Για την έκδοση «Το ΚΚΕ στον ιταλοελληνικό πόλεμο 1940-41» #1

Μια πρώτη απάντηση σε αστικές και οπορτουνιστικές επιθέσεις.

Με αφορμή την έκδοση του Τμήματος Ιστορίας της ΚΕ «Το ΚΚΕ στον ιταλοελληνικό πόλεμο 1940-41» βγήκαν και πάλι στο μεϊντάνι γνωστοί κουκουεδολόγοι αστικών εφημερίδων, του «Εθνους της Κυριακής» (5 Απριλίου 2015) και της «Εφημερίδας των Συντακτών» (3 Απριλίου 2015), παίρνοντας τη θέση της δήθεν υπεράσπισης του Νίκου Ζαχαριάδη, τον οποίο η έκδοση του Τμήματος Ιστορίας, όπως έγραψαν, ...αποδομεί!

Γνωστή η τακτική και των ίδιων και όλων της ίδιας κοπής. Παίρνουν υπό την «προστασία» τους στελέχη του ΚΚΕ, τα τοποθετούν απέναντί του και με το γνωστό «αντικειμενικό» τρόπο τους επιχειρούν να πλήξουν το ΚΚΕ. Πιο συγκεκριμένα, να χτυπήσουν τη στρατηγική του ΚΚΕ σήμερα. Αυτή ενοχλεί!

Αλλά είναι γνωστή και η τακτική με την οποία επιχειρούν τα παραπάνω: Αποσιώπηση βασικών πλευρών της κρινόμενης έκδοσης, επιλεκτική παρουσίαση αποσπασμάτων της με τη συνοδεία εντυπωσιακών τίτλων στα δημοσιεύματά τους, για να μπορούν έτσι να ψαρεύουν στα θολά νερά.

Το επαναλαμβάνουμε: Στόχος είναι η στρατηγική που έχει χαράξει το ΚΚΕ από το 15ο Συνέδριό του και που εμπλούτισε το 19ο, καθώς και η θέση του για τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο.

Για να φανεί ακόμα καλύτερα η ποιότητα των προαναφερόμενων δημοσιευμάτων, υπενθυμίζουμε το πώς αντιμετώπισαν οι συγκεκριμένοι δημοσιογράφοι (και οι εφημερίδες τους) πριν από λίγα χρόνια την απόφαση της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης του ΚΚΕ (Ιούλης 2011), όταν αποφάσισε την πλήρη αποκατάσταση του Νίκου Ζαχαριάδη.

Τότε, ο Φ. Παπούλιας (εργαζόταν στην «Ελευθεροτυπία»), ειρωνευόμενος την απόφαση της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης του ΚΚΕ, έγραψε:

«Πού εστιάζει το ΚΚΕ τις αδυναμίες του; (σσ: του Ζαχαριάδη): "Δεν οδήγησε έγκαιρα το ΚΚΕ σε ολοκληρωμένα συμπεράσματα σε σχέση με τις αντιφάσεις στη στρατηγική του κόμματος, αδυναμίες προγραμματικής επεξεργασίας, που βάρυναν αρνητικά στο κόμμα τη δεκαετία του 1940". Και εντοπίζονται οι ευθύνες του "στην αδυναμία να διαμορφωθεί πρόγραμμα στο 7ο Συνέδριο που θα ενσωμάτωνε την πείρα από την αντικειμενική εκτίμηση των λαθών (Λίβανος, Καζέρτα, Βάρκιζα), με αποτέλεσμα αντιφάσεις, καθυστερήσεις και λάθη οργάνωσης του αγώνα του ΔΣΕ"».

Και συνέχιζε ο Φ. Παπούλιας:

«Αντιφάσεις για το ΚΚΕ, ο εμφύλιος, η ήττα, η ρήξη του Ν. Ζαχαριάδη με το ΚΚΣΕ...»1

Την ίδια μέρα, ο Π. Τσούτσιας («Εθνος της Κυριακής») έγραψε για τον Ν. Ζαχαριάδη σε σχέση με τους, επίσης αποκατεστημένους από την Πανελλαδική Συνδιάσκεψη, Αρη Βελουχιώτη και Νίκο Βαβούδη:

«Ο Περισσός πλέον και επίσημα περνά στα κομματικά βιβλία τον Νίκο Ζαχαριάδη, με χαρακτηρισμούς όπως ασυμβίβαστος και πρωτοπόρος ηγέτης, βάζοντας "τάξη" στην Ιστορία του κόμματος [...] Και αν ο Νίκος Ζαχαριάδης είναι πλέον γραμμένος με "χρυσά" γράμματα στην Ιστορία του κόμματος, ο καπετάνιος Αρης Βελουχιώτης παρέμεινε με το στίγμα του διαγραμμένου από το κόμμα [...] Ο θάνατος του Νίκου Βαβούδη δεν εμπόδισε τον τότε γραμματέα του ΚΚΕ Ν. Ζαχαριάδη να λέει ότι ήταν πράκτορας, δεν αυτοκτόνησε και ότι φυγαδεύτηκε στην Αμερική».2

Αλλά, μιας που οι ανάγκες της αστικής προπαγάνδας το επιβάλλουν, ο Φώτης Παπούλιας, παραβλέποντας τις προηγούμενες τοποθετήσεις του για τις «ιστορικές ευθύνες του Ζαχαριάδη», προστρέχει τώρα να τον «υπερασπιστεί», γράφοντας για την παραπάνω έκδοση του Τμήματος Ιστορίας:

«Ουσιαστικά, ο "αποτιμητής" του Α' γράμματος του ιστορικού γραμματέα του ΚΚΕ αποδομεί μια ολόκληρη ιστορική περίοδο του Κόμματος στην οποία στηρίχτηκε το έπος της εθνικής αντίστασης· ακυρώνει το μήνυμα του Ν. Ζαχαριάδη και θέτει εν αμφιβόλω ολόκληρο το οικοδόμημα της αντίστασης του ελληνικού λαού».3

Ανάλογο είναι το πνεύμα του άρθρου του Π. Τσούτσια, όπου γράφει:

«Σε μια νέα «ανάγνωση» του πρώτου ανοικτού γράμματος του Νίκου Ζαχαριάδη που δημοσιεύθηκε στις 2 Νοεμβρίου του 1940 και αποτέλεσε ένα από τα σημαντικότερα ντοκουμέντα της σύγχρονης πολιτικής ιστορίας, προχώρησε το ΚΚΕ [...] η ηγεσία του ΚΚΕ εμμέσως πλην σαφώς το χαρακτηρίζει "λάθος", αναμοχλεύοντας και πάλι την ιστορία του κόμματος».4

___________

1. Φώτης Παπούλιας, «Το ΚΚΕ διαγράφει τα λάθη του», «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία», 2 Οκτωβρίου 2011.
2. Παναγιώτης Τσούτσιας, «Καθαρίζει τις "μελανές κηλίδες" της ιστορίας του», «Εθνος της Κυριακής», 2 Οκτωβρίου 2012.
3. Φώτης Παπούλιας, «Οταν η ιστορία του ΚΚΕ ξαναγράφεται», «Η Εφημερίδα των Συντακτών», 3 Απριλίου 2015.
4. Παναγιώτης Τσούτσιας, «Το ΚΚΕ διαβάζει ξανά το πρώτο ανοιχτό γράμμα του Ζαχαριάδη», «Εθνος της Κυριακής», 5 Απριλίου 2015.

Πηγή: Ριζοσπάστης

Συνεχίζεται...