Κάποια σχόλια επάνω στην «τοποθέτηση του Μ-Λ ΚΚΕ πάνω στις θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ για το 19ο συνέδριο»
Εντυπωσιάζεται κανείς από τον τίτλο ακόμη,«Iδεολογικοπολιτική σύγχυση, στρέβλωση και παράκαμψη της πολιτικής πραγματικότητας
H αποτύπωση των αδιεξόδων της γραμμής του ρεβιζιονισμού μέσα από ένα μίγμα αναθεωρητικών, φιλοτροτσκιστικών, και σεχταριστικών θέσεων», όπου ο άκρατος βερμπαλισμός για την δημιουργία εντυπώσεων, φαίνεται να είναι η πρωταρχική στόχευση του αρθρογράφου, αφού άλωστε αυτό ακριβώς είναι το ύφος που κυριαρχεί σε όλο το κείμενο, τορπιλίζοντας εκ των προτέρων κάθε προσπάθεια πολιτικής κριτικής, μια και δείχνει ξεκάθαρα πως ό,τι και να πει το ΚΚΕ είναι εκ προοιμίου λάθος για το Μ-Λ. Το ζήτημα είναι μόνο να βρούν (όχι το ποιά- το ΚΚΕ μόνο «λάθη» κάνει ως γνωστό) αλλά τα μεγαλύτερα.
Αλλά ας πάμε να δούμε και την πιο «πολιτική» κριτική:
«H όλη κατάσταση ξενοκρατίας που έχει επιβληθεί και εντείνεται μέσα σε συνθήκες κρίσης και με μοχλό την κρίση του δημόσιου χρέους πάνω στον ελληνικό λαό περιγράφεται από τις θέσεις της KE του KKE απλά σαν… «μεγαλύτερη αδυναμία στην άσκηση της καπιταλιστικής εξουσίας (που) εκδηλώθηκε με τη μη ομαλή συμμετοχή του κράτους στη διεθνή αγορά, λόγω της απότομης διόγκωσης του δημόσιου χρέους και της απότομης ανόδου των επιτοκίων αγοράς» (θέση 15). Mε μια εκπληκτική πολιτική τύφλωση οι θέσεις της KE του KKE συγκαλύπτουν και εξωραΐζουν το βάθεμα της ξένης εξάρτησης της Eλλάδας, υποβαθμίζοντας την πολιτική της ιμπεριαλιστικής υποδούλωσης και της υποτέλειας της ντόπιας μεγαλοαστικής τάξης σε μια ανώδυνη «μη ομαλή συμμετοχή του κράτους στη διεθνή αγορά»!Δεν έχουμε λοιπόν καπιταλιστική κρίση υπερσυσώρευσης-υπερπαραγωγής, κατά το Μ-Λ. Το πρόβλημα της Ελλάδας είναι η ... «ξενοκρατία»(!), που χρησιμοποίησε την ... «κρίση χρέους», για να επιβάλει τα «μνημόνια» στην «υποτελή ντόπια μεγαλοαστική τάξη»!
"Tα μνημόνια που αποτελούν την συγκεκριμένη έκφραση αυτής της πολιτικής, την περίοδο που διανύουμε, αποσυνδέονται από αυτό το περιεχόμενό τους και, παρά την τεράστια επίδραση που αυτά έχουν στις οικονομικές και πολιτικές εξελίξεις της χώρας, οι θέσεις της KE του KKE απαξιούν να μιλήσουν γι’αυτά"
Τα συμπεράσματα που προκύπτουν από την παραπάνω ανάλυση, κάθε άλλο παρά επιβεβαιώνουν την αυτοτοποθέτηση του Μ-Λ στα «αριστερά» του ΚΚΕ, αφού τελικά η καπιταλιστική κρίση δεν είναι δομική κατά το Μ-Λ, αλλά απλά κρίση χρέους (πράγμα που ούτε καν οι ίδιοι οι αστοί δεν τολμάνε να ισχυριστούν πλέον, αφού είναι παγκόσμια) και άρα «αντιμετωπίσημη» με ένα απλό νοικοκύρεμα των δημοσιονομικών όπως έχουν βαρεθεί να μας διαβεβαιώνουν, όχι οι οπορτουνιστές καν, αλλά οι πιο αντιδραστικοί κύκλοι της αστικής προπαγάνδας που στηρίζουν την σημερινή κυβέρνηση.
