Αναδημοσιεύεται από το blog Celin:
(Εννοειται κακεκτυπα γιατι ο Σαβοναρολα εκαιγε μεν βιβλια, καλλυντικα κι αρωματα αλλα ειχε και τα κοτσια να τα βαλει με εναν Παπα Αλεξανδρο ΣΤ', οι χθεσινοι μονοκυτταροι τα εβαλαν με γυναικες και ανθρωπους του Θεατρου, που δεν τους λες και κομαντος).
Οχι, δεν προκειται να ασχοληθω περαιτερω με τα χθεσινα, ουτε σκοπευω να υπερασπιστω τον Λαερτη Βασιλειου και το CORPUS CHRISTI του, δε με ενδιαφερει κατι τετοιο, θα με εφερνε πλαι πλαι στη Ρεπουση και τον Μπιστη, κατι βρωμαει εδω, αλλωστε δε με απασχολει η ελευθερια της εκφρασης.
Ελευθερια της εκφρασης ειναι και η υπαρξη της ΧΑ στην Βουλη,
ελευθερια της εκφρασης ειναι και το ανεβασμα ενος εργου που θα παρουσιαζει πχ τον Λενιν ως παιδοφιλο, τον Ροβεσπιερο σαν τρελο δολοφονο, τον Κολοκοτρωνη σα βιαστη παιδιων.
Αν υποθεσουμε οτι αυριο βγαινει στον Κινηματογραφο μια ταινια γυρισμενη απο φασιστα σκηνοθετη, η οποια ταινια δικαιολογουσε τα εγκληματα του Χιτλερ και την αναγκαιοτητα εξολοθρευσης των "Εβραιομπολσεβικων",
αραγε τοτε τι θα λεγαμε;
Θα λεγαμε, οκ, ζητω η ελευθερια της εκφρασης; "Ολοι εχουμε το δικαιωμα στην αποψη";
Θα στηριζαμε τον Φασιστα σκηνοθετη αν πληθη προσβεβλημενων κομμουνιστων ή απλα αντιναζιστων μπουκαραν στο Σινεμα και δεν αφηναν την ταινια να παιχτει, προπηλακιζοντας και τους θεατές;
Ή θα φωναζαμε ΔΩΣΕ ΠΟΝΟ ΣΤΑ ΦΑΣΙΣΤΑΡΙΑ;
Κι αν αυτα που λεω τωρα ειναι εξισου φασιστικα, τι ειναι τελικα φασιστικο;
Η καλυτερα, τι ειναι αντιφασιστικο; Το δικαιωμα στην Αστικη Δημοκρατια να λες ο,τι θελεις και να προσβαλλεις ο,τι θελεις αρκει να μην αγωνιζεσαι εναντιον των Σαρκοβορων του Κεφαλαιου;
Τι ειναι το Δικαιωμα στην Αστικη Δημοκρατια;
Μηπως μια επιφαση ελευθεριας στα Ασημαντα,
στο να διαλεγεις σαμπουαν , κρουασαν, καλλυντικα η κουστουμια,
ΜΕΓΚΑ Η ΣΚΑΙ,
Θρησκεια η Αθεια, βαφες μαλλιων, απορρυπαντικα και βιντεοκονσολες,
κι ολες αυτες οι "ελευθεριες" να σου δινονται για να σε αποχαυνωνουν για να μη καταλαβεις οτι
δεν υπαρχει καμια ελευθερια, ειδικοτερα οταν ο Καπιταλισμος κρασσαρει και οι Πλουσιοι ζητανε το αιμα σου για να κανουν restart;
Εχεις δικαιωμα να ξεφτιλισεις ο,τι θελεις, να προσβαλλεις ο,τι θελεις, να παιξεις με τη Πιστη των Ανθρωπων (Η των Μπαμπουινων, δυστυχως στις θρησκειες οι δευτεροι υπερτερουν),
αλλα δεν εχεις δικαιωμα να αγωνιστεις εναντια στο Δικαιωμα των Καπιταλιστων να κανουν τα παιδια σου, τους γονεις σου κι εσενα, πουτανακι τους, οταν ερεθιζονται.
