Πρόκειται, βέβαια, για μια συζήτηση που έχει ανοίξει εδώ και κάποια χρόνια στα ιδρύματα, με κυβερνητικό σχέδιο και κατεύθυνση. Καρπός της ήταν αρχικά η κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου και η απαλοιφή της έννοιας του ασύλου (τόσο του χώρου των ΑΕΙ όσο και της σημασίας της ελεύθερης διακίνησης ιδεών) από το νέο αντιδραστικό νόμο - πλαίσιο. Ομως, στόχος αυτής της συζήτησης δεν ήταν μόνο η κατάργηση του ασύλου αλλά συνολικά ο τρόπος λειτουργίας των ΑΕΙ. Οσο περισσότερο σπρώχνονται τα ΑΕΙ να διαπλέκονται με τις επιχειρήσεις και να λειτουργούν και τα ίδια ως επιχειρήσεις, τόσο εντείνονται και τα κατασταλτικά μέτρα στα ΑΕΙ, τόσο επιχειρείται και ο ευνουχισμός του κινήματος μέσα στα ιδρύματα ώστε να μην αμφισβητεί αυτήν την επιχειρηματική λειτουργία. Δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ στους πανεπιστημιακούς, η ΔΑΠ στους φοιτητές αλλά και συγκροτήματα του Τύπου (π.χ. «Καθημερινή») πρωτοξεκίνησαν αυτήν τη συζήτηση περί «ανομίας», υπερασπίζοντας ταυτόχρονα το αντιδραστικό νομοθετικό οπλοστάσιο για την ανώτατη εκπαίδευση και, φυσικά, την επιχειρηματική λειτουργία των ιδρυμάτων. Ο νόμος - πλαίσιο που ήδη εφαρμόζεται έχει στρώσει το έδαφος για ένταση αυτής της επιχειρηματικής λειτουργίας με «επώνυμες έδρες» ιδιωτών, με μνημόνια που υπογράφονται ή σχεδιάζονται μεταξύ πανεπιστημίων και μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων (π.χ., Πανεπιστήμιο Πατρών - «Interamerican», Οικονομικό Πανεπιστήμιο - ΟΤΕ κ.ά.), με τα ΝΠΙΔ που θα συγκεντρώσουν όλες τις προϋπάρχουσες εταιρείες των ΑΕΙ...
Η ίδια συζήτηση επαναλαμβάνεται με κάθε αφορμή ώστε να εμπεδωθεί το πνεύμα του «νόμος και τάξη», παρά τις επιμέρους διαφοροποιήσεις που μπορεί να εμφανίζονται. Για παράδειγμα, η ΔΗΜΑΡ, σε ανακοίνωσή της για τα αρχικά γεγονότα στο Πανεπιστήμιο Αθήνας, διαφώνησε μόνο με την πρωτοβουλία του πρύτανη να καλέσει την αστυνομία, συμφωνεί, όμως, να παρθούν μέτρα ελέγχου εισόδου για το κτίριο των Προπυλαίων, στο όνομα του να μη διαλύονται συνεδριάσεις της Συγκλήτου και δεν έχει πρόβλημα με τις εταιρείες security (ούτε φυσικά και με καμία άλλη εταιρεία μέσα στις σχολές).
Η ΚΙΠΑΝ (παράταξη του ΠΑΣΟΚ στους πανεπιστημιακούς) δηλώνει την πλήρη στήριξή της στις ενέργειες του πρύτανη και στον έλεγχο εισόδου, στη λογική ότι θα μπαίνει στο κτίριο μόνο όποιος έχει «δουλειά» εκεί. Φυσικά, σύμφωνα με τη λογική τους, οποιαδήποτε διαμαρτυρία ή συλλογική διεκδίκηση «δεν έχει καμιά δουλειά» εντός των χώρων του πανεπιστημίου και της διοίκησής του. Στην ίδια λογική βρίσκεται προφανώς και η διοίκηση του Πανεπιστημίου Αθήνας, αφού ο πρύτανης ξεκίνησε στις αρχές του μήνα το σκηνικό της έντασης υποδεχόμενος τους διαμαρτυρόμενους με αστυνομία και λουκέτο, αντί να δεχτεί μια αντιπροσωπεία τους για να ακούσει τα αιτήματά τους (όπως έκανε τελικά μια εβδομάδα μετά, ενώ θα μπορούσε να το είχε κάνει από την πρώτη στιγμή). Εξάλλου, οι απόψεις του Θ. Φορτσάκη γι' αυτά τα θέματα είναι γνωστές, αφού αυτός είχε πρωτοκάνει την πρόταση για είσοδο στους πανεπιστημιακούς χώρους με την επίδειξη «φοιτητικών ταυτοτήτων», πολλά χρόνια πριν γίνει πρύτανης...
