Το παραμύθι της «Επιτροπής Αλήθειας Δημοσίου Χρέους»

Παρουσία του Τσίπρα, αλλά χωρίς τον Πάκη (ήταν στα εγκαίνια) η Κωνσταντοπούλου παρουσίασε τα προκαταρκτικά συμπεράσματα της Επιτροπής Αλήθειας Δημοσίου Χρέους, που δημιούργησε ως προσωπικό της μαγαζί (με τη συνδρομή και της Σακοράφα, η οποία όμως είναι ευρωβουλευτίνα και δεν μπορεί να παίξει τόσο στο παιχνίδι της εσωτερικής δημοσιότητας).

Ποιο είναι το πρακτικό αποτέλεσμα αυτής της Επιτροπής; Μόνο τα έξοδα που πληρώνει ο ελληνικός λαός για τον Τουσέν και τους λοιπούς που χρησιμοποιεί η Κωνσταντοπούλου. Γιατί πολιτικά και νομικά το ελληνικό κράτος έχει αναγνωρίσει το σύνολο του χρέους.

Πολιτικά, η αναγνώριση έγινε με τη συμφωνία της 20ής Φλεβάρη. Είχε προηγηθεί, βέβαια, σωρεία δηλώσεων του Τσίπρα και των στελεχών του οικονομικού επιτελείου, με τις οποίες αναγνώριζαν το σύνολο του χρέους και επαναλάμβαναν ότι θεωρούν υποχρέωση του ελληνικού κράτους την αποπληρωμή του. Ο Μπαρουφάκης, μάλιστα, στην πασχαλινή επίσκεψή του στην έδρα του ΔΝΤ, είχε φροντίσει να πει κι εκείνο το περίφημο «στο διηνεκές» (ad infinitum, όπως είναι ο λατινικός όρος του διεθνούς δικαίου). Το ελληνικό κράτος θα πληρώνει τις υποχρεώσεις του στο διηνεκές.

Κάποτε, βέβαια, ο ΣΥΡΙΖΑ έπαιζε πολιτικά με την περιβόητη ΕΛΕ (Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου), η οποία θα έβρισκε υποτίθεται το τμήμα του χρέους που είναι απεχθές και θα προωθούσε τη διαγραφή του. Αυτό, όμως, κράτησε μέχρι τις εκλογές του 2012. Εκτοτε, το σύνθημα εξαφανίστηκε μαζί με τους «αγανακτισμένους» (ως γνωστόν, αυτό υπήρξε ένα από τα εφευρήματα της «κάτω πλατείας»). Κάποια στιγμή, ο Σταθάκης το είπε ωμά: όσο και να ψάξουμε, δεν πρόκειται να βρούμε πάνω από 5% του χρέους που να μπορεί να θεωρηθεί απεχθές.

Ολοι μαζί οι συριζαίοι, προεδρικοί και αριστεροπλατφορμικοί, συνασπίστηκαν γύρω από το αίτημα για «διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους». Δεν μας ενδιαφέρει αν είναι ή δεν είναι απεχθές, εμείς θέλουμε να γίνει βιώσιμο και για να συμβεί αυτό θα πρέπει να διαγραφεί το μεγαλύτερο μέρος του, έλεγαν όλοι, από Τσίπρα μέχρι Στρατούλη. Προεξοφλούσαν, μάλιστα, ότι θα πετύχουν τη σύγκληση μιας διεθνούς διάσκεψης, η οποία θα πάρει αποφάσεις όπως συνέβη με τη διάσκεψη του Λονδίνου το 1953, που «κούρεψε» το χρέος της Γερμανίας. Κάτι άλλες γραφικότητες, για ζουρνάδες, νταούλια, λύρες και αγορές που θα χορεύουν πεντοζάλη, δεν τις αναφέρουμε καν.

Πολιτικά, τέλειωσε κι αυτό λίγες μέρες μετά την εκλογική νίκη και το σχηματισμό της συγκυβέρνησης Τσίπρα-Καμμένου. Διακηρύχτηκε ως στόχος η αναδιάρθρωση του χρέους, η οποία όπως γνωρίζουμε προβλέπεται (γενικόλογα) στην απόφαση που πήρε το Eurogroup το Νοέμβρη του 2012. Στα δύο ελληνικά non paper που κατατέθηκαν στα Eurogroup της 11ης και της 16ης Φλεβάρη γίνεται μνεία στην απόφαση του Eurogroup το Νοέμβρη του 2012 και τίποτ’ άλλο. Δεν χρειάζεται, βέβαια, να θυμίσουμε τις δημόσιες τοποθετήσεις του Μπαρουφάκη ότι το «κούρεμα» είναι… τοξική λέξη.

