Φασισμος: Πλανη ή επιλογη;

Κατόπιν ώριμης σκέψης, αποφασίστηκε η μετεκλογική ανάρτηση του άρθρου

Το φως καιει το φασισμό;
Μετά το μπουγέλο και τα χτυπήματα του Κασιδιάρη σε ζωντανή τηλεοπτική εκπομπή, εναντίον της Ρένας Δούρου και της Λιάνας Κανέλη, πολλοί πίστεψαν ότι όσοι ψήφισαν την νεοναζιστική οργάνωση, “χωρίς να ξέρουν”, τώρα δεν θα το επαναλάβουν, αφού η XA έδειξε το “πραγματικό της πρόσωπο”. Η εκτίμηση αυτή είναι προέκταση μιας άλλης, της σ. Αλέκας, που προέβλεπε καθησυχάζοντας το πανελλήνιο, πριν τις 6 Μάη ότι  

“μόλις οι φασίστες μπουν στη Βουλή θα βάλουν τις γραβάτες και θα γίνουν κοινοβουλευτικά αρνάκια”.

 Πάνω κάτω μια παρόμοια επιθυμία εξέφρασε πρόσφατα ο Στάθης προεξοφλώντας ότι το “φως καιει τον Φασισμό!“
Όσοι σκέφτονται έτσι μάλλον δεν έχουν αντιληφθεί οι ίδιοι περί τίνος πρόκειται. Αυτοί οι 440 χιλιάδες που ψήφισαν στις 6/5 τη φασιστική συμμορία ήξεραν πολύ καλά τι έκαναν και δεν είναι καθόλου παραπλανημένοι, όπως αρέσκεται δυστυχώς να φαντάζεται η αριστερά. Από μια άποψη αυτή η πλάνη έχει την εξήγησή της. Ο κόσμος της αριστεράς αδυνατεί να κατανοήσει τον τρόπο σκέψης και την οικτρή πνευματική κατάσταση των οπαδών της ΧΑ, γιατί πολύ απλά έχει εντελώς διαφορετικές αξίες, από τη σαπίλα που έχουν στον εγκέφαλό τους οι 440 αυτές χιλιάδες. Υπάρχει όμως ακόμα ένας λόγος. Η αριστερά δεν μπορεί να χωνέψει πως ο “σοφός, τιμημένος και ηρωικός λαός”, αυτό το κατεξοχήν επαναστατικό υποκείμενο σύμφωνα με τις γραφές, περιλαμβάνει στις τάξεις του τόσες χιλιάδες καθάρματα. 

“Είναι αδύνατο να συμβαίνει κάτι τέτοιο, δεν μπορεί, προφανώς δεν ξέρουν τι ψήφισαν”. “Οπότε ας πάμε για ένα νέο γύρο επεξηγήσεων. Δεν μπορεί τώρα που είδαν και στην tv θα καταλάβουν ότι είναι εγκληματική οργάνωση”. 

 Μάταιος κόπος.
Αμέσως μετά το σόου του Κασιδιάρη στον ΑΝΤ1 τα δεξιά λαϊκά blogs πήραν φωτιά. Την ώρα που τα αστικά επιτελεία καταδίκαζαν μετά βδελυγμίας το περιστατικό, η λαϊκή τους βάση ξεσέλωνε: 

“Επιτέλους κάποιος να αρχίσει τις σφαλιάρες στους πολιτικούς”, “γεια στα χέρια σου” 

