Τη δόξα των εργατοπατέρων του Μάνεση στο Βόλο
ζήλεψαν οι εργατοπατέρες στη ΜΕΒΓΑΛ στη Θεσσαλονίκη που σύμφωνα με την «Ημερησία» δήλωσαν «δεν θέλουμε την παρέμβαση του ΠΑΜΕ στα εργασιακά
μας». Τα «εργασιακά τους», βέβαια, είναι οι απλήρωτοι εργαζόμενοι τους
οποίους οι εργατοπατέρες κρατούν καθηλωμένους προς ικανοποίηση της
εταιρείας, που ενώ δηλώνει πως δεν έχει να πληρώσει τους εργαζόμενους,
διέθεσε μόνο για διαφήμιση στα μέσα ενημέρωσης 5.379.022,47 ευρώ
(στοιχεία απο το «publicity-guide»). Ακολούθα το χρήμα...
***
«Της μοδός»
έγινε και στον καθαρόαιμο αστικό Τύπο η προτροπή για ριζικές ανατροπές.
Οπως «της μοδός» εσχάτως είναι και ο κούφιος αντικαπιταλισμός.Τα δύσκολα είναι στην οργάνωση των εργατών. Μια προσεκτική ματιά στο άρθρο για τη συζήτηση που οργάνωσαν οι κομματικές οργανώσεις μετάλλου του ΚΚΕ στο Πέραμα (στη σελ. 9 του χτεσινού «Ριζοσπάστη»), μας δείχνει το δρόμο. Δεν θα δούμε τέτοια άρθρα στους κατά τ' άλλα «αντικαπιταλιστικούς» ιστοτόπους, καθώς η επί της ουσίας συζήτηση για το πώς οι εργάτες θα φέρουν τούμπα τους καπιταλιστές είναι κάτι που αφορά στην καθημερινή δουλειά των κομμουνιστών. Δύσκολη; Δύσκολη, αλλά μονόδρομος και κριτήριο για όσους πράγματι νοιάζονται για το δίκιο του εργάτη και δε σιτίζονται ήδη στην αυλή του αντίπαλου των εργατών.
Οι ανέξοδες καταγραφές είναι εύκολες. Τόσο που ως και ο «Ελεύθερος Τύπος» να μπορεί να κάνει κριτική στον Σόιμπλε. Το δύσκολο παραμένει η δουλειά για να αποκτήσουν συνείδηση οι εργάτες ότι σ' αυτούς ανήκει όλος ο πλούτος, ότι μπορούν χωρίς τους καπιταλιστές. Κι εδώ καλείται να ξεχωρίσει ο εργατικός Τύπος από τις εύκολες κριτικές του στιλ «ο κακός Σόιμπλε και ο αντάρτης ...Λαφαζ-άνος» (κι όλο αυτό το σινάφι που σπεύδει να ορθώσει ανάχωμα στη ριζοσπαστικοποίηση της συνείδησης των εργατών).
***
Οι περίφημες δηλώσεις
Σόιμπλε δεν είναι άλλο από ένα απόσπασμα κοινού κειμένου των υπουργών
Οικονομικών και Εργασίας της Γερμανίας και της Γαλλίας (δημοσιεύθηκε
ολόκληρο στα χτεσινά ΝΕΑ) που λένε απλά ότι μαζί με όσα ήδη εφαρμόζονται
για το τσάκισμα των εργατών ώστε να διασφαλιστεί η περίφημη
ανταγωνιστικότητα, πρέπει να εξασφαλιστούν και κάποια χρήματα για
«μικρές επιχειρήσεις» με την ελπίδα ότι θα προσλάβουν ανασφάλιστους
νέους με μισθούς κοντά στα όρια του επιδόματος ανεργίας, για ένα
διάστημα μερικών μηνών ανακυκλώνοντας έτσι τους ανέργους. Τίποτα
περισσότερο (η ΕΕ θεωρεί μικρές τις επιχειρήσεις των 500 εργατών, καμιά
σχέση με ό,τι εννοούμε εμείς εδώ, άρα ας μην κάνουν όρεξη διάφοροι ότι
θα δουν χρήμα).
