Επειδή σιχαίνομαι την κουτοπονηριά #2

Αναφερθήκαμε σε προηγούμενο ποστ σε άρθρο του κυρίου Κ.Μάρκου από το τελευταίο «Πριν», στο οποίο ο αρθρογράφος αυτός μας λέει πως ούτε λίγο ούτε πολύ, ή «αγνοεί» την σχέση των μελών, όλων ανεξαιρέτως των κομμουνιστικής αναφοράς κομμάτων, με το κομματικό τους έντυπο, ή δεν αναγνωρίζει (για λόγους για τους οποίους μας αφήνει στο σκοτάδι) το «δικαίωμα» στην σχέση αυτή, στα μέλη του ΚΚΕ αποκλειστικά.

Όχι μόνο αυτό όμως. Ο κύριος Μάρκου δεν αναγνωρίζει στα μέλη του κομμουνιστικού κόμματος, ούτε το δικαίωμα να ψηφίζουν καταστατικό (για το κόμμα τους!) με βάση τις οργανωτικές αρχές που αυτά αποδέχονται, αλλά ούτε και να εφαρμόζουν(!) το καταστατικό που τα ίδια αποφάσισαν να ψηφίσουν.

Θαυμάστε σκέψη:

Είναι δικαίωμα του ΚΚΕ να αποφασίζει αν οι δημοσιογράφοι του «Ρ» θα είναι επαγγελματικά στελέχη του κόμματος και όχι απλώς μέλη του κόμματος που εργάζονται στη συγκεκριμένη εφημερίδα – ανάμεσα στις δύο αυτές ιδιότητες υπάρχει διαφορά. Όπως είναι και δικαίωμα των δημοσιογράφων του «Ρ» να επιλέξουν αν θα είναι επαγγελματικά στελέχη του κόμματος ή όχι (και το «όχι» τους δεν τους καθιστά κομμουνιστές δεύτερης κατηγορίας).

Τι μας λέει εδώ ο κύριος Μάρκου;

Πως έχει μεν «δικαίωμα» (πάλι καλά που του κάνει την χάρη) το «ΚΚΕ να αποφασίζει αν τα (κομματικά μέλη) δημοσιογράφοι του «Ρ» θα είναι επαγγελματικά στελέχη του κόμματος και όχι απλώς μέλη του κόμματος που εργάζονται στη συγκεκριμένη εφημερίδα» (άρθρο 46 του καταστατικού του ΚΚΕ), αλλά και πως τα μέλη του ΚΚΕ (που κουτοπόνηρα ονομάζει απλά «δημοσιογράφους του «Ρ» στην επόμενη πρόταση) έχουν τάχα το «δικαίωμα» να εφαρμόζουν το καταστατικό του κόμματος τους κατά βούληση, ποδοπατώντας κάθε έννοια δημοκρατικού συγκεντρωτισμού. Και δεν σταματάει εδώ ο αρθρογράφος ο ΠΡΙΝ, αφού πριν συνέλθουμε από το πρώτο χτύπημα μας αποτελειώνει, γράφοντας πως η παραβίαση του καταστατικού και η απειθαρχία στις αποφάσεις της πλειοψηφίας «δεν τους καθιστά κομμουνιστές δεύτερης κατηγορίας».
Εδώ έχουμε πλέον κατάφωρη ψευδολογία καθώς τα μέλη του ΚΚΕ κανένα «δικαίωμα» να παραβιάζουν το καταστατικό του δεν έχουν (αλλιώς ποια η ανάγκη ύπαρξης καταστατικού;), και ούτε ακόμη κάποιο «δικαίωμα» να μην σέβονται τις αποφάσεις της πλειοψηφίας (96%!) που το ψήφισε έχουν. Η μη συμμόρφωση σε αυτά δε, δεν τους καθιστά «κομμουνιστές δεύτερης κατηγορίας», -είναι λόγος διαγραφής!

Γιατί συμβαίνει αυτό το "κακό";

Γιατί τα μέλη του ΚΚΕ έχουν εξ’αρχής συμφωνήσει (και εδώ υπάρχει ομοφωνία) στην οργανωτική αρχή του «δημοκρατικού συγκεντρωτισμού». Στην αρχή δηλαδή πως η πλειοψηφία αποφασίζει και η μειοψηφία υποχρεούται να πειθαρχήσει στις αποφάσεις τις πλειοψηφίας.

Έχουν το δικαίωμα τα μέλη του ΚΚΕ κατά τον κύριο Μάρκου να αποφασίζουν δημοκρατικά για την οργανωτική συγκρότηση του κόμματος τους, ή πρέπει να ρωτάνε πρώτα τον ίδιο εάν συμφωνεί με αυτήν προκειμένου να την εφαρμόσουν;

Και ποιός είναι αυτός που θα αποφασίζει αυθαίρετα για τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις των μελών ενός άλλου κόμματος με βάση τις οργανωτικές αρχές (αμέρικαν-μπαρ) που ισχύουν στο δικό του;

Εν αναμονή απαντήσεων και πάλι...