 |
“Εδώ δεν θα περάσει η Χούντα” γράφει στο οδόφραγμα
των πολιτοφυλακών της Ανατολικής Ουκρανίας.
|
(εδώ:http://kprf.ru/activity/elections/135902.html η καταγγελία του ΚΚΟ που δεν αναγνωρίζει το αποτέλεσμα των εκλογών).
Δυστυχώς, η πλειονότητα των ελληνικών media, ακόμα και αριστερών, αναπαράγουν τις εκτιμήσεις του Reuters και του BBC για “Νίκη των φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων” (αναρωτιόμαστε αν όποιος δεν είναι με την ΕΕ εντάσσεται σε κάποιες φιλοασιατικές, φιλοαφρικανικές δυνάμεις…). Ποιος ακριβώς όμως νίκησε στις ουκρανικές εκλογές; Εδώ θα επιχειρήσουμε μια πρώτη καταγραφή χρήσιμων στοιχείων απ’ τα εκλογικά αποτελέσματα:
I) Η συμμετοχή στις εκλογές της 26ης Οκτωβρίου ήταν πεσμένη σε σχέση με τις προεδρικές εκλογές του Μαίου αλλά και τις τελευταίες κοινοβουλευτικές εκλογές του 2012, φτάνοντας μόλις το 52% σε πανουκρανικό επίπεδο. Ακόμα πιο σημαντικό όμως είναι το γεγονός ότι στις 10 από τις 25 επαρχίες της Ουκρανίας η συμμετοχή ήταν κάτω του 50%. Οι περιοχές αυτές βρίσκονται όλες στη νοτιοανατολική Ουκρανία. Μάλιστα σε Οδησσό, Λουγκάνσκ και Ντονιέτσκ (στις δυο τελευταίες εκλογές έγιναν μόνο στα μέρη που ελέγχει ο ουκρανικός στρατός) η συμμετοχή ήταν κάτω από 40%. Τα συνολικά και ανά περιοχή ποσοστά της συμμετοχής δείχνουν μια ευρεία αποδοκιμασία εναντίον της φιλοπόλεμης πολιτικής ελίτ ενώ είναι πασιφανής η άρνηση του ρωσόφωνου στοιχείου της νοτιοανατολικής Ουκρανίας να νομιμοποιήσει τις εκλογές δια της συμμετοχής του.
II) Πρώτα κόμματα αναδεικνύονται το κόμμα του Πέτρο Ποροσένκο και και το Λαϊκό Μέτωπο των Γιατσένιουκ-Τουρτσίνοφ που συγκεντρώνουν από 21,5%. Τρίτο με 11% το χριστιανοδημοκρατικό κόμμα Αυτοβοήθεια του νυν δημάρχου του Λβοβ και του διοικητή του φασιστικού τάγματος Ντονμπάς, Semenchenko. Στην τέταρτη θέση, με 10% έρχεται το Αντιπολιτευτικό Μπλοκ που συσπειρώνει τα απομεινάρια του Κόμματος των Περιφερειών του Γιανουκόβιτς και άλλα μικρά κόμματα που αντιτίθενται στον πόλεμο. Πέμπτο, με περίπου 7,5% το Ριζοσπαστικό Κόμμα του Όλεγκ Λιάσκο. Τέλος, οριακά στο κοινοβούλιο μπαίνει και το κόμμα της Τιμοσένκο με 5,5%.
Εκτός Βουλής μένει το ακροδεξιό κόμμα Σβόμποντα που παίρνει 4,7%, το Κομμουνιστικό Κόμμα Ουκρανίας που παίρνει 4% και ο νεοναζιστικός Δεξιός Τομέας με 1,9%.
