«Ούτε από τις εκλογές της ΕΣΗΕΑ περιμένω κάτι. Το πολύ να έχουμε μία μικρή άνοδο των δυνάμεων του ΠΑΜΕ. Ο κλάδος των δημοσιογράφων είναι από τους πιο αλλοτριωμένους που υπάρχουν στην κοινωνία. Ας μην ξεχνάμε πως πρόκειται (στην συντριπτική πλειοψηφία τους) για ανθρώπους που επαγγέλλονται τον ιμάντα μεταφοράς της αστικής προπαγάνδας...»
Τελικά και σε μεγάλη εκτίμηση τους είχα (ασυγχώρητος αφού
γνωρίζω καλά το συγκεκριμένο σινάφι από τα μέσα), αφού τελικά οι δημοσιογράφοι επιβράβευσαν
και από πάνω την στάση της συγκυβέρνησης στο θέμα της ΕΡΤ, δίνοντας στις
παρατάξεις που την υποστηρίζουν την απόλυτη
πλειοψηφία με 51%(!!!), στέλνοντας στην «αντιπολίτευση» τους ρεφορμιστές
του Τρίμη, αφαιρώντας από το ΠΑΜΕ το 40%(!!) της δύναμης του, και αφήνοντας την
«εξωκοινοβουλευτική» χωρίς εκπροσώπηση(!).
Και όλα αυτά με το αίμα των δυόμισι χιλιάδων απολυμένων της
ΕΡΤ ζεστό και να τρέχει!
Σκέψου να γίνονταν και σε «ουδέτερο» πολιτικά χρόνο, οι εκλογές
της ΕΣΗΕΑ τι πανηγύρι είχε να στηθεί...
Συμπεράσματα:
- Από αυτούς περιμένει να "ενημερωθεί" ο κόσμος(φρίκη!)
- Δεν ξέρω αν είναι τυχαίο το γεγονός πως η ΕΣΗΕΑ είναι ο μοναδικός κλάδος εργαζόμενων που στις εσωτερικές αρχαιρεσίες του επαναλήφθηκαν σχεδόν κατά γράμμα (με εξαίρεση την Χ.Α.) τα αποτελέσματα των βουλευτικών εκλογών του περασμένου Ιούνη. Πιθανόν να είναι και ένα σημαντικό στοιχείο για την δύναμη των ΜΜΕ στην διαμόρφωση άποψης της κοινής γνώμης. Ακόμη, πως δεν μας δουλεύουν τελικά οι δημοσιογράφοι. Τελικά πρέπει να τις πιστεύουν μέχρι κεραίας τις παπαριές που λένε στον κόσμο. Δεν εξηγείται αλλιώς!
- Όταν κάποια στιγμή μίλησα για την θέση των μεσοστρωμάτων της διανόησης, πολλοί με θεώρησαν «εμπαθή», «εργατιστή», και διάφορα άλλα τέτοια. Τελικά όμως αυτή η ρημάδα η ταξική ανάλυση έχει την ενοχλητική τάση να δικαιώνεται συνεχώς...
Μόνο εμπαθής δεν είσαι ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΔες αυτό :
http://faros.wordpress.com/2013/06/20/kala-na-pathoun/
@faros:
ΔιαγραφήΤο είδα. Τι άλλο να πεις;
Για την φουκαρίαρα την Μάμα τους!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή@Ανώνυμος20 Ιουνίου 2013 - 9:29 μ.μ.:
ΔιαγραφήΈνα ψευδώνυμο παρακαλώ. Πολιτική του μπλογκ.
"Αλήτες, ρουφιάνοι.....!"
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι ας με συχωρέσουν οι αδικημένοι 200-τόσοι, που ψήφισαν "Δημοσιογραφική Συνεργασία"..... Για τους άλλους λέω.
Αδικο είχε το σύνθημα;
Ας χαίρονται κι οι κιοτήδες, βόηθησαν κι αυτοί!
Ε, Θύμιο;
Καθένας έχει την εκπροσώπηση, που του αξίζει.
Κι εμείς οι υπόλοιποι, όσοι ζούμε από τη δουλειά μας, ας το πάρουμε απόφαση: Αυτός ο κλάδος σαν σύνολο, είναι απέναντί μας.
@Σεχτάρ ο Τρομερός:
ΔιαγραφήNα ήταν μόνο αυτός ο κλάδος θα ήταν καλά. Το σύνολο της διανόησης είναι απέναντι σε εμάς (και δυστυχώς οι περισσότεροι απέναντι και στον εαυτό τους).
Προλεταριοποίηση γαρ, και όποιος πρόλαβε τον Κύριο είδε...
Σεχταρ νωρίζουμε τι ισχύει για Καλαμούκη και Μπογιόπουλο σχετικά με το ψηφοδέλτιο της "Δημοσιογραφικής Συνεργασίας";
Διαγραφή@zoot horn rollo:
ΔιαγραφήΓιατί δεν ρωτάς τον ίδιο τον Καλαμούκη; Είναι το μόνο εύκολο. Και twitter διαθέτει, και facebook. και από όλα τα καλά...
Δεν είμαι των (anti)social media...έχει αναρτήσει κάτι που μπορώ να δω κι εγώ;
Διαγραφή@zoot horn rollo:
ΔιαγραφήΔεν γνωρίζω, γιατί δεν ενδιαφέρθηκα για το συγκεκριμένο ζήτημα. Εσύ που ενδιαφέρεσαι, τι πιο λογικό να ρωτήσεις να μάθεις από πρώτο χέρι;
Οι δημοσιογράφοι στα ΜΜΕ είναι σε συντριπτική πλειοψηφία πολύ σκληρά εργαζόμενοι και πολύ κακοπληρωμένοι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπίσης τα κείμενα που γράφονται είναι κατ εντολή των εργοδοτών τους που κατέχουν τα μέσα παραγωγής.
Έτσι όταν μιλάμε για το δημοσιογραφικό κλάδο το να έχουμε στο μυαλό μας τον Πρετεντέρη κι όχι τους χιλιάδες που λιώνουν για την υπεραξία που παράγουν και τους υφαρπάζει ο εργοδότης, σημαίνει ότι έχουμε ξεχάσει για ποιους μιλάμε.
Είναι αλήθεια ότι οι δημοσιογράφοι έκαναν ένα βήμα πίσω ταξικά, ακολουθώντας όμως τη γενική τάση που υπάρχει στο συνδικαλιστικό κίνημα. Το ΠΑΜΕ εδώ και μια δεκαετία ακολουθεί πορεία συρρίκνωσης των ψήφων του. Και οι δημοσιογράφοι δεν θα μπορούσαν να αποτελέσουν εξαίρεση. Εξ άλλου την άνοδο του ΠΑΜΕ στις προηγούμενες εκλογές της ΕΣΗΕΑ, την ακολούθησε η κατακόρυφη πτώση των αγωνιστικών κινητοποιήσεων, οπότε το αποτέλεσμα εκ των πραγμάτων δεν ανταποκρίνονταν στη διάθεση των δημοσιογράφων.
Σε αυτό τον κόσμο όμως θα παλέψουμε, αυτούς τους ανθρώπους πρέπει να αλλάξουμε. Και οι συσχετισμοί αλλάζουν με αγώνες, όχι με ευχολόγια, ούτε με ψήφους στα σωματεία.
