στάθηκαν από τη μία μεριά τροχοπέδη στον ολοκληρωτικό εξισλαμισμό της Βαλκανικής και Ανατολής και από την άλλη έγιναν η πηγή που τροφοδότησε τα εθνικά απελευθερωτικά κινήματα των λαών της Βαλκανικής από το 1770 ως τα χτες.»[7]

Ο ηγέτης του ΣΕΚΕ (Κ) συναντήθηκε με τον Ν. Στράτο (αντιπολίτευση τότε) και τον Α. Καρτάλη (υπουργό στην Κυβέρνηση Γούναρη) προκειμένου να τους μεταφέρει τις σοβιετικές προτάσεις χωρίς, ωστόσο, θετικό αποτέλεσμα. Ο τελευταίος μάλιστα, όπως γράφει ο ίδιος ο Κορδάτος, τον έβρισε και τον έδιωξε. Αυτά λοιπόν όσον αφορά την στάση της νεαρής σοβιετικής εξουσίας έναντι των γεγονότων, των προσώπων και των πραγμάτων που καθόρισαν τις εξελίξεις στην περιοχή την συγκεκριμένη περίοδο.

Πως αντιμετώπισαν όμως τους πρόσφυγες τα πολιτικά κόμματα στην Ελλάδα; Και εδώ υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον. Η βενιζελική παράταξη προχώρησε σε γεωγραφική κατανομή των προσφυγικών πληθυσμών με βάση το μέγιστο γι’ αυτούς εκλογικό όφελος (παρότι ορισμένες περιοχές δεν μπορούσαν να υποστηρίξουν βιοποριστικά τους πρόσφυγες με αποτέλεσμα πολλοί να πεθάνουν ή να γίνουν μετανάστες), τους στοίβαξε σε συνοικισμούς-γκέτο, διαιωνίζοντας με κάθε τρόπο τις διαχωριστικές γραμμές γηγενών-προσφύγων ώστε να εξασφαλίζεται ες αεί η πολιτική «κηδεμονία» τους.[8]

Ταυτόχρονα, οι δυνάμεις της λεγόμενης «λαϊκής δεξιάς», των «εθνικοφρόνων», καλούσαν για τον «εξαγνισμό της πρωτεύουσας», τον διαχωρισμό των «καθαρόαιμων Ελλήνων» από τους «Τουρκόσπορους», κλπ.[9] «Οι γηγενείς καλούνται να συνασπιστούν σε συλλόγους ‘αμύνης’ κατά των προσφύγων», έγραφε η «Ακρόπολις». «Κηρύγματα ερεθισμού και λυσσώδους εμπάθειας απευθύνονται καθημερινώς προς τον αυτόχθονα πληθυσμόν. Και οι πρόσφυγες περιλούονται με ύβρεις εμετικάς. Ονομάζονται ‘λεφούσι’, χαρακτηρίζονται ‘Τούρκοι’, απειλούνται με εξόντωσιν.»[10] Είναι πραγματικά αποκαλυπτική η στάση των λεγόμενων «πατριωτών» και «εθνικοφρόνων» της εποχής έναντι των προσφύγων, ενώ αποκτά ακόμα μεγαλύτερη σημασία αν αναλογιστεί κανείς την προσπάθεια που πραγματοποιεί ο ίδιος ιδεολογικοπολιτικός χώρος σήμερα να καπηλευτεί την ποντιακή (τουρκοποντιακή και ρωσοποντιακή) ψήφο.

Οι κομμουνιστές έδωσαν τότε μια τιτάνια μάχη καταγγέλλοντας –στον αγώνα τους να καταργήσουν στην πράξη- τις διαχωριστικές γραμμές που ήθελε να επιβάλλει ο αστικός κόσμος μεταξύ προσφύγων και γηγενών εργαζομένων στην λογική του «διαίρει και βασίλευε». «Η Ελλάδα δεν διαιρείται σε ντόπιους και πρόσφυγες», έγραφε ο «Ριζοσπάστης» στις 7 Σεπτεμβρίου 1929. «Η Ελλάδα διαιρείται σε πλούσιους και φτωχούς, σε ανθρώπους που δε δουλεύουν και ζουν και σε ανθρώπους που ολημερίς και ολονυχτίς δουλεύουν και δεν μπορούν να ζήσουν…ο καθένας πρέπει να διαλέξει μεταξύ του πλουσίου πρόσφυγα που συνδυάζεται με τον πλούσιο ντόπιο και του φτωχού πρόσφυγα που σύντροφό του θα έχει το φτωχό ντόπιο εργάτη ή αγρότη.»