Όμως επειδή οι μισές έδρες του ουκρανικού κοινοβουλίου εκλέγονται εκτός κομματικών λιστών διάφοροι μεμονωμένοι υποψήφιοι, όπως για παράδειγμα ο αρχηγός του Δεξιού Τομέα, Ντμίτρο Γιάρος εκλέχθηκαν και αυτοί στο ουκρανικό κοινοβούλιο…
III) Αυτό που κυρίαρχα χαρακτηρίζει το νέο ουκρανικό κοινοβούλιο δεν είναι ο “φιλοευρωπαϊκός” χαρακτήρας του αλλά ο ακροδεξιός και ακραία νεοφιλελεύθερος, φιλοπόλεμος χαρακτήρας του. Πλην του Αντιπολιτευτικού Μπλοκ που περιορίζεται στο 10%, όλα τα υπόλοιπα κόμματα είναι υπέρ της διεξαγωγής του πολέμου στα ανατολικά της χώρας, της ένταξης στις δομές του ΝΑΤΟ και της ΕΕ και της εφαρμογής των μέτρων του ΔΝΤ. Άλλωστε, σχεδόν όλα τα κόμματα κατέβασαν ως υποψηφίους και εξέλεξαν “πρωτοπαλίκαρα” των νεοφασιστικών ταγμάτων Donbass, Azov, Dnieper, Aydar κ.ο.κ. που χρηματοδοτούνται από Ουκρανούς ολιγάρχες και διεξάγουν εθνικές εκκαθαρίσεις στην Ανατολική Ουκρανία. Το γεγονός ότι Δεξιός Τομέας και Σβόμποντα έμειναν εκτός κοινοβουλίου δεν έχει μεγάλη σημασία καθώς αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην υιοθέτηση της ατζέντας τους αλλά και στις ευρείας κλίμακας πολιτικές μεταγραφές που έκαναν από τον ακροδεξιό/φασιστικό χώρο τα λεγόμενα “φιλοευρωπαϊκά” κόμματα. Χαρακτηριστικά αναφέρουμε τον Parubiy (νο4 της λίστας του Λαϊκού Μετώπου των Γιατσένιουκ-Τουρτσίνοφ) ιδρυτή του νεοναζιστικού Σοσιαλ-Εθνικού Κόμματος μαζί με τον Τιαχνιμπόκ τον σημερινό ηγέτη του Σβόμποντα, τον Semenchenko (νο2 της λίστας του νεοφιλελεύθερου-φιλομαερικάνικου κόμματος Αυτοβοήθεια) διοικητή του νεοφασιστικού τάγματος Donbass που πολεμούσε στην Αν. Ουκρανία, τον Yuriy Bereza (νο 1ο του Λαϊκού Μετώπου) διοικητή του νεοφασιστικού εθελοντικού τάγματος Dniper-1 που χρηματοδοτούνταν απ’ ευθείας απ’ τον ολιγάρχη Κολομόισκυ, τον Serhiy Melnychuk διοικητή του νεοφασιστικού τάγματος Aidar (νο3 στη λίστα του Ριζοσπαστικού Κόμματος του Λιάσκο), τον Yuri Shukhevych (νο5 στη λίστα του Ριζοσπαστικού Κόμματος) που είναι γιος του Roman Shukhevych, ιδρυτή του Ουκρανικού Επαναστατικού Στρατού, εθνικιστικής στρατιάς που συνεργάστηκε με τον Χίτλερ κατά τον Β’ΠΠ εναντίον των σοβιετικών …κι ο κατάλογος είναι μακρύς.
Το πραγματικό άθροισμα των ψήφων των ανοιχτά ή συγκαλυμμένα ακροδεξιών και φασιστών όπως κι ο συσχετισμός φιλοπόλεμων-αντιπολεμικών πολιτικών δυνάμεων δεν αφήνει περιθώρια αισιοδοξίας για την επόμενη μέρα στην Ουκρανία. Το ακροδεξιό, εθνικιστικό φάσμα που ηγεμονεύει σήμερα πολιτικά στη χώρα δεν περιορίζεται στον Δεξιό Τομέα και το Σβόμποντα αλλά διαπνέει τα πολιτικά προγράμματα του συνόλου των κομμάτων πλην ελαχίστων εξαιρέσεων. Υπ’ αυτή την έννοια η “καραμέλα” περί “φιλο-ευρωπαϊκού” κοινοβουλίου λειτουργεί μόνο παραπλανητικά.