Εξ άλλου εκτός από τους δημοσιογράφους που διάλεξαν δεξιά διοίκηση υπάρχει και η πρωτοπορία, η εργατική τάξη. Κι εκεί είδαμε ότι χειρότερο έχει εμφανιστεί τις τελευταίες δεκαετίες. Από τις αντισυγκεντρώσεις εναντίον του ΠΑΜΕ στη Χαλυβουργία Βόλου, την αδιαφορία των εργατών της Χαλυβουργικής κι όλου του Θριάσιου πεδίου στον αγώνα της χαλυβουργίας, την επίθεση στο ΠΑΜΕ από τους εργαζόμενους της Κολλιός, την επίθεση στο ΠΑΜΕ στο Σύνταγμα με την εργατική τάξη εκτός ΠΑΜΕ να κοιτάει τη δολοφονική επίθεση σαν θέαμα, την επίθεση τραμπούκων και φασιστοειδών στους επικεφαλής του ΠΑΜΕ κατά τις εκλογές του ΕΚ Θεσσαλονίκης, μέχρι την αύξηση των ποσοστών του ΠΑΣΟΚ στη ΓΣΕΕ και τόσα ακόμα που είναι χαρακτηριστικά για το που πάει η κυρίως ειπείν εργατική τάξη.
Όποιος περίμενε τους δημοσιογράφους για να πάρει το μήνυμα σημαίνει ότι ακόμα δεν έχει καταλάβει τι αγώνα οφείλουν να δώσουν οι ταξικές δυνάμεις. Κι όποιος το περιορίσει στην ΕΣΗΕΑ μη βλέποντας τον πολιτικό και συνδικαλιστικό συσχετισμό, πάλι θα εθελοτυφλεί. Θα πέσει πάλι πολύ σύντομα, από τα σύννεφα μιας ονειρικής εργατικής τάξης που δεν υπάρχει.
Έχουμε σκληρούς αγώνες μπροστά μας. Τους πιο σκληρούς της ζωής μας. Τουλάχιστον το ΚΚΕ έχει πολλάκις προειδοποιήσει χωρίς καμία δυνατότητα παρερμηνείας: Είμαστε πίσω από τις ανάγκες, όπως λέει και ξαναλέει χαρακτηριστικά. Ας μην ξεχνάμε και τι εννοεί το ΚΚΕ. Το μόνο που έχουμε να κάνουμε στην πραγματικότητα είναι να μην μπορεί να πει το ΚΚΕ μία τέτοια κουβέντα. Ως τότε όμως, η πάλη θα έχει αυτά τα χαρακτηριστικά.
Ψηλά το φρόνημα συναγωνιστές και με αισιοδοξία για τους αγώνες που καλούμαστε να δώσουμε. Με πίστη στο δίκιο των εργατών αλλά και με γνώση για το τι έχουμε να αντιμετωπίσουμε.
α.
-Εγώ στις τελευταίες εκλογές της ΓΣΕΕ είδα σημαντική άνοδο του ΠΑΜΕ, ομοίως στο ΕΚΑ στους εμποροϋπάλληλους, κλπ κλπ.
ΔιαγραφήΗ άποψη πως απλά η τάση στους δημοσιογράφους ακολουθεί την γενική πτωτική τάση των ταξικών δυνάμεων, είναι απλά ανυπόστατη (εάν εννοείς κάτι τέτοιο).Οχι απλά μηδενίζει αλλά αρνητικοποιεί και από επάνω την σημαντική άνοδο των ταξικών δυνάμεων σε μία σειρά από κλάδους.
Παρακάτω τώρα.
-Θα συμφωνήσω (έστω και διαφωνόντας) μαζί σου, πως όποιος περίμενε τα αποτελέσματα της ΕΣΗΕΑ για να βγάλει κρίση για το που πάει η εργατική τάξη, είναι πολύ βαθειά νυχτωμένος. Αρχικά γιατί στην ΕΣΗΕΑ δεν ψηφίζει η εργατική τάξη!
Για την ακρίβεια δεν εγγεγραμμένη καν η πλειοψηφεία των δημοσιογράφων (που σαν στρώμα της διανόησης είναι διαταξικό στην καλύτερη), αφού η ΕΣΗΕΑ στην πραγματικότητα δεν είναι συνδικάτο με την κλασσική έννοια του όρου, αλλά «συντεχνία» (δεν αρκεί να εργάζεσαι ως δημοσιογράφος για να γίνεις μέλος της).
Φαντάζομαι πως δεν διαφωνείς μαζί μου πως η δουλειά της συντριπτικής πλειοψηφίας των δημοσιογράφων (που εργάζονται σε αστικά ΜΜΕ φυσικά) δεν είναι άλλη από αυτή του ιμάντα διακίνησης της αστικής προπαγάνδας.
Κατά συνέπεια μιλάμε για έναν πολύ «ιδιαίτερο» κλάδο. Το γεγονός πάντως πως τα συγκεκριμένα αποτελέσματα ήρθαν εν μέσω των γεγονότων στην ΕΡΤ, πρέπει να αποτιμηθεί ανάλογα. Αυτό προσπάθησα να κάνω.
-Το τελευταίο που αναφέρεις, «πως είμαστε πολύ πίσω από τις απαιτήσεις της συγκυρίας» (σαν τάξη), θα με βρει και αυτό απόλυτα σύμφωνο, αφού αυτές οι απαιτήσεις δεν ικανοποιούνται με τίποτα λιγότερο από την ...προλεταριακή επανάσταση!
Καλή δύναμη και καλό κουράγιο...
@α.:
ΔιαγραφήΤο εάν οι δημοσιογράφοι παράγουν "υπεραξία" σηκώνει πολύ κουβέντα (στην καλύτερη).
Πολύ περισσότερο αν σκεφτείς πως έχω δεχτεί κριτική επειδή έχω ισχυριστεί κάτι τέτοιο για μέρος των εργαζόμενων στις ...υπηρεσίες! (καθαρίστριες, εμποροϋπάλληλοι, σκουπιδιάρηδες, κλπ)...
Επειδή οι κομμουνιστές εργάτες δεν είναι εκλογολόγοι να μαγειρεύουν εκλογικά αποτελέσματα δειγμάτων, μετράνε πάντα τον απόλυτο αριθμό ψήφων, την επιρροή που έχουν. Μετράνε δηλαδή τη γενική συνείδηση της εργατικής τάξης κι όχι ενός μέρους της. Και στις ψήφους, το ΠΑΜΕ συρρικνώθηκε και στη ΓΣΕΕ και στο ΕΚΑ και στους εμπροϋπαλλήλους που ανέφερες. Κι αυτή η συρρίκνωση ψήφων υπάρχει πολλά χρόνια τώρα σε όλα τα σωματεία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ εργασία των δημοσιογράφων είναι η προπαγάνδιση των θέσεων του εργοδότη τους. Οι παραγωγικές σχέσεις του καπιταλισμού είναι σε όλους τους κλάδους το ίδιο. Το προϊόν είναι διάφορο, αλλά η αλλοτρίωση ξεκινά πάντα από τον τρόπο παραγωγής και την κοινωνική σχέση κι όχι από το τελικό προϊόν. Οπότε η προπαγάνδα της αστικής τάξης, δεν έχει σχέση με τον δημοσιογράφο που είναι το αντικείμενο της εκμετάλλευσης, αλλά με τη σχέση που επικρατεί. Ο "ιδιαίτερος κλάδος" λοιπόν δεν είναι οι δημοσιογράφοι, αλλά τα συγκροτήματα των μεγαλοεπενδυτών στα ΜΜΕ που προτάσσουν κάποια πολύ συγκεκριμένα ταξικά συμφέροντα.
