Πρέπει να προσέξουμε πολύ την προβολή στον καπιταλισμό ηθικών κατηγοριών.
- α) δημιουργούμε με τις ηθικές κατηγορίες αυτόματα την ψευδαίσθηση ότι υπάρχει και καπιταλισμός που ΔΕΝ είναι σάπιος, διεστραμμένος και άρρωστος. Δες πόσοι στην σοσιαλδημοκρατία εκμεταλλεύονται αυτό ακριβώς για να μιλήσουν για "κακή λιτότητα" υπονοώντας ότι υπάρχει ένας άλλος καπιταλισμός, με "ανθρώπινο πρόσωπο".
- β) δίνουμε τροφή στους λαοπλάνους δήθεν αντισυστημικούς φασίστες που και αυτοί εξανίστανται για τους "τοκογλύφους" και τα "λαμόγια", παίζουν δηλαδή τους "ηθικούς" δικαστές του "κακού" καπιταλισμού
- γ) ξεχνάμε ότι τα χρόνια πριν την κρίση εκατομμύρια εκατομμυρίων ανθρώπων πέθαιναν απ' την πείνα ή δούλευαν για ένα κομμάτι ψωμί με τη μόνη διαφορά ότι βρισκόντουσαν εκτός Ευρώπης.
Προσοχή μεγάλη λοιπόν με τις ηθικές αποκηρύξεις του καπιταλισμού.
Από σχόλιο στο Lenin reloaded
Κατηγορούμε τον διάβολο γιατί είναι πολύ διάβολος ?
ΑπάντησηΔιαγραφή@Ntina:
ΔιαγραφήΚατηγορούμε τον κροκόδειλο γιατί δεν τρώει σαλάτες.
Δεν είναι ανήθικο το ερπετό, σαρκοφάγο είναι...
@TRASH
Διαγραφήαυτό όμως δεν θα μας σταματήσει να τον κάνουμε βαλίτσα και να την στείλουμε στο διάβολο...χιχι
Αν πούμε λχ: "κυριαρχεί ένας ανήθικος καπιταλισμός", τότε κατά λογική συνέπεια αντιπροτείνουμε την κυριαρχία κάποιου φανταστικού "ηθικού καπιταλισμού".
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν πούμε: "ενάντια στην ανηθικότητα του καπιταλισμού" και πάλι είναι σαν να δεχόμαστε τον καπιταλισμό όχι όμως την "ανηθικότητά" του, σαν να θέλουμε να επιβάλλουμε στον καπιταλισμό "ηθική", ενάντια όχι στον ίδιο αλλά στην ανηθικότητά του.
Όμως η ίδια φράση μπορεί επίσης να σημαίνει ότι πρέπει να αρνηθούμε την ηθική που παράγουν οι καπιταλιστικές σχέσεις, ότι παρότι ζούμε στον καπιταλισμό η ηθική μας πρέπει να είναι όχι η δική του ηθική, όχι η "ηθική" προσαρμογή στις επιταγές του, αλλά η ηθική της άρνησης και της ανατροπής του. Ενάντια στην οικειοποίηση της ηθικής που επιβάλλουν οι καπιταλιστικές σχέσεις.
Αν πούμε: "ο καπιταλισμός είναι ανήθικος", δεν χωράει νομίζω παρερμηνεία. Ο καπιταλισμός είναι πράγματι ανήθικος αφού για τον πλούτο των λίγων καταδικάζει στη φτώχια και την εξαθλίωση τους πολλούς. Στο βάθος (και στο τελικό συμπέρασμα) όλων των αναλύσεων για τις νομοτέλειες των καπιταλιστικών σχέσεων, παραμένει το απλό γεγονός ότι οι φυσικοί φορείς του κεφαλαίου (οι καπιταλιστές) συνθλίβουν την κοινωνική πλειοψηφία (με φτώχια, πολέμους, ρατσισμό, ανταγωνισμό ανάμεσα στους εργαζόμενους, καθημερινή "βιοκαταπίεση") μόνο και μόνο για τα "λεφτά" τους, μόνο και μόνο "για τα λεφτά τους" κόβουν συντάξεις, μισθούς, προνοιακά επιδόματα, πετάνε κόσμο στην ανεργία κλπ κλπ, ψεκάζουν με χημικά τις κινητοποιήσεις, επιστρατεύουν την καταστολή με διάφορες μορφές, κι αυτό είναι ανήθικο, όχι για κανέναν άλλο λόγο αλλά γιατί είναι ανήθικος ο ίδιος ο καπιταλισμός, γιατί η ανηθικότητα είναι συστατικό στοιχείο της "φύσης" του, κι η "φύση" του είναι ότι όλα αυτά γίνονται μόνο και μόνο για τα λεφτά τους.