Το Κομμουνιστικό Κόμμα ήταν η μόνη πολιτική δύναμη που στάθηκε ειλικρινά δίπλα στους πρόσφυγες από την πρώτη στιγμή. Δεν είναι τυχαίο ότι σε πόλεις όπου το κομμουνιστικό κίνημα και οι ταξικές συνδικαλιστικές δυνάμεις κατείχαν ηγεμονική θέση, όπως η Καβάλα, οι πρόσφυγες εντάχθηκαν αμέσως στην τοπική κοινωνία, τα κρούσματα ρατσισμού ήταν σχεδόν ανύπαρκτα, ενώ τα σωματεία μερίμνησαν από πολύ νωρίς για την επαγγελματική τους εκπαίδευση και την πετυχημένη ένταξή τους στην παραγωγή.

Εν κατακλείδι, «αναρωτιέστε» κύριε συγγραφέα του επίμαχου άρθρου «αν εδώ και 80 χρόνια διδάσκονταν η πραγματική ιστορία στα ελληνόπουλα για τον ρόλο των Μπολσεβίκων και του Λένιν στην Μικρασιατική Καταστροφή και στη γενοκτονία των ποντίων από τον Κεμάλ, ποια θα ήταν η πορεία της Αριστεράς στην πατρίδα μας…» Το ζήτημα είναι πως αυτά που ισχυρίζεστε αναπαράγονται εδώ και δεκαετίες με κάθε μέσο και σε κάθε ευκαιρία. Το ότι αυτή η αντικομμουνιστική προπαγάνδα δεν «έπιασε», δεν οφείλεται στην έλλειψη ζήλου από πλευράς των εκάστοτε κρατούντων, αλλά στο γεγονός ότι οι όποιες συκοφαντίες και ψεύδη κατέρρεαν πάντοτε στην συνείδηση του προσφυγικού κόσμου από την πραγματικότητα της καθημερινής δράσης και στάσης των κομμουνιστών δίπλα στους αγώνες και τα προβλήματά του. Γι’ αυτό και οι προσφυγικοί συνοικισμοί μετατράπηκαν στην Κατοχή σε πραγματικά κάστρα της ΕΑΜικής εθνικής αντίστασης και γι’ αυτό οι πρόσφυγες εντάχθηκαν κατά χιλιάδες στους αγώνες του λαού μας για ειρήνη, ανεξαρτησία, εργατικά και δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες μαζί με το ΚΚΕ.

Υ.Γ. Δεν γνωρίζω από πού προκύπτει ο ισχυρισμός σας ότι το ΚΚΕ δεν ψήφισε την αναγνώριση της γενοκτονίας των Ποντίων. Σας παραπέμπω όμως στα Πρακτικά της Βουλής, τόμος Δ, Η4, σελ.228 και στη σχετική συνεδρίαση της 24ης Φεβρουαρίου 1994, ώστε να διαπιστώσετε και ιδίοις όμμασι ότι ο εν λόγω νόμος (2194/94) ψηφίστηκε ομόφωνα.
______________
[1] Διδώ Σωτηρίου (1985) «Η Μικρασιατική καταστροφή και η στρατηγική του ιμπεριαλισμού στην Ανατολική Μεσόγειο» (Αθήνα: Κέδρος) σελ.89-90 και εφημερίδα «ΝΕΑ» 1/9/1972
[2] Φωτιάδης Κ (2004) «Η γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου» (Αθήνα: Ίδρυμα της Βουλής των Ελλήνων για τον Κοινοβουλευτισμό και τη Δημοκρατία) σελ.209
[3] Έκθεση Δ. Καθενιώτη «Το ζήτημα του Πόντου», όπως παρατίθεται στο Λαμψίδης Ο (2002) «Προσπάθειες στρατιωτικής οργανώσεως των ελληνοποντίων» σελ.91
[4] Έκθεση Δ. Καθενιώτη, όπως πριν, σελ.96
[5] Όπως παρατίθεται στο Φωτιάδης Κ (2004) όπως πριν, σελ.344-345
[6] Τα σχετικά έγγραφα του Υπουργείου των Εξωτερικών παρατίθενται στο Φωτιάδης Κ (2004), όπως πριν, σελ.455
[7] Κορδάτος Γ. (1955) «Μεγάλη Ιστορία της Ελλάδας», τόμος XIII(Αθήνα: 20ς αιώνας) σελ.567
[8] «Πατρίς» 23/11/1935
[9] «Καθημερινή» 16/7/1928 και 19/7/1928
[10] «Ακρόπολις» 6/2/1936 