Και μετα ακουω για την Ελευθερια της Εκφρασης;
Τι να τη κανω την ελευθερια της Εκφρασης;
Γαμω την ελευθερια της εκφρασης, δηλωνω εναντιος της. Αν ελευθερια της εκφρασης ειναι να λειτουργουν μονο τα ΜΜΕ που γλειφουν τα αρχιδια του Καθεστωτος
(γιατι τα υπολοιπα που ασκουν στοιχειωδη κριτικη δεν εχουν χρηματοδοτηση απο Τραπεζες
και κλεινουν),
αν ελευθερια της Εκφρασης ειναι η ελευθερια της ΔΙΚΗΣ ΤΟΥΣ ΕΚΦΡΑΣΗΣ η οποια περναει μεσα απο τα χουντοκαναλα διχως εσυ να μπορεις να εκφραστεις παρα μονο μεσα απο αυτα, σαν Καρικατουρα, γιατι ξερουν πως να σε εμφανιζουν ετσι,
αν ελευθερια της Εκφρασης με την ιδια λογικη που κατηγορουν χθες τους Χριστιανοταλιμπαν,
ειναι και η ΔΙΚΙΑ ΤΟΥΣ ελευθερια να κραζουν και να απειλουν συντελεστες και θεατες,
αν ελευθερια της εκφρασης ειναι να ακουω τον Αδωνι Γεωργιαδη να βιαζει την Αισθητικη,
τον Αρη Πορτοσαλτε να βιαζει τη Λογικη και τον Αντωνη Σαμαρα να βιαζει εκατομμυρια Ελληνων πολιτων ζητωντας κι απαιτωντας υστερα Τσιγαρο και Συναινεση,
τοτε,
το δικαιωμα στην Εκφραση ειναι ενα ψευδεπιγραφο Δημιουργημα της Αστικης Δημοκρατιας
για να μας κανει να ξεχασουμε οτι δεν εχουμε πια πραγματικα δικαιωματα,
τοτε αντιλαμβανομαστε οτι αυτη η ηλιθια λεξη με τις ηλιθιες συνδηλωσεις της
-ΔΙΚΑΙΩΜΑ-
δεν υπαρχει, δεν υπηρξε κι ουτε θα υπαρξει. Τι Δικαιωμα; Αν πιστευεις οτι δικαιουσαι κατι, υψωνεις το χερι σου και το παιρνεις. Αυτο λεγεται Κατακτηση.
Αν προσπαθεις και δε το μπορεσεις, αυτο λεγεται Κατατροπωση.
Τι ειναι Δικαιωμα θελω να ρωτησω, παραλλασσοντας το ερωτημα περι του τι ειναι μια Αναμνηση
του Καρ Βαι στο IN THE MOOD FOR LOVE;
Κατι που ειχες η κατι που εχασες;
Ειναι κατι που αξιζεις δικαιωματικα; Και ποιος το κρινει αυτο;
Σε ποιον εδωσες την εξουσιοδοτηση να κρινει αν δικαιουσαι δουλεια, αν δικαιουσαι Παιδεια, Υγεια, Θερμανση, Νερο, Κατοικια; Οταν εξουσιοδοτεις καποιον να κανει κατι για λογαριασμο σου, δε πρεπει μετα να ελεγξεις αν ανταποκρινεται στον ρολο του;
Αν αυτος κρινει τι δικαιουσαι και τι οχι, τοτε αυτο που δικαιουσαι παραμενει δικαιωμα σου
η τωρα μετατραπηκε σε ΔΙΚΑΙΩΜΑ του;
Αν εσυ ολιγωρεις στην ασκηση του δικαιωματος σου, πως ειναι δυνατον μετα να διαμαρτυρεσαι οταν στο καταπατα για πολλοστη φορα;
Και γιατι να αξιζει καποιος το Δικαιωμα στην Ελευθερια, στην Παιδεια, στην Υγεια, τη Κατοικια,
οταν τα χανει ολα αυτα και καθεται να περιμενει μηπως του τα ξαναδωσουν, ξεσπωντας την οργη του στους πιο αδυναμους απο αυτον
και τον Φθονο του σε αυτους που ακομα εχουν λιγα παραπανω απο αυτον;
Δεν ειμαστε ενας λαος κακομαθημενων, αγραμματων, θρησκοληπτων η κοπροσκυλων, αεριτζηδων, φανφαρονων, ψευτοεξεγερμενων, μικροψυχων, ακαλαισθητων κι αξιολυπητων.