και διάφορες άλλες επευφημίες προς τον νέο ήρωα της εθνικοφροσύνης. Ο Κασιδιάρης δεν έκανε τίποτα τυχαία, ούτε έχασε τον έλεγχο όπως ειπώθηκε. Η ενέργειά του ήταν ψυχρή και στοχευμένη, κάνοντας πραγματικότητα την υπόσχεση της XA ότι θα μετατρέψει τη βουλή σε ρινγκ. Στις 12/6 ένας άλλος, ο Παναγιώταρος σε συγκέντρωση στο Φλοίσβο επανέλαβε ότι θα πέσουν σφαλιάρες στη βουλή αν κανείς “ανοίξει συζήτηση για τα εθνικά” για να συνεχίσει λέγοντας ότι ομάδες ΧΑυγιτών θα οργανώνουν εφόδους στους βρεφονηπιακούς σταθμούς και θα πετάνε έξω τα παιδιά των μεταναστών για να μπουν στη θέση τους ελληνοπαίδες. Ο φασιστικός οχετός σε όλο του το μεγαλείο. Να είναι σίγουροι όλοι όσοι θέλουν να αποκαλύψουν τη ΧΑ, ότι τα ξερατά του Παναγιώταρου κάνουν επίσης θραύση στο πατριωτικό ποίμνιο.
Τσάμπα λοιπόν η προσπάθεια να αποκαλυφθεί ο ρόλος της ΧΑ ως εγκληματική συμμορία. Μια τέτοια προσέγγιση δεν προσφέρει τίποτα. Η οργάνωση αυτή δεν αρνείται τις ιδεολογικές της καταβολές, ούτε κρύβει τους στόχους και τις πρακτικές της. Αντιθέτως ακριβώς πάνω σ’ αυτά οικοδομεί τα δίκτυά και την επιρροή της. Είναι σαν να παραβιάζει κανείς ανοιχτές πόρτες, τρώγοντας το χρόνο του να μιλάει για πράγματα που τα ξέρουν μέχρι και οι πέτρες.
Χτίζουν τρομοκρατώντας
Αν για κάτι πρέπει να προβληματιστεί ο κόσμος της αριστεράς είναι για την στάση των κομμάτων και των οργανώσεών του απέναντι στη γνωστή συμμορία. Και να δει επειγόντως τι θα κάνει, δεδομένου ότι δεν είναι πλέον στο απυρόβλητο της δράσης της. Μέχρι πρότινος πολλοί νόμιζαν ότι η ΧΑ θα συνεχίσει να φυτοζωεί στο περιθώριο κοπανώντας που και που κανέναν πακιστανό. Η τακτική της αριστεράς ήταν ότι δεν αξίζει να ασχολείται κανείς με τη ΧΑ, γιατί αφενός τη διαφημίζει και αφετέρου μπαίνει σε ένα πόλεμο συμμοριών που δεν απασχολεί την κοινωνία. Τώρα φαίνεται πόσο λάθος ήταν αυτή η άποψη. Η ΧΑ έχτισε τη δύναμη της πάνω στα χτυπήματα και κει που δρούσε ανενόχλητη η επιρροή της έγινε ακόμα μεγαλύτερη. Ο πυρήνας της φασιστικής προπαγάνδας βασίζεται στο αήττητο των ομάδων κρούσης. Όσο αυτές παραμένουν στο απυρόβλητο μπορούν να στρατολογούν ανενόχλητα νέα μέλη και έτσι να γίνονται πραγματικά ισχυρές. Τα μέλη τους αισθάνονται ότι ανήκουν σε μια ισχυρή ομάδα που μπορεί να τα προστατεύει έναντι οποιοδήποτε και έτσι απολαμβάνουν κύρος και ενδεχομένως άλλα προνόμια που θα γίνουν ακόμα περισσότερα όταν οι ομάδες αυτές κυριαρχήσουν στην περιοχή, στην πόλη ή στη χώρα. Οι προσδοκίες του υπόκοσμου που συσπειρώνεται στις φασιστικές συμμορίες γίνονται ακόμα μεγαλύτερες βλέποντας τα ποσοστά τους να πολλαπλασιάζονται. Το σχέδιο της ΧΑ είναι αντιγραφή των μεθόδων που ακολούθησαν οι φασίστες στην Ιταλία στη δεκαετία του ΄20 και λίγο αργότερα επανέλαβε το ναζιστικό κόμμα στη Γερμανία.
Ο Κασιδιάρης με την, σε απευθείας μετάδοση, χειροδικία κατά των βουλευτίνων της αριστεράς έδωσε ένα σαφές μήνυμα. Η ανοιχτή επίθεση ενάντια στην αριστερά έχει ήδη ξεκινήσει και θα κλιμακωθεί. Κάθε φασιστική ομάδα κρούσης μπορεί να επαναλάβει το ίδιο. Οι συνέπειες είναι ανύπαρκτες. Η αστυνομία “αδυνατεί” να συλλάβει τον τραμπούκο εντός 48ωρου, δείχνοντας εμμέσως πλην σαφώς ότι οι συμμορίτες τυγχάνουν πλήρους ασυλίας. Το κάθε τσογλάνι μπορεί να επαναλάβει τις κινήσεις του Κασιδιάρη, βλέποντας ότι δεν έχει καμία συνέπεια και μπορεί ανενόχλητος να περηφανεύεται για τα κατορθώματά του. Επίσης γνωρίζει ότι αν ποτέ φτάσει μια ανάλογη υπόθεση στα δικαστήρια τότε μπορεί να αναβάλλεται μέχρι την παραγραφή της και να την σκαπουλάρει, όπως τα 6 καθάρματα που επιχείρησαν πριν 4 μέρες να δολοφονήσουν στο σπίτι του έναν αιγύπτιο ψαρά μετανάστη στο Πέραμα, αφού πρώτα είχαν προαναγγείλει ότι θα τακτοποιήσουν  τους αιγύπτιους στην ιχθυόσκαλα.


Και η αριστερά το χαβά της
Και ενώ η αριστερά θα έπρεπε μετά από όλα αυτά να βαρέσει συναγερμό, συνεχίζει τον ύπνο του δικαίου. Το ΚΚΕ, αφού απέτυχε στις προγνώσεις περί εξημέρωσης των αγριμιών, δια της γγ δηλώνει σε συνέντευξη στις 7/6, εξ αφορμής του επεισοδίου στον ΑΝΤ1, ότι

“Η απάντηση στην “Χρυσή Αυγή” δεν μπορεί να είναι ούτε οδόντας αντί οδόντος ούτε κάποια πολιτική ρεβανσισμού. Την απάντηση καταρχήν πρέπει να τη δώσει στις εκλογές ο λαός. Δεν χρεώνουμε βεβαίως αυτούς που ψήφισαν την “Χρυσή Αυγή” με τις ενέργειες και τους προσανατολισμούς του κόμματος αυτού. Ωστόσο πρέπει να το συνειδητοποιήσουν ότι έχουν το όπλο της ψήφου και να οδηγήσουν στο εκλογικό περιθώριο την “Χρυσή Αυγή”, γιατί αυτό της αξίζει. Πάνω απ’ όλα όμως, τέτοια ναζιστικά μορφώματα μπορεί να τα αντιμετωπίσει ένα καλά οργανωμένο και βαθύτατα πολιτικοποιημένο εργατικό – λαϊκό κίνημα.”