Πηγή: Erodotos

22 σχόλια:

  1. Tο πρόβλημα φίλε μου είναι ότι δυστυχώς η πλειονότητα των Ποντίων δεν βλέπει την ιστορία του Πόντου ως ένα μέρος τον κοσμοιστορικών γεγονότων που συνέβαιναν εκείνη την εποχή, αλλά την απομονώνουν ως κάτι ξεχωριστό, παρουσιάζοντας τους Πόντιους ως "ταπεινούς και κατατρεγμένους". Αναπαράγοντας στη συνέχεια όλες τις υπόλοιπες γραφικότητες. Το ίδιο ισχύει και για την περίοδο του Β' παγκοσμίου και την επίθεση στην ΕΣΣΔ, τόσο πριν όσο και μετά το τέλος του Β' παγκοσμίου πολέμου. (σχετικά με τις υποτιθέμενες διώξεις του Στάλιν κλπ...)
    Χρήστος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Χρηστος. Αυτο ειναι σωστο που λες για αυτο δουλευει ο Καπιταλισμος με ολες του τις μορφες. ΔΟυλεια των Κομμουνιστων με οσα μεσα διαθετουνε ειναι να προβαλουνε την αληθεια στον λαο. ΔΕν ειναι μονο στους Ποντιους αυτο που λες ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. @χρηστος
    περναω απο το ενα θεμα στο αλλο και δεν ειναι καλο,αλλα οταν λες υποτιθεμενες,εννοεις προς τους Ποντιους ελληνες?
    Αυτες ,μονο "υποτιθεμενες" δεν ηταν,αλλα βαση σχεδιου.
    Ψαξε λιγο και θα βρεις μεχρι και εφημεριδες τις εποχης να τα αναφερουν!
    Οι διωξεις ηταν τοσο πριν τον πολεμο(πριν και κατα την διαρκεια των Δικων της Μοσχας)αλλα και μετα το 1949,την ηττα του ΔΣΕ και το περασμα της ελλαδας στο δυτικο χαρτη επιροης.

    ανενταχτος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @ανενταχτος:
      Κοίτα να δεις τώρα που ακόμη και αστοί ιστορικοί κάπως αλλιώς τα λένε:
      http://fadomduck2.blogspot.gr/2012/05/blog-post_3719.html
      Επιπλέον τα λένε και διαφορετικά και οι ίδιοι οι Έλληνες της περιοχής, που τόσες "διώξεις" υπέστησαν ώστε 6 γενιές μετά είναι ακόμη εκεί και με ελληνική εθνική συνείδηση, ενώ ελληνοαμερικάνος 3ης γενιάς είναι γνήσιος γιάνκης:
      http://gr.rbth.com/international/2015/02/19/anatoliki_oykrania_ellina_dimarxo_sto_polypatho_ntempaltsebo_35459.html
      Εάν ψάξω λίγο θα σου βρω και συνεντεύξεις και άλλων που λένε πως διατήρησαν την ελληνική εθνική τους συνείδηση χάρη στο σοβιετικό καθεστώς. Ήταν μάλιστα τόσες οι "εθνικές διώξεις" εναντίον των ελλήνων, ώστε ακόμη και σήμερα υπάρχει η κενρτική "πλατεία Ελλήνων" στην Οδησσό, στην οποία μάλιστα εξακολουθεί (εξακολουθούσε μέχρι πρόσφατα τουλάχιστον) να είναι μόνιμα αναρτημένη η ελληνική σημαία (μπορείς να βρεις εύκολα φωτό στο ίντερνετ).
      Τόσες "διώξεις" και μάλιστα "σχεδιασμένες"...

