ΟΥΓΚ! |
Με απλά λόγια, η ακροδεξιά βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί να "βγάλει λάδι" τα φασισταριά των ΟΥΚ που φώναξαν εθνορατσιστικά συνθήματα μίσους στην παρέλαση της 25ης Μαρτίου, ταυτιζόμενη πλήρως (τυχαίο ετσι;) με τους Νεοναζί της Χρυσής Αυγής που έχουν κορώνα στο κεφάλι τους τα στρατόκαυλα ούγκανα των ΟΥΚ.
Ο.Υ.Κ. Είναι αυτοί...
- που φωνάζουν πως θα πάρουν την Πόλη και την Κόκκινη Μηλιά...
- πως θα πάρουν κεφάλια τούρκων, βουλγάρων, σκοπιανών και αλβανών...
- που θα εισβάλλουν σε ξένη χώρα για να υψώσουν τη γαλανόλευκη...
- που εμπνέονται από τη ρητορική μίσους της άκρας δεξιάς και των χρυσαυγιτών...
- που αμαυρώνουν τις εθνικές εορτές με συνθήματα γεμάτα μισαλλοδοξία και σωβινισμό...
Ραχήλ Μακρή: Παρηγορώντας τον φασίστα Χρυσαυγίτη Μπούκουρα στη Βουλή... |
Μπόνους: τα μεράκια του Παναγιώτη:Πηγή: Revoloution now!
Εγώ, πάντως, γνωρίζω έναν ΟΥΚα που ψηφίζει ΚΚΕ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕξαναγκάζεται, βέβαια, κπ φορές να φωνάζει μαλακίες για χάρη, όμως, της αγάπης που έχει στη στρατιωτική ζωή και πειθαρχία, τα καταπίνει.
Δεν μπορεί να κάνει και αλλιώς... δυστυχώς!
ΑΛΗΣ
Κατα τα αλλα ο Τσυριζα ειναι κατα των Παρελασεων και θα τις καταργουσε. Αντι αυτου τα ΟΥΚ τραγουδανε Φασιστικα εμβατηρια και η Μακρη τους δινει Συγχαρητηρια. Να πιος εφτιαχνε και συντηρουσε παντα τα Φραικοπς για να δολοφονουνε εργατες. Το ονομα ΣΟΣΙΑΛΦΑΣΙΣΤΕΣ τους παει γαντι. Ο Λαφαζανης την ομπρελα την κραταει μονος τους η αλλος ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://fadomduck2.blogspot.gr/2015/02/blog-post_96.html
ΑπάντησηΔιαγραφήΡίζες και δρόμοι του πρωτογενούς φασισμού
Η φασιστική σοσιαλδημαγωγία στην «διπλή κόκκινη χρονιά»*
...Ο μεταπολεμικός (μετά τον Α’ΠΠ) φασισμός θα εμφανιστεί και πάλι στην αρχή με προλεταριακή-επαναστατική φρασεολογία και θα προσπαθήσει να υπερθεματίσει σε αριστερίστικη ζύμωση και προπαγάνδα. Ο Μουσολίνι θα παραμείνει στα πλαίσια του προπολεμικού του ύφους και της εθνικιστικής υπέρ του πολέμου προπαγάνδας, ντύνοντας την όμως τώρα με επαναστατική φρασεολογία.
[...]
Μια από τις πρώτες καταλήψεις εργοστασίων, αν όχι γενικά η πρώτη, θα οργανωθεί από τους οπαδούς του Μουσολίνι στις 17/3/1919 στο εργοστάσιο “Franchi e Gregorini” στο Ντάλμινε, επαρχία Μπέργκαμο.
Στις 20/3 ο Μουσολίνι θα πάει ο ίδιος στο υπό κατάληψη εργοστάσιο και θα δηλώσει στους εργάτες ότι πρόκειται «όχι πια για μια απεργία παλιάς μορφής, αλλά για μια δημιουργική απεργία».
