...Και να εκτελέσουμε τους διεφθαρμένους

Ο κομμουνισμός είναι όντως το ελάχιστο αίτημα,/είναι αυτό που βρίσκεται απ’ όλα πιο κοντά μας,είναι η μέση λογική οδός/.Όποιος του πάει κόντρα, όχι, δεν σκέφτεται αλλιώτικα/ –όποιος του πάει κόντρα δεν σκέφτεται καθόλου ή σκέφτεται απλώς και μόνο το τομάρι του./Είναι εχθρός του ανθρωπίνου γένους, /είνα ιφριχτός κακός αναίσθητος/***και πρωτίστως είναιοπαδός των άκρων/, που,αν εφαρμοζόταν έστω και κάτι λίγο απ’ αυτά,/η ανθρωπότητα μες στον γκρεμό θε να χανόταν./Μπέρτολτ Μπρεχτ, "Ο κομμουνισμός είναι η μέση οδός", μτφρ. Γ. Κεντρωτής

Αναδημοσίευσα σήμερα ένα άρθρο του Ριζοσπάστη με τίτλο "Το μωσαϊκό της διαφθοράς", το οποίο εκθέτει, για πολλοστή φορά είναι η αλήθεια, τις θέσεις του κόμματος σχετικά με το ζήτημα της διαφθοράς στη χώρα μας: πρώτον, ότι πρόκειται για συστημικό φαινόμενο, φαινόμενο σύμφυτο με τη σήψη του καπιταλισμού, ειδικά σε ό,τι αφορά τη γιγάντωση των μονοπωλίων και την διαρκή διαπλοκή του κράτους με τα συμφέροντά τους· δεύτερον, ότι για τον λόγο αυτόν, η καταγγελία της διαφθοράς και η τιμωρία των υπευθύνων δεν είναι αρκετή· τρίτον, ότι από μόνη της, μπορεί κάλλιστα να λειτουργήσει αποπροσανατολιστικά για το λαό, νομιμοποιώντας την "αναπαλαίωση του πολιτικού σκηνικού" ενώ μένει άθικτη η "αντιλαϊκή του φύση."

Είναι ένα άρθρο που ξέρω ότι δεν πρόκειται να κάνει καμιά ιδιαίτερη εντύπωση σε κανέναν:
αφενός, οι κομμουνιστές γνωρίζουν ήδη και ασπάζονται τις θέσεις αυτές· αφετέρου, οι υπόλοιποι δεν τις συμμερίζονται, δεν τις κατανοούν και απέχουν πάρα πολύ από το να συμμεριστούν και να κατανοήσουν πράγματα που απ' τη δική μας σκοπιά φαίνονται πολύ απλά και λογικά.

-Πώς το ξέρω;

Αυτές τις μέρες, και με αφορμή την απόδραση του Χ. Ξηρού είδα --διάβασα και άκουσα-- μια διάθεση "τώρα θα δείτε". Μην με ρωτάτε ποιοι θα δουν -- αυτό είναι πάντα δημιουργικά ασαφές. Τα λαμόγια θα δουν. Οι κλέφτες. Αυτοί που "τα πήραν." Και η διάθεση εκφράστηκε από πολλούς, και ειπώθηκε μάλιστα ρητά ότι δεν αφορά "κομματικές προτιμήσεις." Δεν ξέρω αν θυμάστε την μεταμόρφωση του δέους απέναντι στην 17Ν σε χλεύη και σαρκασμό όταν συνελήφθηκαν τα μέλη της, αλλά τώρα επιστρέψαμε σε μια εκ των υστέρων εξιδανίκευση από τους ίδιους --σε πολλές περιπτώσεις-- που εύχονταν οι Ξηροί και οι Γιωτόπουλοι να σαπίσουν στη φυλακή.

Τι με απασχολεί εδώ; Με απασχολεί η τρομακτική ευκολία με την οποία ο μικροαστός --το άκουσα με τ' αυτάκια μου-- δηλώνει "να βγει ο Ξηρός να τους καθαρίσει όλους", ή "η μισή Ελλάδα πρέπει να πάει φυλακή", αλλά την ίδια στιγμή δηλώνει αποτροπιασμό με την "τυραννία" και την "καταπίεση" στη Βόρεια Κορέα και στις χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού. Αναρωτιέται λοιπόν κανείς, και νομίζω αναρωτιέται εύλογα: αυτό που καταδικάζει ο μικροαστός στον κομμουνισμό είναι η βία; Μα αφού ο ίδιος εύχεται ανοιχτά και χωρίς καμία ενοχή εκτελέσεις εν ψυχρώ και μαζικές φυλακίσεις όσων, στο μυαλό του, του κατέστρεψαν το βιοτικό επίπεδο! Αφού ο ίδιος μιλά μια γλώσσα άκρως εξτρεμιστική χωρίς να βλέπει κανένα πρόβλημα με το γεγονός! Αφού βρίσκει ευκολότερο να στηρίξει τον εκτελεστή Χριστόδουλο Ξηρό από έναν εργάτη που μοιράζει μπροσούρες!