Φυσικά από "ακαδημαϊκή" άποψη δεν υπάρχει μια ηθική (και δίκαιο), η ηθική (όπως και το δίκαιο) είναι ταξική, υπάρχουν δύο ηθικές, δυο δίκαια κλπ, είναι όμως και παγίδα η γνώση αν εξαιτίας της ξεχνάμε εμείς ποιοι είμαστε, ποιο είναι το δικό μας "δίκαιο" κι η δική μας ηθική: Όταν δυο ηθικές και δυο δίκαια είναι μεταξύ τους ανταγωνιστικά δεν χωρά αναγνώριση του μεν από το δε. Το καθένα από αυτά κατατείνει, όχι στη συνυπαρξη με το άλλο, αλλά στην κατάργηση του άλλου, στην κατάληψη όλου του πεδίου της ηθικής και της δικαιοσύνης: Πολύ περισσότερο που αν ο καπιταλιστής δεν μπορεί να κάνει χωρις τον εργάτη (επομένως οφείλει από μια άποψη να "ανέχεται" έστω στρεβλά και προσχηματικά την ύπαρξη της ηθικής του και του δικαίου του, ή οφείλει να εμφανίζει το "αστικό" δίκαιο/ηθική ως αταξικό - κοινό για εκμεταλλευτές και καταπιεζόμενους), δεν ισχύει το ίδιο και για τον εργάτη που μπορεί (και πρέπει) να κάνει χωρίς τα αφεντικά το δίκαιο και την ηθική τους...
Η επιστήμη της ιστορίας μπορεί να αναγνωρίζει ηθική και δίκαιο της δουλοκτησίας, της φεουδαρχίας, του καπιταλισμού, ηθική και δίκαιο των εκμεταλλευτών από τη μια και των καταπιεζόμενων από την άλλη, αλλά για την εργατική ηθική και για το εργατικό δίκαιο η "ηθική" του καπιταλισμού είναι ανήθικη και το "δίκαιό" του είναι άδικο, κι αυτό όχι από λόγους "σκοπιμότητας" αλλά γιατί αν το "αστικό" δίκαιο και ηθική δεν ήταν άδικα και ανήθικα, τότε δεν θα υπήρχε ούτε δίκαιο ούτε ηθική της ερργατικής τάξης.
http://die3odos.wordpress.com/2012/08/19/δίκηο-από-την-πλευρά-τους/
@AGIS:
ΔιαγραφήΕνδιαφέρουσα τοποθέτηση. Και πατάει και στα πόδια της.
Οστόσο, εγώ θα επιμείνω. Ο καπιταλισμός δεν μπορεί να είναι "ηθικός" ή "ανήθικος", για τον λόγο πως οι παραγωγικές σχέσεις μίας κοινωνίας σε τίποτε δεν έχουν να κάνουν με την ηθική της. Άλλου είδους είναι οι νομοτέλειες που τις καθορίζουν.
Οπότε επανέρχομαι στο παράδειγμα που έφερα πριν.
-Μπορούμε να κατηγορήσουμε τον κροκόδειλο, το φίδι ή την ύαινα για ανηθικότητα, επειδή συμπεριφέρονται σύμφωνα με την φύση τους;
Οχι, αυτός που σκοτώνει μία οχιά στον κήπο του, επειδή είναι θανατηφόρα, δεν επιτελεί "ηθικό έργο", απλά αυτοπροστατεύεται από την θανάσιμη (και σε καμμία περίπτωση "ανήθικη") φύση του ερπετού.
Νομίζω πως το ίδιο υσχίει και για τον καπιταλισμό.
Οφείλουμε να τον εξοντώσουμε, όχι γιατί είναι "ανήθικος", αλλά απλά γιατί είναι θανατηφόρος...
Ε καλά απλώς έβαλα μια άλλη όψη του πράγματος, γιατί αρκετές φορές έχω ακούσει αυτό το "δίκηο από την πλευρά τους" να προφέρεται από δικά μας χείλη. Προτιμάω τον Μπρεχτ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο για τον κροκόδιλο και το φίδι: πολύ απλά δεν είναι ανήθικα, τρώνε για επιβιώσουν κι όχι για να συσσωρεύουν πτώματα. Πόσο μάλλον η ύαινα που τρώει μόνο ψοφίμια. Ξέρεις και το άλλο του Μπρεχτ; Το "αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι";