Η Χ.Α. ως παράγοντας σταθεροποίησης του πολιτικού συστήματος, ή σενάρια διαχείρησης πολιτικής κρίσης (Ναι, έχει σχέση και με την ΕΡΤ)

Παρακολουθώντας τα τεκταινόμενα των τελευταίων ημερών, αναρωτιέται κανείς αν τα αστικά πολιτικά επιτελεία στελεχώνονται από ηλίθιους ή εάν μας διαφύγει εμάς κάποιος άλλος σχεδιασμός.

Θεωρώντας πως οι αντίπαλοι μας κάθε άλλο παρά χαζοί είναι, προσπαθούμε να καταλάβουμε σε τι ακριβώς ποντάρουν, τόσο με την χοντράδα της ΕΡΤ, όσο και με αυτές που ακολούθησαν (κατέβασμα 90,2 κλπ). Πόσο μάλλον που η κυβέρνηση βρίσκει έναν απρόσμενο συμπαραστάτη στο πρόσωπο της Χ.Α., η οποία καθόλου δεν μας έχει συνηθίσει να βγάζει ανακοινώσεις ενάντια στο «ρεύμα» της κοινωνικής πλειοψηφίας (αναφέρομαι στην ανακοίνωση των ναζιστών για την ΕΡΤ), αλλά αντίθετα να λαϊκίζει ασύστολα, και επί παντός επιστητού.

Εκ πρώτης όψης, η στάση της ΝΔ μοιάζει αυτοκτονική, και της Χ.Α. αψυχολόγητη τουλάχιστον, αφού δεν δοκίμασε καν να εκμεταλλευτεί προπαγανδιστικά το γεγονός πως η κρατική τηλεόραση ιδρύθηκε επί ...χούντας.

Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Ή μήπως υπάρχει κάποιος πιο μακροπρόθεσμος πολιτικός σχεδιασμός από την αστική τάξη που κινεί τα νήματα;

Εγώ νομίζω πως υπάρχει, και έχει να κάνει με την ζητούμενη σταθεροποίηση του πολιτικού συστήματος, που παρά το μπονους των +50 εδρών, ισορροπεί μετά τις δύο τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις σε τεντωμένο σχοινί, με πολυκομματικές κυβερνήσεις χαμηλότατου προσδόκιμου ζωής.

Πως μπορεί να γίνει αυτό;

Με μία δικομματική πόλωση φυσικά, που θα δίνει «σταθερές» κυβερνήσεις.

Πάνω σε ποιά βάση όμως μπορεί να πραγματοποιηθεί αυτή την στιγμή μία πόλωση που θα εξαφάνιζε από τον κοινοβουλευτικό χάρτη 3-4 τουλάχιστον κόμματα, και θα έδινε με μικρά ποσοστά αυτοδύναμες κυβερνήσεις;

Το μνημόνιο-αντιμνημόνιο ξεφτίζει σιγά-σιγά, μαζί με τις δηλώσεις νομιμοφροσύνης του ΣΥΡΙΖΑ που όσο περνάει ο καιρός αποκαλύπτεται όλο και περισσότερο ως κόμμα συμβιβασμένων στην καλύτερη, απατεώνων στην πραγματικότητα, που μεταθέτει την λύση όλων των προβλημάτων στην Δευτέρα παρουσία της «αλλαγής των ευρωπαϊκών συσχετισμών» (φέξε μου και γλίστρησα), για την οποία δεν δείχνει να έχει και ιδέα το ποιός θα την πραγματοποιήσει, αλλά και που δείχνει εντελώς συμβιβασμένος με την ιδέα, πως ό,τι μέτρο είναι να περάσει μέχρι (και εάν) να γίνει ο ίδιος κυβέρνηση, δεν πρόκειται να καταργηθεί αργότερα.

Ποιό πειστικό δίλημμα θα μπορούσε λοιπόν να τεθεί, το οποίο και να σταθεροποιεί το σύστημα, χωρίς να αμφισβητεί στο ελάχιστο την προαποφασισμένη οικονομική πορεία της χώρας;

Μα το «φασισμός-αντιφασιμός» φυσικά. Είναι ένα πολύ ωραίο έργο, και έχει από όλα μέσα. Ιστορικές αναφορές, πάλη του «φωτός με το σκοτάδι», ενεργοποιεί αντανακλαστικά (όσα έχουν απομείνει), έχει σασπένς, έχει από όλα.

Οι ηθοποιοί λοιπόν επί σκηνής, και η παράσταση ξεκινάει:

Ο Σαμαράς με μία εντυπωσιακή κίνηση, κλείνει μέσα σε μερικές ώρες της ΕΡΤ εκμηδενίζοντας πολιτικά τους δύο κυβερνητικούς του εταίρους, τους οποίους και υπολογίζει πως θα λεηλατήσει εκλογικά. Σε αυτό θα βοηθήσει και το κλείσιμο της ΕΡΤ φυσικά, που είναι και ο μοναδικός τηλεοπτικός φορέας που προβάλει και μικρότερα από τα δύο πρώτα κόμματα κατά τις προεκλογικές περιόδους.