Με βάση τα παραπάνω, τα μνημόνια δεν αναγκαία επιλογή της αστικής τάξης για την επανάκαμψη της καπιταλιστικής κερδοφορίας, αλλά όργανο επιβολής της «ξενοκρατίας» επί της «υποτελούς ντόπιας αστικής τάξης»!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Μιλάμε και για γαμώ τις μαρξιστικές αναλύσεις!
Αν δηλαδή η «ντόπια αστική τάξη» δεν ήταν «υποτελής» στους «ξένους» (έτσι γενικά και αόριστα), και μας εκμεταλλεύονταν μόνη της, κανένα πρόβλημα δεν θα υπήρχε! Υποταγή στον καπιταλισμό πλήρης δηλαδή, αφού το επόμενο λογικό βήμα σε μία τέτοια συλλογιστική είναι το κάλεσμα της φτωχολογιάς σε συμμαχία με «μη υποτελή» κομμάτια κάποιας υποτιθέμενης «εθνικής αστικής τάξης», ενάντια στους «ξένους», ακριβώς την στιγμή που η ίδια αυτή αστική τάξη, εξαπολύει την μεγαλύτερη της επίθεση στον κόσμο της εργασίας, από την μεταπολίτευση τουλάχιστον, και μετά. Χωρίς να κρίνω προθέσεις, η υιοθέτηση των παραπάνω απόψεων οδηγεί ευθέως στην άνευ όρων παράδοση της εργατικής τάξης, συνιστά δηλαδή, τίποτε λιγότερο από ταξική προδοσία, πράγμα που επιβεβαιώνεται από την θέση πως το ΚΚΕ αποσυνδέει τα «μνημόνια» από την «ουσία» τους, όταν τα συνδέει ευθέως με την καπιταλιστική κρίση. Μπορεί να υπάρχει και «καλός» (χωρίς μνημόνια δηλαδή) καπιταλισμός κατά το Μ-Λ, που από ότι φαίνεται μπορεί στην ανάλυση της κρίσης (ως κρίση χρέους) να συμφωνεί με την αστική κυβέρνηση, στην αντιμετώπιση της πάλι ταυτίζεται με την αστική αντιπολίτευση της επιστροφής στον προ-μνημονίων «καλό» καπιταλισμό. Η άποψη αυτή επιβεβαιώνεται παρακάτω στο κείμενο όπου το ΚΚΕ κριτικάρεται για:
«...την αποκήρυξη της πάλης με αντιμνημονιακό στόχο...»Το γέλιο βέβαια (γιατί το πράγμα αρχίζει να γίνεται φαιδρό τελικά) πέφτει παρακάτω. Γιατί οι συντάκτες της «κριτικής» δεν αφήνουν καμμία «κριτική» στο ΚΚΕ που να μην υιοθετήσουν, από όπου και αυτή προέρχεται! Ετσι μετά την αστική κυβερνητική, την αστική «αντιμνημονιακή», υιοθετούν και την οπορτουνιστική αγκιτάτσια περί εγκατάλειψης των θέσεων του15ου συνέδριου κλπ... Λες και δεν τις είχαν χαρακτηρίσει «ρεφορμιστικές» όταν ψηφίστηκαν! Διαβάζουμε λοιπόν:
«Σημαντικό είναι ότι αυτές τις θέσεις που τις «δουλεύει» η ηγεσία του KKE, εδώ και μερικά χρόνια, τώρα σ’ αυτό το συνέδριο θέλει να τις ενσωματώσει και στο Πρόγραμμα του KKE, τροποποιώντας το Πρόγραμμα που είχε ψηφίσει στο 15ο συνέδριο το 1996, και να τους δώσει χαρακτήρα προγραμματικής εμβέλειας, επιφέροντας μια ιδεολογικοπολιτική αλλαγή στο θεμέλιο της γραμμής του KKE...»Παρακάτω λοιπόν έχουμε μία «επιστημονική» και «μαρξιστική» κριτική στην θέση του ΚΚΕ πως «το KKE ταυτίζει τον πατριωτισμό με τον ταξικό αγώνα». Τι μας λέει αυτή η κριτική;
- Το «επιστημονικότατο» επιχείρημα, πως εάν αυτά τα πίστευε ο Ζαχαριάδης, δεν θα είχε υδριθεί το ...ΕΑΜ!