Η συνέχεια με τη διακοπή της συνεδρίασης της Συγκλήτου
Βέβαια, υπάρχει και η άλλη πλευρά του ίδιου νομίσματος που χρόνια τώρα δίνει «πάτημα» στη συζήτηση περί «νόμος και τάξη» μέσα στα ΑΕΙ και φάνηκε περίτρανα και την περασμένη Πέμπτη με τη διακοπή της συνεδρίασης της Συγκλήτου:
Συγκεκριμένα, μετά από πολλές μέρες που, από τη μια, βάλτωνε ένα σκηνικό εκφυλισμένων «διαμαρτυριών» στην πρυτανεία του ιδρύματος και, από την άλλη, οργίαζαν οι αντιδραστικές δηλώσεις και ο αυταρχισμός από την πλευρά των αρχών του ιδρύματος και της κυβέρνησης, επιτράπηκε τελικά στους φοιτητές να ορίσουν δυο εκπροσώπους από κάθε φοιτητικό σύλλογο και να παραβρεθούν στις 12.30 το μεσημέρι στη συνεδρίαση της συγκλήτου για να μεταφέρουν τις αποφάσεις τους. Να σημειωθεί ότι τις προηγούμενες ημέρες, δεκάδες φοιτητικοί σύλλογοι είχαν κάνει γενικές συνελεύσεις και είχαν καταλήξει σε συγκεκριμένες διεκδικήσεις για τα οξυμένα προβλήματα που συναντούν οι φοιτητές.
Ωστόσο, παρά το καθορισμένο ραντεβού και τις αποφάσεις των συλλόγων να θέσουν με εκπροσώπους τους αυτά τα αιτήματα στη Σύγκλητο, μια ομάδα φοιτητών - μελών των παρατάξεων ΕΑΑΚ και ΑΡΕΝ, μετέβη στη σύγκλητο πρωί - πρωί (σ.σ. προκαλεί απορία το γεγονός ότι εκείνη την ώρα βρίσκονταν συνεργεία τηλεοπτικών καναλιών) και στήθηκε ένα σκηνικό που εξυπηρετεί άλλους σκοπούς από τις αποφάσεις των φοιτητικών συλλόγων: Η συνεδρίαση της συγκλήτου διακόπηκε, ενώ αναβλήθηκε και η καθορισμένη μεσημεριανή συζήτηση της συγκλήτου με τους εκπροσώπους των φοιτητικών συλλόγων. Ολα τα κανάλια έπαιζαν εικόνες από το σκηνικό που στήθηκε, όμως, για την ουσία των προβλημάτων που ταλανίζουν τους φοιτητές και τις διεκδικήσεις τους δε συζητήθηκε τίποτα και δεν ακούστηκε τίποτα, ενώ για άλλη μια φορά «φούντωσε» η συζήτηση για το ποιος, πώς και πότε μπορεί να μπαίνει ή όχι στα κτίρια διοίκησης των ΑΕΙ και στις συνεδριάσεις των οργάνων τους.
Οι εκφυλιστικές τακτικές στη λειτουργία των φοιτητικών συλλόγων, που είναι ιδιαίτερα προσφιλείς στις παρατάξεις των ΕΑΑΚ και ΑΡΕΝ, δίνουν πάτημα στην ένταση του αυταρχισμού.
Βέβαια, υπάρχει και η άλλη πλευρά του ίδιου νομίσματος που χρόνια τώρα δίνει «πάτημα» στη συζήτηση περί «νόμος και τάξη» μέσα στα ΑΕΙ και φάνηκε περίτρανα και την περασμένη Πέμπτη με τη διακοπή της συνεδρίασης της Συγκλήτου:
Συγκεκριμένα, μετά από πολλές μέρες που, από τη μια, βάλτωνε ένα σκηνικό εκφυλισμένων «διαμαρτυριών» στην πρυτανεία του ιδρύματος και, από την άλλη, οργίαζαν οι αντιδραστικές δηλώσεις και ο αυταρχισμός από την πλευρά των αρχών του ιδρύματος και της κυβέρνησης, επιτράπηκε τελικά στους φοιτητές να ορίσουν δυο εκπροσώπους από κάθε φοιτητικό σύλλογο και να παραβρεθούν στις 12.30 το μεσημέρι στη συνεδρίαση της συγκλήτου για να μεταφέρουν τις αποφάσεις τους. Να σημειωθεί ότι τις προηγούμενες ημέρες, δεκάδες φοιτητικοί σύλλογοι είχαν κάνει γενικές συνελεύσεις και είχαν καταλήξει σε συγκεκριμένες διεκδικήσεις για τα οξυμένα προβλήματα που συναντούν οι φοιτητές.
