Καλωσήλθατε στον Fadomduck2

To παρόν ιστολόγιο αποτελεί φυσική συνέχεια του Fadomduck στο οποίο θα βρείτε συλλογές κειμένων, παραπομπές σε ηλεκτρονικές διευθήνσεις με πολιτικά βιβλία και μουσική, καθώς και μια αρκετά μεγάλη συλλογή με αφίσσες από την Σοβιετική Ενωση (μέχρι και το 1956). Αρχείο με τα άρθρα του Fadomduck #1 θα βρείτε εδώ. O Fadomduck2 όπως και ο προκάτοχος του δηλώνει πως αν και ντρέπεται να κρύψει τις συμπάθειες του, δεν εκπροσωπεί καμμία συλλoγικότητα, παρά μόνο τον εαυτό του. Μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί του στο alepotrypa200@gmail.com

Κυριακή 8 Ιουνίου 2014

Η ταινία της εβδομάδας: Οι τεμπέληδες της εύφορης κοιλάδας

Ένας εύπορος μεγαλοαστός και οι τρεις γιοι του αποσύρονται σε μια εξοχική έπαυλη όπου περνούν τις μέρες τους μέσα στην απόλυτη νωθρότητα, με τη νεαρή και όμορφη υπηρέτριά τους να κάνει τα πάντα γι’ αυτούς. 

Παραδίδονται στην ηδονή του ύπνου, και η τεμπελιά εμποτίζει τον κόσμο τους, σε σημείο που μοιάζουν πια ζωντανοί-νεκροί. Αντίθετα, η γυναίκα είναι η μόνη που εκπροσωπεί θετικές αξίες, θέληση και δράση ως ταυτόχρονος εκπρόσωπος της εργατικής τάξης σε μια αντίστιξη με την σήψη της αστικής, η οποία βγάζει μάτι.

Η σταδιακή αλλά σταθερή παρακμή αγγίζει την αποσύνθεση και την πλήρη καταστροφή, καθώς ακόμα και βιολογικές ανάγκες αρχίζουν να αδρανούν. Τελικά, ο νεότερος γιος θα προσπαθήσει να ξεφύγει χωρίς να καταφέρει αφού τελικά βυθίζεται και αυτός σε μια αδράνεια που προσομοιάζει στον θάνατο (της ίδιας της αστικής τάξης;)

Οι συμβολισμοί της ταινίας είναι προφανείς. Περιγράφεται γλαφυρά ο παρασιτισμός και η σήψη της αστικής τάξης που τελικά την οδηγεί στον θάνατο. Στον αντίποδα η θέληση για ζωή και η σφριγηλότατα της εργατικής τάξης που κατορθώνει τελικά να απομακρυνθεί από την παρακμή και την σαπίλα και να φύγει μπροστά.

Το πρόσωπο της υπηρέτριας εκπροσωπεί όχι τυχαία τον μοναδικό "θετικό" χαρακτήρα του έργου, ενώ και η επιλογή να απεικονίζεται όμορφη έχει να κάνει περισσότερο με την απεικόνιση της τάξης που εκπροσωπεί, παρά με κάποιο εμπορικό "τρυκ", όπως προκύπτει και από τα συμφραζόμενα της υπόλοιπης ταινίας.

Σε όλα τα παραπάνω οφείλουμε να προσθέσουμε και τις αισθητικές επιλογές του Νίκου Παναγιωτόπουλου, που παρατηρεί την ιστορία της οικογενειακής αδράνειας σε ένα περιβάλλον φορτωμένο με άψυχα αντικείμενα. Αγαλματίδια και ένα σωρό κάδρα ζωγραφικής προελαύνουν στο κινηματογραφικό πανί. Ενώ τα μακρά πλάνα του Έλληνα σκηνοθέτη περιγράφουν γλαφυρά αυτή την αποπνικτική αίσθηση ακινησίας. Τα εμβόλιμα πλάνα της εξωτικής φύσης λειτουργούν σαν φυγόκεντρα σημεία απ' το πρωταγωνιστικό νεκρώσιμο μοτίβο. Ενώ και οι εκπληκτικές ερμηνείες του cast (Γιώργος Διαλεγμένος, Νικήτας Τσακίρογλου, Δημήτρης Πουλικάκος καιΒασίλης Διαμαντόπουλος) δίνουν μια χιουμοριστική διάθεση σε αυτό το σουρεαλιστικά αποπνιχτικό πόνημα.

