Η ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΑΠΟ ΧΩΡΕΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ: Οι φασιστικές οργανώσεις στηρίγματα του κεφαλαίου

Ιδιαίτερα διδακτική είναι η εμπειρία που βγαίνει από τη δημιουργία και δράση φασιστικών ομάδων και εθνικιστικών - ρατσιστικών κομμάτων σε χώρες της ΕΕ και της Ευρώπης, που στηρίζει σε διάφορες φάσεις το αστικό κράτος και το κεφάλαιο ως έναν ακόμα μηχανισμό για το χτύπημα του εργατικού - λαϊκού κινήματος. Είναι χαρακτηριστική, επίσης, η προσπάθεια της διατήρησής τους ακριβώς ως ανάχωμα στο ταξικά προσανατολισμένο κίνημα, ακόμα και όταν υπάρχουν νόμοι που θεωρούν παράνομη τη δράση τους και τα ναζιστικά σύμβολα. Το αντιδραστικό ρεύμα του φασισμού - ναζισμού χωράει στην αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία, γιατί είναι μέρος του αστικού πολιτικού συστήματος παρά την αντισυστημική φρασεολογία. Μπορεί να συνδυάζει τη «σοβαρή» κοινοβουλευτική του δράση με τις ομάδες κρούσης και τρομοκρατίας ενάντια στο κίνημα. Ταυτόχρονα, διευκολύνεται από την υποχώρηση του κομμουνιστικού κινήματος στην Ευρώπη μετά την αντεπανάσταση, ενώ βεβαίως «ποτίζεται» από την επίσημη πολιτική της ΕΕ, της παραχάραξης της Ιστορίας με την εξίσωση φασισμού - σοσιαλισμού.



Τα κόμματα φασιστικού, εθνικιστικού και ρατσιστικού χαρακτήρα ή καταγωγής βρίσκουν κοινωνικά ερείσματα σε μικροαστικά στρώματα που τα καταστρέφει η όξυνση της καπιταλιστικής κρίσης, σε ανέργους, σε ορισμένα τμήματα εργαζομένων και συσπειρώνουν τα λούμπεν στοιχεία, διαπλέκονται με κρατικές υπηρεσίες και το οργανωμένο έγκλημα. Ψευδεπίγραφα, εμφανίζονται ως κόμματα «αντισυστημικά» με ρητορική ενάντια στην «κλεπτοκρατία», τη διαφθορά, τους μετανάστες που δήθεν «παίρνουν τις δουλειές των ντόπιων». Εναντιώνονται σε πλευρές της ΕΕ, ακόμα και στην ίδια την ΕΕ ιδιαίτερα σε χώρες που υπάρχει ισχυρό αστικό ρεύμα αμφισβήτησής της, προβάλλουν δήθεν ζητήματα «εθνικής κυριαρχίας». Πολλά δε έχουν μετεξελιχθεί σε πιο «λάιτ» εκδοχή εθνικιστών. Ετσι, το τελευταίο διάστημα, βλέπουμε τέτοια κόμματα με φασιστικές ιδεολογικο-πολιτικές αναφορές να εμφανίζονται ως δυνάμει κυβερνητικοί εταίροι με άλλα αστικά κόμματα. Τα τελευταία παραδείγματα της Νορβηγίας και της Αυστρίας το αποδεικνύουν.
\

Οι αστικοί νόμοι δεν αποτρέπουν τα φασιστικά κόμματα

Ας δούμε, όμως, συγκεκριμένα παραδείγματα.

ΕΛΑΜ-NPD

Πιο χαρακτηριστικό αυτό της Γερμανίας: Εκεί απαγορεύεται η ίδρυση ναζιστικού κόμματος από το Σύνταγμα και υπάρχουν απαγορεύσεις σε σύμβολα και προπαγάνδιση της φασιστικής ιδεολογίας. Ωστόσο, το βασικό νεοναζιστικό κόμμα είναι το Εθνικοδημοκρατικό Κόμμα Γερμανίας ( NPD), που ιδρύθηκε το 1964 και κάνοντας τις σχετικές προσαρμογές δρα κανονικότητα. Μάλιστα, η προσπάθεια για την απαγόρευσή του το διάστημα 2001 -2003 δεν προχώρησε, όταν αποκαλύφθηκε ότι τουλάχιστον 130 στελέχη του ήταν πράκτορες των γερμανικών μυστικών υπηρεσιών κάτι που οπωσδήποτε συνέβαλε στο ότι μπήκε «πάγος», γιατί οι διασυνδέσεις ήταν πολλές και επικίνδυνες για τους αστικούς θεσμούς. Το ίδιο συνέβη σε ανάλογες προσπάθειες το 2010 και το 2011. Ταυτόχρονα, το συγκεκριμένο κόμμα, που, στις εκλογές του 2009, πήρε 1,8% γύρω στις 600.000 ψήφους, αποδείχτηκε ότι ήταν άμεσα συνδεδεμένο με τη φασιστική τρομοκρατική οργάνωση «Εθνικοσοσιαλιστική Μυστική οργάνωση» (NSU), που δολοφονούσε μετανάστες, ανάμεσά τους και έναν Ελληνα, έβαζε φωτιά σε χώρους φιλοξενίας μεταναστών.

