Η μοίρα των κυβερνητικών «εταίρων»

Στην Ελλάδα είχαμε από την μεταπολίτευση μέχρι τώρα, κυρίως μονοκομματικές κυβερνήσεις, που προέκυπταν από έναν συνδυασμό καλπονοθευτικών νόμων (με πιο κραυγαλέα περίπτωση τον ισχύοντα σήμερα) και αντιδραστικών διλημμάτων (Καραμανλής ή Τανκς, ΠΑΣΟΚ ή Δεξιά, κλπ).

Παρόλα αυτά υπήρξαν περιπτώσεις συμμαχικών κυβερνήσεων, και έχει ενδιαφέρον η κατάληξη των δευτερευόντων κυβερνητικών τους εταίρων, που σχεδόν πάντα οδηγήθηκαν στην διάλυση ή πολύ κοντά σε αυτή.

Η πρώτη συμμαχική κυβέρνηση μετά την μεταπολίτευση, είναι η ειδικού σκοπού και αυστηρά περιορισμένης διάρκειας κυβέρνηση Τζ.Τζανετάκη το 1989.

Στην κυβέρνηση αυτή συμμετέχουν η ΝΔ και ο «Συνασπισμός της αριστεράς και της προόδου». Ακολουθεί μια ακόμη, οικουμενική αυτή την φορά, επίσης ειδικού σκοπού και αυστηρά περιορισμένης διάρκειας κυβέρνηση, υπό τον Ξ.Ζολώτα στην οποία συμμετέχει και το ΠΑΣΟΚ.

Στις απανωτές εκλογικές αναμετρήσεις που ακολουθούν μέχρι το 1990, και παρά την μπόχα που αναδύεται από τα σκάνδαλα του ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ φτάνει μέσα σε μερικούς μήνες από το 13,1% του Ιούνη του ’89 στο 10,8% του Σεπτέμβρη του ’90, χοντρικά δηλαδή στα τα ποσοστά που έπαιρνε το ΚΚΕ μόνο του, πριν την σύσταση του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ. Και μέχρι εδώ ήταν καλά.

Λίγο μετά το 1991, ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ διασπάται με την αποχώρηση του ΚΚΕ από αυτόν, και στις εκλογές του ’93 μένει εκτός βουλής, ενώ και το ΚΚΕ που έχει αποχωρήσει από αυτόν, διασώζεται μεν κοινοβουλευτικά, αλλά με απώλεια πάνω από του 50% (4,54% από 9,84%) της εκλογικής δύναμης που είχε όταν κατέβηκε για τελευταία φορά αυτόνομα στις εκλογές του 1985.

Από τότε πέρασαν αρκετά χρόνια για να φτάσουμε στην κυβέρνηση Παπαδήμου, στην οποία συμμετείχαν, με κύριο κορμό το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ και το ΛΆΟΣ.

Στις εκλογές που θα ακολουθήσουν τον Μάη του 2012, το ΛΆΟΣ  μένει και αυτό εκτός βουλής (από το 5,63% του ’09), ενώ και η ΝΔ (που έχει προλάβει και αυτή να διασπαστεί με την ίδρυση των ΑΝ.ΕΛ) θα βρεθεί με απώλειες ποσοστιαίων μονάδων -14,62%, πολύ περισσότερες δηλαδή από αυτές που είχε πρόσφατα, μετά δύο χρόνια διακυβέρνησης με πολιτικό πρώτυπο τον ...Αττίλα!

Από τις εκλογές του Ιούνη του 2012 θα σχηματιστεί η επόμενη συμμαχική κυβέρνηση, ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ.

Και εδώ οι κυβερνητικοί εταίροι θα επωμιστούν πολύ μεγαλύτερη φθορά από τον «κύριο κορμό» της κυβέρνησης.

Η ΔΗΜΑΡ δεν θα καταφέρει να φτάσει ούτε ως τις ευρωεκλογές του ’14 που καταποντίζεται με 1,2% (από 6,11% τον Ιούνη του ’12), για να εξαφανιστεί ολοκληρωτικά (και οριστικά μάλλον) από τον πολιτικό χάρτη την περασμένη Κυριακή.

Αλλά και το ΠΑΣΟΚ, παρότι κατάφερε να επιβιώσει κοινοβουλευτικά, δεν απέφυγε ούτε αυτό την διάσπαση με την ίδρυση του κόμματος του Γιωργάκη, αλλά και τις απώλειες αρκετά επάνω από το 50%, της εκλογικής δύναμης που είχε τον Ιούνη του ’12 (4,68% από 12,28%).  

Στην σούμα βλέπουμε πως όλα τα κόμματα που συμμετείχαν σε συμμαχικές κυβερνήσεις από θέση «εταίρου» και όχι ισχύος, από την μεταπολίτευση μέχρι τώρα, είχαν χοντρικά την ίδια μοίρα.

Όσα μπήκαν σε αυτές με ποσοστά δικά τους διψήφια, διασπάστηκαν πριν τις επόμενες εκλογές (όλα ανεξαιρέτως!!!) και κατέγραψαν σε αυτές απώλειες που προσέγγιζαν το μισό της εκλογικής τους δύναμης (εξαίρεση η ΝΔ που έχασε κάπως –όχι πολύ- λιγότερο τον Μάη του ’12).

Όσα δε, μπήκαν σε συγκυβερνήσεις με ποσοστά κάτω από το 10%, απουσίασαν (όλα ανεξαιρέτως!!!) από την επόμενη βουλή, αλλά και από τον πολιτικό χάρτη της χώρας οριστικά (με εξαίρεση τον ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ).

-Ακούει ο (Μέγας)Ναπολέων Ζέρβας του «αντι-μνημόνιου»;

Υ.Γ.

-Γιατί δεν συνεργάζεται το ΚΚΕ;