      Διαγραφή
    2. σε πρωην δημοκρατιες της ΕΣΣΔ εχει αγαλματα του Λενιν.
      Αυτο τι σημαινει?
      οτι εκει ακομα αγαπουν και σεβονται τον Λενιν ή οτι δεν εχουν δεχτει επιθεση οι λενινιστικες ιδεες?
      Εβραικες συνοικιες/τοπωνυμια βρισκεις στην Γερμανια σε πολλες πολλεις..σημαινει αυτο οτι δεν ειχαν δεχτει διωγμο οι εβραιοι στην Γερμανια?
      Αν θες παντως υπαρχουν αρκετα λινκ που δειχνουν οτι ΚΑΙ οι ελληνες επεσαν θυμα διωξεων.
      Αλλα βρες ενας δημος στην Αθηνα ειναι αδελφοποιημενος με ενα στο Καζακσταν(!)
      Αν θες κανε ενα κοπο και μαθε γιατι με εκεινο τον Δημο και πως εφτασαν οι ελληνες εκει..

      υγ: νομιζω ο Δημος Αχαρνων.

      ανενταχτος

      Διαγραφή
    3. @ανενταχτος:
      -Το επιχείρημα με τους εβραίους στην Γερμανία το προσπερνάω ως αστείο. Το καιρό που διώκονταν εκεί οι εβραίοι σαφώς και δεν θα έβρισκες κεντρική πλατεία "εβραίων" στο Αμβούργο π.χ. με την εξάφωτη λυχνία σε περίοπτη θέση. Η σύγκριση φυσικά είναι από μόνη της χυδαία και ανιστόριτη.
      -Ναι, ο λαός εξακολουθεί να αγαπάει και να εκτιμάει τον Λένιν στην πρώην ΕΣΣΔ. Τα όποια αγάλματα του, αυτός τα προστάτεψε εξάλλου όταν τους επιτίθονταν οι αφιονισμένοι αντεπαναστάτες.
      -Το "θύματα διώξεων έπεσαν ΚΑΙ έλληνες" που λες, δεν λέει και πολλά. Το θέμα είναι να αποδείξεις πως έπεσαν θύματα δίωξης ΕΠΕΙΔΗ ήταν Έλληνες, και όχι επειδή κάποιοι ήταν συνεργάτες των γερμανών στην κατοχή π.χ.
      Δεν εξαιρούνταν τα μέλη κάποιας εθνότητας από τους νόμους της ΕΣΣΔ.
      Εγώ πάντως σου έφερα ήδη μαρτυρίες υπεράνω υποψίας ιστορικών και των ίδιων των Ελλήνων της περιοχής.
      Το να μιλάς για "εθνικές διώξεις" στο πρώτο κράτος στον κόσμο που καθιέρωσε συνταγματικά την εθνοτική ανεξαρτησία ως το βαθμό της απόσχισης (και το εφάρμωσε κιόλας) δεν είναι απλά ανιστόριτο. Είναι παράλογο.

      Διαγραφή
    4. @ανενταχτος
      https://www.youtube.com/watch?v=qHseVoB-pU4
      Ελληνική γιορτή του 2015, στις περιοχές που αποσχίστηκαν από την Ουκρανία μετά το πραξικόπημα που έγινε εκεί.
      Σε καλή μεριά!