Ωστόσο, παρά το καθορισμένο ραντεβού και τις αποφάσεις των συλλόγων να θέσουν με εκπροσώπους τους αυτά τα αιτήματα στη Σύγκλητο, μια ομάδα φοιτητών - μελών των παρατάξεων ΕΑΑΚ και ΑΡΕΝ, μετέβη στη σύγκλητο πρωί - πρωί (σ.σ. προκαλεί απορία το γεγονός ότι εκείνη την ώρα βρίσκονταν συνεργεία τηλεοπτικών καναλιών) και στήθηκε ένα σκηνικό που εξυπηρετεί άλλους σκοπούς από τις αποφάσεις των φοιτητικών συλλόγων: Η συνεδρίαση της συγκλήτου διακόπηκε, ενώ αναβλήθηκε και η καθορισμένη μεσημεριανή συζήτηση της συγκλήτου με τους εκπροσώπους των φοιτητικών συλλόγων. Ολα τα κανάλια έπαιζαν εικόνες από το σκηνικό που στήθηκε, όμως, για την ουσία των προβλημάτων που ταλανίζουν τους φοιτητές και τις διεκδικήσεις τους δε συζητήθηκε τίποτα και δεν ακούστηκε τίποτα, ενώ για άλλη μια φορά «φούντωσε» η συζήτηση για το ποιος, πώς και πότε μπορεί να μπαίνει ή όχι στα κτίρια διοίκησης των ΑΕΙ και στις συνεδριάσεις των οργάνων τους.
Οι εκφυλιστικές τακτικές στη λειτουργία των φοιτητικών συλλόγων, που είναι ιδιαίτερα προσφιλείς στις παρατάξεις των ΕΑΑΚ και ΑΡΕΝ, δίνουν πάτημα στην ένταση του αυταρχισμού.
Αρνούνται να ορίσουν εκπροσώπους στους φοιτητικούς συλλόγους, αρνούνται την ονομαστική συγκρότηση των ίδιων των ΔΣ των φοιτητικών συλλόγων και την κανονική λειτουργία τους ως όργανα που δίνουν λόγο στους φοιτητές και συντονίζουν την υλοποίηση των αποφάσεων που πράγματι παίρνουν οι φοιτητές.
Για παράδειγμα, κανένας φοιτητικός σύλλογος δεν είχε πάρει απόφαση την προηγούμενη Πέμπτη να διαλυθεί η συνεδρίαση της Συγκλήτου... Χρόνια τώρα προχωρούν σε τέτοιες τακτικές, οργανώνουν παραταξιακές «διαμαρτυρίες» που τις βαφτίζουν ως κινητοποιήσεις των συλλόγων, χωρίς όμως να τις έχουν αποφασίσει οι σύλλογοι και οι φοιτητές, που τους «γράφουν στα παλιά τους παπούτσια» και τους επικαλούνται μόνο για να εξυπηρετήσουν δικές τους μικροκομματικές σκοπιμότητες. Αυτός τους ο τυχοδιωκτισμός έχει δώσει επανειλημμένα πάτημα για την κατασυκοφάντηση του φοιτητικού κινήματος και για την ένταση των μέτρων καταστολής στις σχολές.
