Πρώτη παρατήρηση: Μ' αρέσει η προσεγμένη διατύπωση: "δεν είναι απαραίτητη η συμμετοχή των ασφαλιστικών ταμείων". Τουθ' όπερ (που λέγανε και οι αρχαίοι), σε ελεύθερη μετάφραση: "μάγκες, εμείς δεν υποχρεώνουμε κανέναν αλλά, άμα γουστάρετε, γκιελ μπουρντά". Να δω ποια δοτή διοίκηση ασφαλιστικού ταμείου θα τολμήσει να διαολοστείλει αυτούς που την διόρισαν και ποιος απ' αυτούς τους ανεγκέφαλους θα βρει το τσαγανό να πάει κόντρα στην βούληση εκείνων που τον διόρισαν σε μια θέση από την οποία εισπράττει τα απαραίτητα για το παντεσπάνι του.
Δεύτερη παρατήρηση: Ο μακαρίτης ο Μαρκεζίνης έλεγε ότι "οι υποτιμήσεις δεν προαναγγέλονται" (αργότερα, είπε το ίδιο ο γερο-Καραμανλής και για τους κυβερνητικούς ανασχηματισμούς). Όμως, εμείς τα κάναμε ρόιδο. Εδώ και κάμποσο καιρό είπαμε σε όλον τον κόσμο ότι πρόκειται να κουρέψουμε τα ομόλογά μας κάπου στο 1/3 της αξίας τους κι αφήσαμε τους νταραβεριτζήδες να κάνουν παιχνίδι. Αν και από τούτην εδώ την γωνιά έχουμε αναφερθεί κατ' επανάληψη στο συγκεκριμένο παιχνίδι, ας το επαναλάβουμε, καθ' ότι "επανάληψις μήτηρ μαθήσεως":
Η "αξιοπιστία" του ελληνικού κράτους είχε καταβαραθρώσει την αξία των ελληνικών ομολόγων. Εξ ου, βεβαίως, και κάτι σπρεντ στις 2.000 μονάδες βάσεις (δηλαδή, 20 ποσοστιαίες μονάδες πάνω από το επιτόκιο με το οποίο δανείζεται η Γερμανία). Άλλωστε, γι' αυτό προσφύγαμε στον μηχανισμό στήριξης και στα μνημόνια: πώς να πάρουμε δανεικά με 22%-25% επιτόκιο;
Με τα χάλια της ελληνικής οικονομίας, λοιπόν, βρήκε πεδίο εφαρμογής η λαϊκή ρήση "από κακό χρεωφειλέτη κι ένα δεμάτι άχυρα καλό είναι". Όσο μας έπαιρνε εμάς ο διάολος, τόσο βγαίνανε οι λογής-λογής "επενδυτές" και σκοτώνανε τα ελληνικά ομόλογα που είχαν στα χέρια τους. Εκατό ευρώ περιμένανε στην δεκαετία, δεκαπέντε και είκοσι τα δίνανε μέχρι προχτές, καθ' ότι "και το λίγο της γριάς καλό της κάνει".
Κάπου εκεί πήρανε αμπάριζα τα τζιμάνια τής Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Αμολυθήκανε στην αγορά (την "δευτερογενή", που λέμε) κι άρχισαν να αγοράζουν ελληνική χαρτούρα σε σκοτωμένες τιμές. Βλέπετε, με την διαδικασία τού προηγούμενου κουρέματος, κουρεύονταν μόνο τα ομόλογα του λεγόμενου ιδιωτικού τομέα. Τουθ' όπερ, οι ευρωτραπεζίτες είχαν δεμένο τον γάιδαρό τους: όσο κι αν έπεφταν τα ομόλογα στην δευτερογενή αγορά, αυτοί θα τα πληρώνονταν στην ονομαστική αξία τους.
Υποπαρατήρηση πρώτη: Η Γερμανία δανείζεται με "εξοντωτικά" επιτόκια ύψους 0,02% και 0,05% (ναι, ναι, δεν κάνω πλάκα!). Γιατί. λοιπόν, να μην πάρει δανεικά προκειμένου να αγοράσει ελληνικά ομόλογα με 5,80% ή 6,50% εφ' όσον έχει εξασφαλίσει (μέσω μνημονίων και "ειδικών λογαριασμών") ότι θα τα πληρωθεί στο ακέραιο; Έλα ντε.
Λεπτομέρεια: η Γερμανία μάς δανείζει μέσω Ντώυτσεμπανκ και όχι απ' ευθείας (όπως όλες οι υπόλοιπες χώρες τής Ε.Ε.), ώστε να μη μπορούμε ποτέ να απαιτήσουμε συμψηφισμό των δανεικών με οποιαδήποτε απαίτηση από πολεμικές αποζημιώσεις.
