Σύγχρονος καπιταλισμός, κράτος, πόλεμος, φασισμός. Σύντομο δοκίμιο μίσους και χολής.

Αφίσα του Γραφείου Πληροφοριών Πολέμου
των ΗΠΑ με της χορηγία της TEXACO

Η παραπάνω προπαγανδιστική αφίσα έχει τυπωθεί από την κυβέρνηση των ΗΠΑ στη διάρκεια του Β’ Π.Π. Είναι σε τέτοιες περιόδους, γενικών πολέμων και «κρίσεων υπερσυσσώρευσης», που ο σύγχρονος καπιταλισμός φανερώνει το πρόσωπό του, που τα συμφέροντα των λαών ξεχωρίζουν από αυτά των δυναστών τους, δλδ. οι ταξικές αντιθέσεις γίνονται εντονότερες. Θα μπορούσε κάποιος να περιγράψει το σύγχρονο καπιταλισμό μόνο περιγράφοντας την παραπάνω αφίσα :

Η TEXACO, καλεί επίσημα – μέσω ενός κρατικού γραφείου, τους εργάτες των ΗΠΑ να δουλέψουν σκληρότερα, να γίνουν αποδοτικότεροι από τους Ιάπωνες εργάτες, να ενισχύσουν τον πόλεμο και να σκοτωθούνε στο μέτωπο ώστε το καρτέλ πετρελαίου να βγει κερδισμένο - μετά από τη σύγκρουση των δύο λαών.

• Μια αστική ανάγνωση της ίδιας αφίσας θα μπορούσε να είναι η εξής : η TEXACO ενδιαφέρεται για τα συμφέροντα της πατρίδας. 
• Από την άλλη, μία λενινιστική ανάγνωση της ίδιας αφίσας, θα μπορούσε να είναι η λιτή και περιεκτική επιστημονική διατύπωση: κρατικομονοπωλιακός καπιταλισμός και συνέπειες για την εργατική τάξη.
• Και η ποιητική ανάγνωση με τη βοήθεια του Κώστα Βάρναλη : να σκοτώνονται οι λαοί για του αφέντη το φαΐ.

Πριν συνεχίσω, περισσότερες αφίσες από την ίδια εποχή, με το ίδιο περιεχόμενο. Ίσως να θυμίσουν και κάτι από τη σημερινή εποχή, κάτι από Ελλάδα.

Σταμάτα αυτό το τέρας που δε σταματά πουθενά...
ΔΟΥΛΕΨΕ στο όριο! Είναι ο ΔΙΚΟΣ ΣΟΥ πόλεμος!

Παραλλαγή της πρώτης αφίσας.
"Νομίζεις ότι ο πόλεμος θα τελειώσει σύντομα; Κάντο λοιπόν, πάρε ρεπό!

Βγάλ’ τα πέρα με λιγότερα, ώστε αυτοί να έχουν περισσότερα.

Το φαγητό με κουπόνι σου δίνει το δίκαιο μερτικό σου.

Κατηγόρησε αυτούς, για τις ψηλότερες τιμές.

ΑΥΞΗΜΕΝΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗ

ΕΓΓΥΗΜΕΝΗ ΓΙΑ ΤΟ ΤΟΚΥΟ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ

Ιάπωνας στρατιωτικός : «Σε όλους του άντρες της Κράισλερ
που λείπουν από τη δουλειά, ένα μεγάλο ευχαριστώ»

Περισσότερες πληροφορίες για τα στημένα αμερικάνικα "εργοδοτικά συνδικάτα" στην εποχή του πολέμου εδώ, εδώ και εδώ.*

Ας τους δώσουμε ένα ωραίο θέαμα,
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗ.
πάνω στον πύραυλο : 100% ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗ.

Αυτή είναι η αναμέτρηση :

Μπορούν ο Χίτλερ και ο Χιροχίτο να πιέσουν τους λαούς

 τους να δουλέψουν σκληρότερα από ό,τι εμείς

 είμαστε πρόθυμοι να δουλέψουμε;

Δεν υπάρχει κανείς στην Αμερική να μας πιέσει.