Λες και δεν είχε πρόγραμμα κοινωνικό πρόγραμμα το ΕΑΜ, λες και αποσύνδεσε ποτέ τα πατριωτικά από τα ταξικά του καθήκοντα, η Ζαχαριαδική καθοδήγηση του ΚΚΕ.
Λες τέλος, και έχει κάποια αξία η μηχανιστική και άνευ επιχειρημάτων μεταφορά θέσεων παρμένων 72 χρόνια πριν(!) στις συνθήκες του σήμερα
Αλλά όχι, τελικά μας γίνεται και μία αναγωγή στο σήμερα, με σίγουρα όχι τον πιο ορθόδοξο τρόπο, παρουσιάζοντας το παράδειγμα της Συρίας:
«...Tι θα σήμαινε πρακτικά μια τέτοια θέση π.χ. σήμερα για τη Συρία που αμύνεται στην ιμπεριαλιστική επίθεση; Tι άλλο εκτός από ότι «πατριωτικός» αγώνας να θεωρηθεί ο αγώνας για την ανατροπή της εξουσίας του Aσάντ, που διευκολύνει την επέμβαση και την εισβολή των ιμπεριαλιστών στη Συρία;...»Παράδειγμα που θα έστεκε μόνον στην περίπτωση που θα μπορούσε να θεωρήσει κάποιος την μετατροπή της Συρίας σε αμερικάνικο προτεκτοράτο, σε μία θετική για την Συριακή εργατική τάξη εξέλιξη. Εμείς δεν γνωρίζουμε κάποιον κομμουνιστή που να έχει ισχυριστεί κάτι τέτοιο, και σίγουρα κανέναν από το ΚΚΕ! Το συμπέρασμα αυτό βέβαια το Μ-Λ το βγάζει από το γεγονός πως σύμφωνα με τους ίδιους, το ΚΚΕ έχει «εγκαταλείψει τον αντιιμπεριαλιστικό αγώνα» όπως το έχουν κατ’επανάληψη κατηγορήσει, και κάπου εδώ μοιάζει να μην διαβάζουν ούτε αυτά που οι ίδιοι γράφουν, αφού παραθέτουν αυτούσια την θέση του ΚΚΕ πως «ο χαρακτήρας του σύγχρονου πατριωτισμού ταυτίζεται με την ανατροπή της αστικής εξουσίας, της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής, την έξοδο από κάθε καπιταλιστικό διακρατικό συνασπισμό και ιμπεριαλιστική συμμαχία», ενώ σε άλλο σημείο κατηγορούν το ΚΚΕ για «στένεμα της έννοιας του πατριωτισμού και της πατριωτικής πολιτικής» που «το εκμεταλλεύονται αστικές και εθνικιστικές δυνάμεις για να τις χειραγωγήσουν προς αντιδραστικές κατευθύνσεις.», ταυτιζόμενοι δηλαδή πλήρως με τις τελευταίες ΣΥΡΙΖΑίικες θέσεις περί «πατριωτικών μετώπων» με τους διάφορους Καμένους...
Κάπου εδώ η δεξιά (και πιο σοβαρή πολιτικά) κριτική του Μ-Λ τελειώνει, και οφείλει να κάνει και μία «αριστερή» για να κρατήσει τα γράδα. Ποιά είναι αυτή;
Είναι το αυθαίρετο βάφτισμα του «επαναστατικού εργατικού λαϊκού μέτωπου» σε «ενδιάμεσο» προς τον σοσιαλισμό στάδιο, και παρότι υπάρχει, όπως και οι ίδιοι(!!) αναφέρουν, ήδη από το 15ο συνέδριο η ξεκάθαρη θέση πως «η επανάσταση στην Ελλάδα θα είναι σοσιαλιστική»... Βάση αυτού, θεωρούμε κάθε παραπάνω ενασχόληση δική μας, με το συγκεκριμένο κομμάτι, περιττή...
Και δεν κρατήθηκα να αφήσω τον επίλογο της «κριτικής» του Μ-Λ ασχολίαστο:
«H ομολογία, ωστόσο, ότι «το Kόμμα» χρειάζεται «ανάκαμψη» λέει πολλά για την πολιτική της ηγεσίας του και τα αποτελέσματα της...»Και εσείς τα εκλογικά αποτελέσματα έχετε για κριτήριο ρε συναγωνιστές; Έλεος πια!