2 σχόλια:

  1. https://www.youtube.com/watch?v=jLnRwmc_fLI

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Είχα κάπου (στο PC) κρατήσει κάποιες σημειώσεις για τον Νίκο Παναγιωτόπουλο, αλλα δεν μπόρεσα δυστυχώς να τις βρω. Βρήκα όμως αυτό από τον Σταύρος Τορνέ, που είναι της ίδιας σχολής:

    Ο κινηματογράφος Δεν είναι το έργο των Δισεκατομμυρίων.
    Ο κινηματογράφος Δεν είναι έργο Αστέρων.
    Ο κινηματογράφος Δεν είναι το Θέαμα των πολυεθνικών.
    Ο κινηματογράφος Δεν είναι εγγραφή βιντεοταινίας.
    Ο κινηματογράφος Δεν είναι έργο της όμορφης φωτογραφίας, του τέλειου
    πλαισίου, της καθαρής και κατά συνθήκη ηχητικής μπάντας της πλούσιας
    σκηνογραφίας.
    Ο κινηματογράφος Δεν υπάρχει χωρίς φιλμ. Αλλά φιλμ υπάρχει μόνο όταν
    ξεκινά από την απόφαση βαθιά μέσ' απ' τα σπλάχνα εκείνου που το κάνει και
    ΟXΙ από την ηλίθια αποφασιστικότητα των Προγραμματιστών, Χειριστών της
    κουλτούρας, Παραγωγών της ψωλής, Στελεχών επιχειρήσεων, Λειτουργών
    διαφόρων, Τραπεζιτών, Γραφειοκρατών, Βοηθητικών.
    Ο κινηματογράφος Είναι τα Δικά μας φιλμ
    Ο κινηματογράφος Είναι η άρνηση του τεχνικισμού και του σημειολογισμού.
    Ο κινηματογράφος Είναι ο τόπος που Εσύ και Εγώ γνωριζόμαστε, “'Εγώ” και
    Άλλοι αγκαλιαζόμαστε.
    Ο κινηματογράφος Είναι όλα τα έργα που δεν έγιναν αλλά θεάθηκαν
    εκστατικά μέσα στην έκρηξη της Ύπαρξης.
    Ο κινηματογράφος Είναι ή απελευθερωτική προσήλωση του Περιθωρίου στην
    αναζήτηση του ατομικού του Κόσμου.
    Ο κινηματογράφος Είναι ο χώρος της Κατάρας και της Μέθης.
    Ο κινηματογράφος Είναι αιώνια αναλογία του Είναι.
    Ο κινηματογράφος Είναι η Κοινωνία που αναπαράγεται κάτω από μια
    μοναδική συνθήκη: να αφήσει να διαφανεί το Είναι, ο Χρόνος (Κόσμος), πίσω
    από της πλευρές του Λογισμού.
    Ο κινηματογράφος Είναι το σημείο συνάντησης-σύγκρουσης μεταξύ του
    πραγματικού και του αδιανόητου, του φανταστικού και του αδύνατου.
    Ο κινηματογράφος Είναι αυτή η Υπόσχεση-Απειλή: η επιστροφή του
    Ασύλληπτου, η τόλμη του Απρόβλεπτου.
    Ο κινηματογράφος Δεν είναι οι ταινίες που παίζονται στην τηλεόραοη.
    Ο κινηματογράφος Δεν είναι τα δασκαλέματα των ειδικών.
    Σταύρος Τορνές-Μάϊος 1987

    ΑΛΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Tα σχόλια στο μπλοκ πρέπει να συνοδεύονται από ένα ψευδώνυμο, ενσωματωμένο στην αρχή ή το τέλος του κειμένου, άν δεν υπάρχει εγγραφή στον blogger ή άλλη διαδυκτιακή υπηρεσία (βλέπε όροι σχολιασμού στο πάνω μέρος της σελίδας).
Ανώνυμα και υβριστικά σχόλια μπορούν να διαγράφονται χωρίς άλλη προειδοποίηση.