      Κώστας

      Διαγραφή
    5. Μας συγχωρεις πολυ. Επρεπε να παρασημοφορησουνε στις Δικες της Μόσχας αυτους που συνομωτησανε για την Ανατροπη των Μπολσεβικων σε συνεργασια με τον Χιτλερ. δηλαδη Μπουχαριν Τροτσκι Ζηνοβιεφ Τσουχατσεφσκι οπως επισης και αυτους απο τους πόντιους που σε συνεργασια με τον Χιτλερ και μετα με τους Δυτικούς να αποσπασουνε εδαφη απο την ΕΣΣΔ που τους εσωσε το 1922. Ενταξει την επομενη φορα θα αυτοκτονησουμε μονοι μας..........................ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή
  4. Δεν αποτελει αντιφαση η υλικοστρατιωτικη υποστηριξη απο τη μια στον Κεμαλ και επειτα στους Ποντιους; Θελω να πω απο τη μια οι μπολσεβικοι βοηθησαν την εδραιωση του Κεμαλ στη Τουρκία και μετα την υπονομευσαν δινοντας οπλα στους Ποντιους;
    Π.Β.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @Π.Β.:
      Απαντάει το ίδιο το κείμενο σε αυτό το ερώτημα:
      "Ναι, η νεαρή σοβιετική κυβέρνηση βοήθησε υλικά και στρατιωτικά το κίνημα του Κεμάλ, ως κίνημα αστικό-εθνικοαπελευθερωτικό, το οποίο αντιμαχόταν τη φεουδαρχία, την ιμπεριαλιστική διείσδυση και τον διαμελισμό μιας χώρας. Αυτό δεν σημαίνει πως συμμεριζόταν το ιδεολογικό του περιεχόμενο, το οποίο ήταν εθνικιστικό / αστικό, ή τις μεθόδους εφαρμογής του."

      Νομίζω πως εξηγεί μια χαρά την στάση των σοβιετικών.

      Διαγραφή
  5. αυτο που λεω εγω ειναι, οτι σημερα η θεση και τα εβραϊκα τοπωνυμια υπαρχουν ακομα και στην γερμανια.
    Αυτο απο μονο του(οπως και τα ελληνικα τοπωνυμια) ΔΕΝ αποδεικνυουν οτι στο παρελθον δεν υπηρχαν διωξεις εναντιον των εβραιων (αρα αντιστοιχα και των ελληνων).
    Πχ δεν υπαρχει περιπτωση να επανηλθαν μετα την αποσταλινοποιηση?(δεν ξερω αν ετσι εγινε..λεω μια πιθανη εξηγηση).
    Στην ελλαδα εχει οδους Αρη βελουχιωτη..Τι σημαινει,δεν υπεστεισαν διωξεις οι κομμουνιστες και ο συγκεκριμενος?
    Επειτα νομιζω μονο οι αριθμοι μπορουν να αποδειξουν αν ηταν αντισοβιετικα στοιχεια οσοι διωχθηκαν ή αν ηταν γενικες διωξεις
    πχ 20 ελληνες ειναι ισως αντισοβιετικα στοιχεια..5χιλιαδες ειναι γενικες διωξεις.
    Οι αριθμοι λοιπον μιλανε για χιλιαδες(και οχι μονο ελληνες προφανως)

    Αληθεια εψαξες για τον Δημο Αχαρνων(νομιζω) και την αδελφοποιηση με μια πολη στο Καζακσταν?
    Πως και ποσοι ελληνες βρεθηκαν εκει?
    Νομιζω οτι η εξηγηση ειναι μετα τις διωξεις..Ψαξτο ομως για να μην το κανω εγω και παραθεσω καποια λινκ(αν βρω) που θα ειναι "προπαγανδα"

    Αν θες λινκ παντως,εχω και εγω πολλα να παραθεσω γενικα για τις διωξεις.
    Φοβαμαι ομως οτι θα τα αποριψεις σαν προπαγανδα.
    Αν οχι,πες μου να ψαξω!

    ανενταχτος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @ανενταχτος:
      -Για το πόσο πολύ "διώκονταν" επί Στάλιν οι έλληνες ή η όποια άλλη εθνότητα της ΕΣΣΔ, πάρε δειγματολειπτικά και αυτό:
      Πάσα Αγγελίνα. Η πρώτη γυναίκα μηχανοδηγός τρακτέρ. Ελληνίδα. Παράσημα "ήρωα σοασιαλιστικής εργασίας" (1947,1958), παράσημο "Στάλιν"(1946), 3 βραβεία "Λένιν", 3 βραβεία της "κόκκινης σημαίας της εργασιας". Εξελέγει στο ανώτατο σοβιέτ το 1936, το 1946 κ το 1950.
      (https://en.wikipedia.org/wiki/Pasha_Angelina)

      Μια "διωκόμενη" εθνότητα με αναγνωρισμένα μέλη της στο ανώτατο σοβιέτ! Πρέπει να παραδεχτείς πως δεν ακούγεται και πολύ λογικό... Σαν να λέμε έλληνες και αρμένιοι στην κεντρική επιτροπή του κόμματος του ...Κεμάλ