Τέλος κάθε εμπόρευμα και κάθε προϊόν έχει αξία κι ένα ισοδύναμο αξίας άλλων προϊόντων. Αν αυτό παράγεται υπό καπιταλιστικούς όρους παραγωγής, παράγει και υπεραξία, καθώς ο καπιταλιστής δεν πληρώνει το ισοδύναμο στον παραγωγό του. Ο μόνος τρόπος να μην παράγεται υπεραξία από ένα προϊόν είναι το προϊόν που παρήχθη υπό καπιταλιστικούς όρους παραγωγής να μην έχει αξία, δηλαδή να είναι προϊόν απάτης. Και μιας και μιλάμε για το προϊόν δημοσιογραφική είδηση -σε οποιαδήποτε μορφή της- ο μόνος τρόπος να μην παράγεται αξία άρα και υπεραξία, είναι να έχουν πέσει και οι καταναλωτές και όσοι επενδύουν σε αυτήν θύματα της απάτης ενός απατεώνα που αυτοτιτλοφορείται ψευδώς επιχειρηματίας ΜΜΕ για να εξαπατήσει όσους προτιμούν τα προϊόντα του γιατί στην πραγματικότητα το προϊόν δημοσιογραφική είδηση δεν έχει καμία απολύτως αξία, ούτε εμπορική ούτε χρήσης.
Όποιος λοιπόν κάνει κριτική σε οποιοδήποτε προϊόν και προβληματίζεται για το αν παράγεται από αυτό αξία και υπό καπιταλιστικούς όρους παραγωγής υπεραξία, δεν έχει παρά να αποδείξει ότι το συγκεκριμένο προϊόν και οι ώρες εργασίας που δαπανήθηκαν για την παραγωγή του κι εμπεριέχονται σε αυτό δεν έχουν καμία εμπορευματική αξία και καμία αξία χρήσης κι όσοι το ανταλλάσουν με κάποιο ισοδύναμο είναι θύματα μίας απάτης. Γιατί η άλλη περίπτωση είναι η απόρριψη της θεωρίας της αξίας του Μαρξ, οπότε είναι άλλο επίπεδο συζήτησης.
α.
@α.:
ΔιαγραφήΠάρα πολύ ενδιαφέροντα πράγματι τα όσα λες. Αν δεν συνέπιπταν πλήρως και με την «αριστερή» αντικομμουνιστική προπαγάνδα, που προσπαθεί να μηδενίσει κάθε επιτυχία των ταξικών δυνάμεων και να σπείρει την απογοήτευση, θα ήταν ακόμη πιο ενδιαφέροντα. Δυστυχώς τα έχουμε ξανακούσει.
Είναι πρόβλημα του ΠΑΜΕ λοιπόν το γεγονός πως οι εμποροϋπάλληλοι δουλεύουν πλεόν λάστιχο με αποτέλεσμα να μην έχουν τον χρόνο να έρθουν να ψηφίσουν όσοι άλλες χρονιές, και ας έκαναν πριν τις εκλογές τις μαζικότερες Γ.Σ. της τελευταίας δεκαετίας; Είναι πρόβλημα του ΠΑΜΕ η συρρίκνωση του κατασκευαστικού κλάδου κ.ο.κ.
Μήπως είναι και ευθύνη του ΠΑΜΕ η γενικότερη αποπολιτικοποίηση της κοινωνίας;
Δεν νομίζω πως το ΠΑΜΕ ακόμη και ήθελε να προκαλέσει κάτι τέτοιο έχει αυτήν την δύναμη. Άλλοι είναι αυτοί που την έχουν...
Κατά συνέπεια, κρίνουμε με βάση αυτήν την αποπολιτικοποίηση αυτή, τα αποτελέσματα μας, και όχι υπεράνω αυτής. Στοιχειώδες...
Η αλήθεια είναι πως τα μέλη-στελέχη του ΠΑΜΕ έχουν υπερβάλει εαυτούς, με μετρήσιμα και καταγεγραμμένα αποτελέσματα. -Αποτελέσματα πίσω από τις απαιτήσεις του καιρού;
Θα συμφωνήσω με την προϋπόθεση πως αυτές οι απαιτήσεις δεν συνίστανται σε τίποτε λιγότερο από την λαϊκή εξουσία, όπως έχει βαρεθεί να αποδεικνύει το ΚΚ.
Κατά τα λοιπά καλό είναι να πατάμε γερά στα πόδια μας, και ο πεσιμισμός δεν συνεισφέρει (το αντίθετο) κάτι σε αυτό παραπάνω από την αδικαιολόγητη αισιοδοξία.
Για τα περί «υπεραξίας» της «είδησης» κλπ, δοκίμασε να κάνεις μία κουβέντα με το Κόμμα. Ίσως να εκπλαγείς... (εγώ έχω πάρει θέση και βαριέμαι ξανά την ίδια κουβέντα. Άλλο «αξία» -εδώ έχεις δίκιο-, άλλο «υπεραξία» κτλ. Δεν είναι γενικά λυμένο...) -για μένα είναι-
@α.:
ΔιαγραφήΑν το επάγγελμα της μετάδοσης της αστικής προπαγάνδας, δεν αποτελεί τουλάχιστον "ιδιαιτερότητα", με την έννοια πως αυτός που το ασκεί έχει επιλέξει συνειδητά θέση έναντι πληρωμής στον ταξικό πόλεμο, τότε δεν έχω κάτι άλλο να πω, μια και την ίδια ακριβώς επιχειρηματολογία θα μπορούσε να χωρέσει στην Ε.Τ., κυριολεκτικά ο οποιοσδήποτε, των μπάτσων, χαφιέδων κτλ, περιλαμβανομένων.
Και όλοι αυτοί κακοπληρωμένοι είναι, και επικύνδινο "επάγγελμα" κάνουν κλπ.
Προσοχή! Δεν λέω πως όλοι οι δημοσιογράφοι είναι τέτοιοι (κάποιοι αναμφισβήτητα είναι), αλλά το που μπορεί να απλωθεί αυτή η επιχειρηματολογία...
καλα, μαλλον δεν εχεις ακουσει για απραδειγμα οτι στην οικοδομη εχουν μεινει ανεργοι πανω απο 170000 οικοδομοι τα τελευταια 2-3 χρονια, μονο στην Αθηνα εχουν ξεπερασει τους 60000, και μαλλον δεν ξερεις οτι το ΠΑΜΕ εχασε στις εκλογες για αντιπροσωπους στο ΕΚΑ πανω απο 50 αντιπροσωπους μονο απο οικοδομους λογο μειωμενης συμμετοχης, σορυ, αλλα οι εκτιμησεις σου(?) αλλου το πανε και οχι στην αποτυπωση της πραγματικοτητας.