 Εμείς πρέπει να πιέσουμε τους εαυτούς μας.

Ποια είναι η απάντησή σας, σύντροφοι εργάτες;

Μόνο η δουλειά μπορεί να κάνει την Αμερική (ΕΜΑΣ = US) ΔΥΝΑΤΗ!

Η αστική ανάγνωση

Την εποχή του Β’ Π.Π., ο Αμερικανός εργάτης έπρεπε να πειστεί πως είναι ελεύθερος να επιλέξει την περισσότερη δουλειά ή καλύτερα, πως είναι χρέος του να επιλέξει την περισσότερη δουλειά για το καλό της πατρίδας, αντίθετα με τον Γερμανό που έπεσε θύμα των τεράτων που απειλούν την πατρίδα της ελευθερίας. (βλέπε και αφίσα με το ναζιστικό και ιαπωνικό τέρας να γκρεμίζουν το άγαλμα της ελευθερίας, ενώ το χέρι του παραγωγού-εργάτη αντεπιτίθεται).

Αν λοιπόν στην πρώτη αφίσα, θα μπορούσε ένας καθωσπρέπει δημοσιογράφος να διαβάσει πως η TEXACO ενδιαφέρεται για την πατρίδα, στις επόμενες αφίσες γίνεται ξεκάθαρο : πρέπει ο Αμερικανός εργάτης να δουλέψει σκληρά, να παράγει περισσότερο από το Γερμανό και Ιάπωνα εργάτη, για να νικήσει η πατρίδα το δικέφαλο τέρας Χίτλερ-Χιροχίτο.

Και αυτή ακριβώς είναι η πατρίδα που αγαπάνε οι καπιταλιστές. Ακόμα καλύτερα, αυτές είναι οι πατρίδες που συμφέρουν τους καπισταλιστές. Η παραδεισένια για τον καπιταλιστή πατρίδα, είναι η πολεμοχαρής, η ανειρήνευτη, αυτή που δεν αφήνει σε ησυχία το λαό της, αυτή που πιέζει το λαό της να δουλέψει όλο και περισσότερο, σκληρότερα, αποδοτικότερα, αυτή που στέλνει τα παιδιά της στο μέτωπο για να χύσουν το αίμα άλλων παιδιών, ανήλικων παιδιών, βρεφών, αυτή που σε στέλνει σε καιρό πολέμου να βομβαρδίσεις σπίτια στο Τόκυο, τη Χιροσίμα, το Ναγκασάκι, αλλά σε καιρό ειρήνης πολύ δύσκολα θα σου έδινε την ευκαιρία να πατήσεις το πόδι σου στην Ιαπωνία για να κάνεις φίλους Ιάπωνες. Η πατρίδα των καπιταλιστών είναι αυτή που ξεζουμίζει κάθε εργαζόμενο, τη ζωή του, τα όνειρά του και μαζί τα δάση, τους αγρούς, τις πόλεις, τα χωριά, τον ήλιο, το έδαφος, το υπέδαφος, τον αέρα, τα πάντα, κάθε σπιθαμή κάθε κομματιού γης.