Αυτο που κυριως μας χαρακτηριζει ειναι οτι ειμαστε ενας λαος
αδυναμων.
Αδυναμα ανθρωπακια που νομιζουν οτι αυτα που κερδηθηκαν με αιμα θα παραμεινουν αποκτημα μας εσαει. Διχως να ιδρωσουμε, διχως να ματωσουμε. Mια θλιβερη απομιμηση αυτου που καποτε θελαμε να γινουμε, η μαλλον αυτου που καποτε νομιζαμε οτι μπορουμε να γινουμε.
Jesus without the suffering.
Ενας Ιησους διχως το Μαρτυριο. Αυτο θελουμε να ειμαστε, ειτε πιστοι ειτε κρυφοχριστιανοι,
οπως ειναι οι περισσοτεροι αθεοι δηλαδη.
Στο σανιδι του μυαλου μας ανεβαζουμε καθημερινα τη παρασταση του εαυτου μας, φαντασιωνομαστε τον εαυτο μας σαν Οσιομαρτυρα που βασανιζεται απο Γραμματεις και Φαρισαιους αλλα στο τελος, ανεβαινοντας τον Σταυρο του Μαρτυριου, δικαιωνεται. Με αυτοθυσια.
Ολα καλα, αλλα υπαρχει ενα θεματακι,
βλεπω τον Γολγοθα αλλα κανεις δε τον ανεβαινει οικειοθελως,
βλεπω το Αγκαθωτο Στεφανι αλλα ο καθενας προσπαθει να το φορεσει στο κεφαλι του Αλλου,
βλεπω τα λογια και τις καταγγελιες, αλλα δε βλεπω πουθενα την
Αυτοθυσια.
Ο καθενας μας θελει να γινει Ιησους
αλλα χωρις το Μαρτυριο γιατι ειμαστε πολυ αδυναμοι και το φοβομαστε
http://www.youtube.com/watch?v=dI4XFJgsyXw
πιασε και μια μπριζολα στο τεσσερα.
Ο καθενας μας θελει να δικαιωθει, και ξανα αυτη η καταραμενη λεξη.
Δεν υπαρχουν ανθρωπινα δικαιωματα.
Αν μπορεις, σηκω και παρτο. Αλλιως, τον πουλο και σκυβε.
Δεν υπαρχει ελευθερια στην εκφραση. Αυτο θα σημαινε οτι εχει δικαιωμα και το καθε φασισταριο να εκφραζεται. Θα μου πεις, και ποιος θα κρινει ποιος θα εκφραζεται;
Απαντηση: Εγω. Εγω θα κρινω. Εσυ θα το κρινεις.
Ερωτηση: Μα, αν ειναι ετσι, αυτο δε σημαινει ο Δυνατοτερος μονο θα εκφραζεται; Κι ο αδυναμος, Κυριε; Δε "δικαιουται" να εκφραζεται;
Απαντηση: Παντα κι εξαπανακαθεν αυτο συνεβαινε κι αυτο θα συμβαινει. Ο δυνατος θα εκφραζεται κι ο αδυναμος που δεν εχει αυτο το δικαιωμα, θα βαζει την ουρα στα σκελια.