Αποκηρύσσουν τη Χρυσή Αυγή. Επιβεβαιώνεται από τα σύμβολα.

Στην Ιταλία, που διακρίνεται για τη δράση των φασιστικών ομάδων εδώ και πολλά χρόνια, θυμίζουμε ότι η Εθνική Συμμαχία, η οποία διαλύθηκε και σήμερα τα στελέχη της υπάρχουν στο κόμμα του Μπερλουσκόνι όπως ο Φίνι, προέρχεται από το νεοφασιστικό ρεύμα της δεκαετίας του 1970. Η πιο σημαντική νεοφασιστική οργάνωση είναι η La Desrta (η Δεξιά), η οποία θεωρείται η δύναμη γύρω από την οποία σήμερα κινούνται οι δυνάμεις εκείνες που έχουν σαν σημείο αναφοράς το παλιό ιταλικό φασιστικό κίνημα Movimento Sociale Italiano. Η οργάνωση αυτή συμμετέχει σε εκλογικές μάχες με το κόμμα «Λαός της Ελευθερίας» του Μπερλουσκόνι.

Στη Γαλλία, βασικός πόλος είναι το Εθνικό Μέτωπο. Ιδρύθηκε το 1972 και είχε στις αρχές ευθείες ναζιστικές αναφορές. Είναι κόμμα ρατσιστικό, λαϊκίστικο που τα τελευταία χρόνια επιχειρεί να προβάλει ένα προφίλ του πιο προσιτό σε ευρύτερα λαϊκά, μικροαστικά και μεγαλοαστικά στρώματα.

Μέσα στη βδομάδα, με αφορμή και τις εξελίξεις με τη Χρυσή Αυγή στην Ελλάδα, σε δηλώσεις της η Μαρί Λεπέν κατήγγειλε όσους «βάζουν στην ίδια μοίρα τον Μπρέιβικ στη Νορβηγία, τη Χρυσή Αυγή στην Ελλάδα με το Εθνικό Μέτωπο στη Γαλλία», και πρόσθεσε ότι το κόμμα της «σέβεται τους νόμους της δημοκρατίας» και «δεν έχει καμία σχέση με ναζί, με ρατσιστές, με αντισημίτες και με δολοφόνους». Επίσης, απείλησε με παραπομπή στη Δικαιοσύνη σε όσους επιμένουν σε χαρακτηρισμό «ακροδεξιό» και «ρατσιστικό» για το κόμμα της.

Η τακτική αυτή που ακολουθεί δεν αλλάζει σε τίποτα τον αντιδραστικό χαρακτήρα του εθνικιστικού κόμματος, που εξυπηρετεί τα συμφέροντα τμήματος του κεφαλαίου και στηρίζει, όπως και τα άλλα αστικά κόμματα, την καπιταλιστική εκμετάλλευση. Για λογαριασμό αυτής της μερίδας του κεφαλαίου προτάσσει την επιστροφή στο εθνικό νόμισμα, ενάντια στο ευρώ, και υποστηρίζει τον οικονομικό προστατευτισμό. Βάζει μπροστά το ζήτημα της ασφάλειας, ενάντια στην εγκληματικότητα («μηδενική ανοχή»), δείχνοντας ως υπεύθυνους τους μετανάστες. Το Εθνικό Μέτωπο είναι πλήρως ενταγμένο στο αστικό πολιτικό σύστημα και ενισχύθηκε ιδιαίτερα από το σοσιαλδημοκρατικό Σοσιαλιστικό Κόμμα στη λογική να κόψει από τη Δεξιά και το Μάη του 2002 στις προεδρικές εκλογές ο Λεπέν ήρθε δεύτερος με 16,8% μετά τον Σιράκ, ο ποίος υπερψηφίστηκε στο δεύτερο γύρο, στο όνομα του να μη βγει ο Λεπέν, από τους σοσιαλδημοκράτες και το οπορτουνιστικό Γαλλικό ΚΚ. Αυτή η περίοδος είναι χαρακτηριστική για το πώς αξιοποιήθηκε το συγκεκριμένο κόμμα στη Γαλλία για την υποταγή των εργαζομένων.

Στη Γαλλία, πριν από μερικούς μήνες, τέθηκαν εκτός νόμου μια σειρά από νεοφασιστικές ομάδες με πιο περιθωριακό χαρακτήρα, με αφορμή τη δολοφονία ενός νεαρού αντιφασίστα. Το γεγονός αυτό δεν αναιρεί ότι με άξονα το Εθνικό Μέτωπο και ιδιαίτερα τη νεολαία του συγκροτούνται μαχητικές ομάδες κρούσης ενάντια στο εργατικό κίνημα.