Η «καθωσπρέπει» λοιπόν, αστική όπως την έγραψα στην αρχή του κειμένου, ανάγνωση της πρώτης αφίσας έχει απόλυτο δίκαιο. Η πατρίδα, η κάθε πατρίδα, μπορεί να βγει ισχυρή, μόνο από τις θυσίες του εργαζόμενου λαού και μόνο μέσα από τον πόλεμο. Και αν κάποιος κάνει σήμερα σε Έλληνες τελειόφοιτους λυκείου την ερώτηση «θα πάλευες για την πατρίδα σου σε περίπτωση πολέμου με την Τουρκία;» η απάντηση από τους περισσότερους θα ήταν «φυσικά, αγαπώ την πατρίδα μου, μισώ τους Τούρκους». Με έναν πιο επιθετικό τρόπο από αυτόν που οι Έλληνες μαθητές μαθαίνουν «να αγαπούν την πατρίδα», ο Χίτλερ και το ναζιστικό κόμμα με το μηχανισμό προπαγάνδας του, πόρωσαν έναν ολόκληρο λαό να στραφούν κατά των Εβραίων, των μπολσεβίκων κλπ, που απειλούσαν την πατρίδα, ο Ρούζβελτ έστρεψε τους Αμερικανούς κατά των Ιαπώνων και πάει λέγοντας. Το κοινό σημείο είναι πως οι λαοί δούλεψαν σκληρότερα, αλλά αντί για καλύτερη ζωή πήραν θάνατο και σφαγή στο μέτωπο.

Ο ποιητής (βλέπε εδώ)

Για τα έργα του Βάρναλη, βλέπε εδώ και εδώ.
Ο Βάρναλης δεν είναι γενικά και αόριστα ποιητής, αλλά ένας μαρξιστής ποιητής, που κυνηγήθηκε για τις ιδέες του και τα έργα του.

Η λενινιστική ανάγνωση

Για τον Λένιν ο πόλεμος είναι αποτέλεσμα ανταγωνισμών των μονοπωλίων. Ένα παράδειγμα θα μπορούσε να είναι οι ανταγωνισμοί στην Ουκρανία. Μέχρι πρόσφατα, κολοσοί στον ενεργειακό τομέα, η αμερικανική Exxon Mobile και η ρώσικη (κρατικομονοπωλιακή) Rosneft επιχειρούσαν από κοινού στα ίδια εδάφη. Οι δύο κολοσοί είχαν συμφωνήσει να πραγματοποιήσουν από κοινού εξόρυξη σχιστολιθικού αερίου στη Σιβηρία [φράκινγκ], να αντλούν πετρέλαιο στον Αρκτικό Κύκλο και να κατασκευάσουν ένα μεγάλο σταθμό άντλησης φυσικού αερίου στην Ανατολική Ρωσία. Η Rosneft, με τη σειρά της, απέκτησε δικαιώματα άντλησης πετρελαίου στο Τέξας και στον Κόλπο του Μεξικού και φυσικού αερίου στην Αλάσκα, εκεί όπου δραστηριοποιείται η Exxon Mobile. Όμως, οι αγωγοί μεταφοράς της Ουκρανίας έχουν γίνει το πεδίο μάχης για τους μονοπωλιακούς κολοσούς. Οι συμβιβασμοί και οι συμφωνίες γίνονται δυσκολότερες. Για το λόγο αυτό, οι δυτικές κυβερνήσεις (ΝΑΤΟ –ΕΕ), στην προσπάθειά τους να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα των εταιρειών που τις κάνουν κυβερνήσεις, βοήθησαν φασίστες - για μία ακόμη φορά στην ιστορία- να ανέβουν πραξικοπηματικά στην κυβέρνηση της Ουκρανίας. Έτσι οι δυτικοί εξασφάλισαν στήριξη εντός της χώρας. Εκμεταλλευόμενες οι δύο πλευρές (Ρωσία // ΝΑΤΟ - ΕΕ) τις εθνοτικές διαφορές μεταξύ ρωσόφωνων και ουκρανόφωνων στην Ουκρανία, έχουν προκαλέσει τη γνωστή ταραχή, στην οποία ήδη μετράμε νεκρούς, ενώ οι λαοί της Ουκρανίας να είναι έτοιμα πρόβατα για σφαγή. Και δε θα είναι η τελευταία φορά στην ιστορία που... θα σκοτώνονται λαοί, για του αφέντη το φαΐ. Εδώ βέβαια, θα σκοτωθούν για τις πηγές ενέργειας, το κυριότερο και κλασικό πεδίο μάχης των μονοπωλιακών επιχειρήσεων, καθώς οι φθηνές πρώτες ύλες εξασφαλίζουν φθηνή-ανταγωνιστική παραγωγή, πράγμα που ενδιαφέρει τους μετόχους των ενεργειακών κολοσών, γιατί κατέχουν μετοχές και στη βιομηχανία. Κερδισμένη από όλα αυτά θα είναι, προφανώς, και πάλι η πατρίδα. Ίσως κερδίσει και ο Ομπάμα το δεύτερο βραβείο Νομπέλ ειρήνης;
...
Για μία ακόμα φορά λοιπόν στη σύγχρονη ιστορία, συμβαίνει το εξής «παράδοξο» : μία χώρα με τόσο πλούτο σαν την Ουκρανία να μην μπορεί να λειτουργήσει σωστά, να μην μπορεί ο πληθυσμός της να ζήσει ειρηνικά, να αναπτυχθεί, να παράγει πολιτισμό, να είναι τέλος πάντων οι πολίτες της ευτυχισμένοι.