Κάνουν ό,τι μπορούν για να επιβεβαιώσουν την ψευδή εικόνα ότι τάχα τα πανεπιστήμια χειμάζονται από μειοψηφικές ομάδες που εμποδίζουν τη λειτουργία των ιδρυμάτων και μ' αυτήν την έννοια προσφέρουν υπηρεσίες στην κυβέρνηση... Ο πρωθυπουργός, Α. Σαμαράς, μίλησε την Παρασκευή (στην εκδήλωση για τα 40 χρόνια της ΟΝΝΕΔ) για «κατάντια» στα ιδρύματα, που μπαίνουν σε ομηρία από μικρές ομάδες φοιτητών, κόντρα στη βούληση της πλειοψηφίας των φοιτητών. Ας σκεφτούμε: Ποιος δίνει το πάτημα να μιλούν για μειοψηφίες και μικρές ομάδες που θέλουν να επιβάλλουν την άποψή τους; Αν οι φοιτητικοί σύλλογοι λειτουργούν κανονικά, με την ενεργή συμμετοχή της μεγάλης μάζας των φοιτητών τόσο στη λήψη όσο και την υλοποίηση των αποφάσεων, τότε δε θα είναι καθόλου εύκολη για την κυβέρνηση η επίκληση μειοψηφιών...
Κάνουν ό,τι μπορούν για να επιβεβαιώσουν την ψευδή εικόνα ότι τάχα τα πανεπιστήμια χειμάζονται από μειοψηφικές ομάδες που εμποδίζουν τη λειτουργία των ιδρυμάτων και μ' αυτήν την έννοια προσφέρουν υπηρεσίες στην κυβέρνηση... Ο πρωθυπουργός, Α. Σαμαράς, μίλησε την Παρασκευή (στην εκδήλωση για τα 40 χρόνια της ΟΝΝΕΔ) για «κατάντια» στα ιδρύματα, που μπαίνουν σε ομηρία από μικρές ομάδες φοιτητών, κόντρα στη βούληση της πλειοψηφίας των φοιτητών. Ας σκεφτούμε: Ποιος δίνει το πάτημα να μιλούν για μειοψηφίες και μικρές ομάδες που θέλουν να επιβάλλουν την άποψή τους; Αν οι φοιτητικοί σύλλογοι λειτουργούν κανονικά, με την ενεργή συμμετοχή της μεγάλης μάζας των φοιτητών τόσο στη λήψη όσο και την υλοποίηση των αποφάσεων, τότε δε θα είναι καθόλου εύκολη για την κυβέρνηση η επίκληση μειοψηφιών...
Αυτό που τους ενδιαφέρει είναι οι μπίζνες των ιδρυμάτων
Η πραγματικότητα, όμως, είναι ότι η καθημερινή λειτουργία των πανεπιστημίων δεν απειλείται, ούτε εμποδίζεται από κινητοποιήσεις. Εξάλλου και οι υπέρμαχοι των κατασταλτικών μέτρων και του «νόμος και τάξη» στα ΑΕΙ παραδέχονται ότι το επίπεδο των ελληνικών πανεπιστημίων είναι υψηλό και αποσπούν διαρκώς πολλές διακρίσεις. Πώς άραγε θα μπορούσε να γίνεται κάτι τέτοιο αν διαρκώς διαλύονταν συνεδριάσεις οργάνων και έκλειναν τα πανεπιστήμια με το παραμικρό, όπως διατείνονται οι ίδιες δυνάμεις;
Οταν μιλούν για διακοπή λειτουργίας των ιδρυμάτων, αυτό που τους ενδιαφέρει πιο πολύ είναι να μη διακόπτονται οι μπίζνες που κάνουν τα ιδρύματα και τα ερευνητικά προγράμματα που αποφέρουν κέρδη. Δεν είναι τυχαίο ότι στην περσινή μεγάλη απεργία των διοικητικών υπαλλήλων για τις διαθεσιμότητες, η τότε διοίκηση του Πανεπιστημίου της Αθήνας είχε βρει φόρμουλα «προσωπικού ασφαλείας» για τα ερευνητικά προγράμματα που ήταν σε εξέλιξη και που είχαν συγκεκριμένες προθεσμίες. Μαθήματα μπορεί να μη γίνονταν, τα ερευνητικά όμως «έτρεχαν» κανονικότατα την ίδια περίοδο.
Για τον ίδιο λόγο και από την ίδια σκοπιά, τους ενοχλεί η οποιαδήποτε κατάσταση χαλάει την εικόνα των ιδρυμάτων και δυνητικά μπορεί να αποθαρρύνει τους επενδυτές - πελάτες. Για παράδειγμα, είναι γνωστό ότι οι φοιτητές που έχουν καθυστερήσει τις σπουδές τους, οι λεγόμενοι «αιώνιοι», δεν αποτελούν κόστος για τα ιδρύματα και η διαγραφή τους δε θα φέρει κανένα άμεσο ουσιαστικό όφελος. Ωστόσο, το μέτρο της διαγραφής επιβάλλεται από την κυβέρνηση για να φτιάξει την εικόνα των ιδρυμάτων και τους δείκτες εισαχθέντων - αποφοιτούντων που μετρούν στις διεθνείς αξιολογήσεις για την «παραγωγικότητα» των ιδρυμάτων (κάτι που έχει επαναλάβει πολλές φορές ο υπουργός Παιδείας).