Ερωτηση: Μα αυτο δεν ειναι φασιστικο;
Απαντηση: Οχι, αυτο ειναι η Ανθρωπινη Πραγματικοτητα. Δεν ειναι κατι που επιθυμω να συμβαινει, ειναι κατι που ετσι κι αλλιως συμβαινει κι εγω οφειλω να σεβαστω και να δω καθαρα τη πραγματικοτητα για να μπορεσω καποτε να την αλλαξω εις οφελος των πολλων. Μακαρι να ζουσαμε σε ενα ροζ συννεφο και να μιλουσαμε χαραζοντας αστροσκονη στον αερα και ροζ καρδουλες στα παγκακια του Συμπαντος, μακαρι να ζουσαμε στο Εργαστηρι του Τσαρλυ και να τρωγαμε σοκολατες και ζαχαρωτα διχως να μας πεφταν τα δοντια και να παιρνουμε κιλα,
μακαρι οι Ανθρωποι να μη χρειαζοταν να αγωνιστουν για τα δικαιωματα τους, μακαρι η Ισοτητα και η Ελευθερια να εβρισκαν εναν μεταφυσικο τροπο να συνδυαζονται και κανεις να μη μπορουσε να τις διασαλευσει, μακαρι ο Ανθρωπος να καταφερνε να ξεφυγει απο τον Πιθηκο και τον ερπετοειδη εγκεφαλο του, μακαρι να ζουσαμε μακαρια και γαληνια σε εναν κοσμο οπου θα ειμαστε Ευτυχισμενοι και η κατασταση αυτη της Ευτυχιας να μην ειχε αναγκη διαλειμματα Δυστυχιας για να εξακολουθησει να παραμενει επιθυμητη.
__________________________
Παρακολουθω οσα συμβαινουν μεσα απο τη γυαλα μου, παρατηρητης κι οχι συμμετοχος, παρακολουθω την Αυτοκτονια-Γενοκτονια των Πιθηκων, τους ανθρωπους να γινονται Ζωντανοι-Νεκροι,
ανθρωπους που δε θελουν να ζησουν αλλα ουτε και να πεθανουν,
ανθρωπους που νομιζουν οτι ζουνε αλλα εχουν πεθανει,
ανθρωπους που νομιζουν οτι εχουν πεθανει, αλλα, ξυπνατε ρεεεε, ειστε ακομα ζωντανοι
και τα βιωνω σαν ενα πειραμα του στυλ μεχρι που μπορει να φτασει η Ανοχη κι η Απαθεια,
-τα βιωνω ξεχνωντας οτι ειμαι κι εγω μερος του πειραματος κι οχι ο εκτελεστης του-,
μεχρι ποτε θα πεφτουνε στη θαλασσα σα τους Λεμουριους, μεχρι ποτε θα εθελοτυφλουν μπροστα στη Πραγματικοτητα και θα χτιζουνε ατομικα καταφυγια Αμορφωσιας, Χυδαιοτητας, Ηλιθιοτητας,
ατομικα καταφυγια που απομονωνουν αντι να ενωνουν, ατομικα καταφυγια λειψα κι ατελη που δε μπορουν να προστατευσουν απο αυτο που ερχεται.
Και καθως τα παρατηρω ολα αυτα μεσα στη γυαλα μου, συνειδητοποιω οτι κι αυτη η η γυαλα δεν ειναι παρα μια μιμηση της αδεξιας προσπαθεις εκεινων που παρατηρω,
ενα ατομικο καταφυγιο ακομα πιο λειψο απο το δικο τους,
η δικια μου κραυγη, το δικο μου "ΔΩΣΤΕ ΜΟΥ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΙ".
Κανεις δε θα δωσει σε κανεναν αυτο που δικαιουται γιατι και να το ηθελε, δε μπορει να το μετρησει.
Αυτο που δικαιουμαστε εμεις ειμαστε που θα το μετρησουμε τι ειναι και ποιο ειναι,
κι οποιος παλεψει σκληροτερα, αυτος ειναι που θα γινει Μετρητης και Μοιραστης.
Αν τα φασισταρια, νεοφιλευθερα η Χιτλερικα, παλεψουν σκληροτερα,
τοτε εκεινοι ειναι που θα το δικαιουνται.
Και θα το δικαιουνται γιατι τελικα μονο η Πραγματικοτητα ειναι αυτη που καθοριζει τι δικαιουσαι και τι οχι,
το κακο εδω ειναι οτι αυτος με τη μεγαλυτερη Λυσσα ειναι αυτος που τελικα τη διαμορφωνει,
το καλο ειναι οτι η Λυσσα δεν ειναι ιδιοτητα αποκλειστικα των Μονοκυτταρων.