Βέβαια, μετά από τόσα ιστορικά παραδείγματα είναι φανερό πως ό,τι είναι υγιές, προοδευτικό και ειρηνιστικό, νιώθει την πνιγηρή θηλιά του παρελθόντος γύρω από το σβέρκο του. Και παρελθόν είναι όσα δε χωράει πλέον αυτή η κοινωνία. Παρελθόν (πρέπει να) είναι οι ναζί και τα εγκλήματά τους, παρελθόν (πρέπει να) είναι οι παγκόσμιοι πόλεμοι. Αν για κάποιον πρέπει να ξαναστιβαχθούν πτώματα γυναικόπαιδων σε σωρούς, αυτός ο κάποιος θα έχει σίγουρο κέρδος από τη διαδικασία : οι βιομηχανίες όπλων, οι ενεργειακές πολυεθνκές, η βαριά βιομηχανία κλπ. Είναι η καπιταλιστική πατρίδα. Αυτή που θα λύσει το πρόβλημα ανεργίας με θάνατο.

Όλα τα παραπάνω λοιπόν, είναι απολύτως λογικό να συμβαίνουν, όσο οι λαοί πιστεύουν πως δεν μπορούν μόνοι τους να κουμαντάρουν τις ζωές τους, αλλά έχουν ανάγκη έναν γενικό κουμανταδόρο που θα ελέγχει πόσο θα εργάζονται, πόσο θα τρώνε, πως θα διασκεδάζουν, πως θα μετακινούνται, που θα μετακινούνται, από ποιους θα ενημερώνονται, με ποιους θα μιλάνε και τι θα λένε, πότε θα σκοτωθούν στον πόλεμο και πόσο θα ζήσουν, γιατί... ζούμε πολύ.

Είναι πλέον ξεκάθαρο από την ιστορία και από όσα επαναλαμβάνονται σα φάρσα σήμερα στην Ουκρανία, πως οι καπιταλιστές είναι πλήρως δεσμευμένοι και εξαρτημένοι: 

1. Από τον ανταγωνισμό. Ή θα κυριαρχήσουν ή θα σβήσουν σταδιακά.
2. Από το λαό, τον οποίο χρησιμοποιούν στις επιχειρήσεις τους, είτε αυτές είναι «υγιείς και παραγωγικές» (ήπιος ανταγωνισμός σε περιόδους ειρήνης), είτε αυτές αφορούν τον πόλεμο (έντονος – αδυσώπητος – άλυτος ανταγωνισμός, ειδικά σε περιόδους κρίσεων, που τα κέρδη μπουκώνουν).

Και αν ο «ειρηνικός» ανταγωνισμός φαίνεται αθώος ή αν για κάποιους υπάρχει πιθανότητα «ανθρώπινου καπιταλισμού» με «τα κέρδη πάνω από τον άνθρωπο»*, για τον πόλεμο δεν υπάρχει καμία δικαιολογία.
Χωρίς αυτά τα δύο, λοιπόν, τον ανταγωνισμό μέχρι πολέμου και το λαό υποταγμένο, δεν μπορούν να συντηρηθούν.

