Η ΘΕΩΡΙΑ ΤΩΝ ΑΚΡΩΝ ΚΑΙ Η ΗΛΙΘΙΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΕΛΟΣ

ακρότητα ή ιστορική αναγκαιότητα;

Το παρακάτω κείμενο το βρήκα σαν σχόλιο στο redfly planet, και θεώρησα πως αξίζει ξεχωριστής αναδημοσίευσης. Ευχαριστώ τον kostas που το παράθεσε.

Είναι καιρός τώρα που παρακολουθώντας τα αστικά ΜΜΕ διαπιστώνω πως με όλο και αυξανόμενη ένταση προσπαθούν να εξισώσουν τον φασισμό με τον κομμουνισμό μέσα από την περιβόητη θεωρεία των άκρων . Αυτή η θεωρία ,όπως πολύ σωστά υποστηρίζει το σύνολο της αριστεράς είναι μια χυδαιότητα που σκοπό έχει να πλήξει το λαϊκό κίνημα και να το καθυποτάξει με βίαιο τρόπο όταν αυτό επιχειρήσει να σηκώσει κεφάλι.
Να τα δούμε όμως τα πράγματα αναλυτικότερα. Ποια είναι η θεωρία των άκρων; Τι υποστηρίζει; Αυτή λοιπόν η θεωρία ουσιαστικά υποστηρίζει το εξής. Λέει, το αστικό σύστημα έχει ορίσει ένα νομικό πλαίσιο μέσα στο οποίο μπορούν να κινούνται φυσικά πρόσωπα και κοινωνικές ομάδες . Μέσα σε αυτό το πλαίσιο είσαι νόμιμος, έξω από αυτό είσαι παράνομος. Με το σκεπτικό αυτό η Χρυσή αυγή(Χ.Α) πολλές φόρες με τις θέσεις που διατυπώνει αλλά και τις ενέργειες της, κινείται στα όρια του νομικού αυτού πλαισίου ή και κάποιες φορές τα υπερβαίνει με αποτέλεσμα να είναι ένα κόμμα στα όρια της νομιμότητας και για κάποιους άλλους, ίσως και εκτός αυτών των ορίων. Με το ίδιο ακριβώς όμως σκεπτικό αυτή η θεωρία υποστηρίζει ότι και ο χώρος της επαναστατικής αριστεράς είναι στα όρια της νομιμότητας διότι και σε επίπεδο μπροσούρας(η επαναστατική αριστερά μιλά για επανάσταση) αλλά και σε επίπεδο δράσης κινείται οριακά άρα είναι και αυτός μισοπαράνομος . Βία οι μεν, βία και οι δε , αμφισβητούν το σύνταγμα οι μεν ,το ίδιο και οι δε , ακραίοι οι μεν, ακραίοι κι δε, άρα το ίδιο παράνομοι.

Όπως αντιλαμβάνεστε αυτή η αστειότητα δεν είναι δυνατόν να αντέξει στην ελάχιστη κριτική επεξεργασία . Όταν λες πως ο φασισμός και ο κομμουνισμός είναι το ίδιο πράγμα γιατί και οι δυο τους αποδέχονται τη βία ως μέσο άσκησης πολιτικής είναι σαν λες πως η σφαγή των Αρμενίων και το ολοκαύτωμα των Εβραίων είναι το ίδιο πράγμα με τη Γαλλική επανάσταση. Προφανώς και στις δυο αυτές περιπτώσεις ασκήθηκε βία , για να είμαστε και πιο συγκεκριμένοι ήταν ακραίες πράξεις βίας αλλά προφανέστερα το ολοκαύτωμα των εβραίων δεν έχει καμία σχέση με τη Γαλλική επανάσταση. Στην πρώτη περίπτωση ένας εγκληματίας κατάσφαξε 5.000.000 ανθρώπινες ζωές για να εξυπηρετήσει κάποιους δικούς του σκοπούς και στη δεύτερη ένας ολόκληρος λαός απάντησε με αντιβία στη βία της μοναρχίας .Η πρώτη περίπτωση γύρισε την ανθρωπότητα αιώνες πίσω ενώ η δεύτερη πήρε τον κόσμο από τον σκοταδισμό του μεσαίωνα και τον οδήγησε στην επιστημονική σκέψη του διαφωτισμού. Έχουν καμία σχέση τα δυο αυτά γεγονότα; Μπορούν με κάποιο τρόπο να εξισωθούν; Προφανώς όχι .Πως λοιπόν μπορεί να εξισωθεί ο φασισμός με τον κομμουνισμό; Οι μεν πρεσβεύουν δογματικές , αντιεπιστημονικές και σκοταδιστικές αντιλήψεις και οι δε πρεσβεύουν την πρόοδο, την κοινωνική εξέλιξη και την επιστημονική σκέψη. Προσπαθούν να ωθήσουν την ανθρωπότητα προς τα μπρος και έχουν δικαίωμα να αυτοαμύνονται απέναντι σε κάθε κατασταλτικό μηχανισμό που εμποδίζει αυτή την πορεία.
Οι ανθρώπινες κοινωνίες έχουν υποχρέωση να θωρακίζονται από εκείνους που θέλουν να τις πισωγυρίσουν αλλά γίνονται αυτοκαταστροφικές όταν επιχειρούν να φυλακίσουν το μέλλον τους.

 Όταν λες πως ο κομμουνισμός είναι παράνομος είναι σαν να λες παράνομο τον Σπάρτακο, τον Γαλιλαίο, τον Μπολίβαρ, τον Τσε τον Ρίτσο τον Θεοδωράκη το Λειβαδίτη και ό,τι πιο ωραίο έβγαλε αυτός οκόσμος.