      -"Αρισθμοί" βγαίνουν εδώ και χρόνια, οι περισσότεροι εξωφρενικοί και μη έχοντες καμμία σχέση με την πραγματικότητα. Έκατσα και άρθροισα κάποια στιγμή τα "θύματα του Στάλιν" από διάφορες πηγές, μαζί με τους νεκρούς του Β'ΠΠ και μια φυσιολογική θνησιμότητα και το αποτέλεσμα ήταν πως στα τέλη του πολέμου η ΕΣΣΔ δεν θα έπρεπε να έχει πάνω από 20.000.000 πλυθησμό!
      Οι "πηγές" λοιπόν θέλουν ψάξιμο κάθε φορά.

      Η ΕΣΣΔ ήταν μία χώρα σε εμφύλιο ουσιαστικά πόλεμο, από το 1905 (ως τσαρική Ρωσία) μέχρι και τα τέλη της δεκαετίας του '40 που εξοντώθηκαν οι τελευταίες φασιστικές συμμορίες στην δυτική (τι σύμπτωση) Ουκρανία. Εννοείται πως διώξεις υπέστησαν σε μια τέτοια κατάσταση άνθρωποι που εμπλεκονταν και στις δύο αντομαχόμενες παρατάξεις, ανεξάρτητα από την εθνική τους καταγωγή.
      Το ζήτημα λοιπόν επαναλαμβάνω δεν είναι να μου πεις εάν εάν σε αυτό τοι κουβάρι βρέθηκαν μπλεγμένοι ΚΑΙ έλληνες (που βρέθηκαν και μάλιστα από την πλευρά των μπολσεβίκων στην πλειοψηφεία τους), αλλά να αποδείξεις πως οι διώξεις αυτές είχαν σχέση με την εθνικότητα τους και όχι με κάτι άλλο.
      Η εγκατάσταση κάποιων χιλιάδων ελλήνων πολιτικών προσφύγων στην ΕΣΣΔ μετά το 1949, με πλήρη δικαιώματα εθνικής μειονότητας (ελληνικά σχολεία κλπ), καταρίπτει κάθε υποψία εθνοτικών διώξεων.

      Διαγραφή
    2. Καλησπέρα! Να προσθεσω εδώ και μια δυο περιπτώσεις επωνυμων Ελλήνων που διέπρεψαν στο τομεα τους και τιμηθικαν από την ΕΣΣΔ. Οι αδερφοι Κοκκινακι ηταν ολοι τους πιλοτοι της VVS ( ΠΑ της ΣΕ) εδρασαν στο Βππ, παρασημοφοριθικαν και ανελαβαν μετα το πολεμο σπουδαιες θεσεις στη αεροναυτικη βιομηχανια. Ενας απ αυτους ειχε ερθει κ για επισημη επισκεψη στην Ελλαδα. Ενας άλλος ηταν ο Μπαξιβαντζι (Μπαξεβανιδης). Επισης πιλοτος και μαλιστα τοσο διωκόμενος που ηταν δοκιμαστης πιλοτος σε πρόγραμμα πυραυλοθουμενων αεροσκαφων στη διαρκεια του Βππ (ακρως προηγμενο κ απορρητο για την εποχη και τις συνθηκες) Δυστυχως εχασε τη ζωη του σε μια απ αυτές τις δοκιμες. Αυτά τα λιγα εχω υπ οψι μου εγω και τα γραφω από μνημης, αλλα υπαρχουν αναφορες και περισσοτερα στοιχεια και σε βιβλια και στο διαδυκτιο τα οποια δεν εχω προχειρα τωρα. Θοδωρής.