Ακόμη και έτσι όμως, αυτοδυναμία δεν φαίνεται στον ορίζοντα. Οπότε πέφτουν στο τραπέζι τα βαριά χαρτιά. Με αφορμή την στήριξη της κυβέρνησης από την ΧΑ στο θέμα της ΕΡΤ, οι Συνασπισμένοι πρώτοι, ρίχνουν την γραμμή:

«Ο Σαμαράς πάει για κυβέρνηση με την ΧΑ»*

Δεν πειράζει που άλλα λέει η πραγματικότητα για την σχέση ΝΔ-ΧΑ. Οι έλληνες ως γνωστό έχουν μνήμη χρυσόψαρου, και το σύνθημα είναι πιασάρικο, τρομοκρατικό, και ικανό να σαρώσει εκλογικά ότι έμεινε άθικτο αριστερά της σοσιαλδημοκρατίας μετά την τελευταία της εκλογική επέλαση, και μάλιστα χωρίς καμμία κουβέντα για την ταμπακιέρα, που είναι το οικονομικό μοντέλο που έχει επιβληθεί στην χώρα από τα ντόπια και ξένα μονοπώλια.

Χαράς ευαγγέλια ένα τέτοιο προεκλογικό περιβάλλον και για την ΝΔ, που όχι τυχαία δεν μπαίνει στον κόπο να διαψεύσει το πιο πάνω σενάριο. Έχοντας ξεφορτωθεί την οικονομική ατζέντα από τα προεκλογικά διακυβεύματα, ο Σαμαράς θα μπορέσει άνετα να επιτεθεί εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ, παρουσιάζοντας τον ως ...κόμμα «μπολσεβίκων», τουλάχιστον, και να συσπειρώσει τους φοβισμένους από τους τάχα «κόκκινους», δεξιούς ψηφοφόρους του, επιτιθέμενος στην ουσία εναντίον του ...ΚΚΕ, και επικαλούμενος το ευρωπαϊκό αντικομουνιστικό «κεκτημένο» με το οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ συμφωνεί απολύτως, φέρνοντας τον έτσι σε θέση άμυνας. Ο μόνος τρόπος άλωστε για να καταφέρει η ΝΔ, με τα μέχρι τώρα πεπραγμένα της, να στριμώξει το Τσιπρέικο είναι αυτός.

Από την μία να μεταφέρει την κουβέντα από την οικονομική ατζέντα, και αφετέρου να εκμεταλλευτεί τις εγγενείς αντιφάσεις ενός πολιτικού μορφώματος που από την μία δηλώνει «αριστερό» και από την άλλη διακατέχεται από αντικομουνισμό μέχρι το μεδούλι, σπρώχνοντας το όλο και δεξιότερα, τόσο αυτό όσο και το σύνολο της πολιτικής σκηνής.

Η παραπάνω παράσταση είναι ικανή υπό προϋποθέσεις να οδηγήσει στο ζητούμενο, σε μία  βουλή που θα θυμίζει την δεκαετία του ’80 με δύο κόμματα να εναλλάσσονται αυτοδύναμα στην κυβέρνηση και ένα τρίτο στον ρόλο του ρυθμιστή του πολιτεύματος. Μόνο που αυτόν τον τελευταίο ρόλο στα ’80 τον είχαν οι κομμουνιστές. Τώρα επιφυλάσσεται για τους ναζί που αφού παίξουν τον ρόλο του μπαμπούλα για την σταθεροποίηση του αστικού πολιτικού σκηνικού, θα αμοιφθούν με τον ρόλο του ρυθμιστή του.

Το παραπάνω είναι ένα από τα πολλά εναλλακτικά σενάρια που εξετάζονται. Δεν το αναφέραμε γιατί το θεωρούμε ως το επικρατέστερο (αυτά αλλάζουν μέρα με την ημέρα), αλλά γιατί τώρα μπαίνουν οι βάσεις για την πιθανή του υλοποίηση.

________

*Λίγα μόνο, από τα πολλά προπαρασκευαστικά του σεναρίου πυρά:

• Συγκυβέρνηση Ν.Δ με Χ.Α το επόμενο σενάριο, για να περάσουν τα επόμενα μέτρα.
• Ραντεβού στη Μακρόνησο, του Στέλιου Κούλογλου
• Η Ν.Δ. και το παιχνίδι με την ακροδεξιά
• Γιατί φοβάμαι Χούντα 
• Ζητούνται Ναζί με "πολιτικά" για συγκυβέρνηση με τη Ν.Δ  

Βλέπε ακόμη:

• Τσίπρας-Σαμαράς: Χέρι με χέρι ενάντια στην απλή αναλογική