Τώρα που καταλάγιασαν οι φωνές κι ο κουρνιαχτός της σκόνης

Τώρα που καταλάγιασαν οι φωνές κι ο κουρνιαχτός της σκόνης, είναι μια ευκαιρία να σκεφτείς αν είσαι εκπαιδευτικός.

Κι αυτή η σκέψη περνά πρώτα απ' την αυτοκριτική.

Αυτή τη στιγμή, την ώρα της ήττας και της ταπείνωσης, δεν είναι καλό να αναζητάς παρηγοριά σε νέα ψέματα, μόνο και μόνο επειδή σου είναι βολικά. Τα ψέματα πρέπει να τελειώνουν κάποια στιγμή.

Το ένα ψέμα που λες ή αναπαράγεις είναι πως σιχάθηκες τους συνδικαλιστές και τους αποκηρύσσεις συλλήβδην. Αυτό το ψέμα είναι παράγωγο μισής αλήθειας. Έχεις πολλούς λόγους να έχεις σιχαθεί τους συνδικαλιστές, αλλά δεν λες τίποτε ούτε για το πώς κι έτυχε να σε εκπροσωπούν αυτοί που σε εκπροσωπούν ούτε για το τι έκανες τόσα χρόνια εκτός απ' το να τους αναθέτεις παθητικά την εκπροσώπησή σου. Γιατί τα δύο είναι αλληλένδετα. Όταν το μήνυμα που στέλνεις εσύ ο ίδιος είναι ότι θέλεις να ζεις τη ζωούλα σου απόμακρος από την πολιτική, ή ψευδοσυνδεδεμένος μαζί της μέσω "παρακολούθησης της επικαιρότητας" απ' τα αστικά Μέσα, τότε προσκαλείς εσύ ο ίδιος τη διαφθορά για την οποία τώρα αλαλάζεις. Εσύ είσαι υπεύθυνος για το πώς εκπροσωπείσαι και από ποιους· κι αυτό σημαίνει εσύ είσαι υπεύθυνος για την εξουσία που μαζεύουν άλλοι μέσω της δικής σου παραίτησης στη λογική της ανάθεσης.

Το άλλο ψέμα που λες ή αναπαράγεις είναι ότι "προδόθηκες" και ότι ο "αγώνας σου" πουλήθηκε. Ποιος αγώνας σου πουλήθηκε όμως; Ψήφισες μια απεργία που ήξερες εκ των προτέρων ότι θα οδηγήσει στην επιστράτευση, η οποία ήξερες εκ των προτέρων ότι θα σου στερήσει την δυνατότητα να απεργήσεις. Ψήφισες μια απεργία που γνώριζες ότι δεν θα γίνει. Κι αυτό ήταν όλο κι όλο. Δεν έκανες το παραμικρό για να εξασφαλίσεις τη βιωσιμότητα αυτού που θορυβωδώς διακήρυξες πως θέλεις να κάνεις. Κι αυτό το ονόμασες αγώνα. Ονόμασες αγώνα το να ξυπνάς μια φορά στα είκοσι χρόνια ίσα-ίσα για να κάνεις φασαρία ξέροντας εκ των προτέρων ότι στο τέλος θα είσαι "ασφαλής" και ότι όλα θα ναι όπως πριν. Με τη διαφορά ότι ούτε ασφαλής είσαι πια (αυτό θα το κατανοήσεις απ' το Φθινόπωρο), ούτε θα είναι όλα όπως πριν.

Αυτό, που είναι το χειρότερο για σένα, αυτό, που είναι η αλήθεια μέσα στο θέατρό σου, δεν θέλεις να το αντικρίσεις. Κανείς δεν σε πρόδωσε πριν προδώσεις εσύ τον εαυτό σου, και μάλιστα εν πλήρει συνειδήσει. Όσοι κατηγορείς τώρα για προδοσία απλά αναπαρήγαγαν, για δικό τους όφελος και σε βάρος σου φυσικά, την δική σου ταξική προδοσία.

Ψάξε λοιπόν μέσα σου να μάθεις γιατί πούλησες τον εαυτό σου τόσο που ακόμα και τώρα προσποιείσαι πως "αγωνίστηκες" όταν η πραγματικότητα είναι πως πρέπει στ' αλήθεια να αγωνιστείς. Αν δεν αγωνιστείς, τον εαυτό σου και τους δικούς σου ανθρώπους θα βλάψεις πρώτα απ' όλα.

Δεν λέω πως φταις μονάχα εσύ. Λέω πως αν θέλεις κάτι να αλλάξεις, πρέπει να ξεκινήσεις αλλάζοντας το δικό σου τρόπο σκέψης πρώτα. Να εκπαιδεύσεις τον εκπαιδευτή.