Αν η πολιτική κρίνονταν από τα εκλογικά ποσοστά, τότε η αυτοκριτική για τα ανύπαρκτα δικά σας, που ακριβώς είναι;
Συμπεράσματα:
- Το σύνολο της κριτικής του Μ-Λ δεν είναι τίποτε παραπάνω από το αναμάσημα όλων(!) των αστικών, σοσιαλδημοκρατικών, και οπορτουνιστικών αντιλήψεων (κρίση χρέους, αντι-μνημόνιο, εθνικά μέτωπα) και κριτικών που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια στο ΚΚΕ, συν το κομμάτι που βαφτίζουν (αντίστροφα) το ...ψάρι κρέας για να μην το φάνε, οπότε και κατασκευάζουν εκ του μηδενός «ενδιάμεσα στάδια» στο πρόγραμμα του ΚΚΕ, προκειμένου να τα απορρίψουν μετά ως ...ρεβιζιονιστικά!
- Επιβεβαιώνεται η εντύπωση πως εδώ και μερικά χρόνια, έχει εκλείψει οποιαδήποτε εξ’αριστερών κριτική στο ΚΚΕ, αφού όλες γίνονται από δεξιά κατεύθυνση. Αυτό αφενός οδηγεί στο συμπέρασμα για την επαναστατική στρατηγική του κόμματος, αφετέρου στην σταδιακή δεξιά πολιτική μετατόπιση του παραδοσιακού «αριστερισμού» προκειμένου να διαφοροποιηθεί από το ΚΚΕ. Απογοήτευση από το επίπεδο της κριτικής. Τόσο το Μ-Λ ΚΚΕ, όσο και το ΚΚΕ(μ-λ) μας είχαν συνηθίσει σε πολύ σοβαρότερες αναλύσεις. Πολύ αξιόλογες μάλιστα κάποιες φορές. Τελικά ακόμη και η σοβαρότητα του εξωκοινοβουλίου χάνεται μπροστά στον υπέρτατο στόχο του χτυπήματος του ΚΚΕ.
- Μία πολύ χρήσιμη παρατήρηση η τελευταία, για το που οδηγεί ο τυφλός αντι-ΚΚΕδισμός, ακόμη και είχε εξαρχής «αριστερές» αφετηρίες και αφορμές.
Ολόκληρο το άρθρο του Μ-Λ ΚΚΕ εδώ
Έχω την εντύπωση ότι αυτό είναι το ιδεολογικό στίγμα του Μ-Λ ΚΚΕ εδώ και αρκετό καιρό, δεν είναι κάτι διαφορετικό. Το ΚΚΕ Μ-Λ νομίζω όμως ότι διαφοροποιείται από όλα αυτά τα λίγο (ως πολύ) second-hand Καζάκης. Αν δεις στα site τους, πέφτει αρκετό μπινελίκι εκατέρωθεν για τις θέσεις του Μ-Λ ΚΚΕ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠέρσι που λόγω δουλειάς διάβαζα ανελειπώς (και) τον "Λαϊκό Δρόμο", σημάδια τόσο μεγάλης κατρακύλας δεν είχε δείξει. Είχα εκτιμήσει ακόμη την διαφοροποίηση τους (αν θυμάμαι καλά) από τις "πλατείες".
ΑπάντησηΔιαγραφήΕάν οι παραπάνω θέσεις τους δεν είναι απλά προϊόν αντι-ΚΚΕ εμπάθειας (ψάχνουμε να τους την πούμε), αλλά ιδεολογική επιστροφή στον αντιμαρξιστικό μαοϊσμό των "τριών κόσμων", και όλοι αντάμα με τις "εθνικές" αστικές τάξεις, τότε η απογοήτευση είναι ακόμη μεγαλύτερη, καθώς από τέτοιου είδους χοντράδες, έδειχναν να έχουν απομακρυνθεί...
δεν περιμενα ποτε ο ιμπεριαλισμος να γινει ο φερετζες του καθε ρεφορμιστη
ΑπάντησηΔιαγραφή@Αναυδος:
ΔιαγραφήΣυνεχιστές της δευτεριδιεθνιστικής παράδοσης λοιπόν, οι "πούροι" τριτοδιεθνιστές του Μ-Λ ΚΚΕ;
Είναι και αυτή μία οπτική...