Αυτοί είναι που σε βάζουν (ναι, εσένα θηρίο πατριώτη που έφτασες ως εδώ) να σκεφτείς «για το καλό της πατρίδας».

Κι έτσι ξαφνικά λοιπόν, όπως συμβαίνει και σε άλλες χώρες, σε εποχή κρίσης καπιταλιστικής, και στην Ελλάδα, έπιασε τον κάθε πικραμένο ο πόνος για την πατρίδα. Ξαφνικά γεμίσαμε πατριώτες. Το να φοράς μαύρα και να σπας στο ξύλο όποιον «απειλεί την πατρίδα», είναι κομμουνιστής, είναι ξένος, είναι αριστερός ή είναι "αναρχοάπλυτος" είναι αγαθοεργία. Ξαφνικά, όλοι οι καπιταλιστές και τα ΜΜΕ της Ελλάδας, έχουν θυμηθεί την πατρίδα. Ο Άδωνης σε καλεί να δουλέψεις γιατί η χώρα σου δεν έχει, οι πρωθυπουργοί και πολιτικοί μας θυμούνται το ρητό του Κένεντυ, η πατρίδα μας έχει ανάγκη και ο λαός πρέπει να ψοφάει της πείνας.

ΒΙΑΝΕΞ: Στηρίζουμε τις αξίες που αντιπροσωπεύει το ελληνικό φαρμακείο.

Οικογένεια Γιαννακόπουλου και ελληνικό φαρμακείο:90 χρόνια μαζί στη φροντίδα της υγείας μας.

Ντύσου ελληνικά, φάε ελληνικά, πλύνε ελληνικά, ψέκασε ελληνικά, αγόρασε φρούτα ελληνικά, πληρώσου με κουπόνια ελληνικά (!) που αγοράζουν προϊόντα μόνο ελληνικά από τα δικά μας μαγαζιά τα ελληνικά.
-Γαμιέστε ή δε γαμιέστε κ εσείς κ η πατρίδα σας ελληνικά; Ρωτάω. Δεν ξέρω.

Για τέλος, θα βάλω και ένα κείμενο για όσους τυχαία βρέθηκαν στο μπλογκ, δεν έχουν καμία επαφή με «θεωρητικά» κείμενα του Λένιν ή δεν έχουν επαφή με μαρξιστικά γραπτά κλπ, κείμενο με ατόφια ξύλινη γλώσσα, ένα από αυτά που όλοι κυνηγάμε να διαβάσουμε, από (που νομίζατε;) τον αγαπημένο σε όλους μας Ριζοσπάστη.

__________

*Σε ένα από τα τρία κείμενα, αποδίδεται στο Στάλιν το παρακάτω :

«Χωρίς την Αμερικανική παραγωγή, τα Ηνωμένα Έθνη δε θα είχαν νικήσει τον πόλεμο».- Ιωσήφ Στάλιν, κατά τη διάρκεια δείπνου στη Διάκσεψη της Τεχεράνης ,1943.

Κλασική αφήγηση δυτικών Μ.Μ.Ε. Μία μεγάλη προσωπικότητα, σε μία σημαντική συνάντηση, όχι όμως επίσημα, εξέφρασε ακριβώς αυτό που προπαγανδίζει το άρθρο : η αυξημένη παραγωγή πρέπει να συνεχιστεί.

Το άρθρο των TIMES.

Υ.Γ. : Για όποιον γραφικό και βαρετό με απασχολήσει με πασοκικές, αριστερές και φασιστικές παπαριές για το τέλος των ιδεολογιών, η απάντηση βρίσκεται στα παρακάτω βίντεο.

Πηγή: troMPAxtiko