Κατανοώ την οργή αυτού του άρθρου αλλά δε μπορώ να συμφωνήσω μαζί της. Δεν ξέρω αν πρέπει να κινηθούμε έτσι ,δεν ξέρω αν είναι ηθικό η ανήθικο , ξέρω όμως πως δε μας συμφέρει ,πως θα πέσουμε σε λούμπα, πως απλά οι κατασταλτικοι μηχανισμοί αυτό επι της ουσίας περιμένουν απο εμάς, να χάσουμε με την ψυχραιμία μας και να κάνουμε "ντου" ώστε να μπόρουν ανέτα να μας χαρακτηρίσουν και εμας περιθώριακούς και κόκκινους χρυσαυγήτες, και να ξεμπερδέψουν μια και καλή μαζί μας. Νομίζω δηλαδή πως έντεχνα διατηρούνται οι φασιστες στο προσκήνιο ώστε να διολισθήσουμε στο λάθος ν αρχίζουμε να παίζουμε μαζί τους ξύλο στους δρόμους. Αν δεν το κάνουμε,σύντομα θα τους αποσύρουν οι ίδιοι που τώρα τους κάνουν πλάτες.
ΑπάντησηΔιαγραφήEγώ δεν κατάλαβα το άρθρο ως προτροπή να άρχίσουμε τον συμμοριτοπόλεμο με τους φασίστες, αλλά σαν μία καταγγελία για το ψευδεπίγραφο της έννοιας "ελευθερία έκφρασης", εντός μίας ταξικής κοινωνίας.
ΔιαγραφήΓια αυτό εξάλλου και το αναδημοσίευσα.
Για περισσότερα στον συγγραφέα του...
Όπως διάβαζα το άρθρο σου, κάθε στιγμή περνούσε ένα ερώτημα απ' το μυαλό μου:
ΑπάντησηΔιαγραφήΆραγε το γλίτωσε αυτός ο άνρθωπος το εγκεφαλικό επεισόδιο;
Οργισμένο άρθρο, πράγμαται. Κι όχι άδικα.
Κι αυτό που εντέλει δείχνεις ξεκάθαρα, είναι η κυριαρχία τής σαπίλας τού καπιταλισμού.
Δυστυχώς, σ' αυτήν τη σαπίλα ζούμε, γι' αυτό κι όσοι δεν αντέχουμε την μπόχα της (σ' όλα τα επίπεδα της ζωής), αγωνιζόμαστε να μάθουμε κι άλλους να μην νοιώθουν φυσιολογικά μέσα σ' αυτήν την μπόχα...
Ταξική συνείδηση λέγεται αυτό. Κι όσοι από μάς την έχουμε κατακτήσει, πασχίζουμε για τα ομορφότερα για όλο το λαό μας, καλώντας τον να τα πάρει. Να τα κατακτήσει. ΟΛΑ.
Ναι, έχεις δίκιο. Δικαιώματα στον καπιταλισμό έχουν μόνο οι λίγοι. Οι καπιταλιστές και τα τσιράκια τους, τα πολιτικά, συνδικαλιστικά, εκτελεστικά... κλπ.
Όσο για την ελευθερία τής έκφρασης, πολλάκις στο παρελθόν μάς έχει αφαιρεθεί κι αυτή.
Ειδικά στους κομμουνιστές, η απαγόρεψή της είχε επιβληθεί ως και με φυλακές κι εκτελέσεις. Μόνο που εκείνοι ουδέποτε πειθάρχησαν.
Ίσως το επιχειρήσει και πάλι η αστική τάξη, με τον όποιον τρόπο.
Όλα αναμενόμενα είναι μέσα στη μαύρη σαπίλα τού καπιταλισμού.
Και η διαστρεύλωση της ιστορίας και ο άκρατος αντικομμουνισμός, μέσα από ταινίες, ντοκυμανταίρ κλπ., πραγματικότητα κι αυτά.
Όμως, οι κομμουνιστές δεν πήγαν σαν μωρές παρθένες έξω από κάναν κινηματογράφο να ουρλιάξουν και να πιθηκοφερθούν.
