Προβληματισμοί για τα γεγονότα του Δεκέμβρη του 2008

Από σχόλιο του Praxis Red στο Lenin reloaded. Χωρίς να μας καλύπτει 100%, το θεωρούμε ως μία πολύ καλή βάση συζήτησης, οπότε και το παραθέτουμε σαν ξεχωριστή ανάρτηση:

Ο τελευταίος μύθος που με έκπληξη διαβάσαμε στο rednotebook και αλλού ήταν ότι ο Δεκέμβρης είναι, με διάφορους τρόπους, ο πρόλογος των "πλατειών".

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη απάτη και ψέμα.

Ο Δεκέμβρης δεν είχε "πάνω πλατεία". Δεν θα μπορούσε, γιατί η "πάνω πλατεία" πολιτικά πυροβόλησε τον Γρηγορόπουλο και παραμόρφωσε την Κούνεβα.

Δεν είχε ούτε "κάτω πλατεία". Δεν είχε σχέδιο β, δεν είχε οικονομολόγους η ειδικούς να του κάνουν μαθήματα για το πώς θα κάνει λογιστικό έλεγχο της κακής καταστολής καταστολής. Δεν έψαχνε τον Μίκη Θεοδωράκη, τους πατριώτες των διάφορων "εθνικών μετώπων. Δεν κατήγγειλε κανένα εργατικό σωματείο, αντίθετα τα καλούσε συνέχεια σε στήριξη. Δεν έβαλε σαν προυπόθεση να καταργηθεί η συνδικαλιστική και πολιτική δράση. Δεν είχε την αγάπη των αστικών κομμάτων, δεν έφτιαξε κόμματα, δεν έβγαλε βουλευτές. Δεν διαπραγματεύτηκε τίποτα. Δεν έψαχνε τους κλέφτες και τους καθαρούς αστούς πολιτικούς. Δεν έκλαιγε επειδή των κορόιδεψαν οι πολιτικοί του πάτρωνες. Δέν χόρευε παραδοσιακούς χορούς μόλις ξεκίναγαν να του ρίχνουν δακρυγόνα.

Όλοι αυτοί δεν υπήρχαν τον Δεκέμβρη. Αν είχαν εμφανιστεί, σε κάποια μαζική του εκδήλωση, το πιο πιθανό θα ήταν να είχαν φύγει με πίσσα και πούπουλα. Αυτό μπορούμε να το πούμε με βεβαιότητα.

Ο Δεκέμβρης αν κατάφερε να αποκτήσει ένα κοινό περιεχόμενο αυτό ήταν αντικυβερνητικό και αντικατασταλτικό.

Για το πρώτο, η κυβέρνηση καραμανλή κατέρρευσε, ένα μόλις χρόνο μετά την εκλογή της με 41%. Και ξεκίνησε η αντίστροφη μέτρηση.

Για το δεύτερο, η δολοφονία γρηγορόπουλου είναι η πρώτη περίπτωση που έχουμε καταδίκη με τέτοιες κατηγορίες για τους δολοφόνους. Και μετά απο μια δίκη στην οποία δεν δικάστηκε μόνο η υπόθεση αλλά ο Δεκέμβρης, το κίνημα, η αριστερά, η πολιτική δράση.

Φυσικά αν κάποιος περιμένει ότι ο μόνος αγώνας που αξίζει είναι αυτός που θα ρίξει με τη μία όλα τα αστικά κόμματα και τον καπιταλισμό, τότε όντως ο Δεκέμβρης δεν έχει να πεί κάτι. Όμως τότε θα έπρεπε να απορρίψουμε και πολλούς άλλους αγώνες. Δεν ήταν κοινωνική επανάσταση ο Δεκέμβρης, δεν είχε τέτοιο χαρακτήρα, δηλαδή στόχο κατάληψης της εξουσίας και επαναστατικού μετασχηματισμού της κοινωνίας. Δεν θα μπορούσε να τον έχει, δεν είναι αυτό το ζήτημα.

Ούτε φυσικά είναι παράξενο που δεν συνεχίστηκε. Παράξενο είναι που άντεξε τόσο πολύ, με όλους απέναντι. Κανένα πολιτικό υποκείμενο δεν υπήρχε να τον συνεχίσει (δεν υπάρχει συνολικό και νικηφόρο αντισυστημικό κίνημα χωρίς πολιτικά υποκείμενα) και τα αναρχικά ρεύματα έτσι και αλλιώς δεν έχουν την δυνατότητα, δομικά, να συγκροτήσουν οποιοδήποτε πολιτικό κίνημα.

Δύο προκαταρκτικές παρατηρήσεις από εμάς:

1) Αν υπάρχουν διδάγματα από τον Δεκέμβρη του '08, που θα έπρεπε να οδηγούν στην πολιτική κατάρευση κάποιου χώρου, αυτός (όσο και αν ακούγεται περίεργο) δεν είναι άλλος από τον Α/Α.

Τα γεγότα του Δεκέμβρη του '08, ήταν λες και βγήκαν από την μεγαλύτερη ονείρωξη του κάθε αναρχικού, παρότι οι ίδιοι ουδεμία συμβολή είχαν στην ιδεολογική ή πρακτική προετοιμασία τους.

Ο Δεκέμβρης ήταν λοιπόν αυθόρμητος, βίαιος, ακαπέλωτος. Προέκυψε από μόνος του. Και τι ακριβώς τον έκαναν οι αναρχικοί; Απολύτως τίποτε!

-Και αν δεν προέκυψε η επανάσταση των ονείρων τους από ένα κίνημα με τα ακριβή χαρακτηριστικά που οι ίδιοι θέτουν ως προϋποθέσεις "επαναστατικότητας", το ερώτημα που μπαίνει είναι το πότε τελικά αυτό μπορεί να φτάσει μέχρι εκεί, ή αν αυτές οι "προϋποθέσεις" είναι πέρα για πέρα λάθος. Οι απαντήσεις και στα δύο είναι πέραν αμφισβήτησης. 

Αν δεν προέκυψε (δεν πλησίασε καν για την ακρίβεια) η "επανάσταση", που ονειρεύονται οι αναρχικοί από ένα κίνημα με τα χαρακτηριστικά του Δεκέμβρη, δεν θα προκύψει ποτέ. Αυτό μας οδηγεί αβίαστα και στην δεύτερη απάντηση, πως δηλαδή είναι ακριβώς οι "προϋποθέσεις" επαναστατικότητας του Α/Α χώρου, εντελώς λανθασμένες σαν τέτοιες.

2)Γκρέμισε τους μύθους διάφορων αφελών σαν και του λόγου μου, που είχαμε πιστέψει πως ήταν δυνατόν (και προσπαθήσαμε για κάτι τέτοιο -του κάκου φυσικά) να μπολιαστούν με ταξικό πρόσημο, τέτοιου είδους κινήματα.