***
Εχει την αξία της
κάθε αντίδραση στην επιδίωξη της κυβέρνησης να απαγορεύσει τις
διαδηλώσεις. Ακόμα μεγαλύτερη αξία όμως έχει στην πράξη η αμφισβήτησή
της. Δεν πα να βγάλει τρακόσιες απαγορεύσεις η κυβέρνηση, όταν οι
οργανωμένοι και αποφασισμένοι να επιβάλουν το δίκιο τους εργάτες βρεθούν
στο δρόμο, σιγά μη σταθούν να τους μετρήσει ο διμοιρίτης των ΜΑΤ.
Ταξική οργάνωση με καθαρό προσανατολισμό είναι το κλειδί για την
αντιμετώπιση και του κάθε «Δένδια», είτε χτες λεγόταν Πολύδωρας, είτε
αύριο... Τσουκαλάς.
***
Ασχετο:
Δικαιώματα που η κατοχύρωσή τους είναι χαμένη στο βάθος του χρόνου,
δικαιώματα που κανείς δε θυμάται και πολλές φορές ούτε γραφτά υπάρχουν
να μας πουν πώς κατακτήθηκαν. Αφορμή για την αναφορά η παύση πληρωμών
που έχει επιβάλει στην πράξη το ΙΚΑ ακόμα και για την πληρωμή των εξόδων
μιας κηδείας! Δικαίωμα που η κατοχύρωσή του πάει πολύ πολύ πολύ πίσω
στο χρόνο, αφορά στην ίδια τη δημιουργία των πρώτων εργατικών συνδέσμων
αλληλοβοήθειας ενάμιση αιώνα πριν, τότε που οι εργάτες έβαζαν ρεφενέ για
να βοηθήσουν τη χήρα να θάψει τον εργάτη σύντροφό της που σκοτώθηκε την
ώρα της δουλειάς. Ετσι δημιουργήθηκε αυτό που στη συνέχεια ονομάστηκε
ασφαλιστικό σύστημα. Και δεν αφορά μόνο τις συντάξεις. Αφορμή και ένα φυλλάδιο που κυκλοφόρησε η Γραμματεία Γυναικών του ΠΑΜΕ για τα
δικαιώματα που καταργήθηκαν και τα δικαιώματα που παραμένουν ακόμα αλλά
πρέπει να υπερασπιστούν.Από τον ριζοσπάστη
ΤRASH από "Ρ"
ΑπάντησηΔιαγραφή( http://rizospastis.gr/story.do?id=7463883&publDate=30/5/2013 )
(..) Ενοχοποιούν τους εργάτες
Τελικά δεν έχουν το θεό τους. Χτες, σε βάρος του διευθύνοντος συμβούλου της ΜΕΒΓΑΛ ο εισαγγελέας Πρωτοδικών Θεσσαλονίκης άσκησε ποινική δίωξη για μη καταβολή δεδουλευμένων στους εργαζόμενους της επιχείρησής τους.
Την ίδια μέρα οι αστικές εφημερίδες - προς δόξαν την ελεύθερης και αντικειμενικής ενημέρωσης- ανακάλυπταν πως «οι εργαζόμενοι έδιωξαν το ΠΑΜΕ» από το εργοστάσιο της Θεσσαλονίκης και πως αν και «παραμένουν απλήρωτοι 2,5 μήνες»... δεν θέλουν να γίνουν ΑΓΝΟ. Δηλαδή να κλείσει το εργοστάσιο. Οι συνειρμοί προφανείς. Οι εργάτες που αγωνίζονται λοιπόν κλείνουν τα εργοστάσια. Αυτή είναι η μόνιμη επωδός των αστών και των μέσων προπαγάνδας που διαθέτουν, εδώ και πέντε χρόνια, από τότε που ξέσπασε η καπιταλιστική κρίση.
Αυτά έλεγαν και στην περίπτωση της «Χαλυβουργίας» του Μάνεση, αλλά το εργοστάσιο το έκλεισε ο ίδιος ο Μάνεσης όταν οι εργάτες επέστρεψαν αφού με τα ΜΑΤ η κυβέρνηση έσπασε την απεργία. Και η ΖΗΜΕΝΣ στη Θεσσαλονίκη κερδοφόρα ήταν, αλλά έκλεισε για να μεταφέρει σε άλλη χώρα τις δραστηριότητές της επειδή βρήκε μεροκάματα εξαθλίωσης.