Η "Ουγγρική φρουρά" ένστολη

Στην Ουγγαρία, το JOBBIK, κόμμα που ιδρύθηκε το 2003, είναι όπως διακηρύττει κόμμα πιστό σε αξίες, συντηρητικό, στις μεθόδους του ριζοσπαστικό, εθνικό - χριστιανικό κόμμα. Βασικό καθήκον προσδιορίζουν την εξάλειψη του κομμουνισμού και προσπαθούν να εξαφανίσουν ό,τι θυμίζει τη σοσιαλιστική οικοδόμηση, ενώ έχουν στο στόχαστρο το χωριό «Νίκος Μπελογιάννης» που ίδρυσαν οι Ελληνες πολιτικοί πρόσφυγες.

Οργανικό μέρος του JOBBIK αποτελεί η «Ουγγρική Φρουρά», στρατιωτικού τύπου οργάνωση με παραδοσιακές ουγγρικές στολές χωροφυλακής, με αναφορές στην ανάλογη οργάνωση της περιόδου της δικτατορίας του Χόρτι (1920 - 1944) και ανάλογου τύπου διάταξη και οργάνωση, που ιδρύθηκε το 2007. Τα δικαστήρια την απαγόρευσαν το 2009. Λίγο μετά σχηματίσθηκε στο ίδιο πνεύμα η «Νέα Ουγγρική Φρουρά», για την οποία υπάρχουν ενστάσεις και κατά καιρούς διώξεις ως οργάνωσης που δε συνάδει με τους ουγγρικούς νόμους. Η νέα μορφή της καλύπτεται πίσω από «πολιτιστικές δραστηριότητες» με συμμετοχή νεολαίας και εκδηλώσεις. Σκοπός της είναι «η αυτοάμυνα, σωματική, πνευματική και ψυχική του ουγγρισμού». Το δικαστήριο, όμως, διαπίστωσε ότι η πραγματική δράση του κινήματος δεν ήταν σε συμφωνία με το σκοπό της. Η στάση της, επίσης, προς τους Τσιγγάνους γέννησε οξεία αντιπαράθεση.

Στις 27 Απριλίου 2008, η «Φρουρά» και το JOBBIK οργάνωσαν διαδήλωση ενάντια στην εγκληματικότητα των Τσιγγάνων σε μια επαρχία με πρωτοβουλία και επιθέσεις εναντίον τους. Εχουν ανάλογη δραστηριότητα που προσομοιάζει στα τάγματα εφόδου της ΧΑ. Στις εκλογές του 2010 συγκέντρωσε 12,1%.

Νεοφασιστικά κόμματα ως κυβερνητικοί εταίροι

 Αντερς Μπρέιβικ

Στη Νορβηγία, οι λεγόμενοι «Κεντροδεξιοί» του Συντηρητικού Κόμματος και οι φασίστες του Κόμματος Προόδου (μέλος του οποίου είχε υπάρξει και ο γνωστός δολοφόνος Αντερς Μπρέιβικ) προχωράνε σε σχηματισμό κυβέρνησης μετά το αποτέλεσμα των πρόσφατων εκλογών.

Στην Αυστρία, από τις πρόσφατες εκλογές προέκυψε τρίτο κόμμα το ακροδεξιό «Κόμμα των Ελεύθερων» του Χάιντς Κρίστιαν Στράχε. Είναι το κόμμα που ίδρυσε ο φασίστας Γιοργκ Χάιντερ με 21,4% και είναι πιθανή η είσοδος στην κυβέρνηση μετά τα παζάρια με τα άλλα αστικά κόμματα, το δεύτερο κεντροδεξιό «Λαϊκό Κόμμα» του απερχόμενου αντικαγκελάριου και υπουργού Εξωτερικών Μίχαελ Σπίντελεγκερ με 23,8%. Οι Σοσιαλδημοκράτες (SPO) του απερχόμενου καγκελάριου Βέρνερ Φάιμαν πήραν 27,1% (από 29,3% στις προηγούμενες εκλογές).

Ιδιαίτερα ενισχυμένα είναι και τα εθνικιστικά κόμματα στη Φινλανδία οι λεγόμενοι «Αληθινοί Φινλανδοί» 19%, στη Δανία το Κόμμα του Λαού με 12, 3%.

Από επίσημη εκδήλωση μνήμης υπέρ των SS δτην Ρίγα 

Χρήσιμη εφεδρεία

Αντίστοιχα κόμματα φασιστικά, ρατσιστικά και εθνικιστικά υπάρχουν σε όλες τις χώρες της Ευρώπης, χύνοντας το δηλητήριο του αντικομμουνισμού, με δράση που εχθρεύεται το εργατικό - λαϊκό κίνημα, το κίνημα που ριζοσπαστικοποιείται στην κατεύθυνση της πάλης για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου. Τέτοιες οργανώσεις είναι η Πανουκρανική Ενωση «Ελευθερία», το Κόμμα Ελευθερίας Ολλανδίας, το Κόμμα του Δανικού Λαού, το Εθνικό Λαϊκό Μέτωπο στην Κύπρο που έχει άμεση σχέση με τη Χρυσή Αυγή. Στις Βαλτικές χώρες, οι ύμνοι στους ναζί και η καταδίκη της δήθεν σοβιετικής κατοχής είναι επίσημη κρατική πολιτική.

Δ.Κ

Πηγή: Ριζοσπάστης