μέσα στην ψεύτικη πλαστική γη,
που το αγόρασε από έναν λαστιχένιο άνθρωπο
σε μια πόλη γεμάτη πλαστικά λάστιχα
απλά για να το ξεφορτωθεί
Την κατατρώει, την τρώει
Την κατατρώει, την τρώει
έναν ραγισμένο άντρα πολυστυρένινο
που μόνο κομματιάζεται και καίγεται,
κάποτε ήταν χειρουργός
για κορίτσια, το '80
μα η βαρύτητα πάντα νικάει
Τον κατατρώει, τον τρώει
Τον κατατρώει, τον τρώει
έχει γεύση σαν αληθινή
η πλαστική μου ψεύτική μου αγάπη
αλλά συνέχεια νιώθω
πως θα μπορούσα να εκραγώ μέσα απ' το ταβάνι
αν απλά σηκωθώ και φύγω
Και με κατατρώει, με τρώει
με κατατρώει, με τρώει
Αν μπορούσα μόνο να 'μαι αυτός που ήθελες πάντα
αν μπορούσα νά 'μαι αυτός που ήθελες για πάντα
Πηγή: troMPAxtiko
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tα σχόλια στο μπλοκ πρέπει να συνοδεύονται από ένα ψευδώνυμο, ενσωματωμένο στην αρχή ή το τέλος του κειμένου, άν δεν υπάρχει εγγραφή στον blogger ή άλλη διαδυκτιακή υπηρεσία (βλέπε όροι σχολιασμού στο πάνω μέρος της σελίδας).
Ανώνυμα και υβριστικά σχόλια μπορούν να διαγράφονται χωρίς άλλη προειδοποίηση.