Ενα ανέκδοτο σχετικό με την κερκίδα και το γήπεδο

Το ανέκδοτο που ακολουθεί μάλλον ανήκει στην σωρεία των ανεκδότων που παρήγαγε η εποχή μεταξύ του 21ου (Ιανουάριος–Φεβρουάριος 1959), 22ου (Οκτώβριος 1961) και 23ου (Μάρτιος–Απρίλιος 1966) Συνεδρίου του ΚΚΣΕ. Κοινό χαρακτηριστικό όλων αυτών των ανεκδότων ήταν ότι σ’ αυτά «πρωταγωνιστούσαν» πάντα ο Ι. Β. Στάλιν και ο Ν. Σ. Χρουστσιόφ• το περιεχόμενό τους ποίκιλλε, αλλά κατά κανόνα εξέφραζε την λαϊκή δυσπιστία προς την επίσημη εικοστοσυνεδριακή προπαγάνδα. Τα ανέκδοτα αυτά συνέχισαν, ανάλογα με την τρέχουσα πολιτική κατάσταση άλλοτε περισσότερο κι άλλοτε λιγότερο, να αναπαράγονται και να μένουν «ζωντανά» στην προφορική διηγηματική παράδοση των λαών της αθάνατης Σοβιετικής Ένωσης, βρήκαν δε και ταχεία διάδοση σ’ όλες τις τότε χώρες της Λαϊκής Δημοκρατίας φτάνοντας μέχρι και την μακρινή Κίνα. Δυστυχώς μέχρι στιγμής δεν μπόρεσα να εντοπίσω το πρωτότυπο του ανέκδοτου στα ρωσικά.

Στα ελληνικά παρουσιάστηκε το συγκεκριμένο ανέκδοτο στις αθλητικές σελίδες του περιοδικού «Ταχυδρόμος» το καλοκαίρι–φθινόπωρο του 1973, την εποχή δηλαδή της μαρκεζινικής «φιλελευθεροποίησης» της χούντας πριν από το Πολυτεχνείο. Το δημοσίευμα που περιλάμβανε το ανέκδοτο έφερε τον τίτλο «Ο Στάλιν είχε δίκιο!» και αφορούσε τα κακώς κείμενα του ελληνικού ποδοσφαίρου, αλλά και του αθλήματος γενικότερα• ο δημοσιογράφος, του οποίου δεν θυμάμαι πια το όνομα, αφού ευθύς εξ αρχής τόνιζε ότι επ’ ουδενί λόγω συμφωνούσε με την πολιτική του Ι. Β. Στάλιν πλην του σημείου που αναφερόταν στο άθλημα, αναπαρήγαγε το ανέκδοτο και κατόπιν προχωρούσε στις κριτικές του παρατηρήσεις επί του ποδοσφαίρου. Παραθέτω από μνήμης το ανέκδοτο και ζητώ προκαταβολικά συγνώμη αν η μνήμη με απατά σ’ ό,τι αφορά την ακρίβεια του αρχικού δημοσιεύματος, το οποίο χάθηκε σε μια από τις πολλές μετακομίσεις της οικογένειάς μου στην Ελλάδα.

«Ο Χρουστσιόφ χρόνια πολλά πάσχιζε να πείσει τον Στάλιν να πάει να παρακολουθήσει ποδοσφαιρικό αγώνα. Ο Στάλιν αρνιόταν επικαλούμενος πάντοτε φόρτο εργασίας. Κάποτε τέλος πάντων τα κατάφερε ο Χρουστσιόφ και τα κανόνισε έτσι ώστε μια μέρα που έπαιζαν δύο μεγάλες σοβιετικές ποδοσφαιρικές ομάδες να μην έχει πολλή δουλειά ο Στάλιν και πήγαν μαζί σ’ ένα μεγάλο στάδιο της Μόσχας όπου και παρακολούθησαν τον αγώνα. Ο Στάλιν παρακολούθησε με ενδιαφέρον χωρίς ωστόσο να κάνει κανένα ιδιαίτερο σχόλιο. Την άλλη μέρα τον ρωτάει ο Χρουστσιόφ αν του άρεσε ο αγώνας. “Ωραία έπαιξαν οι ποδοσφαιριστές”, του απαντά ήρεμα ο Στάλιν, “αλλά το ποδόσφαιρο δεν μου άρεσε”. Έκπληκτος ο Χρουστσιόφ ρωτάει πώς και γιατί. Κι ο Στάλιν του λέει: “Ε, μα άθλημα είναι αυτό, σύντροφε Χρουστσιόφ; Εκατό χιλιάδες να παρακολουθούν είκοσι δύο να αθλούνται; Το σωστό θα ήταν το αντίστροφο: Είκοσι δύο στην κερκίδα να παρακολουθούν εκατό χιλιάδες να αθλούνται στο γήπεδο!”»...

Μη απολιθωμένος (ακόμα!) από τις ακτές της Ανατολικής Βαλτικής

Από σχολιο στο "σφυροδρέπανο"