      Διαγραφή
  6. Πίστευε και γράφε ό,τι θέλεις, αλλά αυτό το 'ανένταχτος' δεν το αλλάζεις καλύτερα σε 'καραενταγμένος';

    Ανίδεος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Βλέπω ότι έχεις σαν πηγή την Wikipedia.
    Οπότε μπορώ και εγώ να την επικαλεστω ε;
    Τώρα τρέχω λίγο θα επανέλθω μάλλον το απόγευμα.
    Τα λέμε

    ανενταχτος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @ανενταχτος:
      Όχι εσύ δεν μπορείς. Εγώ επικαλούμαι καθαρά αστικές πηγές για να μην τις αμφισβητήσεις εσύ. Από εσένα θέλω πηγές της ΕΣΣΔ (και μάλιστα πριν το 1956)

      Διαγραφή
  8. Καλησπερα..
    Δηλαδη αν βρω εγω πηγη απο την wikipedia που υποστηριζει οσα λεω,σημαινει οτι δεν ισχυει?
    Αν επισης η wikipedia ειναι αστικη πηγη αρα εξ ορισμου κακη,τοτε γιατι οι σοβιετικες πηγες ειναι εξ ορισμου καλες?
    Αυτες δεν ωραιοποιουν τα γεγονοτα?
    Περιεργο κριτηριο εχεις..και οταν λεω περιεργο μην μπερδευτεις, εννοω λανθασμενο!

    Απο το λιγο που εψαξα βρηκα κατι ενδιαφερον..υπηρχαν λεει ελληνοφωνες εφημεριδες στην περιοχη που τις εκλεισαν,καθως επισης και ελληνικα τυπογραφεια αλλα και σχολεια.
    ΑΝ εγιναν αυτα πως εξηγουνται απο μια "απλη" διωξη αντιφρονουντων/σαμποταριστων?

    Δως μου την εξηγηση σου σε αυτο και μετα συζηταμε για στοιχεια,αριθμους,ημερομηνιες

    @Ανιδεο
    Αν δεν σε πειραζει,δεν θα ασχοληθω με οτι λες, οκ?
    Προσπαθησε αν μπορεις οτι πεις(αν πεις) κατι στο μελλον, να μην ειναι προσβλητικο.

    ανενταχτος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @ανενταχτος:
      Εγώ χρησιμοποιώ αστικές πηγές για μην με κατηγορήσεις εσύ ο απολογητής του αστισμού και του ιμπεριαλισμού για αναξιοπιστία. Είναι λοιπόν λογικό όταν θες να αντεπιχειρηματολογήσεις να μου δώσεις σοβιετικές (πριν το '56 όσο αφορά τον Στάλιν) πηγές για να μην αμφησβιτήσω την αξιοπιστία τους με την σειρά μου.

      Για όλα τα υπόλοιπα θα το πω για τρίτη ΚΑΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ φορά.
      Αν έχεις κάτι για να αποδείξεις πως γίνονταν στην ΕΣΣΔ, ΕΘΝΙΚΕΣ διώξεις ενάντια σε μια εθνότητα που παρόλα αυτά εκπροσωπείτω στο ανώτατο σοβιέτ, έχει καλώς. Εάν δεν έχεις (που δεν έχεις), έχουμε και άλλες δουλειές να κάνουμε.

      Διαγραφή
    2. Αν δηλαδη βρουμε στοιχεια που λενε οτι διωχτηκαν 20χιλ ατομα.εκλεισαν ελληνικα σχολεια και εφημεριδες εσυ πως θα ονομασεις αυτες τις ενεργειες?
      Μετεγκατασταση την ελεγαν οι επισημες αρχες,εσυ τι θα διαλεξεις?
      Αν θες διαβασε αυτο που βρηκα--> https://kars1918.wordpress.com/2009/02/10/10-2-2009/

      Οτι νουμερα εχει εμεις θα παρουμε το 50% του μικροτερου(πχ αν λεει απο 10 εως 20,εμεις θα δεχομαστε σαν σωστο το 5) και τα λεμε.

      Αν και υποψιαζομαι οτι δεν θα το διαβασει κανεις,αλλα ποτε δεν ξερεις!

      ανενταχτος

      Διαγραφή
    3. @ανενταχτος:
      Μπορείς εύκολα να βρεις "στοιχεία" που να λένε πως "διώχθηκαν" όσες δεκάδες εκατομύρια άτομα θέλεις. Έχουμε πήξει στην τερατολογία ως προς αυτό. Το να διαιρεσεις την τερατολογιά διά του δύο, δεν την κάνει λιγότερο τερατολογία.

