Οι κατσαρίδες και η ξένη περιουσία

Δεν ξέρω πια τι βρωμά περισσότερο σ' αυτόν τον τόπο. Οι θεσμοί, τα μέσα διαμόρφωσης συνειδήσεων ή οι καταναλωτές τους.

Σφιχταγκαλιασμένοι οι θεσμοί με τα μέσα, επιτυγχάνουν να πείσουν τους καταναλωτές συνειδήσεων ότι το νόμιμο ταυτίζεται με το ηθικό. Ό,τι προβλέπουν οι νόμοι είναι μεν υποκείμενο σε κριτική αλλά όχι σε αμφισβήτηση. Η όποια αποδεκτή κριτική εξάλλου μπορεί να εκτείνεται από τα γαμοσταυρίδια μέχρι τα "βόηθα Παναγιά", αρκεί να μη φτάνει στα "χείρα κίνει". Σε αντίθεση με τις κατσαρίδες, οι νόμοι του αστικού κράτους μπορούν να χαρακτηριστούν ως σιχαμένοι αλλά όχι να λιώσουν κάτω από τη σόλα. Άλλη διαφορά δεν έχουν.

Αν δε σ' αρέσουν οι νόμοι, αν σ' ενοχλούν οι κατσαρίδες μες στο φαΐ σου, οφείλεις να υπομένεις επί τετραετία. Ή έστω για τίποτα πρόωρες εκλογές που θα διώξουν τα ζωύφια από την εξουσία και ίσως, βόηθα Παναγιά, να φέρουν τίποτα σπονδυλωτά. (Γαμοσταυρίδι) των ασπόνδυλων.

Οι νόμοι ορίζουν ότι η Σοφία Καλαντίδου πρέπει να τιμωρηθεί με φυλάκιση διότι έφθειρε "ξένη περιουσία". Οι δικαστές δεν κάνουν σκόντα σ' αυτά. Πάλι καλά δηλαδή που δεν είναι πια στην εξουσία οι σκορπιοί· παλιότερα το αδίκημα της Καλαντίδου θα σήκωνε μέχρι και απόσπασμα. Οι σημερινοί νόμοι είναι δημοκρατικοί, επιτρέπουν τον συνδικαλισμό. Γι αυτό χρειάζονται τα μέσα διαμόρφωσης συνειδήσεων, για να καλύπτουν αυτά το κενό της μη απαγόρευσης. Κι αν χρειαστεί, μια λέξη είναι η "αναστολή", διαγράφεται από το νομόχαρτο και το κενό κλείνει.
Σιγά και τι θα γίνει.

Τους Λάκηδες τι τους έχουμε, μόνο για να δείχνουν βιντεάκια με πορδές; Θ' αρχίσουν τα γαμοσταυρίδια τους, θα ψάξουν να βρουν "που είναι το ΚΚΕ" (η Καλαντίδου δεν είναι ΚΚΕ, είναι Απόλλων Καλαμαριάς), θα φρουμάξουν για εκλογές και θα κλείσουν καταχειροκροτούμενοι με πικάντικα ανέκδοτα.

Πηγή: Ένας Στρατολάτης