Καυτηρίασαν και κατήγγειλαν με κριτική αυστηρή αυτά τα σκουπίδια, σ' επίπεδο κριτικής κινηματογράφου και με πολιτικά επιχειρήματα συνάμα.
Αυτό όμως που έκαναν τα φασιστονούμερα σ' εκείνο το θέατρο με το αμφιλεγόμενο έτσι κι αλλιώς έργο, είχε εντελώς άλλη ...οσμή, απ' την τάχαμου θρησκευτική τους ενόχληση.
Γι' αυτό το θέμα, θα σου στείλω ένα σχόλιο που έγραψα σε άλλο blog. ΄
Και μη χάνεις την αισιοδοξία σου. Θα γυρίσει ο τροχός, θα ξυπνήσει κι ο λαός.
Θα μου πεις, καλά είναι να ξυπνούσε έγκαιρα. Συμφωνώ, κι ας παλαίψουμε γι' αυτό ακριβώς.
ΑΝΕΡΓΟΣ και ΑΦΡΑΓΚΟΣ
"η δικια μου κραυγη, το δικο μου "ΔΩΣΤΕ ΜΟΥ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΙ".
ΑπάντησηΔιαγραφήΚανεις δε θα δωσει σε κανεναν αυτο που δικαιουται γιατι και να το ηθελε, δε μπορει να το μετρησει.
Αυτο που δικαιουμαστε εμεις ειμαστε που θα το μετρησουμε τι ειναι και ποιο ειναι,
κι οποιος παλεψει σκληροτερα, αυτος ειναι που θα γινει Μετρητης και Μοιραστης.
Αν τα φασισταρια, νεοφιλευθερα η Χιτλερικα, παλεψουν σκληροτερα,
τοτε εκεινοι ειναι που θα το δικαιουνται.
Και θα το δικαιουνται γιατι τελικα μονο η Πραγματικοτητα ειναι αυτη που καθοριζει τι δικαιουσαι και τι οχι,
το κακο εδω ειναι οτι αυτος με τη μεγαλυτερη Λυσσα ειναι αυτος που τελικα τη διαμορφωνει,
το καλο ειναι οτι η Λυσσα δεν ειναι ιδιοτητα αποκλειστικα των Μονοκυτταρων."
Επηρεασμένος απ αυτές τις γραμμές και απο την έντονη οργή του άρθρου έκανα το σχόλιο. Ισως και να κατάλαβα λάθος .... Περνάνε και τα χρόνια ,θολώνει και η κρίση μου :-)
Aπλά δεν θεώρησα πως η στόχευση του άρθρου εκφράζεται από το συγκεκριμένο κομμάτι. Ισως γιατί γνωρίζω και το στυλ "αυτόματης γραφής" του Celin...
ΔιαγραφήΤα φασισταριά δεν δρουν αυθόρμητα όταν εγκληματούν οργανωμένα σαν συμμορίες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔρουν κατόπιν διαταγών άνωθεν...
Πόσο άνωθεν..., δεν είναι της ώρας να το σχολιάσουμε, διότι ...σια... κι αράξαμε.
Προχωράμε συνεπώς.
Προχτές λοιπόν, είχαν πάρει διαταγή να μας "δείξουν" ότι θα ανεβαίνει όποιο θεατρικό έργο εγκρίνουν τ' αφεντικά τους...
Το ότι επέλεξαν το συγκεκριμένο, ήταν ίσως μια σύμπτωση χρονική.
Πριν κάνα-δυο χρόνια δηλαδή, ούτε καν για κους-κους δεν θ' ασχολιόντουσαν με το συγκεκριμένο έργο.
Απλά, ήταν το άλλοθί τους
για να πατήσουν την ...μπότα τους στο θέατρο.
Διότι ξέρουν πολύ καλά τα ...αφεντικά αυτών των μισανθρώπων,
ότι ανυπερθέτως θα προκύψουν γρήγορα επαναστικά έργα στα θέατρα.
Το ζητά η εποχή.
(Σατυρικά ή μη, επιθεώρηση, πρόζα... Δεν έχει σημασία)
Σ' αυτά είναι όμως που θα προσπαθήσουν
να βάλουν φίμωτρο,
κι έκαναν μια πρόβα τζενεράλε με το έργο προχτές.