ΔιαγραφήΥΓ και μαλλον δεν εχεις εικονα για πολλες εκλογικες μαχες σε εργασιακους χωρους που αναπτυχθηκαν αγωνες οπου το ΠΑΜΕ ειχε τεραστια αυξηση δυναμεων.Επισης μαλλον δεν εχεις ακουσει οτι η ταξικη ψηφος ειναι αποτελεσμα ταξικης στασης ζωης, στη δουλεια, στη γειτονια, παντου.
ΤΑΣΟΣ
@α.
ΔιαγραφήΒέβαια σε όλες αυτέ τις "αιτιάσεις" των άσπονδων φίλων του ταξικού κινήματος, έχει απαντήσει αρκετά αναλυτικά ο "Ριζοσπάστης", οπότε μην σε κουράσω εγώ άλλο:
Λαθροχειρίες για το χτύπημα του ταξικού κινήματος
http://www2.rizospastis.gr/story.do?id=7497471&publDate=20/6/2013
η πλειοψηφια των ψηφισαντων στην ΕΣΗΕΑ προερχονται απο μεγαλα συγκροτητματα του τυπου, ιδοκτησια 3-4 επιχειρηματικων ομιλων, οι ψηφοι στο ταξικο ψηφοδελτιο κατα 95% απο οσους δημοσιογραφους ακομη εργαζονται στα ΜΜΕ του ΚΚΕ κυριως, ο αριθμος τους εχει μειωθει σε αυτα αρκετα, αυτη ειναι η αληθεια, και πολη δημοσιογραφικη δουλεια πλεον στα ΜΜΕ του Κομματος βγαινει απο σφους που δνε ειναι ουτε δημοσιογραφοι κατα επαγγελμα, ουτε γραμμενοι στην ΕΣΗΕΑ, επομενως αυτο το αποτελεσμα ειναι λογικο αν σκεφτει κανεις οτι η συντριπτικη πλειοψηφια των μελων της ΕΣΗΕΑ ειναι δημοσιογραφοι με "ξεπουλημενη γραφιδα" και ο νοων νοειτω...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤασος
Η αστική εξουσία δεν είναι οι καπιταλιστές, αυτοί έχουν την κυριαρχία μεν, αλλά την άσκηση της εξουσίας την έχουν αναθέσει στην αστική τάξη ως σύνολο, μόνοι τους οι καπιταλιστές δεν θα μπορούσαν να ασκήσουν καμία εξουσία. Η αστική τάξη περιλαμβάνει και τους δικαστές, τους δικηγόρους, τους γιατρούς, τις διοικήσεις των κρατικών οργανισμών, των σωμάτων ασφαλείας, του στρατού, των σχολείων και των πανεπιστημίων, των ιδιωτικών επιχειρήσεων κλπ. κλπ. και φυσικά αυτούς που διαμορφώνουν την κοινή γνώμη και ασκούν την προπαγάνδα, δηλαδή τους δημοσιογράφους. Το σύνθημα "αλήτες, ρουφιάνοι δημοσιογράφοι" μόνο τυχαίο δεν είναι. Όπως δεν είναι καθόλου τυχαία και η ΕΣΗΕΑ, σε αυτήν μαζεύονται τα πιστότερα σκυλιά των καπιταλιστών, πολλά από αυτά μάλιστα είναι άνθρωποι με μεγάλο προσωπικό πλούτο. Όσο για τους δημοσιογράφους που έχουν χαμηλές έως ανύπαρκτες αμοιβές, η συντριπτική πλειοψηφία τους ζει με το όνειρο να γίνουν «Πρετεντέρης στη θέση του Πρετεντέρη» και για αυτό άλλωστε διάλεξαν το επάγγελμα του δημοσιογράφου. Σε καμία περίπτωση οι καπιταλιστές θα άφηναν τον ιδιαίτερα κρίσιμο τομέα της προπαγάνδας σε μη δικούς τους ανθρώπους. Αυτά που λένε και γράφουν όλοι οι δημοσιογράφοι των αστικών ΜΜΕ φυσικά και τα πιστεύουν, την τάξη τους υπερασπίζονται. Πως μπορεί να σημαίνει κάτι για αυτούς η εξαθλίωση των εργαζόμενων, το ακόμα χειρότερο μέλλον τους, η πείνα και η δυστυχία όχι μόνο για τώρα αλλά και για τα επόμενα 20,30,40 χρόνια, όταν είναι κάτι που αφορά τις «ζωές των άλλων»;
ΑπάντησηΔιαγραφήCos τα έχεις βάλει όλα στο μίξερ. Όσοι ζουν στις πόλεις και δεν είναι εργάτες, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΣΤΙΚΗ ΤΑΞΗ. Οι μικροαστοί έχουν (ειδικά σε περιόδους κρίσης) περισσότερα κοινά χαραχτηρηστικά στο επίπεδο διαβίωσης με την εργατική, παρά με την αστική τάξη. Για παράδειγμα οι δικηγόροι που είπες. Δεν είναι όλοι Κούγιες στο επίπεδο διαβίωσης άρα και συνείδησης. Υπάρχουν και δικηγόροι εργάτες (αυτοί που δουλεύουν με το κομμάτι σε μεγαλοδικηγορικά γραφεία), υπάρχουν δικηγόροι άνεργοι ή υποαπασχολούμενοι (με μια υποθεσούλα μια στο τόσο), υπάρχουν και δικηγόροι που ανήκουν στους αυτοαπασχολούμενους (αυτοί που έχουν δικό τους δικηγορικό γραφείο και δουλεύουν κατά μόνας ή με κανα συνεργάτη) και μπορούν να συντηρούν οριακά τις οικογενειακές τους δαπάνες...
ΑπάντησηΔιαγραφήΌλες αυτές οι υποκατηγορίες ΔΕΝ είναι αστική τάξη αλλά μικροαστικά στρώματα. Δεν εκμεταλλεύονται την υπεραξία κάποιου άλλου και συνήθως γίνονται οι ίδιοι αντικείμενα εκμετάλλευσης.
Αλίμονο αν η εργατική τάξη και το κόμμα της, χαρίζει στο ταξικό εχθρό των καπιταλιστών, μια ομάδα πληθυσμού που ειδικά στην Ελλάδα είναι πλειοψηφική.
Κατανοώ τη πίκρα από τα εκλογικά αποτελέσματα σε κάποιους μικροαστικούς κλάδους ή σε κάποιους κλάδους εργαζομένων (στην ΕΣΗΕΑ οι δημοσιογράφοι, είναι μεν έμμισθοι γραφιάδες της ιδεολογίας και προπαγάνδας των αφεντικών, αλλά εργαζόμενοι 100% δε).Το χειρότερο που έχουμε να κάνουμε, είναι εξαιτίας αυτών των αποτελεσμάτων να βγάλουμε γενικούς αφορισμούς για χιλιάδες ανθρώπους,να τους ρίξουμε όλες τις ευθύνες για τη χαλαρή τους συνείδηση και τελικά να τους στριμώξουμε στην αγκαλιά της αντίπαλης τάξης.