Αυτός ο ιμπεριαλισμός κατά τη μ-λ θεωρία, μεγάλη πουτάνα. Κάνει τους οπορτουνιστές να ξεβρακώνονται από μόνοι τους. Μολογάνε χωρίς ξύλο. Σοσιαλσωβινισμός ενόψει καθώς θα σφίγγουν τα γάλατα; Θα έχουμε κι εδώ υπερψήφιση πολεμικών πιστώσεων υπέρ ΝΑΤΟ κι Ευρωστρατού; Άκου ξενοκρατία... Που το ξεθάψαν αυτό πάλι;
ΔιαγραφήΚι εγώ τους είχα σε μια σχετική εκτίμηση, αλλά μετά απ' αυτά...
Δες κι αυτό:
"Oι θέσεις της KE του KKE για το 19ο συνέδριο με την φυγομαχία σε κρίσιμα ερωτήματα, με τις αποσιωπήσεις σε σημαντικά ζητήματα που απασχολούν τον κόσμο του KKE (π.χ. την ταχτική του KKE στο μαζικό κίνημα με τα διασπαστικά συλλαλητήρια κλπ.) και, κυρίως, με την προσπάθεια να παγιωθεί η πολιτική της ηγεσίας παρά τα δυσάρεστα παρεπόμενά της, ασφαλώς, και δεν αποτελούν απάντηση στα ζητούμενα των αγωνιστών που το ακολουθούν."
Λες κι εμείς (η βάση και οι φίλοι ας πούμε) είπαμε στην ηγεσία να γίνει ουρά των πασοκοσυριζαίων κι αυτή δε μας άκουσε. Πηγαίναμε και μόνοι μας ρε μουλούδες, δε χρειαζόμασταν να βάλουμε το ΠΑΜΕ μπροστά.
Μαύρα χάλια...
Εδώ που τα λέμε, είναι στριμωγμένοι όσοι στρέφονται ενάντια στο ΚΚΕ, ενώ παράλληλα θέλουν να αυτοπαρουσιάζονται και ως αντικαπιταλιστές.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιότι αν όντως ήταν αντικαπιταλιστές, δεν θα διαφωνούσαν με το ΚΚΕ γενικότερα και με τις θέσεις για το 19ο Συνέδριο ειδικά. Πιο αντικαπιταλιστικές θέσεις, δεν θα μπορούσαν να υπάρχουν!
Επειδή όμως δεν είναι γνήσιοι αντικαπιταλιστές, στρέφονται ενάντια στο ΚΚΕ με φιλοκαπιταλιστικές μάλιστα απόψεις. Σοσιαλδημοκρατικές κατά προτίμησή τους, ώστε να βγάζουν κι ένα ...Αριστερό άρωμα...
Θελημένα ή μη συνεπώς, δίνουν χείρα βοήθειας στον άλλο στριμωγμένο. Τον καπιταλισμό.
Να προσέχουν μόνο όσοι ανυποψίαστοι ακολουθούν τούς όποιους δήθεν αντικαπιταλιστές, γιατί το πολύ στριμωξίδι δε βγαίνει σε καλό...
ΑΝΕΡΓΟΣ και ΑΦΡΑΓΚΟΣ
@ΑΝΕΡΓΟΣ και ΑΦΡΑΓΚΟΣ:
ΔιαγραφήΔεν θα μπορούσα να πω πως το ΜΛ κίνημα γενικότερα, και το ελληνικό πιό ειδικά, δεν έχει αντικαπιταλιστικές αφετηρίες και αναφορές.
Το πρόβλημα είναι πως αν θες σόνι και ντε να είσαι αντι-ΚΚΕς, και το ΚΚΕ έχει συνεπή επαναστατική γραμμή, τότε αναγκαστικά θα υπερασπίσεις τον καπιταλισμό. Αυτό νομίζω πως είναι το δράμα της υπόθεσης, και μάλιστα από ένα κομμάτι της κομμουνιστικής αριστεράς, που ποτέ δεν υπαναχώρησε στην υπεράσπιση του Στάλιν, του ΔΣΕ, του Ν.Ζαχαριάδη...
