με το σουγιά
χαράξαν το φεγγίτη
και μια βραδιά
σαν τα θεριά
σε πήραν απ’ το σπίτι.
Κι ένα πρωί σε μια γωνιά στην Κοκκινιά
είδα το μπόγια να περνά και το φονιά
γύρευα χρόνια μες στον κόσμο να τον βρω
μα περπατούσε με το χάρο στο πλευρό.
Νυν και αεί
μες στη ζωή
σε είχα αραξοβόλι
μα μιαν αυγή
στη μαύρη γη
σε σώριασε το βόλι.
Κι ένα πρωί σε μια γωνιά στην Κοκκινιά
είδα το μπόγια το ληστή και το φονιά
του `χανε δέσει στο λαιμό του μια τριχιά
και του πατάγαν το κεφάλι σαν οχιά.
Πηγή: stixoi.info
Από δω θα βρείτε τα St. George Ribbons για τις 9 Μάη.
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://sputniknews.com/infographics/20150422/1021183980.html
Ειμαι πολυ ευτυχισμενος
ΑΛΗΣ
(... ακου μερα της Ευρωπης! Αντε μη.......)
Ένα κουίζ για τους νεότερους:
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ποιόν ή σε ποιούς αναφέρεται ο στίχος;
"Κι ένα πρωί σε μια γωνιά στην Κοκκινιά
είδα το μπόγια το ληστή και το φονιά
του `χανε δέσει στο λαιμό του μια τριχιά
και του πατάγαν το κεφάλι σαν οχιά".
Ηρακλής Π.
ΔΙΝΩ ΤΗΝ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΚΟΥΊΖ:
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Γκάτσος στο πρώτο τετράστιχο κάνει μια υπαινικτική αναφορά στην Πρωτομαγιά του 1944 με τους 200 της Καισαριανής.
Συνεχίζει με το αίσθημα εκδίκησης προς τους κουκουλοφόρους που ήταν διάχυτο στο λαό για το αιματηρό μπλόκο της Κοκκινιάς. Όμως οι προδότες ήταν καλά προστατευμένοι από τους γερμανοτσολιάδες (Χάρος):
«…γύρευα χρόνια μες στον κόσμο να τον βρω
μα περπατούσε με το χάρο στο πλευρό».
Στο τελευταίο τετράστιχο φέρνει τη Νέμεση και περιγράφει τη δίκαιη τιμωρία που επιφύλαξαν ο ΕΛΑΣ και η ΟΠΛΑ για κάποιον προδότη:
«Του `χανε δέσει στο λαιμό του μια τριχιά
και του πατάγαν το κεφάλι σαν οχιά».
Ηρακλής Π.
Δεν θέλω να κατακρίνω τον ΕΛΑΣ και την ΟΠΛΑ για τις αποφάσεις του, αλλά στην "τιμωρία" υπάρχουν 2 άκρα: από τη μια είναι αυτός που έχει διαπράξει τα πιο απάνθρωπα εγκλήματα, έχει καταδικαστεί σε ισόβια και μετά από 2 χρόνια είναι ελεύθερος, και από την άλλη είναι αυτός που έχει κάνει επίσης κτηνώδη εγκλήματα και έχει εξαντληθεί απάνω του όλη η εκδικητικότητα της κοινωνίας. Γενικά θεωρώ ότι η τιμωρία δεν πρέπει να είναι εκδίκηση, όμως, ούτε και να δείχνει ευνοϊκή. Αυτό όμως που με προβληματίζει περισσότερο είναι τι εμποδίζει πιο αποτελεσματικά τον άνθρωπο από το να εγκληματήσει: ο φόβος (που είναι συναίσθημα) ή η κριτική του ικανότητα (που είναι λογική); Ο διαλεκτικός υλισμός, γενικά, υποστηρίζει τον συνδυασμό λογικης-συναισθηματος. Δεν γνωρίζω όμως για τις δικαστικές αποφάσεις πως ακριβώς συνδυάζει αυτά τα 2, και αν τα συνδυάζει;
ΔιαγραφήΚαλημέρα
ΑΛΗΣ
@ΑΛΗΣ:
ΔιαγραφήΟ διαλεκτικός υλισμός υποστηρίξει πως κατά κανόνα είναι το περιβάλον που ωθεί στο έγκλημα.
-Πως να "κλέψεις" π.χ. σε μια κοινωνία που δεν γνωρίζει την έννοια της ατομικής ιδιοκτησίας;
Από εκεί και πέρα τώρα, και σε φιλοσοφικό επίπεδο, υποτίθεται πως η έννοια της "ποινής" πρέπει να είναι αποσυνδεδεμένη από την έννοια της "εκδίκησης", σε δικαστικό τουλάχιστον επίπεδο. Μια ευνομούμενη κοινωνία αναγκάζεται να επιβάλει ποινές μόνο για λόγους αυτοπροστασίας της και ποτέ για λόγους "εκδίκησης", θεωρητικά τουλάχιστον.
Αυτά φυσικά δεν αφορούν ούτε την δράση της ΟΠΛΑ, ούτε του ΕΛΑΣ ή του κόκκινου στρατού, αφού μιλάμε για μέτρα που πάρθηκαν σε εμπόλεμες και όχι "ομαλές" συνθήκες.
Θα συμφωνήσουμε όλοι, νομίζω, πως…
ΑπάντησηΔιαγραφή…άλλο πράγμα ένας φτωχοδιάβολος που έκανε κλοπές και διαρρήξεις ή ακόμη και ένας δολοφόνος πάθους…
…και άλλο πράγμα ο κουκουλοφόρος προδότης που υποδεικνύει στους ναζί 200 Έλληνες ως μέλη του ΕΑΜ για να εκτελεστούν. Σε αυτόν αξίζει η σκληρότερη τιμωρία.
Ηρακλής Π.