Στο ίδιο μήκος κύματος και το Σχόλιο του Γραφείου Τύπου για την επίθεση φασιστοειδών εναντίον στελέχους του ΚΚΕ στο εκλογικό περίπτερο του Κόμματος στην Αγία Παρασκευή στις 12/6/2012:

“Τα φασιστοειδή και η τρομοκρατική τους δράση, μπορούν να αντιμετωπιστούν μόνο με την απομόνωση και καταδίκη τους από τον ίδιο το λαό, με την ισχυροποίηση του εργατικού λαϊκού κινήματος. Μόνο ένα λαϊκό κίνημα της ρήξης και της ανατροπής μπορεί να εξουδετερώσει το φασισμό και το ναζισμό, που είναι γέννημα θρέμμα του βάρβαρου καπιταλιστικού συστήματος”.

Το σκεπτικό της υπόλοιπης αριστεράς πλην ελαχίστων εξαιρέσεων δεν διαφέρει σε τίποτα από αυτό του ΚΚΕ. Προς θεού όχι φυσική αντιπαράθεση με τα καθάρματα. Σημασία έχει η “πολιτική τους απομόνωση” και εγγύηση γι’ αυτό είναι η “ισχυροποίηση του μαζικού κινήματος”. Και γιατί δηλαδή για να απαντηθεί ένας τραμπουκισμός δύο αλητών με ένα κωλόσκυλο, εναντίον κάποιων συγκεκριμένων ανθρώπων, πρέπει να ισχυροποιηθεί το λαϊκό κίνημα και να καταδικαστεί από το λαό; Γιατί τόσος κόπος; Πόσο ακόμα να ισχυροποιηθεί; Και εν πάση περιπτώσει αν νιώσουμε ότι είμαστε επαρκώς ισχυροποιημένοι τότε εντάξει; Με τους μαλάκες που κοπάνησαν τον σύντροφό μας θα γίνει κάτι; Θα πληρώσουν με 2 μήνες διακοπές στο ΚΑΤ; Ή εμείς είμαστε υπεράνω σαρκικών επιθυμιών, οσιομάρτυρες του “λαϊκού κινήματος”, που δια της θυσίας μας, θα συγκινηθεί και θα ισχυροποιήσει τον εαυτό του; Αν κάποιος δεχτεί μια επίθεση πρέπει να πάρει την άδεια και των γειτόνων για να ξετρυπώσει και να τιμωρήσει τον τσόγλανο που του επιτέθηκε; Που έχει γραφτεί αυτό; Είναι μια από τις 10 εντολές; Δουλευόμαστε τώρα; Κι αν η ΧΑ πάρει στις εκλογές τα διπλά ποσοστά από το ΚΚΕ τι θα πρέπει να συμπεράνουμε; Μήπως ότι ο λαός αντί να καταδικάσει, επιβράβεψε τα κωλόπαιδα του Μιχαλιοβλιάκου; Αλλά βέβαια όταν σου επιτίθεται ένας λεχρίτης ναζιστής, και συ νομίζεις ότι σε χτύπησε το “μακρύ χέρι του συστήματος”, άντε μετά να ψάξεις στο σωστό μέρος να τον βρεις και να του εξηγήσεις τι θα πει βερίκοκο.
Οι ιδεολογικές και πολιτικές αναλύσεις δεν είναι για να μπερδευόμαστε, αλλά για να βλέπουμε πίσω από τα φαινόμενα. Πράγματι οι φασίστες είναι η πέμπτη φάλαγγα της αστικής αντεπανάστασης, το “μακρύ χέρι του συστήματος”. Και οι κατασταλτικοί μηχανισμοί του κράτους χέρι του συστήματος είναι και το αφεντικό της Ελληνικής Χαλυβουργίας μέλος αυτού του συστήματος είναι.