Ξερει κανεις ποτε πρωτοεμφανιστηκε η αντιληψη για το χωρισμο της αστικης ταξης σε εθνικη και ξενοδουλη?διαβαζω το εγχειριδιο πολιτικης οικονομιας της ακαδημιας επιστημων της ΕΣΣΔ(1951) και κανει αυτο το διαχωρισμο σε βιομηχανικη(εθνικη) και μεταπρατικη-κομπραδορικη (ξενοδουλη) αστικη ταξη κατι που μου εκανε εντυπωση
ΑπάντησηΔιαγραφήπροκοπης-ξεφτερης
@προκοπης-ξεφτερης:
ΔιαγραφήΗ αντίληψη αυτή είναι αρκετά παλιά, και στηρίζεται σε αυτήν του Μαρξ, περί προοδευτικού ρόλου της αστικής τάξης σε σχέση με την φεουδαρχία.
Ετσι στον καιρό της 3ης διεθνούς θεωρήθηκε θεμιτή η συμμαχία με κομμάτια της "προοδευτικής" αστικής τάξης, σε χώρες με φεουδαρχικά κατάλοιπα, ή σε αποικίες. Βέβαια ακόμη και τότε, αυτή η αντίληψη δεν ήταν κανόνας, αφού π.χ. στην Ελλάδα το ΚΚΕ μίλαγε για ενιαία "αστοτσιφλικάδικη τάξη", και έλεγε πως ακόμη και τα αστοδημοκρατικά καθήκοντα θα λυθούν από την εργατοαγροτική επανάσταση.
Αλλά τι σχέση μπορεί να έχουν τα "φεουδαρχικά κατάλοιπα" για τα οποία μίλαγαν οι κλασσικοί, με την ανεπτυγμένη καπιταλιστικά Ελλάδα του 2012; Τι σχέση μπορεί να έχουν οι προ του Α'ΠΠ αποικίες με την σημερινή Ελλάδα της εξαγωγής κεφαλαίου, που η αστική της τάξη κυριάρχησε μάλιστα στις γύρω χώρες τις τελευτίες δύο δεκαετίες;
Εάν κάποιοι θεωρούν πως μπορεί ΣΗΜΕΡΑ, να μπει έστω και για πλάκα, στα καθήκοντα του εργατικού κινήματος, η (προ δεκαετιών συντελεσμένη) ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ολοκλήρωση της Ελλάδας(!!), ας το πούνε στα ίσια.
Οπως στα ίσια θα τους πούμε και εμείς ΤΑΞΙΚΟΥΣ ΠΡΟΔΟΤΕΣ.
Νομίζω πάντως, πως για να καταλάβουμε το που θέλει να το πάει το ΜΛ, καλό θα ήταν να ρίξουμε μία ματιά στην θεωρία των "τριών κόσμων", που επί σειρά ετών είχε υιοθετήσει, για να καταλάβουμε κ τις ιδεολογικές καταβολές τους. Πολύτιμος βοηθός μας, ο πάντα απολαυστικός "φιλολαϊκός" (http://filolaiko.blogspot.gr/):
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι είναι η «Θεωρία των Τριών Κόσμων»; Βάλτε ένα τζιν με τόνικ, καθίστε αναπαυτικά στην πολυθρόνα σας και απολαύστε (υπεύθυνα). Πρώτα λίγο background (μπακράουντ). Στις αρχές της δεκαετίας του ’70 ο (κάποτε) σύντροφος Μάο, αρχιπρόεδρος της ΛΔ Κίνας, έχει ήδη, ξεφτιλίσει κάθε έννοια κριτικής στην ΕΣΣΔ και το ΚΚΣΕ, έχει αποκαλέσει πολλάκις την σοβιετική χώρα σοσιαλιμπεριαλιστική, σοσιαλφασιστική, έχει καταδικάσει την διεθνιστική επέμβαση στην Τσεχοσλοβακία (’68), έχει καλέσει σε γεύμα τον αμερικανό πρόεδρο Νίξον και υπογράψει σύμφωνα «αγαπουλίνης» (’72) μαζί του, έχει λιγοστέψει την βοήθεια στο Βιετνάμ που ισοπεδώνεται τον καιρό εκείνο από τις ΗΠΑ, έχει «καλέσει τους λαούς» να τρέφουν το ίδιο (Ω, Θεοί!) «μίσος απέναντι στους δύο ιμπεριαλιστές» (ΗΠΑ και ...