IV) Οι εκλογές πιστοποίησαν τον βαθύ διχασμό της ουκρανικής κοινωνίας και κατέδειξαν ότι στη μισή Ουκρανία οι δεδομένες πολιτικές επιλογές μπορούν να επιβληθούν μόνο με την “μπότα”. Σε όλες τις νότιες και ανατολικές περιοχές της Ουκρανίας η συμμετοχή ήταν εξαιρετικά χαμηλή ενώ σε Χάρκοβο (2η μεγαλύτερη πόλη της χώρας), Λουγκάνσκ, Ντονιέτσκ, Ντνιεπροπετρόβσκ, Ζαπορίζιε και Οδησσό παρά την προεκλογική τρομοκρατία το Αντιπολιτευτικό Μπλοκ αναδεικνύεται πρώτη δύναμη ενώ μεγάλα ποσοστά δίνονται και στο Κομμουνιστικό Κόμμα Ουκρανίας (σε 8 νοτιοανατολικές επαρχίες παίρνει από 5,5 έως 13,5% όμως μένει εκτός κοινοβουλίου για πρώτη φορά). Η άρνηση της πλειοψηφίας του κόσμου να προσέλθει στις κάλπες στις κατεχόμενες απ’ τον ουκρανικό στρατό πόλεις στην περιφέρεια του Ντονιέτσκ και του Λουγκάνσκ, τη Μαριούπολη, την Οδησσό -παρά τον κίνδυνο που ενέχει μια τέτοια πολιτική στάση σε στρατοκρατούμενες περιοχές- αποτελεί δείγμα των πολιτικών πεποιθήσεων του ντόπιου πληθυσμόυ αλλά και του ηρωισμού τους. Αν η αποχή συνδυαστεί με τα μεγάλα ποσοστά στα δύο μοναδικά αντιπολεμικά κόμματα, το Αντιπολιτευτικό μπλοκ και το ΚΚ Ουκρανίας, τότε γίνεται ηλίου φαεινότερον ότι η δημοτικότητα της συμμαχίας των ευρωλάγνων νεοφιλελεύθερων και νεοφασιστών στη νοτιοανατολική Ουκρανία είναι πάρα πολύ χαμηλή. Συνεπώς, για να εφαρμοστεί η νεοφιλελεύθερη-ακροδεξιά ατζέντα του νέου κοινοβουλίου σ’ αυτό το τμήμα της χώρας θα πρέπει να συνεχιστεί η Τρομοκρατική Εκστρατεία στα Ανατολικά.
V) Η δεδομένη σύνθεση του ουκρανικού κοινοβουλίου δεν αφήνει πολλά περιθώρια αισιοδοξίας για την επικράτηση της ειρήνης στην περιοχή. Όπως όλα δείχνουν σύντομα θα ακολουθήσει ένας δεύτερος γύρος πολεμικών αναμετρήσεων όπου το καθεστώς του Κιέβου θα προσπαθήσει να αφανίσει τις Λαϊκές Δημοκρατίες του Ντονιέτσκ και του Λουγκάνσκ. Η πλευρά των Λαϊκών Δημοκρατιών προετοιμάζεται για μια νέα αναμέτρηση.
Δυστυχώς, η πλειονότητα των ελληνικών media, ακόμα και αριστερών, αναπαράγουν τις εκτιμήσεις του Reuters και του BBC για “Νίκη των φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων” (αναρωτιόμαστε αν όποιος δεν είναι με την ΕΕ εντάσσεται σε κάποιες φιλοασιατικές, φιλοαφρικανικές δυνάμεις…). Ποιος ακριβώς όμως νίκησε στις ουκρανικές εκλογές; Εδώ θα επιχειρήσουμε μια πρώτη καταγραφή χρήσιμων στοιχείων απ’ τα εκλογικά αποτελέσματα:
I) Η συμμετοχή στις εκλογές της 26ης Οκτωβρίου ήταν πεσμένη σε σχέση με τις προεδρικές εκλογές του Μαίου αλλά και τις τελευταίες κοινοβουλευτικές εκλογές του 2012, φτάνοντας μόλις το 52% σε πανουκρανικό επίπεδο. Ακόμα πιο σημαντικό όμως είναι το γεγονός ότι στις 10 από τις 25 επαρχίες της Ουκρανίας η συμμετοχή ήταν κάτω του 50%. Οι περιοχές αυτές βρίσκονται όλες στη νοτιοανατολική Ουκρανία. Μάλιστα σε Οδησσό, Λουγκάνσκ και Ντονιέτσκ (στις δυο τελευταίες εκλογές έγιναν μόνο στα μέρη που ελέγχει ο ουκρανικός στρατός) η συμμετοχή ήταν κάτω από 40%. Τα συνολικά και ανά περιοχή ποσοστά της συμμετοχής δείχνουν μια ευρεία αποδοκιμασία εναντίον της φιλοπόλεμης πολιτικής ελίτ ενώ είναι πασιφανής η άρνηση του ρωσόφωνου στοιχείου της νοτιοανατολικής Ουκρανίας να νομιμοποιήσει τις εκλογές δια της συμμετοχής του.