Και τι βγαίνει από όλες αυτές τις γενικά σωστές σκέψεις. Ότι αν σε κοπανήσει ένας μπάτσος και τον ανακαλύψεις ποιος είναι, ή ένας φασίστας, ή αν ένα αφεντικό σου έχει φαει 3 μισθούς, τι κάνεις; Επιβεβαιώνεις τη θεωρία σου ότι όλοι αυτοί είναι ένα ολόκληρο σύστημα; Και μετά προσεύχεσαι ο κόσμος να βρει το δρόμο του θεού; Ή παίρνεις συγκεκριμένα μέτρα εναντίον τους; Ρωτάμε λοιπόν ξανά; Με τα θρασύδειλα τσογλάνια του Μιχαλολιάκου, θα γίνει κάτι ή θα περιμένουμε να συνειδητοποιηθεί ο λαός ότι όλα αυτά είναι “γέννημα θρέμμα του βάρβαρου καπιταλιστικού συστήματος” και έτσι δια της ως μαγείας πτώσης του να καθαρίσουμε και με τη συγκεκριμένη αληταρία. Όποιος έχει μια ελάχιστη σχέση με τη λογική αντιλαμβάνεται ότι δεν είναι αυτή η σωστή σειρά για να διευθετηθεί το ζήτημα.
Τι καταλαβαίνουν τώρα απ’ όλες αυτές τις φιλοσοφίες τα παρακρατικά και θρασύδειλα σκουλήκια;

“Συνεχίζουμε να κοπανάμε τα κομμούνια. Δεν πρόκειται να απαντήσουν, δεν ξέρουν από πού τους έρχεται”.