Ομως, το θέμα είναι κλεισμένο και νομικά. Αυτό δεν το λέμε εμείς, αλλά ένας από τους καθ’ ύλην αρμόδιους υπουργούς.

«Το πρόβλημα, κυρία πρόεδρε, είναι ότι αυτό ήταν απολύτως νόμιμο. Σύμφωνα με την Eurostat, σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, δεν ήταν τίποτα παράνομο από όλα αυτά. Ηταν νόμιμος ο τρόπος με τον οποίο παραπλανήθηκαν τα Κοινοβούλια, όχι μόνο εδώ». Αυτά τα είπε ο Μπαρουφάκης, που ήταν καλεσμένος ως ομιλητής στα εγκαίνια της Επιτροπής της Ζωής. Νομικά, λοιπόν, στο πλαίσιο της ΕΕ και της Ευρωζώνης, όλο το χρέος θεωρείται νόμιμο. Αυτό δεν είναι θέση κάποιου οργάνου της ΕΕ, αλλά θέση της σημερινής ελληνικής κυβέρνησης.

Τότε τι νόημα έχει αυτή η Επιτροπή; Να κοροϊδεύει το λαουτζίκο. Ο Μπαρουφάκης, άσος σ’ αυτού του είδους την προπαγάνδα, το είπε σ’ εκείνη την ομιλία του: «Οπότε τι μπορεί να κάνει αυτή η Επιτροπή; Το βασικό που μπορεί να κάνει είναι να φέρει όλα αυτά τα πράγματα στο φως, να ξέρει ο κόσμος τι έγινε, να ξέρουν οι λαοί της Ευρώπης, οι οποίοι μας δακτυλοδεικτούν, τι συνέβη με τα διόδια, τι συνέβη με την Goldman Sachs, αλλά όχι μόνο αυτό. Να ξέρουν γιατί το ελληνικό δημόσιο χρέος “απογειώθηκε’’»!

Oσοι αφελείς, λοιπόν, σπεύσατε να καταναλώσετε τα παραμύθια της Κωνσταντοπούλου και της παρέας της. Οι υπόλοιποι αναλογιστείτε πως στην Ιστορία υπάρχει μόνο ένα παράδειγμα μονομερούς διαγραφής του χρέους μιας χώρας (μιλάμε για μονομερή διαγραφή, όχι για κουρέματα και αναδιαρθρώσεις που γίνονται με τη σύμφωνη γνώμη –αν όχι με την πρωτοβουλία- των δανειστών). Ηταν η διαγραφή των τσαρικών χρεών από το επαναστατικό καθεστώς των μπολσεβίκων, μετά τη νίκη της Οκτωβριανής Επανάστασης. Η επαναστατική εξουσία της εργατικής τάξης δε λογάριασε τις υποχρεώσεις που είχε αναλάβει το τσαρικό καθεστώς, ούτε το ισχύον διεθνές δίκαιο το διαμορφωμένο σύμφωνα με τα συμφέροντα των ιμπεριαλιστών. Λογάριασε μόνο τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και των λαών της πρώην τσαρικής αυτοκρατορίας. Διέγραψε μονομερώς όχι μόνο το χρέος που είχε σωρεύσει το τσαρικό καθεστώς, αλλά και το χρέος άλλων χωρών που κατείχε αυτό το καθεστώς. Δεν χρωστάμε σε κανέναν, δεν μας χρωστάει κανένας, είπαν οι μπολσεβίκοι.

Εχει αυτό καμιά σχέση με τα καραγκιοζιλίκια της Κωνσταντοπούλου και της παρέας της ή με τις αφελείς διακηρύξεις κάποιων ότι είναι δυνατόν, με νομικά μέσα, στο πλαίσιο του ισχύοντος (ιμπεριαλιστικού) διεθνούς δικαίου, να διαγραφεί μεγάλο τμήμα του χρέους του ελληνικού κράτους, επειδή αυτό θα κριθεί απεχθές από μια Επιτροπή, την ίδια ώρα που η κυβέρνηση της χώρας διακηρύσσει σε όλους τους τόνους ότι αναγνωρίζει το χρέος και θα εξακολουθήσει να το πληρώνει στο διηνεκές;

Πηγή: Κόντρα