Ας δούμε τι έφταιξε σε κάθε εκλογικό αποτέλεσμα που δεν μας πάει καλά κι ας διορθώσουμε όσες αστοχίες είχαμε ή αδυναμίες στη δράση μας. Στις εκλογές των δημοσιογράφων έπαιξε από ότι έμαθα πολύ έντονα και το ζήτημα των απολύσεων στο ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ. Ένα ζήτημα που ο αντίπαλος με λίγο λαϊκισμό μπορούσε άνετα να μας χτυπήσει. Άντε να πείσεις μετά το θιγόμενο από αυτές τις απολύσεις κλάδο,με μοναδικό επιχείρημα τη δική μας (σωστή) πεποίθηση ότι τα κομματικά όργανα προπαγάνδας δεν είναι επιχειρήσεις. Ότι οι απολύσεις δεν γίναν με σκοπό το κέρδος κάποιου αφεντικού, αλλά με σκοπό το να μείνει ανοιχτή η φωνή της εργατικής τάξης.
Σύντροφοι ο δρόμος μας είναι δύσκολος και πρέπει να το πάρουμε απόφαση ότι καλώς ή κακώς αν σωθεί ο κόσμος θα φταίμε εμείς, κι αν καταστραφεί πάλι εμείς θα φταίμε.
@Bυσσινόκηπος:
ΔιαγραφήΑρχικά να σε καλοσωρίσω ως σχολιαστή στο μπλογκ.
Νομίζω πως ενώ ξεκινάς από σωστή βάση (μην χαρίσουμε κανέναν κλπ), κάνεις μερικά λάθη. Να σου πω τι χτύπησε στο δικό μου μάτι.
Λες π.χ. πως η παράταξη του ΠΑΜΕ στην ΕΣΗΕΑ «πλήρωσε» τις κάποιες (πόσες «πολλές» τελικά;) απολύσεις στον 902. Δεκτό και κατανοητό μέχρι εδώ. Αλλά εάν ήταν αυτό το ζήτημα, τότε πως στα κομμάτια οι παρατάξεις της τρικομματικής, όχι μόνο δεν «πλήρωσαν» τις νωπές 2.600+ απολύσεις στην ΕΡΤ, αλλά επιβραβεύτηκαν και από επάνω με σημαντική άνοδο που τις οδήγησε και στην απόλυτη πλειοψηφεία σε ψήφους και έδρες; Εγώ από αυτό συνάγω πως το πρόβλημα πρέπει να το ψάξουμε αλλού, τουλάχιστον. Άλλωστε απώλειες είχαν (έστω και μικρότερες) ΟΛΕΣ οι παρατάξεις που στάθηκαν σε μικρό ή μεγάλο βαθμό αλληλέγγυες στον αγώνα στην ΕΡΤ. Έχουμε δε το «παράδοξο», του όσο πιο μαχητικά στάθηκε κάθε παράταξη δίπλα στον αγώνα αυτό, τόσο περισσότερο να «τιμωρήθηκε» στις εκλογές της ΕΣΗΕΑ. Αυτό είναι εντυπωσιακό από μόνο του.
Ένα άλλο κομμάτι που θα διαφωνήσω μαζί σου, είναι αυτό που μιλάει για «χαλαρή συνείδηση» των δημοσιογράφων σαν κλάδου. Ε λοιπόν καθόλου «χαλαρή» δεν είναι –και μακάρι να ήταν τέτοια. Μπετοναρισμένα αστική συνείδηση έχουν, και αποδείχτηκε περίτρανα. Αστική ιδεολογία «πουλάνε» εξάλλου στην συντριπτική πλειοψηφία τους για να βγάλουν τα προς το ζειν. Τίποτε λιγότερο ή περισσότερο από αυτό. Και αυτό σαν συνειδητή επιλογή πάντα, έτσι; Γιατί διαφορετικά θα διάλλεγαν άλλο επάγγελμα...
@Bυσσινόκηπος:
ΔιαγραφήΓια τα μεσοστρώματα που πλήτονται από την κρίση, η κουβέντα είναι τεράστια.
Καλό θα είναι πάντως να θυμόμαστε πως ακόμη και στο βαθμό που κομμάτια τους κατανοούν την αναγακιότητα μίας συμμαχίας με την εργατική τάξη:
Α)Πάντα με το ένα τους μάτι αλοιθορίζουν προς την αστική
Β)Έχουν πάντα κατά νου να χρησιμοποιήσουν την εργατική τάξη για την ικανοποίηση των ιδιέταιρων δικών τους συμφερόντων. Όσο την βλέπουν να εξακολουθεί να έχει την δική της αντζέντα, λυσσάνε κυριολεκτικά εναντίον της. Αυτή εξάλλου είναι και η πολιτική ιστορία της Ελλάδας την τελευταία τετραετία. Όταν οι δάσκαλοι μας έλεγαν πως ο μικροαστός είναι ένας πάντα «ασταθής και αναξιόπιστος σύμμαχος», νομίζω πως πάταγαν πολύ γερά στα πόδια τους.
Να προσθέσω στα σχόλια του Trash ότι οι αστοί που αναφέρω, ακόμα και αν δεν ανήκουν στα υψηλότερα στρώματα του κλάδου τους (π.χ. οι δικηγόροι που εργάζονται σε ένα γραφείο ή οι αυτοαπασχολούμενοι) κατά κανόνα προέρχονται από οικογένειες μικροαστικές και μεσοαστικές που έχουν ήδη δημιουργήσει περιουσίες και ταυτόχρονα οι ίδιοι έχουν εισοδήματα σημαντικά μεγαλύτερα από τους εργάτες. Τα χιλιάδες δικηγορικά γραφεία της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, μπορεί να υποφέρουν από την κρίση αλλά απέχουν παρασάγγας από τους στόχους της εργατικής τάξης. Οι όποιες συμμαχίες μαζί τους σε συνθήκες εθνικής κρίσης, μπορούν να έχουν μόνο πρόσκαιρο χαρακτήρα. Ο διαχωρισμός των μικρών και μεσαίων αστών από την αστική τάξη εν γένει είναι παγίδα για την εργατική τάξη αν στις πρόσκαιρες συμμαχίες μαζί τους οι εργάτες δεν έχουν το πάνω χέρι.
ΔιαγραφήΌσο για τους δημοσιογράφους: όταν η δουλειά σου είναι να διεκπεραιώνεις από κάποιο πόστο, άλλοτε σημαντικό και άλλοτε ασήμαντο, την προπαγάνδα της αστικής τάξης εργαζόμενος στα μέσα ιδεολογικής και πολιτικής εξουσίας των αστών, τότε υποχρεωτικά παίρνεις την θέση των αφεντικών, διαφορετικά το σύστημα θα σε πετάξει έξω. Η ιδεολογική και πολιτική προπαγάνδα είναι πολύ σημαντική δουλειά για να την αφήσουν οι αστοί σε ανθρώπους που δεν είναι μαζί τους.
@Cos:
ΔιαγραφήΘα διαφωνήσω μαζί σου. Σαφέστατα και υπάρχει διαχωρισμός μεταξύ των μικροαστικών (λαϊκών δηλαδή) στρωμάτων και της αστικής τάξης.
Δεν είναι δυνατόν να τσουβαλιάσουμε τον Λάτση με τον περιπτερά της γειτονιάς!