 Αυτό είναι το αποτέλεσμα της νωχελικής στάσης της αριστεράς. Όταν τα φασιστόμουτρα φτάνουν να χτυπάνε ατιμώρητα ακόμα και βουλευτές της αριστεράς και δεν παίρνουν καμία απάντηση, τότε το μόνο που μένει είναι να αποθρασυνθούν εντελώς. Κάθε μέρα τα χτυπήματα εντείνονται. Οι φασίστες έχουν φτάσει να κάνουν μπλόκα στις δυτικές συνοικίες που υποτίθεται η αριστερά έχει 40%. Στο Πέραμα μπούκαραν σε κατοικία οικογένειας αιγυπτίων μεταναστών στέλνοντας σε κωματώδη κατάσταση 28χρονο πατέρα 3 παιδιών στην εντατική την ώρα που κοιμόταν στην ταράτσα του σπιτιού. Δεκάδες περιστατικά καθημερινά, που δεν τα μαθαίνει κανείς. Μαχαιρωμένοι μετανάστες, με νεκρούς όπως στο Ξυλόκαστρο και το Λουτράκι, επιθέσεις σε στέκια και εκδηλώσεις όπως στηνΠάντειο την προηγούμενη βδομάδα (παρόλο που από κει έφυγαν με φορεία). Κάθε βράδυ καίγονται εκλογικά περίπτερα του ΚΚΕ, του Συριζα και της Ανταρσύα από ομάδες της ΧΑ. Αυτό το καραγκιοζιλίκι με τα τσογλάνια του Μιχαλολιάκου και του Κασιδιάρη πρέπει να τελειώσει εδώ και τώρα. Και αυτό πρέπει να το συνειδητοποιήσουν όχι μόνο τα οργανωμένα μέλη των ομάδων κρούσης, αλλά και όσοι ηλίθιοι σκέφτονται ότι θα έχουν κάτι να κερδίσουν από μια μελλοντική συνδρομή τους σε αυτές τις βρωμοσυμμορίες. Δεν παει να ναι και δεκάδες χιλιάδες που το σκέφτονται. Μόλις καταλάβουν ότι οι καγκουριές τους θα έχουν άμεσα επιπτώσεις τότε θα το σκεφτούν δύο και τρεις φορές να ασχοληθούν με τα “κοινά”.
Η πεπονόφλουδα της “βίας απ’ όπου κι αν προέρχεται”
Μετά τα ατιμώρητα χτυπήματα της ΧΑ έχει πέσει μια ατελείωτη υποκριτική κλάψα στα media για το “φασιστικό μόρφωμα” και τις αιτίες που το προκαλεί: “Η κρίση, η απογοήτευση, η ανεργία, η φτώχεια, η διάλυση του κοινωνικού ιστού, η ανασφάλεια, η εγκληματικότητα” κ.ο.κ. όλοι κάτι έχουν να προσθέσουν στην κοινωνιολογική ανάλυση του “φαινομένου”. Είναι όμως ο φασισμός “φαινόμενο”; Είναι το αναπόφευκτο τέκνο των αντικειμενικών συνθηκών; Και τι βγαίνει μετά την μπόλικη κοινωνιολογία; Καταρχήν κάποιο δίκιο έχουν και όσοι οργανώνονται στο “μόρφωμα” και γίνονται αρωγοί του “φαινομένου”. Ακόμα κι αν έχουν παρασυρθεί. Οι συνετές δυνάμεις ας φροντίσουν λοιπόν να ενημερώσουν αυτόν τον κόσμο ότι η βία δεν είναι λύση. Και σεις της αριστεράς που τώρα πέφτετε θύματα αυτής της βίας, ας προσέχατε όταν από το Δεκέμβρη του 2008 μέχρι και σήμερα καλύπτατε όλες τις βίαιες συμπεριφορές των οπαδών σας τα λιντσαρίσματα και τα αυγουλώματα κατά εκπροσώπων της κυβέρνησης και του αστικού κόσμου. Άλλοι μεταξύ των οποίων και ο Τζήμερος μιλάνε για τη “βία των δύο άκρων που πρέπει να απομονωθεί και να εξοβελιστεί από το πολιτικό σύστημα”. Και για όλους μαζί “η ακροδεξιά βία νομιμοποιήθηκε από την ακροαριστερή. Τραμπούκοι από δω, τραμπούκοι από κει”. Αυτό είναι το τελικό συμπέρασμα όλη αυτή της κουβέντας.
Η αριστερά εγκλωβισμένη στην αστική νομιμότητα, στο πασιφισμό, στο φόβο της μήπως τρομάξει η “κοινή γνώμη” και στην έλλειψη κάθε προετοιμασίας μπροστά στη όξυνση της αντιπαράθεσης από την αστική αντίδραση, προσπαθεί όχι να απαντήσει αλλά να καλμάρει τα πνεύματα. Το ΚΚΕ δηλώνει ξανά δια της σ. Αλέκας “να γίνουν οι εκλογές και μετά βλέπουμε”. Να το έλεγε αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ να πούμε ότι κάτι περιμένει από τις εκλογές, αλλά το ΚΚΕ έχει κι αυτό να περιμένει κάτι, ή μήπως δεν θέλει να χαλάσει το κλίμα των ημερών;
Η χώρα κάθε μέρα θυμίζει μέρες του 44 και του 45, όταν οι ταγματασφαλίτες και οι χίτες έσπερναν τον τρόμο με δολοφονίες αγωνιστών και πυρπολήσεις σπιτιών αριστερών οικογενειών, κυρίως στην επαρχία και μετά μέσα στις μεγάλες πόλεις. Και η αριστερά κάθεται και συναγελάζεται με όλους αυτούς που εδώ και χρόνια μιλάνε για υγειονομικές βόμβες, για λαθρομετανάστες, για τη βία των διαδηλωτών, για κουκουλοφόρους και για τρομοκράτες που υπερασπίζεται η αριστερά. Με αυτούς που άνοιξαν το δρόμο στους ναζιστές και τώρα “πέφτουν από τα σύννεφά” με τους καρπούς τους.