II) Πρώτα κόμματα αναδεικνύονται το κόμμα του Πέτρο Ποροσένκο και και το Λαϊκό Μέτωπο των Γιατσένιουκ-Τουρτσίνοφ που συγκεντρώνουν από 21,5%. Τρίτο με 11% το χριστιανοδημοκρατικό κόμμα Αυτοβοήθεια του νυν δημάρχου του Λβοβ και του διοικητή του φασιστικού τάγματος Ντονμπάς, Semenchenko. Στην τέταρτη θέση, με 10% έρχεται το Αντιπολιτευτικό Μπλοκ που συσπειρώνει τα απομεινάρια του Κόμματος των Περιφερειών του Γιανουκόβιτς και άλλα μικρά κόμματα που αντιτίθενται στον πόλεμο. Πέμπτο, με περίπου 7,5% το Ριζοσπαστικό Κόμμα του Όλεγκ Λιάσκο. Τέλος, οριακά στο κοινοβούλιο μπαίνει και το κόμμα της Τιμοσένκο με 5,5%.
Εκτός Βουλής μένει το ακροδεξιό κόμμα Σβόμποντα που παίρνει 4,7%, το Κομμουνιστικό Κόμμα Ουκρανίας που παίρνει 4% και ο νεοναζιστικός Δεξιός Τομέας με 1,9%.
Όμως επειδή οι μισές έδρες του ουκρανικού κοινοβουλίου εκλέγονται εκτός κομματικών λιστών διάφοροι μεμονωμένοι υποψήφιοι, όπως για παράδειγμα ο αρχηγός του Δεξιού Τομέα, Ντμίτρο Γιάρος εκλέχθηκαν και αυτοί στο ουκρανικό κοινοβούλιο…
III) Αυτό που κυρίαρχα χαρακτηρίζει το νέο ουκρανικό κοινοβούλιο δεν είναι ο “φιλοευρωπαϊκός” χαρακτήρας του αλλά ο ακροδεξιός και ακραία νεοφιλελεύθερος, φιλοπόλεμος χαρακτήρας του. Πλην του Αντιπολιτευτικού Μπλοκ που περιορίζεται στο 10%, όλα τα υπόλοιπα κόμματα είναι υπέρ της διεξαγωγής του πολέμου στα ανατολικά της χώρας, της ένταξης στις δομές του ΝΑΤΟ και της ΕΕ και της εφαρμογής των μέτρων του ΔΝΤ. Άλλωστε, σχεδόν όλα τα κόμματα κατέβασαν ως υποψηφίους και εξέλεξαν “πρωτοπαλίκαρα” των νεοφασιστικών ταγμάτων Donbass, Azov, Dnieper, Aydar κ.ο.κ. που χρηματοδοτούνται από Ουκρανούς ολιγάρχες και διεξάγουν εθνικές εκκαθαρίσεις στην Ανατολική Ουκρανία. Το γεγονός ότι Δεξιός Τομέας και Σβόμποντα έμειναν εκτός κοινοβουλίου δεν έχει μεγάλη σημασία καθώς αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην υιοθέτηση της ατζέντας τους αλλά και στις ευρείας κλίμακας πολιτικές μεταγραφές που έκαναν από τον ακροδεξιό/φασιστικό χώρο τα λεγόμενα “φιλοευρωπαϊκά” κόμματα. Χαρακτηριστικά αναφέρουμε τον Parubiy (νο4 της λίστας του Λαϊκού Μετώπου των Γιατσένιουκ-Τουρτσίνοφ) ιδρυτή του νεοναζιστικού Σοσιαλ-Εθνικού Κόμματος μαζί με τον Τιαχνιμπόκ τον σημερινό ηγέτη του Σβόμποντα, τον Semenchenko (νο2 της λίστας του νεοφιλελεύθερου-φιλομαερικάνικου κόμματος Αυτοβοήθεια) διοικητή του νεοφασιστικού τάγματος Donbass που πολεμούσε στην Αν. Ουκρανία, τον Yuriy Bereza (νο 1ο του Λαϊκού Μετώπου) διοικητή του νεοφασιστικού εθελοντικού τάγματος Dniper-1 που χρηματοδοτούνταν απ’ ευθείας απ’ τον ολιγάρχη Κολομόισκυ, τον Serhiy Melnychuk διοικητή του νεοφασιστικού τάγματος Aidar (νο3 στη λίστα του Ριζοσπαστικού Κόμματος του Λιάσκο), τον Yuri Shukhevych (νο5 στη λίστα του Ριζοσπαστικού Κόμματος) που είναι γιος του Roman Shukhevych, ιδρυτή του Ουκρανικού Επαναστατικού Στρατού, εθνικιστικής στρατιάς που συνεργάστηκε με τον Χίτλερ κατά τον Β’ΠΠ εναντίον των σοβιετικών …κι ο κατάλογος είναι μακρύς.