Τρίτη παρατήρηση: Είπαμε πως τα ελληνικά ομόλογα είχαν φτάσει να πωλούνται (στην δευτερογενή αγορά) στο 15% της αξίας τους. Το ερώτημα είναι απλό: αντί να μιλάμε για κουρέματα και λοιπά, γιατί δεν βγαίναμε να τα αγοράσουμε στα μουλωχτά, εκμεταλλευόμενοι την πτώση τής αξίας τους;
Ωραίο ερώτημα μεν, για αδαείς δε. Καλά ρε, είσαστε σοβαροί; Θα δέχονταν οι όπου γης τοκογλύφοι να τους πιάσουμε μαλάκες; Τί δουλειά κάνουν όλοι αυτοί; Πεταλώνουνε τζιτζίκια ή γανώνουνε καρφίτσες; Το κόζι έπρεπε να γίνει όμορφα: κι αυτοί να κονομήσουν και οι δικοί μας οι κυβερνήτες να καμωθούν πως κάτι καταφέρανε. Τουθ' όπερ, από την μια βγαίνει ο Σαμαράς με τον Στουρνάρα και λένε στους έλληνες: "Κοιτάτε, ρε ζωντόβολα, τι όμορφη φτιάξη καταφέραμε για λογαριασμό σας με την εξυπνάδα μας. Εκεί που χρωστάγαμε 100 δισ., από δω και πέρα, με το νέο κούρεμα, θα χρωστάμε μόνο 30-40. Δοξάστε μας". Από την άλλη πάλι, οι μεγαλοκαρχαρίες δεν έχουν λόγο να είναι στενοχωρημένοι, αφού θα πουλήσουν στο 30-40 εκείνα που είχαν αγοράσει στο 15, παναπεί θα διπλασιάσουν τα κεφάλαιά τους.
Τέταρτη παρατήρηση: Υπάρχουν και κάτι διπλοκερδισμένοι νταραβεριτζήδες. Ή, μάλλον, τριπλοκερδισμένοι. Ποιοί; Μα, οι κεντρικοί τραπεζίτες! Αυτοί που υποτίθεται ότι ζημίωσαν με το πρώτο κούρεμα, οπότε φρόντισαν να "ανακεφαλαιοποιηθούν" στις πλάτες τού λαουτζίκου. Η πρώτη τους κονόμα έχει να κάνει με τις υψηλές αποδόσεις από τις φούσκες που διαχειρίζονταν τόσα χρόνια. Η δεύτερη έχει να κάνει με τις ενισχύσεις από τις ανακεφαλαιοποιήσεις, οι οποίες υπερκάλυψαν (και παραϋπερκάλυψαν, εδώ που τα λέμε) τις ζημιές του πρώτου κουρέματος. Και τώρα έρχεται η τρίτη κονόμα, χάρη στην παράλογη απόφαση να αγοράσουμε στο 30-40 την σκαρταδούρα που είχαν αγοράσει στο 15-20. Τουθ' όπερ, μονά-ζυγά δικά τους κι ο λογαριασμός δικός μας.
Υποπαρατήρηση δεύτερη: Αν ρωτάτε πού στο διάολο έχουν πάει τόσα λεφτά που έχουν πάρει οι τράπεζες μέχρι σήμερα, μιας και στην αγορά δεν έχει πέσει ούτε σεντς, η απάντηση είναι απλή και διατυπώνεται με ένα άλλο ερώτημα: ποιοί νομίζετε ότι αγόρασαν στο 15-20 τα ομόλογα που πάμε σήμερα εμείς να ανταλλάξουμε στο 30-40;
Πέμπτη παρατήρηση: Θα αναρωτηθεί κάποιος, πού διάβολο θα βρούμε τα λεφτά να αγοράσουμε όλο αυτό το χρέος. Ελάτε καλέ, δεν θέλω αηδίες! Δεν πρόκειται να βγάλουμε δεκάρα από το συρτάρι. Καινούργια ομόλογα θα δώσουμε, τα οποία θα λήγουν μέχρι το 2042. Όπως λέει κι ο Άδωνις: "μέχρι τότε ποιός ζη και ποιός πεθαίνει;"... Κι όπως ξαναλέει ο Άδωνις, "κορόιδα τους πιάνουμε"...
Υποπαρατήρηση τρίτη: Φοβάμαι ότι δεν τους πιάνουμε και τόσο κορόιδα. Αντίθετα, φοβάμαι πως για να διασφαλίσουν την πληρωμή των "κουρεμένων" τους, θα τραβήξουν μια τριακονταετή επιμήκυνση στα μνημόνια, που θα μας φύγει η ούγια... Τουθ' όπερ;
Τουθ' όπερ... Τί δεν καταλαβαίνεις, φιλαράκι; Τί δεν καταλαβαίνεις;
Πηγή: Cogito ergo sum
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tα σχόλια στο μπλοκ πρέπει να συνοδεύονται από ένα ψευδώνυμο, ενσωματωμένο στην αρχή ή το τέλος του κειμένου, άν δεν υπάρχει εγγραφή στον blogger ή άλλη διαδυκτιακή υπηρεσία (βλέπε όροι σχολιασμού στο πάνω μέρος της σελίδας).
Ανώνυμα και υβριστικά σχόλια μπορούν να διαγράφονται χωρίς άλλη προειδοποίηση.