Πολλοί αριστεροί διανοητές αλλά και πολιτικά της στελέχη ισχυρίζονται ότι η ΧΑ είναι εγκληματική συμμορία λόγω της δράσης της και αναρωτιούνται αν έχει θέση μέσα σε ένα “δημοκρατικό καθεστώς”. Όμως η εγκληματική δράση της ΧΑ έχει άμεση σχέση με τις ιδέες της, και αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα και όχι γενικά και αόριστα οι “βίαιες συμπεριφορές απ’ όπου κι αν προέρχονται”. Είναι προφανές ότι πάρα τις “καταδίκες” από τα φερέφωνα του αστισμού, της δράσης της ΧΑ, ταυτόχρονα την χρησιμοποιούν, εξισώνοντάς την, ως την άλλη όψη της κινηματικής βίας, και επομένως αν καταδικάζεις την μια πρέπει να καταδικάσεις και την άλλη. Στο σημείο αυτό η αριστερά κρατάει μια εντελώς μεσοβέζική στάση. “Αφουγκράζεται” αφενός την κινηματική βία, αρκεί πάντα να είναι “μαζική”, όμως δεν την προκρίνει ως μέσο επίλυσης των κοινωνικών προβλημάτων, και επομένως δεν υιοθετεί πρακτικές που ξεπερνάνε τα όρια που θέτει η αστική νομιμότητα. Η αριστερά αντί να κρατήσει μια ξεκάθαρη πολιτική στάση, όταν αρχίσουν τα δύσκολα το ρίχνει την κοινωνική ψυχολογία και κυρίως βγάζει την ουρά της απ’ έξω, αποποιούμενη κάθε ευθύνη “ακραίων ενεργειών”. Και αφού λοιπόν η ίδια δεν έχει σχέση με ακραίες ενέργειες, τότε μπορεί να έχει λόγο για τις εγκληματικές πράξεις της ΧΑ. Και η κουβέντα από την κοινωνιολογία που “προκαλεί φαινόμενα και μορφώματα” πάει στη νομική της διάσταση. Εννοείται στην υπαρκτή νομική αστική διάσταση. Μπορεί λοιπόν μια οργάνωση που προβαίνει σε εγκληματικές ενέργειες να είναι νόμιμη; Για να έλθει αμέσως η απάντηση. Εσείς που κλείνεται εργοστάσια, καιτε την Αθήνα, μπλοκάρετε λιμάνια και δρόμους, χτίζετε πρυτάνεις στα γραφεία τους, μπορείτε να είστε νόμιμοι; Μήπως και εσείς δεν είστε “φαινόμενο και μόρφωμα” που αφού το κοινωνιολογήσουμε από κοινού, στη συνέχεια θα πρέπει να λάβουμε και τα μέτρα μας όπως και με τη ΧΑ; “Τέρμα πια οι ακρότητες στην πολιτική ζωή”. Αυτό είναι το καταστάλαγμα που βγαίνει από τέτοιου είδους συζητήσεις.
Ιδέες και πράξεις
Για να μην χανόμαστε σε κοινωνιολογικές μπουρδολογίες για τις βίαιες συμπεριφορές, ας επανέλθουμε στην ουσία αυτής της συζήτησης. Και η ουσία είναι το αδιαίρετο των ιδεών και των συμπεριφορών που τις συνοδεύουν.
Το πρόβλημα λοιπόν με τους φασίστες είναι οι ιδέες τους, οι βρωμερές ρατσιστικές τους ιδέες. Η αντίληψη ότι υπάρχουν ανώτεροι και κατώτεροι άνθρωποι, άνθρωποι που πρέπει να έχουν δικαιώματα και άλλοι που πρέπει να μην έχουν. Άνθρωποι που χωράνε και άνθρωποι που πρέπει να πεταχτούν στον καιάδα. Άνθρωποι που πρέπει να έχουν περίθαλψη, μόρφωση και δουλειά και άλλοι που πρέπει να πεθαίνουν σαν τα σκυλιά. Οι φασιστές εκπροσωπούν την αστική αντεπανάσταση στην πιο βρωμερή της μορφή, αντλώντας από το κατακάθι της ανθρώπινης ιστορίας ότι πιο ελεεινό σκοταδιστικό ιδεολόγημα χρησιμοποίησαν οι άρχουσες τάξεις προηγούμενων κοινωνικών σχηματισμών, προκειμένου να νομιμοποιήσουν την κοινωνική και πολιτική τους εξουσία. Από το κυνήγι των εβραίων στο μεσαίωνα, των “αιρετικών και των μαγισσών” της ιεράς εξέτασης, τις φυλετικές διακρίσεις και τις κάστες στις δουλοκτητικές κοινωνίες που επέτρεπαν το δουλεμπόρια και τα σκλαβοπάζαρα. Αυτές είναι οι ιδέες που επιχειρούν να ξαναφέρουν τα φασιστόμουτρα στην εποχή της νεοτερικότητας για να μας υπενθυμίσουν ότι τα γρανάζια της “ιστορικής νομοτέλειας” δεν οδηγούν “αναπόφευκτα” όπως νόμιζαν οι σοφοί επίγονοι του SPD και της Σοβιετικής Ακαδημίας Επιστημών στην κοινωνική απελευθέρωση, αλλά ενδεχομένως και σε μια σύγχρονη καπιταλιστική δουλοκτητική κοινωνία. Ακόμα και αν η εργασία στον καπιταλισμό της εποχής του Μαρξ έπρεπε να διατίθεται ελεύθερα στην αγορά από τους ιδιοκτήτες της.