ΕΣΣΔ !!!), έχει, έχει, έχει κλπ. Αλλά αυτά δεν ήταν αρκετά. Το ’76 ο Μάο (που φήμες έλεγαν ότι δεν έπλενε τα δόντια του επειδή το θεωρούσε ...αστική συνήθεια) πεθαίνει και αναπαύεται εν ειρήνη. Στο σημείο αυτό τα πράγματα περιπλέκονται. Ο επίσημος αχυράνθρωπος-διάδοχός του, Χούα Κούο Φένγκ και ο κρυφοδελφίνος Ντένγκ Ξιάο Πίνγκ λανσάρουν την νέα Θεωρία (εν μέσω οξύτατης διαπάλης με την χήρα του Μάο και άλλους τρεις τυπάδες για το αν είναι του μακαρίτη ή την κατέβασαν απ΄ το κεφάλι τους). Σε κάθε περίπτωση η διαβόητη θεωρία των τριών κόσμων που λανσαρίστηκε το ’76 από τους διαδόχους του Μάο έχει ως εξής: Ο κόσμος ολάκερος χωρίζεται, λένε, σε «Τρεις Κόσμους» (καμία σχέση με την έννοια του «τριτοκοσμισμού» όπως την εννοούμε στην καθομιλουμένη, να εξηγούμαστε). Τον Πρώτο, που ανήκουν οι «δύο υπερδυνάμεις» ΗΠΑ και ΕΣΣΔ (ασχολίαστο). Τον Δεύτερο, που ανήκουν οι ανεπτυγμένες χώρες, σύμμαχες και «δορυφόροι» τους (πχ. Αγγλία, Γαλλία, Δυτ. Γερμανία κλπ αλλά και Βουλγαρία, Πολωνία, Ανατ. Γερμανία κλπ) και τον Τρίτο (τον μακρύτερο) που ανήκουν όλες μα όλες οι υπόλοιπες χώρες του κόσμου ανεξαρτήτως ηπείρου, μεγέθους, πληθυσμού, ανάπτυξης (μικροπράγματα). Αν δεν σας έπεσαν ακόμα τα μαλλιά, ακούστε και το άλλο, ακόμα πιο ουγκαντέζικο. Υπάρχουν βέβαια αντιθέσεις, διαφορές κλπ. μεταξύ των χωρών του δεύτερου, μεταξύ των χωρών του δεύτερου και του τρίτου, ανάμεσα σε αυτές του τρίτου, εξακολουθούν μάλιστα να υπάρχουν και ...ταξικές διαφορές (σοβαρά; τι μας λες...) μέσα σε κάθε χώρα. Αλλά το κύριο καθήκον των λαών του δεύτερου και τρίτου κόσμου σήμερα (και των κυβερνήσεων τους άσχετα άμα είναι αστικές, σοσιαλιστικές, φασιστικές, φεουδαρχικές, δουλοκτητικές, ή ...αναρχικές) είναι να παλέψουν όλοι μαζί (πχ. Πινοσέτ, Μακάριος, Χότζα, Φούφουτος, Τσακ Νόρις κλπ. για να δημιουργήσουν «Αντιηγεμονιστικό Μέτωπο» ενάντια στις «δύο υπερδυνάμεις». Και το τελειωτικό χτύπημα στο δόξα πατρί; Από τις δύο υπερδυνάμεις, οι ΗΠΑ είναι «υπερδύναμη σε πτώση», είναι βέβαια «κακοί άνθρωποι, γιάνκηδες κλπ. αλλά δεν φτουράνε, δεν «ιμπεριαλίζουν», δεν μακελεύουν τόσο τους λαούς όσο παλιότερα (αυτά τα έλεγαν οι πυροβολημένοι διάδοχοι του Μάο όταν το Βιετνάμ είχε μόλις μεταβληθεί σε απέραντο νεκροταφείο. αλήθεια, η μυρωδιά της καμένης σάρκας δεν έφτασε ως το Πεκίνο; τέλοσπάντων). Επομένως χρειάζεται να χτυπάμε πιο «λάιτ» τις ΗΠΑ. Επομένως πρέπει να χτυπάμε περισσότερο τον «κύριο εχθρό όλων των λαών» Επομένως «αντικειμενικά κλπ. Κύριος Εχθρός των Λαών και Όλης Της Ανθρωπότητας Είναι η Ε.Σ.Σ.Δ.»