Το πραγματικό άθροισμα των ψήφων των ανοιχτά ή συγκαλυμμένα ακροδεξιών και φασιστών όπως κι ο συσχετισμός φιλοπόλεμων-αντιπολεμικών πολιτικών δυνάμεων δεν αφήνει περιθώρια αισιοδοξίας για την επόμενη μέρα στην Ουκρανία. Το ακροδεξιό, εθνικιστικό φάσμα που ηγεμονεύει σήμερα πολιτικά στη χώρα δεν περιορίζεται στον Δεξιό Τομέα και το Σβόμποντα αλλά διαπνέει τα πολιτικά προγράμματα του συνόλου των κομμάτων πλην ελαχίστων εξαιρέσεων. Υπ’ αυτή την έννοια η “καραμέλα” περί “φιλο-ευρωπαϊκού” κοινοβουλίου λειτουργεί μόνο παραπλανητικά.
IV) Οι εκλογές πιστοποίησαν τον βαθύ διχασμό της ουκρανικής κοινωνίας και κατέδειξαν ότι στη μισή Ουκρανία οι δεδομένες πολιτικές επιλογές μπορούν να επιβληθούν μόνο με την “μπότα”. Σε όλες τις νότιες και ανατολικές περιοχές της Ουκρανίας η συμμετοχή ήταν εξαιρετικά χαμηλή ενώ σε Χάρκοβο (2η μεγαλύτερη πόλη της χώρας), Λουγκάνσκ, Ντονιέτσκ, Ντνιεπροπετρόβσκ, Ζαπορίζιε και Οδησσό παρά την προεκλογική τρομοκρατία το Αντιπολιτευτικό Μπλοκ αναδεικνύεται πρώτη δύναμη ενώ μεγάλα ποσοστά δίνονται και στο Κομμουνιστικό Κόμμα Ουκρανίας (σε 8 νοτιοανατολικές επαρχίες παίρνει από 5,5 έως 13,5% όμως μένει εκτός κοινοβουλίου για πρώτη φορά). Η άρνηση της πλειοψηφίας του κόσμου να προσέλθει στις κάλπες στις κατεχόμενες απ’ τον ουκρανικό στρατό πόλεις στην περιφέρεια του Ντονιέτσκ και του Λουγκάνσκ, τη Μαριούπολη, την Οδησσό -παρά τον κίνδυνο που ενέχει μια τέτοια πολιτική στάση σε στρατοκρατούμενες περιοχές- αποτελεί δείγμα των πολιτικών πεποιθήσεων του ντόπιου πληθυσμόυ αλλά και του ηρωισμού τους. Αν η αποχή συνδυαστεί με τα μεγάλα ποσοστά στα δύο μοναδικά αντιπολεμικά κόμματα, το Αντιπολιτευτικό μπλοκ και το ΚΚ Ουκρανίας, τότε γίνεται ηλίου φαεινότερον ότι η δημοτικότητα της συμμαχίας των ευρωλάγνων νεοφιλελεύθερων και νεοφασιστών στη νοτιοανατολική Ουκρανία είναι πάρα πολύ χαμηλή. Συνεπώς, για να εφαρμοστεί η νεοφιλελεύθερη-ακροδεξιά ατζέντα του νέου κοινοβουλίου σ’ αυτό το τμήμα της χώρας θα πρέπει να συνεχιστεί η Τρομοκρατική Εκστρατεία στα Ανατολικά.
V) Η δεδομένη σύνθεση του ουκρανικού κοινοβουλίου δεν αφήνει πολλά περιθώρια αισιοδοξίας για την επικράτηση της ειρήνης στην περιοχή. Όπως όλα δείχνουν σύντομα θα ακολουθήσει ένας δεύτερος γύρος πολεμικών αναμετρήσεων όπου το καθεστώς του Κιέβου θα προσπαθήσει να αφανίσει τις Λαϊκές Δημοκρατίες του Ντονιέτσκ και του Λουγκάνσκ. Η πλευρά των Λαϊκών Δημοκρατιών προετοιμάζεται για μια νέα αναμέτρηση.
Πηγή: solidarityantifascistukraine
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tα σχόλια στο μπλοκ πρέπει να συνοδεύονται από ένα ψευδώνυμο, ενσωματωμένο στην αρχή ή το τέλος του κειμένου, άν δεν υπάρχει εγγραφή στον blogger ή άλλη διαδυκτιακή υπηρεσία (βλέπε όροι σχολιασμού στο πάνω μέρος της σελίδας).
Ανώνυμα και υβριστικά σχόλια μπορούν να διαγράφονται χωρίς άλλη προειδοποίηση.