Αυτή είναι η ουσιαστική συζήτηση που δεν γίνεται, καταφεύγοντας για λόγους ευκολίας στο υποτίθεται κραυγαλέο ζήτημα της εγκληματικής δράσης των φασιστών. Δεν υπάρχει λοιπόν βία από μόνη της, που πρέπει να καταδικαστεί. Ακόμα και για αυτούς που καταδικάζουν τη βία “από όπου κι αν προέρχεται” την δικαιολογούν όταν κάποιος αμύνεται σε μια επίθεση που δέχεται. Η αυτοάμυνα προβλέπεται και δικαιολογείται ακόμα και από το αστικό δίκαιο. Επομένως η συζήτηση καταλήγει ξανά στους σκοπούς και τους λόγους της βίας. Ποιος θα τολμήσει να καταδικάσει έναν πατέρα που εκτέλεσε τον βιαστή της κόρης του;
Έτσι αυτό που έχει σημασία είναι η οργανική σχέση της φασιστικής βίας με το σχέδιο που επιφυλάσσουν οι φασίστες, είτε λένε ότι έχουν σχέση με τον Χίτλερ είτε παριστάνουν τους αγνούς πατριώτες, για την κοινωνία. Σε αυτή τη συζήτηση δεν βοηθάει καθόλου η κοινωνιολογική προσέγγιση του “φαινομένου”. Ο φασισμός δεν είναι φαινόμενο, ούτε “μόρφωμα”, που δήθεν προέκυψε από τα κακά που μας έχουν κατακλύσει τα τελευταία δίσεκτα έτη. Ο φασισμός είναι συνειδητή πολιτική επιλογή και όχι αυθόρμητη λύση ανάγκης γιατί κάποιος έμεινε άνεργος ή στη γειτονιά ζουν περισσότεροι από “όσους χωράνε” πακιστανοί. Η κοινωνιολογική προσέγγιση που δήθεν αναζητά στην οικονομική κρίση, την ανεργία ή στη “λαθρομετανάστευση” και την “εγκληματικότητα” τις αιτίες, είναι εκ του πονηρού και επιπλέον οδηγεί σε εντελώς λάθος συμπεράσματα. Ας πούμε ότι αν δεν ξεπεραστεί η κρίση θα έχουμε τους “άνεργους” φασίστες πάνω από τα κεφάλια μας. Ή αν δεν φύγουν οι “λαθρομετανάστες” τότε η ΧΑ θα βρίσκει χώρο για δράση. Στη Γερμανία το 33 κάτι αντίστοιχο θα σήμαινε ότι οι εβραίοι προκάλεσαν την ύπαρξη των ναζί.
Γι’ αυτό η δήθεν αντικειμενική κοινωνιολογία, όπως και η οικονομική “επιστήμη” δεν βοηθούν να βρεθεί καμία “κοινά αποδεκτή και λογική” λύση, σε ένα “κοινό πρόβλημα”, όπως η “κρίση”, το “μεταναστευτικό”, η “ανεργία” και η “βία”. Γιατί δεν υπάρχουν τέτοια κοινά ζητήματα. Ως κοινά τα παρουσιάζουν οι ταχυδακτυλουργοί της αστικής προπαγάνδας για να εφεύρουν στη συνέχεια μια δήθεν κοινή λύση -που είναι η δική τους ταξική λύση- βάζοντας τους πάντες μέσα στο βρακί τους. Ακόμα και σε ζητήματα που η αριστερά νόμιζε ότι μιλάνε από μόνα τους, όπως η ανεργία, που είναι ένα “αντικειμενικό” γεγονός, η αστική προπαγάνδα το χρησιμοποιεί για να διασπάσει την “ενιαία” εργατική τάξη, σε άνεργους τους ιδιωτικού τομέα που “έχουν σηκώσει όλη την κρίση στους ώμους τους για να πληρώνουν τους κρατικοδίαιτους διαπλεκόμενους και τεμπέληδες δημοσίους υπαλλήλους”. Αυτή η θεωρία για την ανεργία έχει εκατοντάδες χιλιάδες οπαδούς ανάμεσα στο “επαναστατικό υποκείμενο”. Τα δήθεν προνομιακά πεδία της αριστερής προπαγάνδας αποδεικνύονται εξίσου ευάλωτα με τα “δύσκολα” όπως το “μεταναστευτικό” που σύμφωνα με κάποιους καλύτερα “να αποφεύγουμε να παίζουμε μαζί του“.
Ο σκοπός και τα μέσα
Η αριστερά αν θέλει να αντιμετωπίσει το φασισμό θα πρέπει πρώτα απ’ όλα να σταματήσει να παίζει κρυφτούλι, είτε στον πόλεμο των ιδεών, είτε -στην προέκτασή του- στο πόλεμο του δρόμου. Η αντιμετώπιση του φασισμού ως μιας “παρεκκλίνουσας εγκληματικής συμπεριφοράς” πρέπει να σταματήσει. Ο φασισμός είναι πολιτικό κίνημα, και η “συμπεριφορά” του είναι οργανικό κομμάτι της συγκρότησής του. Ο φασίστας που καιει το σπίτι μιας οικογένειας μεταναστών και μετά σπάει το κεφάλι ενός κνίτη, ενώ ο αρχηγός του μπουγελώνει και ρίχνει χαστούκια σε αριστερές βουλευτίνες, το κάνει δημόσια και πάνω σ’ αυτό χτίζει την επιρροή του. Διακηρύσσει ανοιχτά ότι θέλει να επιβάλλει ειδικό καθεστώς διακρίσεων, και υπόσχεται σε όσους τον ακολουθήσουν ότι θα έχουν προνόμια απ’ αυτό το καθεστώς. Όταν υπόσχονται στους “έλληνες” ότι θα ξαναπάρουν πίσω τις δουλειές που τους έκλεψαν οι ξένοι, ή ότι θα βρίσκουν από δω και στο εξής κρεβάτι στο νοσοκομείο και θέση στον παιδικό σταθμό που σήμερα τις έχουν καταλάβει “λαθρομετανάστες” αυτό είναι μια υπόσχεση, ότι αν ταχθείς μαζί τους θα έχεις μια καλύτερη τύχη, πατώντας έστω πάνω στα πτώματα των υπολοίπων. Όλοι καταλαβαίνουν, και πολύ περισσότεροι η σαπίλα που τους ακολουθεί, ότι τα πτώματα δεν θα είναι μόνοι οι “ξένοι”. Αυτοί δεν φτάνουν. Στα ειδικά καθεστώτα που υπόσχονται οι φασίστες την τύχη των “ξένων” θα την