Θα τους πει ακόμα: «εσείς στέκεστε εδώ στο έδαφος της τάξης σας, δεν ξεχάσατε όμως το έθνος ...Εσείς διδάσκετε σε ορισμένους βιομηχάνους, ιδιέταιρα σε όσους αγωνιούν για όσα έχουν συμβεί τα τελευταία χρόνια στον κόσμο, πως η φιγούρα του παλιού, άπληστου και εκμεταλλευτή βιομήχανου θα πρέπει τώρα να κάνει τόπο στον καπετάνιο-βιομήχανο, που θα μπορεί να αξιώνει τα αναγκαία για τον εαυτό του, αλλά και που δεν θα επιτρέπει να φέρνει αθλιότητα στους παραγωγούς του πλούτου»
Κάτω από αυτόν τον σοσιαλδημαγωγικό αστερισμό θα γίνει τρεις μέρες αργότερα η ιδρυτική συνέλευση της «φασιστικής ένωσης» στο Μιλάνο.
[...]
Με μια λογοδιάρροια από ρεπουμπλικάνικη και επαναστατική φρασεολογία στο πρώτο αυτό πρόγραμμα των φασιστών, θα λέγεται:
«Εμείς είμαστε πάντα ρεπουμπλικάνοι και τώρα λέμε πάλι Republik! [Δημοκρατία]»
[...]
Σε μια από τις πρώτες συνελεύσεις τους οι φασίστες θα αξιώσουν την «σύγκληση μιας συνταγματικής εθνοσυνέλευσης» (το αίτημα αυτό θα το πάρουν από το πρόγραμμα της Συνδικαλιστικής Συνομοσπονδίας της Ιταλίας), την «ανακύρηξη της δημοκρατίας (Republik), την αποκέντρωση, την λαϊκή κυριαρχία μέσα από το γενικό εκλογικό δικαίωμα, την κατάργηση της γραφειοκρατίας και την αναδιοργάνωση της δημόσιας διοίκησης, την κατάργηση της Γερουσίας και άλλων περιορισμών της λαϊκής κυριαρχίας, την διάλυση της πολιτικής αστυνομίας, την συγκρότηση μιας πολιτοφυλακής σε δημοτικό και εθνικό επίπεδο, την κατάργηση όλων των τίτλων της τάξης των ευγενών, την κατάργηση της καθολικής υποχρεωτικής στρατιωτικής θητείας, τον γενικό αφοπλισμό και την απαγόρευση της παραγωγής πολεμικών όπλων που θα είναι δεσμευτική για όλα τα έθνη, την ελευθερία των ιδεών, την ελευθερία της θρησκευτικής συνείδησης, την ελευθερία του τύπου»
Οι πρώτοι μεταπολεμικοί (σ.σ. από τον Α’ΠΠ) φασίστες θα δανειστούν τα συνθήματα τους ανενδοίαστα και απευθείας από τα προγράμματα με τα αιτήματα των κομμάτων της αριστεράς.
Οι ίδιοι θα τονίζουν ταυτόχρονα πως δεν θέλουν να τοποθετηθούν κοσμοθεωρητικά:
«Απεχθανόμαστε τα θεωρητικά και φιλοσοφικά αιτήματα, αφού η δική μας ιδιοσυγκρασία είναι ενάντια σε κάθε προκατειλημμένη ιδεολογία»
[...]
Τον Οχτώμβρη του 1919 οι Fasci στην Φλωρεντία θα ψηφίσουν ένα νέο πρόγραμμα.
Πιο πριν θα χαρακτηρίζουν το «κίνημα» τους «επαναστατικό επειδή είναι αντιδογματικό και αντιδημαγωγικό, ανατρεπτικά νέο, επειδή είναι ενάντια σε κάθε είδους προλήψεις» και θα ζητήσουν την καθιέρωση του 8ωρου για όλους τους κλάδους της βιομηχανίας, τον καθορισμό του κατώτατου μεροκάματου, την συμμετοχή των εκπροσώπων των εργατών στην τεχνική διέυθηνση της βιομηχανίας» και την «εργατική συμμετοχή γενικά».
__________________
Αποσπάσματα από το βιβλίο του Γκέοργκ Σόιερ «Σύντροφος Μουσολίνι -ρίζες και δρόμοι του πρωτογενούς φασισμού»/ εκδ.Φιλίστωρ 1999, κεφ.8, σελ. 94-96