Κλείνατε επι δεεεεεεεεεεέ- ξιάπ!

Η συντηρητική στροφή της Ελληνικής κοινωνίας εν μέσω καπιταλιστικής κρίσης, που είχαμε διαγνώσει στις προηγούμενες εκλογές επιβεβαιώθηκε (δυστυχώς) πλήρως. Στον μήνα που μεσολάβησε  επιβεβαιώθηκε μάλιστα και η πρόβλεψη πως η συντηρητικοποίηση σε περίοδο οξυμένης καπιταλιστικής κρίσης, οδηγεί στην φασιστικοποίηση με  ραγδαίους ρυθμούς. Η εκτίμηση του ΚΚΕ και άλλων πολιτικών δυνάμεων, περί μη-συνειδητής ψήφου στην Χ.Α. αποδείχτηκε ανέκδοτο. Το σχεδόν μισό εκατομμύριο συμπολιτών μας που ψήφισε τους Ναζί, δεν το έκανε επειδή δεν ήξερε ποιοί ήταν, αλλά επειδή γνώριζε ακριβώς τι ήταν, και επέλεξε τον φασισμό με πλήρη γνώση. Μιλάγαμε στις προηγούμενες εκλογές για ακροδεξιό άθροισμα του 20%. Τώρα είναι προφανές πως σε αυτό το ποσοστό θα πρέπει να προσθέσουμε και αυτό της Ν.Δ., τόσο λόγω της πρωτόγονης αντικομμουνιστικής ρητορείας της που μας γύρισε πίσω στην δεκαετία του '50, όσο και των αγαστών σχέσεων με τις συμμορίες της Χ.Α. (χθες στο εκλογικό κέντρο που βρισκόμουν, ο αντιπρόσωπος της Χ.Α., κάθοταν στο τραπεζάκι της Ν.Δ. μαζί με τους άλλους ένοικους της ακροδεξιάς -πλέον- πολυκατοικίας, σε έναν ενδεικτικότατο συμβολισμό), αλλά και των όσων έχουμε ακούσει αυτές τις ημέρες από τους νεοδημοκράτες για το επεισόδιο Κασιδιάρη-Καννέλη, Δούρου, που ουσιαστικά όλοι πήραν το μέρος του πρώτου και τον κάλυψαν πολιτικά, αλλά και την συναισθηματική κάλυψη που τους πρόσφερε η εικόνα "βαράτε τα κομμούνια-μιλάνε πολύ". Οι μεταγραφές από το ΛΑΟΣ ήταν το κερασάκι στην τούρτα...

Και η αριστερά;
Αυτή από ότι φαίνεται, δείχνει διατεθειμένη να σπάσει το κύριο όπλο που είχε στα χέρια της, το ΚΚΕ, προκειμένου να αποφύγει μία σύγκρουση, της οποίας το αναπόφευκτο θα βρει άοπλη στρατωτικά και πολιτικά, και μοιραία ηττημένη, χωρίς καν να δώσει μάχη, αφού το μάχιμο-κομμουνιστικό κομμάτι της (και εδώ δεν αναφέρομαι μόνο στο ΚΚΕ), δείχνει εξαιρετικά αποδυναμωμένο και κοινωνικά απομονωμένο ταυτόχρονα. Αυτός είναι ο άθλος που επιτέλεσε ο ΣΥΡΙΖΑ δυστυχώς και με την πολιτική αρωγή της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, και θα αποτελέσει μία ακόμη κατάμαυρη σελίδα στο πανβρώμικο βιβλίο της ιστορίας του οπορτουνισμού.
Υ.Γ.
Μία ακόμη σκηνή με εξαιρετικό σημειολογικό ενδιαφέρον:
Σε κάποια στιγμή κατά την διάρκεια της καταμέτρησης μας ήρθαν κάποια exit-poll που έδειχναν 4ο κόμμα την Χ.Α. Θυμάμαι ακόμη την εκπρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ να με κοιτάει με τον τρόμο του "τώρα τι κάνουμε;" Από ότι δείχνει, οι φοβισμένοι μικροαστοί του ΣΥΡΙΖΑ, θα περιμένουν και πάλι από τους κομμουνιστές να "καθαρίσουν την μπουγάδα", και ενώ θα τους υποσκάπτουν ταυτόχρονα στην πιο κοντόφθαλμη πολιτική τακτική που έχει ποτέ υπάρξει. Εδώ δεν μιλάμε για οπορτουνισμό ή σοσιαλδημοκρατία, αλλά για την πύλη του φρενοκομείου...
Περισσότερα αργότερα, ακολουθεί μουσική αποτίμηση των εκλογικών αποτελεσμάτων:

Ενα το χελιδόνι κι η άνοιξη ακριβή
για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή
Θέλει νεκροί χιλιάδες να 'ναι στους τροχούς
Θέλει κι οι ζωντανοί να δίνουν το αίμα τους.


Θε μου Πρωτομάστορα μ' έχτισες μέσα στα βουνά
Θε μου Πρωτομάστορα μ' έκλεισες μες στη θάλασσα!


Πάρθηκεν από μάγους το σώμα του Μαγιού
Το 'χουνε θάψει σ' ένα μνήμα του πέλαγου
σ' ένα βαθύ πηγάδι το 'χουνε κλειστό
μύρισε το σκοτάδι κι όλη η άβυσσος


Θε μου Πρωτομάστορα μέσα στις πασχαλιές και Συ
Θε μου Πρωτομάστορα μύρισες την Ανάσταση

Στίχοι: Οδυσσέας Ελύτης
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Πρώτη εκτέλεση: Γρηγόρης Μπιθικώτσης & Χορωδία ( Ντουέτο )