Οστόσω η προσέγγιση αυτών των στρωμάτων, οφείλει να είναι πολύ προσεκτική, καθώς αφενός προκειται για το πιο ασταθές κομμάτι της κοινωνίας, αφεταίρου για το πιο "σχιζοειδές", αφού ενώ το "αντικειμενικό" συμφέρον μεγάλου τους κομματιού συμπίπτει με αυτό της εργατικής τάξης, οι υποκειμενικές τους βλέψεις είναι πάντα προς την μεριά των αστών.
Οι δημοσιογράφοι από την άλλη, δεν είναι απλά μεσόστρωμα. Επιτελούν μία οργανική και ζωτική λειτουργία του αστικού συστήματος, αυτήν της ιδεολογικής αναπαραγωγής του.
Οπότε εδώ τα πράγματα γίνονται ακόμη πιο περίπλοκα από όταν μιλάμε για τα "μεσοστρώματα" γενικά...
Trash, βεβαίως και δεν θα τσουβαλιάσουμε τον Λάτση με τον περιπτερά της γειτονιάς (πάντως, άσχετα με την συζήτηση, οι περισσότεροι περιπτεράδες στο παρελθόν ήταν χαφιέδες της ασφάλειας), αλλά τα όρια είναι πολύ ασαφή γιατί τον Λάτση δεν μπορούμε να τον τσουβαλιάσουμε ούτε π.χ. με τον πρόεδρο του ΣτΕ! Αν δεις στο πρώτο μου σχόλιο, δεν μίλησα για μικροαστική τάξη αλλά για αστική. Συγκεκριμένα έγραψα "Η αστική τάξη περιλαμβάνει και τους δικαστές, τους δικηγόρους, τους γιατρούς, τις διοικήσεις των κρατικών οργανισμών, των σωμάτων ασφαλείας, του στρατού, των σχολείων και των πανεπιστημίων, των ιδιωτικών επιχειρήσεων κλπ. κλπ. και φυσικά αυτούς που διαμορφώνουν την κοινή γνώμη και ασκούν την προπαγάνδα, δηλαδή τους δημοσιογράφους". Στα πλαίσια αυτά θεωρώ όλους τους παραπάνω τμήματα της αστικής τάξης, φυσικά με τις διαστρωματώσεις που υπάρχουν μέσα σε αυτήν και πιθανώς, με εισοδηματικά κριτήρια, κάποιοι να ανήκουν στη μικροαστική τάξη. Ο περιπτεράς είναι μικροαστός άσχετα με την οικονομική του κατάσταση, ο δικηγόρος είναι αστός κατά κανόνα και μερικές φορές μικροαστός μόνο κρινόμενος με εισοδηματικά κριτήρια. Από την άλλη, στο δεύτερο σχόλιο, δεν αμφισβήτησα την δυνατότητα συμμαχίας με τμήματα των μικροαστών, απλά θεωρώ ότι η συμμαχία αυτή πρέπει να είναι πρόσκαιρη και με την εργατική τάξη στο τιμόνι. Εν τέλει δεν περιμένω να καταληφθεί από τους κομμουνιστές ούτε ο δικηγορικός σύλλογος, ούτε η ΕΣΗΕΑ, ούτε ο ιατρικός σύλλογος, ούτε το ΤΕΕ. Περιμένω όμως να «καταληφθούν» τα σωματεία της ΦΑΓΕ, της χαλυβουργίας, της Cosco κλπ.
Διαγραφή@Cos:
ΔιαγραφήΓια αυτό που λες έγραψα πως η εσωτερική διαστρωμάτωση της μεσαίας τάξης, που ξεκινάει από την ...μεγαλομεσαία και φτάνει στην ..."μικρομικρή", κάνει περίπλοκη την κατηγοριοποίηση της.
Στα περισσότερα από όσα λες συμφωνώ. Άλλωστε έχω δεχτεί αρκετά σκληρή κριτική για τις απόψεις μου περί μεσοστρωμάτων κατά καιρούς, και όχι φυσικά από τα "αριστερά" (κατά την δική μου άποψη)...
Π.χ.
http://fadomduck2.blogspot.com/2013/04/blog-post_22.html
http://fadomduck2.blogspot.com/2013/05/blog-post_6840.html
@Cos:
ΔιαγραφήΤο λάθος που μοιάζει να κάνεις, είναι πως φαίνεται να ταυτίζεις την αστική (άρχουσα)τάξη, με την μικροαστική που όχι μόνο δεν είναι τέτοια, αλλά είναι αδύνατο λόγω της θέσης της να γίνει "άρχουσα", (εξού και η υστερική συμπεριφορά της) σε οποιοδήποτε κοινωνικό σύστημα.
Trash δεν την ταυτίζω, λέω όμως ότι ιδεολογικά και πολιτικά οι μικροαστοί και ιδιαίτερα αυτοί που συμμετέχουν με τον άλφα ή βήτα τρόπο στην άσκηση της αστικής εξουσίας, αποτελούν τμήμα (έστω ριγμένο) της αστικής τάξης και μόνο σε περιόδους εθνικής κρίσης μπορούν (πρόσκαιρα πάντως, κανείς δεν μπορεί να έχει εμπιστοσύνη στους χασοδίκες και τους μπακαλόγατους) να αποτελέσουν συμμάχους της εργατικής τάξης.
Διαγραφή@Cos:
ΔιαγραφήΝαι ακριβώς εκεί εντοπίζω αυτό που θεωρώ λάθος. Οι υπηρέτες της αστικής τάξης (νομίζω πως σε αυτό το κομμάτι αναφέρεσαι), σαφέστατα και δεν είναι "τμήμα της".
Μπορείς να πεις δηλαδή να πεις πως οι μπάτσοι των 800 ευρώ είναι "τμήματα της αστικής τάξης"; Όχι βέβαια...
Το γεγονός πως τίποτα δεν θα τους εμποδίσει να σκοτώσουν την μάνα και τον πατέρα τους εφόσον τους το διατάξουν οι αστοί, δεν τους κάνει και αστούς τους ίδιους.
Μα Trash έχω διευκρινίσει ότι τμήμα της αστικής τάξης θεωρώ τις διοικήσεις των σωμάτων ασφαλείας, του στρατού κλπ., όχι τους τροχονόμους, τους ματατζήδες και τους οπλίτες. Αυτοί είναι εργατική τάξη, όχι μικροαστική, άσχετα αν η δουλειά τους είναι να υπερασπίζονται τους αστούς.
ΑπάντησηΔιαγραφή@Cos:
ΔιαγραφήΚαι πάλι υπάρχει ένα ζήτημα, καθώς η κρατική υπαλληλία είναι καθαρά διάφορη της εργατικής τάξης, τουλάχιστον κατά τον Μαρξ. Για τις δυνάμεις καταστολής, δεν το κουβεντιάζουμε καν.
Ισως να πρέπει να το κοιτάξεις λίγο περισσότερο...
Νομίζω ότι ο Μαρξ το θέτει από την μεριά της παραγωγής υπεραξίας και αυτό πρέπει να διευκρινιστεί περισσότερο γιατί αν δεν χρησιμοποιήσουμε και άλλα κριτήρια προκύπτει ότι ο εργάτης καθαριότητας του δήμου δεν ανήκει στην εργατική τάξη, πράγμα νομίζω οξύμωρο.
