Η αστική δημοκρατία είναι παρωδία δημοκρατίας!

Προκόπης Κωφός
Τμήμα Χημείας ΑΠΘ

 Ποιο ζήτημα τίθεται από το βίντεο της συζήτησης και της ψηφοφορίας
 στην επιτροπή Δημόσιας Διοίκησης, Δημόσιας Τάξης και Δικαιοσύνης για
 το σχέδιο νόμου του νέου κώδικα δικηγόρων; Πως κάποιοι σε επίπεδο
 κοινοβουλίου λειτουργούν αντιδημοκρατικά και καπελώνουν κάποιους
 άλλους που λειτουργούν δημοκρατικά; Αυτό είναι το θέμα; Μήπως δεν
 είναι αυτό; Μήπως το ουσιαστικό θέμα που τίθεται είναι πως η αστική
 δημοκρατία είναι παρωδία δημοκρατίας; Αυτοί και με τέτοιους θεσμούς
 και με τέτοιες διαδικασίες μας αντιπροσωπεύουν; Και αν μας
 αντιπροσωπεύουν επειδή εμείς τους ψηφίζουμε, ως προς τι μας
 αντιπροσωπεύουν; Αντιπροσωπεύουν τα συμφέροντά μας; Μα, τα συμφέροντά
 μας απορρέουν από τη θέση που έχουμε στην παραγωγή, δηλαδή από τη
 δουλειά μας, και όχι από τον τόπο κατοικίας μας! Μήπως η γεωγραφική
 αντιπροσώπευση που ισχύει είναι αυτή η ίδια καταρχήν μια απάτη
 αντιπροσώπευσης; Και πέραν αυτού, αν διαπιστώσουμε πως ο αντιπρόσωπος
 που εκλέξαμε δεν μας αντιπροσωπεύει πια, τι μπορούμε να κάνουμε; Δεν
 στερείται και της παραμικρής σοβαρότητας να λέμε πως πρέπει να
 περιμένουμε να γίνουν οι επόμενες εκλογές για να έχουμε την ευκαιρία
 να μην τον επανεκλέξουμε; Δεν είναι σημαντικό για να μην πω
 καθοριστικό, γιατί αναιρεί κάθε έννοια δημοκρατίας, πως δεν θα μας
 αντιπροσωπεύει κανένας μέχρι τις επόμενες εκλογές; Ποια συμφέροντα θα
 αντιπροσωπεύονται όσο δεν θα αντιπροσωπεύονται τα δικά μας;


 Τι αντιπροσωπεύουν τελικά οι αντιπρόσωποί μας στα πλαίσια της αστικής
 δημοκρατίας; Μήπως στην πραγματικότητα αυτό που αντιπροσωπεύουν είναι
 η δική μας ιδεολογική χειραγώγηση, που αυτήν εκφράζουμε με την ψήφο
 μας παίρνοντας υπόψη τα δεδομένα που μας παρουσιάζουν και όχι τα δικά
 μας δεδομένα, από τη δική μας ζωή, από τη δική μας κατάσταση και από
 τη δική μας δουλειά; Μήπως αντιπροσωπεύουν την παραίτησή μας από αυτά
 που δικαιούμαστε και την αποδοχή από τη μεριά μας μιας κατάστασης που
 αντιπροσωπεύει συμφέροντα άλλων; Μήπως αντιπροσωπεύουν το υποτιθέμενο
 «γενικό καλό», της χώρας ή του συνόλου, υπέρ του οποίου έχουμε
 παραιτηθεί από το δικό μας καλό; Μήπως αυτό το «γενικό καλό»
 ταυτίζεται ουσιαστικά με το καλό αυτών που έχουν τον έλεγχο της
 εργασίας και της παραγωγής, που τους δίνει τη δυνατότητα να μας
 χειραγωγούν και να μας εξουσιάζουν; Μήπως έχουμε μπλεχτεί σε έναν
 φαύλο κύκλο, να μας εξουσιάζουν μέσω μιας ψευδεπίγραφης δημοκρατίας
 στην οποία υποτίθεται πως εξουσιάζουμε εμείς;