Υπό αυτήν την έννοια, η ύπαρξη, για παράδειγμα, επαρκών φοιτητικών εστιών ώστε να καλύπτουν τις ανάγκες στέγασης όλων των φοιτητών που προέρχονται από άλλες πόλεις, δεν είναι βέβαια κριτήριο για τις διεθνείς αξιολογήσεις, οπότε δεν τίθεται και για την κυβέρνηση καμιά άμεση ανάγκη για την εκπόνηση ενός τέτοιου στεγαστικού σχεδίου... Η επίκληση των «διεθνών στάνταρντς» για τα πανεπιστήμια είναι προφανώς επιλεκτική σε αυτήν την περίπτωση...
Για να επιβληθεί αυτό το πνεύμα της απρόσκοπτης «επιχειρηματικής» λειτουργίας των ΑΕΙ, ισχυρό όπλο ήταν ο τελευταίος νόμος - πλαίσιο που ήδη εφαρμόζεται και οι αλλαγές που αυτός επέφερε στις διοικήσεις των ιδρυμάτων. Τα Συμβούλια Διοίκησης έχουν στη σύνθεσή τους πλέον καθηγητές από πανεπιστήμια του εξωτερικού, όπου είναι πλήρως εμπεδωμένη η επιχειρηματική λειτουργία και αυτά επιλέγουν τους υποψηφίους για τα άλλα όργανα διοίκησης των ιδρυμάτων με ανάλογο πνεύμα. Θυμίζουμε την απόρριψη από το Συμβούλιο Διοίκησης του Πανεπιστημίου Αθήνας της υποψήφιας κοσμήτορος της Φιλοσοφικής Σχολής με το αιτιολογικό ότι είχε διαφωνήσει με πλευρές του υφιστάμενου νομοθετικού πλαισίου. Ετσι, με αυτόν τον τρόπο, αλλάζουν σιγά - σιγά προς το αντιδραστικότερο και οι συσχετισμοί μέσα σε συλλογικά όργανα όπως οι Σύγκλητοι. Με ανάλογο τρόπο επιλέγονται και εκλέγονται πλέον και οι πρυτάνεις των πανεπιστημίων. «Καλός πρύτανης» θεωρείται πλέον αυτός που εξασφαλίζει την απρόσκοπτη επιχειρηματική λειτουργία του ιδρύματος και που φροντίζει να αυξάνονται οι πόροι του και όχι ο πανεπιστημιακός δάσκαλος που προτάσσει την ανάπτυξη της επιστήμης προς όφελος του λαού ή τις ανάγκες των φοιτητών.
Η πραγματικότητα, όμως, είναι ότι η καθημερινή λειτουργία των πανεπιστημίων δεν απειλείται, ούτε εμποδίζεται από κινητοποιήσεις. Εξάλλου και οι υπέρμαχοι των κατασταλτικών μέτρων και του «νόμος και τάξη» στα ΑΕΙ παραδέχονται ότι το επίπεδο των ελληνικών πανεπιστημίων είναι υψηλό και αποσπούν διαρκώς πολλές διακρίσεις. Πώς άραγε θα μπορούσε να γίνεται κάτι τέτοιο αν διαρκώς διαλύονταν συνεδριάσεις οργάνων και έκλειναν τα πανεπιστήμια με το παραμικρό, όπως διατείνονται οι ίδιες δυνάμεις;
Οταν μιλούν για διακοπή λειτουργίας των ιδρυμάτων, αυτό που τους ενδιαφέρει πιο πολύ είναι να μη διακόπτονται οι μπίζνες που κάνουν τα ιδρύματα και τα ερευνητικά προγράμματα που αποφέρουν κέρδη. Δεν είναι τυχαίο ότι στην περσινή μεγάλη απεργία των διοικητικών υπαλλήλων για τις διαθεσιμότητες, η τότε διοίκηση του Πανεπιστημίου της Αθήνας είχε βρει φόρμουλα «προσωπικού ασφαλείας» για τα ερευνητικά προγράμματα που ήταν σε εξέλιξη και που είχαν συγκεκριμένες προθεσμίες. Μαθήματα μπορεί να μη γίνονταν, τα ερευνητικά όμως «έτρεχαν» κανονικότατα την ίδια περίοδο.