Διαγραφή@Cos:
ΔιαγραφήΜε κριτήριο την παραγωγή υπεραξίας αποκλειστικά, πράγματι ο σκουπιδιάρης του Δήμου δεν ανήκει στην Ε.Τ., αφού δεν παράγει υπεραξία πρωτογενώς.
Για αυτό μπαίνουν και άλλα κριτήρια. Γιατί η εργατική τάξη δεν συνίσταται αποκλειστικά στο βιομηχανικό προλεταριάτο. Στα λινκάκια που παράθεσα έχει γίνει διεξοδική κουβέντα πάνω στο ζήτημα.
Και μία διευκρίνηση:
Με τον όρο "κρατική υπαλληλία" δεν εννοούμε τις ΔΕΚΟ φυσικά, των οποίων οι εργαζόμενοι, καθόλου τυχαία ανήκουν στην ΓΣΕΕ και όχι στην ΑΔΕΔΥ. Εννοούμε (ο Μαρξ εννοεί)αυτούς που στελεχώνουν τον ΚΡΑΤΙΚΟ μηχανισμό.
Τα έχω δει, είναι ενδιαφέρουσες συζητήσεις, αλλά δεν λύνουν το θέμα "ποια είναι η εργατική τάξη". Ίσως γιατί ο Μαρξ δεν ενδιαφέρθηκε να ορίσει την εργατική τάξη και με κοινωνικά κριτήρια, ίσως γιατί τότε δεν είχε ιδιαίτερη σημασία κάτι τέτοιο.
ΔιαγραφήΓια τις ΔΕΚΟ δεν τίθεται θέμα, δεν παρεξήγησα κάτι.
Όσο για τις δυνάμεις καταστολής που όπως λες δεν τίθεται θέμα, δεν θα συμφωνήσω. Οι δυνάμεις καταστολής επανδρώνονται από παιδιά της εργατικής τάξης, αμείβονται όσο η εργατική τάξη και τα παιδιά τους και αυτά στην εργατική τάξη θα βρουν θέση.
@Cos:
ΔιαγραφήΟι δυνάμεις καταστολής είναι "παιδιά της εργατικής τάξης" στον βαθμό που οι γερμανοτσολιάδες ήταν "παιδιά του ελληνικού λαού".
Από άποψη καταγωγής αποκλειστικά δηλαδή.
Στο δια ταύτα, οι μεν είναι ταξικοί προδότες, οι δε ήταν και εθνικοί προδότες εκτός των άλλων (αν και αυτά πάνε και παρέα συνήθως).
Θα υπενθυμήσω πως ο Μαρξ και ο Λένιν έχουν μιλήσει για την θέση μόνιμου στρατού, αστυνομίας, κλπ.
Στην χώρα μας δε, έχουν θεσμοθετηθεί μετά τον εμφύλιο αρκετά προνόμια για τον στρατό και τα σώματα ασφαλείας. Ένα από αυτά είναι η επιπλέον μοριοδότηση (πλέον- παλιά ήταν στάνταρ) για τους γόνους αυτών των κυρίων ως προς την είσοδο τους στο "σώμα". Έτσι δεν χρειάζεται ποτέ να σκεφτούν το ενδεχόμενο να γίνουν τα παιδιά τους εργάτες, και μπορούν να ανοίγουν τα κεφάλια των τελευταίων χωρίς περιττές αναστολές...
να υπενθυμήσω πως τα ΜΑΤ και η ΕΚΑΜ είναι οι μόνοι ΔΥ που εξακολουθούν να παίρνουν στο ακαίραιο τον μισθό τους, όλα τους τα επιδόματα, και οι μόνοι ¨Ελληνες που εισπράτουν 14 καθαρούς μισθούς τον χρόνο, ακόμη...
Διαγραφή( http://edoketora.blogspot.gr/2013/06/blog-post_6181.html )
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι αστοί διανοούμενοι μπορεί να μην γνωρίζουν στοιχεία π.χ. για τον ελληνικό καπιταλισμό, για τον αριθμό των ελληνικών ΑΞΕ το εξωτερικό, αλλά έχουν γνώση σε άλλα πράγματα π.χ.τον αριθμό στις πόρνες στην Ρώμη του 1490. Ilief
Η συζητηση μαζί σας είναι ενδιαφέρουσα. Σε άλλα συμφωνώ σε άλλα διαφωνώ και με τους δυό σας. Απλά για να προβοκάρω λίγο τη θέση σας για τη ταξική θέση των στρατιωτικών και την αντιδραστική τους συνείδηση, σας ρίχνω στο τραπέζι την επανάσταση των γαρυφάλλων και τη μπολιβαριανή επανάσταση.
ΑπάντησηΔιαγραφήVenceremos
@βυσσινόκηπος:
ΔιαγραφήΕίναι γεγονός πως ο στρατιωτικός είναι λόγω της δουλειάς του, αρκετά πιο κοντά από τον χωροφύλακα στην εργατική τάξη, για ένα σωρό λόγους που δεν είναι του παρόντος.
Οστώσο εγώ αναφέρθηκα στην κοινωνική τους θέση, και όχι στην ατομική συνείδηση, που πράγματι σε κάποιους μπορεί να είναι διαφορετική.
Στα παραδείγματα που ανάφερες τώρα, θεωρείς τυχαίο πως οι δύο περιπτώσεις που ανάφερες δεν μπόρεσαν(και δεν προσπάθησαν) να πάνε χιλιοστό πέρα από τον στοιχειώδη αστικό εκσυγχρονισμό;
Α, και κατά την προσωπική μου εκτίμηση δεν έγινε κάποιου είδους "επανάσταση" στην Βενεζουέλα. Το ΚΚ της χώρας έχει καταγγείλει άλωστε καταστολή του ίδιου και των ταξικών συνδικάτων από την κυβέρνηση Τσάβες...
Trash στο ζήτημα που έβαλες: γιατί να πληρώσει το ΠΑΜΕ τις απολύσεις σε Ρίζο και 902 κι όχι οι κυβερνητικές δυνάμεις που κλείσαν σε μια νύχτα μια ολόκληρη ΕΡΤ, η απάντηση είναι απλή. Γιατί δώθηκε στον αντίπαλο το μαγικό επιχείρημα ΟΛΟΙ ΤΑ ΙΔΙΑ ΣΚΑΤΑ ΕΙΝΑΙ... Κι αφού όλα τα κόμματα και οι συνδικαλιστικοί τους φορείς είναι μία από τα ίδια, γιατί οι δημοσιογράφοι να μην διαλέξουν τους κυρίαρχους, ώστε να επωφεληθούν και των σχετικών προνομίων... Δυστυχώς αυτά τα επιχειρήματα επηρεάζουν τα μικροαστικά στρώματα, που η ελαστικότητα της συνείδησής τους συγκρίνεται μόνο με της Νάντιας Κομανέντσι. Οι κομμουνιστές προτείνουν το δύσκολο δρόμο και καθένας ψάχνει μια γλυκιά δικαιολογία για να αποφύγει ένα τέτοιο δρόμο. Οι απολύσεις σε Ριζο και 902 τους έδωσαν τη δικαιολογία. Εδώ για τις απολύσεις αυτές μας επιτίθονται από δεξιά κι αριστερά μέσα στα καφενεία. Πόσο μάλλον στο χώρο του τύπου όπου και συνετελέσθει το "έγκλημα". Και ξέρετε.Αυτή τη "ρετσινιά" θα τη κουβαλάμε για πολύ καιρό. Ίσως περισσότερο κι από όσο κουβαλήσαμε τη κυβέρνηση Τζανετάκη.