Μάθε λοιπόν πως κανείς, ούτε αυτοί που ψήφισες και ακολούθησες στον εξευτελισμό, ούτε εμείς που σε προειδοποιούσαμε και σε προειδοποιούμε ακόμα (γιατί δεν ξέρεις ακόμα τι είναι "τα χειρότερα"), δεν θα "φροντίσει" για σένα· κανείς δεν φροντίζει για κανένα στον καπιταλισμό, κι αν δεν το κατάλαβες, καπιταλισμό έχουμε. Δεν έχουμε σοσιαλισμό -- αυτόν τον απέρριψες προ πολλού γιατί σου "παρεμπόδιζε" την "ελευθερία" και την "ανάπτυξη της μοναδικότητας της προσωπικότητάς" σου. Η διαφορά μας είναι αυτή: Οι άλλοι σου λένε πως θα σε "φροντίσουν." Εμείς σου λέμε πως πρώτος εσύ πρέπει να φροντίσεις για να αλλάξει η κοινωνία και η ζωή σου.

Έμαθες πως οι άλλοι --αυτοί που ψήφιζες τόσα χρόνια, αυτοί που εμπιστεύτηκες ακόμα και τώρα-- θέλουν μόνο να σου πάρουν. Μάθε όμως και πως οι κομμουνιστές δεν έχουν τίποτε να σου δώσουν. Τίποτε παρά μια θέση στον αγώνα. Γιατί η ζωή είναι αγώνας και το να είσαι άνθρωπος είναι αγώνας και το να σκέφτεσαι και να μην καταντήσεις σαραβαλιασμένο γραμμόφωνο του συστήματος είναι αγώνας. 

Οι κομμουνιστές δεν σε εγκατέλειψαν όχι γιατί είσαι κάτι σπουδαίο και περιούσιο (αυτά στα λέει ο μικροαστός που είσαι, και τα πιστεύεις!) αλλά επειδή επειδή ξέρουν πως χωρίς να αλλάξεις εσύ ο κόσμος δεν μπορεί να αλλάξει. Δεν σε εγκατέλειψαν, επειδή σε χρειάζονται όσο τους χρειάζεσαι κι εσύ. Δεν διεκδικούν ότι έχουν πάντα δίκαιο. Διεκδικούν ότι έχουν "περάσει απέναντι", ότι βλέπουν με άλλο μάτι τα πράγματα, ότι έχουν κάτι να σε μάθουν.

Μην πέσεις στην παγίδα αυτών που σε παρηγορούν μετά τον εξευτελισμό αλλά στην ουσία διαιωνίζουν τον εξευτελισμό σου. Μην πέσεις στην παγίδα του να αρκεστείς στην απαξία μηχανισμών που θα συνεχίσουν να σε παραδίδουν στους δημίους σου ακόμα κι αν εσύ προσποιείσαι πως το θέμα δεν σε αφορά· μην πέσεις στην παγίδα του να αρκεστείς σε ένα "μαύρο" σε αυτούς που θεωρείς πως σε πρόδωσαν. 

Δώσε στον εαυτό σου μια ευκαιρία να έρθει κοντά στο ΠΑΜΕ. Να μιλήσει με ανθρώπους που κινητοποιούνται στο ΠΑΜΕ. Πήγαινε σε μια Λαϊκή Επιτροπή. Διάβασε κανένα σοβαρό βιβλίο. Πάρε το απόφαση ότι ο κόσμος που γνώριζες πέθανε. Κοίταξε μπροστά σου. Ο κόσμος πασχίζει να γεννηθεί ξανά μέσα απ' τις στάχτες του. Λάβε μέρος σ' αυτή τη γέννηση. Γίνε συμμέτοχος σε κάτι που αφορά πραγματικούς ανθρώπους και όχι περσόνες και δημόσιες σχέσεις και "δίκτυα κοινωνικής δικτύωσης". Είμαστε πραγματικοί άνθρωποι, όχι διαφημίσεις. Και είμαστε παντού. Δεν είμαστε "το 99%", αλλά είμαστε διαθέσιμοι να συζητήσουμε, να μοιραστούμε τις σκέψεις μας, και να παλέψουμε για κάτι που να αξίζει τον κόπο μας.

Μην παρατάς τη ζωή σου. Δεν θα έχεις δεύτερη. Είναι --όσο κι αν το χεις ξεχάσει-- μεγάλο και σπουδαίο προνόμιο να είσαι δάσκαλος, εκπαιδευτικός. Κάποιοι απ' τους προγόνους σου σ' αυτή τη θέση έχυσαν το αίμα τους στα βουνά για τη λευτεριά· όργωσαν την ύπαιθρο για να φωτίσουν τα μυαλά αγράμματων χωρικών με ανθρώπινη αυτογνωσία· έχτισαν με τα χέρια τους σχολεία. Αυτούς να έχεις στο νου σου όταν σκέφτεσαι τι κάνεις, όχι τους μικρούς κι ασήμαντους στους οποίους παραδόθηκες μαζί με τα παιδιά που έπρεπε να φυλάς.

Δεν είσαι τίποτα τώρα. Και για να υπάρξει ένας καινούργιος κόσμος, πρέπει να γίνεις το παν.

Πηγή: Lenin reloaded *

___________
*Tα bold δικά μας