Και άλλα εργοστάσια έκλεισαν για να μεταφερθούν στα Βαλκάνια. Αυτά κάνουν οι καπιταλιστές. Αλλά τα αστικά επιτελεία, αυτά επαναλαμβάνουν σε κάθε περίπτωση που ένα εργοστάσιο, μια ομάδα εργατών, ένας κλάδος σηκώσει κεφάλι και δεν αποδεχτεί τη σύνθλιψη των δικαιωμάτων του και τη σκλαβιά που επιδιώκουν να επιβάλουν βιομήχανοι, τραπεζίτες, εφοπλιστές.
Είναι η επανάληψη της ίδιας γνωστής συνταγής ενοχοποίησης του λαού και των εργαζομένων. Για το δημόσιο χρέος φταίει ο λαός που «ζούσε πάνω από τις δυνατότητές του». Για την ανεργία, οι άνεργοι που δεν θέλουν να πάνε να δουλέψουν σε δουλειές παρακατιανές. Για την κρίση στον αγροτικό τομέα, οι αγρότες που τεμπελιάζουν στα καφενεία. Ενας ολόκληρος λαός σπιλώνεται και ενοχοποιείται για να βγουν λάδι οι πραγματικοί ένοχοι, οι καπιταλιστές και το ίδιο το σύστημά τους, που έθρεψε και γέννησε την καπιταλιστική κρίση, που βάζει τα λουκέτα σε χιλιάδες επιχειρήσεις, που οδήγησε σε 1,5 εκατομμύριο ανέργους. Αλλά ακόμα πιο πολύ, κατά την άποψή τους, φταίνε αυτοί που ενσπείρουν «καινά δαιμόνια», που δεν κάθονται στα αυγά τους, που απαιτούν να πληρώνονται όταν εργάζονται, που δε σκύβουν το κεφάλι στις μειώσεις των μισθών, στις απολύσεις, στη βία των αφεντικών. Και ποιοι είναι αυτοί; Το ΠΑΜΕ, οι κομμουνιστές, που δε θέλουν να καταλάβουν τη «νέα πραγματικότητα». Αγύριστα κεφάλια, επιμένουν να μιλάνε για δικαιώματα, για αγώνες, για αξιοπρέπεια.
Ξέρουν οι αστοί και τα τσιράκια τους πού βαράνε, γνωρίζουν από πού προέρχεται ο πραγματικός κίνδυνος για τα συμφέροντά τους και επιχειρούν να διαχωρίσουν τους εργαζόμενους, να τους διασπάσουν, να τους εκφοβίσουν και να τους υποτάξουν, επιστρατεύοντας και τους «κατάλληλους» συνδικαλιστές.
Οσο όμως και αν αφρίζουν, οι εργάτες ξέρουν ότι ο μόνος δρόμος για να υπερασπίσουν το ψωμί τους και τα στοιχειώδη δικαιώματα είναι ο κοινός αγώνας ενάντια στα αφεντικά και όχι η υποταγή στις ορέξεις τους. Και αυτό το δρόμο θα τον βρίσκουν κάθε μέρα όλο και περισσότεροι. Σε αυτό το δρόμο ακόμα περισσότεροι θα συναντιόνται με το ΠΑΜΕ. (..)Ιlief
Συν αυτό για τους "ανεξάρτητους" συνδικαλιστές δεν θέλουν "καπέλωμα" απο το ΠΑΜΕ
ΑπάντησηΔιαγραφή( http://redflyplanet.blogspot.com/2013/05/blog-post_9446.html ).
Έτσι για να βλέπουμε με ποιούς είναι εκείνοι οι "ανεξάρτητοι" που δεν θέλουν παρεμβάσεις τρίτων στα εργασιακά τους. Ilief
@Ilief:
Διαγραφή"Ανεξάρτητοι" από την εργατική τάξη είναι οι άνθρωποι. Για την αστική, δεν είπανε τίποτα...