ΑπάντησηΔιαγραφή@βυσσινόκηπος:
ΔιαγραφήΔεν ξέρω.
Μπορώ να δεχτώ πως οι 10-20 απολύσεις στον "Ρ" ένα χρόνο πριν είναι λόγος να χάσει το 40% της δύναμης του το ΠΑΜΕ.
Δεν μπορώ να δεχτώ πως για τους ίδιους ακριβώς ανθρώπους δεν είναι κάτι σοβαρό οι 2.600 απολύσεις στην ΕΡΤ, μόλις την προηγούμενη!
Δηλαδή εάν κάποιος επικαλεστεί τις απολύσεις στον "Ρ" (στο "κόκκινο" δεν πειράζουν), είναι οφθαλμοφανές πως ψάχνει για πρόφαση. Αλλά εκείνος που ψάχνει απλά για πρόφαση, έχει ήδη αποφασίσει την στάση του.
Αν θέλουμε λοιπόν να βρούμε τους πραγματικούς λόγους αυτής της στάσης, πρέπει να κοιτάξουμε πέρα από τις προφάσεις.
Βυσσινόκηπε, θα συμφωνήσω με το TRASH 8:40μμ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκόμη κι αν όλοι είμαστε "ίδια σκατά", το ερώτημα παραμένει:
Γιατί τα δικά μας σκατά μυρίζουν περισσότερο και των άλλων λιγότερο;
Καλές οι ταξικές αναλύσεις, που κάνουν εδώ οι διάφοροι σύντροφοι, αλλά εδώ και πάρα πολλά χρόνια στην πατρίδα μας παρακολουθούμε το φαινόμενο, άνθρωποι από πολύ διαφορετικές ταξικές θέσεις να έχουν ενιαία πολιτική συμπεριφορά. Κι επειδή εδώ ζούμε κι εμείς, και μιλάμε με ζωντανούς ανθρώπους, έχω σχηματίσει την πεποίθηση, ότι έχουν και ενιαία συνείδηση, ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΙΚΗ, παρά την ταξική τους διαφοροποίηση.
Παληότερα βρίσκαμε διάφορες δικαιολογίες (π.χ ο εκβιασμός "Καραμανλής η τάνκς" κλπ. ) για να "δικαιολογήσουμε" τις λαϊκές επιλογές. Αυτά μας κάνανε ζημιά, γιατί συσκότιζαν το πρόβλημα, που τώρα ορθώνεται μπροστά μας πελώριο. ΔΕ ΦΤΑΙΝΕ ΟΙ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΡΙΖΟ/ΤΥΠΟΕΚΔΟΤΙΚΗ παρά σε πολύ μικρό, ανάξιο λόγου θα έλεγα, βαθμό.
Για άλλη μια φορά επιχειρούμε να χώσουμε το κεφάλι μας στην άμμο καταφεύγοντας σε εύκολες εκτιμήσεις.
Συνοπτικά, η γνώμη μου είναι πως αυτή η αντιδραστική συνείδηση ήταν το αναπόφευκτο (και δυσμάχητο στις συνθήκες, που διαμορφώθηκαν και με τη δική μας ανεπάρκεια, δες παρακάτω) αποτέλεσμα της ΕΞΑΓΟΡΑΣ. Εκανε μεγάλες παραχωρήσεις η Α.Τ. στην Ελλάδα, κι αυτό δεν παλευόταν με τίποτε αμυντικά, πόσο μάλλον αν δεν παλευόταν και σωστά. Η ΕΞΑΓΟΡΑ έγινε για να ανατραπούν οι δυσμενείς για την Α.Τ. συνέπειες τόσο του ΕΜΦΥΛΙΟΥ αλλά και του Β' ΠΠ, όπως αποτυπώθηκε κυρίως στην ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΗΣ ΓΙΑΛΤΑΣ.
Για τράβα ρώτα στον προσωπικό σου κύκλο η και παραέξω, τι γνώμη έχουν για αυτά τα δύο κομβικά γεγονότα οι συμπατριώτες μας;
Σε πληροφορώ, πως οι αρνητικές κρίσεις είναι περισσότερες από το 100-4.5=94.5%....
Οταν σύμπασα η ελληνική αριστερά, μέσα και το ΚΚΕ, καταδίκαζε, η έστω, ντρεπόταν να μιλήσει για πάνω από 40 χρόνια για την θετική παρακαταθήκη των κορυφαίων αγώνων της ΕΤ και του κομμουνιστικού κινήματος στη ζωή μας, τι μπορούσε να περιμένει κανείς; Είναι για μένα ασύλληπτο νοητικά, πως στην χώρα της Μακρονήσου και των Γιούρων περνάει θριαμβευτικά η προπαγάνδα για κάποια ...."Γκουλάγκ" (!!), που κανείς, είτε προπαγανδιστής είτε προπαγανδιζόμενος, δεν έχει γνωρίσει έστω από διηγήσεις είτε φίλου η συγγενή 5ου η 8ου βαθμού....
Κι όμως, ΟΛΗ Η ΕΚΤΟΣ ΚΚΕ ΑΡΙΣΤΕΡΑ, ΚΑΙ Η ΜΙΣΗ (η μήπως και παραπάνω;) ΚΟΥΚΟΥΕΔΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ κοκκινίζει από ...ντροπή (;!;!), όταν ένας ηλίθιος, αντιδραστικός η φασίστας, της πετάξει στη μούρη για τα ...."γκουλάγκ" η το "Κατίν"....
Επόμενο ήταν η ΕΞΑΓΟΡΑ να προελάσει ανεμπόδιστη σε ένα πεδίο μάχης, που είχαμε ολοκληρωτικά εγκαταλείψει. Ενώ αν είχε σωστά αντιμετωπιστεί πολιτικά, μπορεί να είχε καταλήξει, όχι απλά να χάσουν οι αστοί τα λεφτά τους αλλά να έχουν και πολιτικό κόστος απο πάνω.
Για να μην ψάχνουμε ψύλλους στ' άχερα.
@Σεχτάρ ο Τρομερός:
ΔιαγραφήΟ οπορτουνισμός που κυριάρχησε στο παγκόσμιο κομμουνιστικό κίνημα μετά το 1956, δεν θα ήταν δυνατόν να αφήσει αλώβητο και το ΚΚΕ, που και πάλι σε σχέση άλλα "αδελφά" κόμματα, κατάφερε να κρατηθεί και σε ένα επίπεδο συγκριτικά. 33 ('56-'89) χρόνια είναι πολλά όμως, και για αυτά δεν μπορούμε και πολλά. Το ζήτημα είναι οι απαιτήσεις του σήμερα, και πως μπορούμε να ανταπεξέλθουμε με τα δεδομένα που έχουν διαμορφωθεί ήδη.