Η απάντηση λοιπόν, μου φαίνεται, είναι αρκετά ξεκάθαρη. Όχι, ο μικροαστός δεν έχει κανένα απολύτως πρόβλημα με την βία, περιλαμβανομένης της ακραίας βίας. Για αυτό το λόγο, ακόμα και αν δεν ψηφίζει ναζιστές, δεν το βλέπει σαν κάτι σκανδαλώδες ή ακατανόητο. Στο μυαλό του --και για αυτό μπορεί κάλλιστα ένας δεξιός να αναπολεί την 17Ν-- η χώρα έχει ανάγκη "εκδικητές", ανθρώπους που θα κάνουν ό,τι έκαναν οι πολιτικοί, "ενάντια στους πολιτικούς" και με βίαια μέσα: θα δεχτούν να παίξουν τον ρόλο του "διεκπεραιωτή" στην πολιτική της ανάθεσης. 

Ποιος ήταν ο ρόλος του αστού πολιτικού και του εργατοπατέρα; Να του αναθέτω την εκπροσώπηση των συμφερόντων μου και την πρακτική μέριμνα για τα ατομικά και οικογενειακά μου συμφέροντα. Ποιος είναι ο ρόλος του αριστερού τρομοκράτη; Να του αναθέτω την τιμωρία του αστού πολιτικού και του εργατοπατέρα που με πούλησαν εκμεταλλευόμενοι την ανάθεση. Ποιος είναι ο ρόλος του φασίστα γορίλα; Να λέω ότι του αναθέτω την τιμωρία του αστού πολιτικού και του εργατοπατέρα ώστε να ξεφορτώνεται κανα μετανάστη και κανα ενοχλητικό συνδικαλιστή ώστε να έρθουν επενδύσεις και να τσιμπήσω κι εγώ κάτι. Στην ουσία, δεν υπάρχει καμιά πραγματική "αλλαγή παραδείγματος" σ' αυτή την αλυσίδα, μόνο αντικαταστάσεις προσώπων. Και για αυτό το λόγο, κανένα από τα τρία --ούτε η συμμετοχή δια της αναπαραγωγής της ανάθεσης στη συστημική διαφθορά, ούτε οι ακροδεξιές και ακροαριστερές εκδοχές της τιμωρίας της (που είναι βέβαια πολύ διαφορετικές ως προς τους στόχους τους)-- προβλημάτισαν ποτέ ηθικά τον μικροαστό.

Αυτό που τον προβληματίζει μέχρι αηδίας είναι ο σοσιαλισμός, και αυτό που τον προβληματίζει στον σοσιαλισμό δεν είναι καθόλου μα καθόλου ή "βία", έτσι γενικώς και αορίστως. Η βία που ο μικροαστός απεχθάνεται όσο τίποτα στον σοσιαλισμό θα είναι το ίδιο επώδυνη και αποτρόπαια για αυτόν ακόμα και αν δεν πειραχτεί ανθρώπινη τρίχα: είναι η βία κατά της ατομικής ιδιοκτησίας, δηλαδή πολύ απλά, η κατάργησή της. Δεν είναι ο "πόλεμος όλων εναντίον όλων." Είναι ο πόλεμος στον πόλεμο όλων εναντίον όλων. Αυτό απεχθάνεται, και όχι τις "εκτελέσεις" και τα "γκουλάγκ" τα οποία είναι προθυμότατος να επινοήσει και για τα οποία τσιρίζει από κίβδηλη ανθρωπιά και ευαισθησία -- για αυτό άλλωστε και δεν εκπλήσσει κανένα ότι ανέχεται όλες τις εκδηλώσεις βίας του καπιταλισμού χωρίς αντίστοιχες "ανθρωπιστικές" ευαισθησίες. Η "ακρότητα" των κομμουνιστών είναι μονάχα η πρότασή τους ότι η ρίζα κάθε κοινωνικά σημαίνουσας βίας, η αιτία της γιγάντωσής της και της αναπαραγωγής της --από τον φόνο για κλοπή ως τον παγκόσμιο πόλεμο-- είναι η ατομική ιδιοκτησία. Είναι η ίδια η μετριοπάθεια του κομμουνιστή, το γεγονός ότι θα ήθελε πολύ μια κοινωνία όπου οι άνθρωποι δεν θα σφάζονται και δεν θα βγάζουν ο ένας το μάτι του άλλου για μια χούφτα ευρώ, που τον καθιστά απαράδεκτα και αφόρητα ακραίο στα (μικρο)αστικά μάτια.
Όσο για αυτούς απέναντι στους οποίους ο μικροαστός δεν έχει ανάλογες ευαισθησίες, τους "εκδικητές" στους οποίους αναθέτει, πάντα "μοιραίος και άβουλος αντάμα" ο ίδιος, να "καθαρίσουν" για πάρτη του, ο μικροαστός που στηρίζει τους Ξηρούς ξεκινάει πάντα με καλές και αγαθές επαναστατικές προθέσεις, ζητώντας Ροβεσπιέρρους· δεν φταίει δα αυτός που η κοινωνία της οποίας την επιβίωση ζητά πάσει θυσία έχει προ πολλού σταματήσει να τους παράγει και του δίνει στη θέση τους Μουσσολίνι!

Πηγή: Lenin reloaded