Όμοια θα κυνηγήσουν και τα βιβλία.
Τα επαναστατικά βιβλία.
Ιστορία, πολιτική, μυθιστόρημα, ποίηση.
Και τέλος πάντων, τίποτα που ν' αφυπνίζει,
να εξυψώνει και να δυναμώνει ταξικά το λαό,
δεν σκοπεύουν ν' αφήσουν όρθιο.
Γι' αυτό άλλωστε η κύρια αποστολή
κάθε φασιστοναζιστικού μορφώματος,
είναι να γίνει αιμοβόρο εμπόδιο
στην ταξική πάλη των εργατοϋπαλλήλων.
Δεν θα τους περάσει όμως.
Ο λαός μας μπορεί να εγκλωβίζεται
σε αυταπάτες,
μα πλειοψηφικά δεν αποτελείται
από σκατοκαθάρματα σαν και δαύτους.
Κι αυτοί που ψήφισαν φασισμό,
μπορεί να είναι αρκετοί συγκριτικά,
μα δεν μπαίνουν στις φασιστοσσυμορίες
της Χρυσής Αυγής.
Γι' αυτό κι αυτά τα φασιστοτάγματα,
είναι προς το παρόν
σχετικά αμελητέα σε αριθμό.
Εδώ και καιρό όμως έχει πέσει
στα κυβερνητικά τραπέζια
πρόταση γι' ...αποσυμφόρηση
των φυλακών από ...βαρυποινίτες...
Κι ο νοών νοείτο...
Συνεχίζουμε λοιπόν να τους αποκαλύπτουμε,
στους χώρους δουλειάς, στις γειτονιές, στα σχολειά και όπου αλλού, τους φασιστονεοναζίδες, που πλέον συγκεντρώνονται (όλοι;;;) στη Χρυσή Αυγή.
Κι όσο το κίνημα θα δυναμώνει σε ταξική κατεύθυνση με όρους ρήξης και ανατροπής, τόσο
θα λιώνουν τα ...σκουλήκια στο πέρασμά του.
Αυτό είναι το πλέον σίγουρο!
ΑΝΕΡΓΟΣ και ΑΦΡΑΓΚΟΣ
Να διευκρινήσω και πάλι πως το άρθρο δεν το έχω γράψει εγώ. Από πλευράς μου, εξήγησα τι εξέλαβα ως ουσιώδες από αυτό, και γιατί το αναδημοσίευσα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια την όλη ιστορία με το θέατρο, εκείνο που εγώ κατάλαβα είναι πως οι φασίστες μετά την εκωφαντική απουσία τους από τον δρόμο κατά την διάρκεια των τελευταίων απεργιών και διαδηλώσεων, είχαν ανάγκη λίγης τηλεοπτικής προβολής. Από κοντά και διάφοροι "δημοκράτες" από ΠΑΣΟΚ μέχρι ΣΥΡΙΖΑ που βρήκαν ένα πεδίο στο οποίο θα μπορούσαν να μιλήσουν ενάντια στον "φασισμό" εκ του πολιτικά ασφαλούς, χωρίς δηλαδή να θίξουν τις παραγωγικές σχέσεις που τον δημιουργούν. Αυτό το περιστατικό λοιπόν δεν ήταν -κατά τη γνώμη μου πάντα- παρά ένα παιχνίδι θεάματος στον προνομιακό χώρο του λάιφσταϊλ, που βόλεψε αμφότερους τους εξαφανισμένους από τον δρόμο, αντιπαρατιθέμενους σε αυτό. Ενας βολικός αντιπερισπασμός για να φύγει η κουβέντα από το εργατικό κίνημα -έστω για 4 μέρες μέχρι την επόμενη απεργία.
Δεν έχουμε κανέναν λόγο να παίξουμε σε αυτό το γήπεδο.
@ TRASH 9:36 πμ
ΑπάντησηΔιαγραφήΣωστό, σωστότατο κι αυτό.
ΑΝΕΡΓΟΣ και ΑΦΡΑΓΚΟΣ