έχουν και όλοι όσοι δεν πληρούν τα πρότυπα του καλού πατριώτη. Οι ομοφυλόφιλοι, οι μειονότητες, οι κουλτουριάρηδες, όσοι τους υποστηρίζουν, οι τσιγγάνοι, πιθανόν οι άτεκνοι, ίσως κάποιοι που τα επαγγέλματα τους αλλά και οι απόψεις τους δεν είναι αρεστές στους χοντροβούβαλους που απειλούν με σφαλιάρες όποιον έχει άλλη γνώμη από τη δική τους. Ενδεχομένως και τους πιο ικανούς, τους πιο έξυπνους, αυτούς που πουλάνε πνεύμα. Είναι γνωστό ότι το πλεονέκτημα των ηλιθίων δεν είναι η ευφυία τους, ούτε οι ικανότητές τους. Αυτοί λοιπόν οι τενεκέδες θα αναμορφώσουν την κοινωνία. Κάθε ένας που νοιώθει ότι εκεί βρίσκεται ο οικείος χώρος του, θα ανακαλύψει ότι αυτός είναι ένας δρόμος για κοινωνική ανέλιξη. Έστω για να τα βγάλει πέρα σε αυτές τις δύσκολες στιγμές που για να σε πάρουν σε μια δουλειά πρέπει να έχεις διδακτορικό από το Harvard University.
Οι φασίστες δεν είναι απλά μια οργισμένη αντίδραση των μικροαστών που συνθλίβονται από την κρίση. Είναι η διαχείριση του καπιταλισμού σε κρίση, και όσοι δελεάζονται από το φασισμό το κάνουν με πλήρη συνείδηση για ίδιον όφελος. Οι άνθρωποι αυτοί σκέφτονται απλά: Έτσι κι αλλιώς δεν μπορούν να επιβιώσουν όλοι σε αυτή την κατάσταση. Κάποιοι πρέπει να πέσουν στον καιάδα. Ας είμαι λοιπόν σε αυτούς που θα αποφασίζουν ποιοι θα την σκαπουλάρουν.
Κάθε σχέδιο τώρα χρειάζεται και ένα όραμα, κάτι που να το δένει ιδεολογικά. Ο φασισμός εδώ ψωνίζει από τα έτοιμα. Πατρίδα, θρησκεία, οικογένεια, αντισημιστισμός, αντιμουσουλμανισμός, ομοφοβία, ξενοφοβία και οτιδήποτε μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να θέσει τη μισή κοινωνία σε υποψηφιότητα για κάποιο στρατόπεδο συγκέντρωσης. Είναι αλήθεια ότι για πατρίδες που χάνονται, για μετανάστες που έρχονται κατά εκατομμύρια, για εγκληματικότητες και υγειονομικές βόμβες, για γκέτο και άλλα τινά μιλάει και ο επίσημος αστικός κόσμος, με τη διαφορά ότι αυτός θέλει να επιβάλει καθεστώς διακρίσεων με “νόμιμα” μέσα και όχι με σφαλιάρες. Θα πει κανείς, υπάρχει διαφορά; Ναι υπάρχει. Ένα τέτοιο καθεστώς δεν μπορεί να προκύψει με “νόμιμα μέσα“. Η νίκη του προϋποθέτει το τσάκισμα του εσωτερικού εχθρού. Αυτό είναι επιπλέον και η βασική προϋπόθεση για την νομιμοποίησή του στις κάλπες. Οι φασίστες όσο δίνουν την εκτύπωση ότι μπορούν να δώσουν λύσεις στο δρόμο τόσο θα επιβραβεύονται στις κάλπες, ακόμα και από κόσμο που θα σκέφτεται πονηρά, ότι είναι ο μόνος τρόπος για να επιβιώσουμε. Έτσι αρχικά έχτισε την επιρροή της η ΧΑ στον Άγιο Παντελεήμονα. Πολλοί κάτοικοι τη στήριξαν στο Δήμο με το πονηρό σκεπτικό ότι έτσι θα σωθεί η αξία των ακινήτων τους, ή ο τζίρος των μαγαζιών τους. Ή ότι μόνο έτσι θα μπει μια τάξη στην “εγκληματικότητα”. Μετά την επιτυχία του υποδείγματος, τώρα ακολουθούν εκατοντάδες χιλιάδες σε όλη την Ελλάδα. Είναι άξιο απορίας, τι ακριβώς αποκάλυψη χρειάζονται αυτοί για να σπάσουν από τη ΧΑ; Ότι είναι τραμπούκοι και δέρνουν κόσμο; Καλά κάνουν, θα απαντήσουν οι ψηφοφόροι τους.
Και τότε τι μένει; Ο μόνος τρόπος για να αποδομηθεί η ΧΑ είναι η αποδόμηση των ομάδων κρούσης. Αυτό είναι υπεραρκετό για να γίνει η επιρροή της σκορποχώρι. Η συζήτηση για το τι είναι η ΧΑ πρέπει να γίνει, καταρχήν στις γραμμές της αριστεράς και όλων όσων τάσσονται ήδη εναντίον της. Εκεί να γίνει μπόλικη συζήτηση και πάνω απ’ όλα να ξεκαθαρίσουμε τι είναι αυτό που έχουμε απέναντί μας. Και κυρίως ότι απέναντί μας έχουμε καθάρματα, που είναι έτοιμοι να αναλάβουν ρόλο δεσμοφύλακα στα στρατόπεδα συγκέντρωση και εθνικής αναμόρφωσης του Μιχαλοκασιδάρη. Αν το συνειδητοποιήσουμε αυτό, τότε έχουμε λύσει τα 3/4 του προβλήματος. Το υπόλοιπο 1/4 είναι να τους ισοπεδώσουμε. Γιατί δεν έχουμε καμία όρεξη να γίνουμε υπήκοοι στην δουλοκτητική κοινωνία που ευαγγελίζονται. Και για να ξεκαθαρίσουμε και κάτι τελευταίο. Τα καθάρματα που ονειρεύονται να γίνουν δεσμοφύλακες και που στο κεφάλι τους έχουν άχυρα, ένα πράγμα είναι σίγουρο. Ότι δεν παίρνουν από λόγια.
Κ. Μαραγκός

Πηγή: Avangarde