Για τον ίδιο λόγο και από την ίδια σκοπιά, τους ενοχλεί η οποιαδήποτε κατάσταση χαλάει την εικόνα των ιδρυμάτων και δυνητικά μπορεί να αποθαρρύνει τους επενδυτές - πελάτες. Για παράδειγμα, είναι γνωστό ότι οι φοιτητές που έχουν καθυστερήσει τις σπουδές τους, οι λεγόμενοι «αιώνιοι», δεν αποτελούν κόστος για τα ιδρύματα και η διαγραφή τους δε θα φέρει κανένα άμεσο ουσιαστικό όφελος. Ωστόσο, το μέτρο της διαγραφής επιβάλλεται από την κυβέρνηση για να φτιάξει την εικόνα των ιδρυμάτων και τους δείκτες εισαχθέντων - αποφοιτούντων που μετρούν στις διεθνείς αξιολογήσεις για την «παραγωγικότητα» των ιδρυμάτων (κάτι που έχει επαναλάβει πολλές φορές ο υπουργός Παιδείας).
Υπό αυτήν την έννοια, η ύπαρξη, για παράδειγμα, επαρκών φοιτητικών εστιών ώστε να καλύπτουν τις ανάγκες στέγασης όλων των φοιτητών που προέρχονται από άλλες πόλεις, δεν είναι βέβαια κριτήριο για τις διεθνείς αξιολογήσεις, οπότε δεν τίθεται και για την κυβέρνηση καμιά άμεση ανάγκη για την εκπόνηση ενός τέτοιου στεγαστικού σχεδίου... Η επίκληση των «διεθνών στάνταρντς» για τα πανεπιστήμια είναι προφανώς επιλεκτική σε αυτήν την περίπτωση...
Για να επιβληθεί αυτό το πνεύμα της απρόσκοπτης «επιχειρηματικής» λειτουργίας των ΑΕΙ, ισχυρό όπλο ήταν ο τελευταίος νόμος - πλαίσιο που ήδη εφαρμόζεται και οι αλλαγές που αυτός επέφερε στις διοικήσεις των ιδρυμάτων. Τα Συμβούλια Διοίκησης έχουν στη σύνθεσή τους πλέον καθηγητές από πανεπιστήμια του εξωτερικού, όπου είναι πλήρως εμπεδωμένη η επιχειρηματική λειτουργία και αυτά επιλέγουν τους υποψηφίους για τα άλλα όργανα διοίκησης των ιδρυμάτων με ανάλογο πνεύμα. Θυμίζουμε την απόρριψη από το Συμβούλιο Διοίκησης του Πανεπιστημίου Αθήνας της υποψήφιας κοσμήτορος της Φιλοσοφικής Σχολής με το αιτιολογικό ότι είχε διαφωνήσει με πλευρές του υφιστάμενου νομοθετικού πλαισίου. Ετσι, με αυτόν τον τρόπο, αλλάζουν σιγά - σιγά προς το αντιδραστικότερο και οι συσχετισμοί μέσα σε συλλογικά όργανα όπως οι Σύγκλητοι. Με ανάλογο τρόπο επιλέγονται και εκλέγονται πλέον και οι πρυτάνεις των πανεπιστημίων. «Καλός πρύτανης» θεωρείται πλέον αυτός που εξασφαλίζει την απρόσκοπτη επιχειρηματική λειτουργία του ιδρύματος και που φροντίζει να αυξάνονται οι πόροι του και όχι ο πανεπιστημιακός δάσκαλος που προτάσσει την ανάπτυξη της επιστήμης προς όφελος του λαού ή τις ανάγκες των φοιτητών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tα σχόλια στο μπλοκ πρέπει να συνοδεύονται από ένα ψευδώνυμο, ενσωματωμένο στην αρχή ή το τέλος του κειμένου, άν δεν υπάρχει εγγραφή στον blogger ή άλλη διαδυκτιακή υπηρεσία (βλέπε όροι σχολιασμού στο πάνω μέρος της σελίδας).
Ανώνυμα και υβριστικά σχόλια μπορούν να διαγράφονται χωρίς άλλη προειδοποίηση.