      -Καλά ρε γαμώτο, είπαμε να μιλήσουμε σοβαρά και μου ποστάρεις Αγζίδη;
      Ο τύπος γράφει ότι του κατέβει, και απόδειξη αυτού είναι πως δεν έχει σχεδόν καμμία παραπομπή σε πρωτογενή πηγή. Τα 3/4 των παραπομπών του είναι σε άλλα ΔΙΚΑ ΤΟΥ(!!!) βιβλία, επικαλείται τον γνωστό φασίστα Σολζενίτσιν (περισσότερα εδώ: http://redflyplanet.blogspot.com/2013/01/blog-post_2735.html) που συν τοις άλλοις έχει παραδεχτεί πως αυτά που έγραφε τα έβγαζε από το κεφάλι του, ματακομίζει το Καζαχτάν στην Σηβηρία (!!!), και αναφέρει ως ...τόπο εξορίας(!!) το ...Ουζμπεκιστάν, την πιο ζεστή δηλαδή περιοχή της ΕΣΣΔ! Που μάλιστα επιλέχτηκε για αυτόν ακριβώς τον λόγο ως τόπος εγκατάστασης των ελλήνων πολιτικών προσφύγων του ΔΣΕ (μην μου πεις πως "διώχθηκαν" και αυτοί...)

      -Μετεγκατάσταση των προσφύγων έγινε και στην Ελλάδα. Και μάλιστα όχι στις νοτιότερες περιοχές της όπως στην ΕΣΣΔ (Καζαχστάν, Ουζμπεκιστάν) αλλά στις βορειότερες (Μακεδονία, Θράκη).
      Όλως περιέργως κανείς δεν τις θεώρησε ποτέ ως "διώξεις" και ας μην απολάμβαναν οι εν Ελλάδι πρόσφυγες καμμία από τις παροχές του σοβιετικού κράτους (υγεία, παιδεία, εργασία, στέγαση, κλπ).
      -Υ.Γ.
      Κατά τον Β'ΠΠ δεν έγιναν μόνο μετακινήσεις πλυθησμών ανατολικότερα (τι περίεργη "δίωξη" είναι αυτή; Να σε σώζει δηλαδή το σοβιετικό κράτος από την γερμανική κατοχή;), αλλά και ολόκληρου του βιομηχανικού συμπλέγματος της ΕΣΣΔ για να μην πέσει στα χέρια των ναζί.
      Από που και ως που κάτι τέτοιο μπορεί να ονομαστεί κάποιου είδους "δίωξη" και μάλιστα "εθνική", την ώρα που όπως σε παράπεμψα ήδη υπήρχαν έλληνες μέχρι και στο ανώτατο σοβιέτ;
      Θα πρέπει να λύσεις αυτόν τον γρίφο πριν επανέλθεις για να έχει οποιοδήποτε νόημα η συζήτηση που κάνουμε.

      Διαγραφή
  9. Aκριβώς Τrash, μετεγκαταστάσεις πλυθησμών ήταν, εκει που πηγαν (Καζακσταν) είχαν κατοικία, εργασία, γιατρούς,σχολεία. Εγώ προσωπικά όταν ακούω για εξορία, το μυαλό μου πάει στη Μακρόνησσο και όχι στο Καζαχσταν.
    Χρήστος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Τώρα όσον αφορά τον Ανένταχτο, ας πιστεύει ό,τι θέλει. Μία συζήτηση με Πόντιους για το πώς ζούσαν στην ΕΣΣΔ θα του ήταν χρήσιμη. Εγώ πάντως δεν γνωρίζω πολλούς εξόριστους να σπουδάζουν και να γίνονται επιστήμονες. Και να είναι σίγουρος πως αν δεν γινόντουσαν οι ανατροπές στις Σοβιετικές Δημοκρατίες, και οι πόλεμοι που ακολούθησαν, θα εξακολουθούσαν να ζουν ευχαριστημένοι στον τόπο τους.
    Χρήστος

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Tα σχόλια στο μπλοκ πρέπει να συνοδεύονται από ένα ψευδώνυμο, ενσωματωμένο στην αρχή ή το τέλος του κειμένου, άν δεν υπάρχει εγγραφή στον blogger ή άλλη διαδυκτιακή υπηρεσία (βλέπε όροι σχολιασμού στο πάνω μέρος της σελίδας).
Ανώνυμα και υβριστικά σχόλια μπορούν να διαγράφονται χωρίς άλλη προειδοποίηση.