Υποκρισία και υπονόμευση

Παπαγεωργίου Βασίλης

Μια πλειάδα δημοσιογράφων των αστικών ΜΜΕ, με πρώτους και καλύτερους διαφόρους της ΝΕΤ, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και κάποια ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ, σειρά γνωστών «αγνώστων» που υπογράφουν με ψευδώνυμα σε ιστοσελίδες και βεβαίως η εφημερίδα «Αυγή», όλοι αυτοί και άλλοι επιτίθενται στην πολιτική του ΚΚΕ, προκειμένου να τη φέρουν... στο σωστό δρόμο! Τόσος είναι ο πόνος τους για να «διορθώσει» το ΚΚΕ τη στρατηγική του. Μάλιστα, με πρώτον και καλύτερο τον Αλ. Τσίπρα και τους ανώνυμους των ιστοσελίδων, εγκαλούν το ΚΚΕ επειδή δεν... εφαρμόζει τις αποφάσεις του 15ου Συνεδρίου του! Τέτοιο το θράσος τους και η πρόκληση. Ολους τους παραπάνω ενοχλεί η πολιτική του ΚΚΕ. Αυτό είναι το πρόβλημα που έχουν και κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να πιέσουν (όντας μακριά νυχτωμένοι), ώστε αυτή να αλλάξει και να γίνει το ΚΚΕ σαν εκείνους...

Και επιτίθενται. Αλλοι με «συντροφικά» λογάκια, άλλοι χύνοντας χολή, άλλοι απαξιωτικά και με αλαζονεία, αλλά με τον ίδιο στόχο και διαχωρίζοντας προβοκατόρικα την καθοδήγηση του ΚΚΕ από το υπόλοιπο κομματικό σώμα: Η κακή ηγεσία και η καλή βάση!!
Ο συντονισμός όλων των αυτόκλητων υπερασπιστών ενός άλλου ΚΚΕ είναι απόλυτος. Αν είναι ένα το κέντρο που συντονίζει την επίθεση ή περισσότερα από ένα, αποτελεί δευτερεύον ζήτημα. Το θέμα είναι ο ενιαίος συντονισμός...

Στην «Αυγή» της Κυριακής δημοσιεύθηκε άρθρο με τον τίτλο «Σύντροφε». Ο αρθρογράφος του ξεκινάει από το 1968, όταν πραγματοποιήθηκε η 12ηΟλομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ, στην οποία επήλθε η διάσπαση του Κόμματος, και έρχεται με ένα άλμα στο σήμερα, για να απλώσει χέρι «φιλίας» στα μέλη του ΚΚΕ να συμπορευτούν με τον ΣΥΡΙΖΑ, αφού «ξανακοιτάξουν ορισμένες απόψεις της ηγεσίας του ΚΚΕ που δεν οδηγούν τώρα πια πουθενά» (!), όπως γράφει.

1. Ο αρθρογράφος κάνει πως δεν καταλαβαίνει τι έχει συμβεί εδώ και 44 χρόνια. «Ξεχνάει» ότι σε αυτό το διάστημα επιχειρήθηκε δύο φορές η μετάλλαξη (διάλυση) του ΚΚΕ από τις δυνάμεις του λεγόμενου «ανανεωτικού» χώρου. Μία φορά το 1968 (η επιχείρηση διάλυσης είχε αρχίσει νωρίτερα με όχημα την ΕΔΑ) και στη συνέχεια το 1989 - 1991 με όχημα τον τότε Συνασπισμό. Και τις δύο φορές το ΚΚΕ μπόρεσε να εξουδετερώσει την προσπάθεια διάλυσής του.
2. Ποιες είναι «οι ορισμένες απόψεις της ηγεσίας του ΚΚΕ»; Τη στρατηγική του ΚΚΕ, που ψηφίστηκε από το 15ο Συνέδριο και εμπλουτίστηκε από τα επόμενα, 16ο, 17ο και 18ο, στρατηγική που συζητήθηκε σε όλο το Κόμμα και εγκρίθηκε πανηγυρικά, ο «σύντροφος» αρθρογράφος, σύμφωνα με την πάγια οπορτουνιστική πρακτική, τη μετατρέπει σε «ορισμένες απόψεις της ηγεσίας του ΚΚΕ»! Δηλαδή, καλεί τα μέλη του Κόμματος να ανατρέψουν αυτή τη στρατηγική. Πού νομίζει ότι απευθύνεται με τόσο ανόητο τρόπο; Θεωρεί προφανώς ότι οι κομμουνιστές δεν είναι σε θέση να ξεχωρίσουν την επιβεβαιωμένη πολιτική του Κόμματός τους από τον καιροσκοπισμό, τον οπορτουνισμό και την καλπιά. Δε χρειάζεται να τα βρουν οι ηγεσίες, λέει στους κομμουνιστές. Βρείτε τα εσείς με τον ΣΥΡΙΖΑ!...
3. «Δεν είναι ώρα για παλιές έριδες...», γράφει. Μα η σύγκρουση με τον οπορτουνισμό δε γίνεται μόνο για τα παλιά. Γίνεται πρωταρχικά για το σήμερα. Το παρελθόν απλώς διδάσκει για το παρόν. Και σήμερα συγκρούονται δύο γραμμές, δύο δρόμοι ανάπτυξης της ελληνικής κοινωνίας. Η γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ κινείται στον «ευρωμονόδρομο», δεν επιδιώκει αντιπαράθεση με τους επιχειρηματικούς ομίλους, καλλιεργεί αυταπάτες ότι ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης μπορεί να φέρει ευημερία στο λαό. Είναι σε αντίθεση και αντίπαλος της γραμμής που κινείται και εκφράζεται συνοπτικά στο σύνθημα του ΚΚΕ «Αποδέσμευση από την ΕΕ, μονομερής διαγραφή του χρέους με λαϊκή εξουσία και κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής».
Αυτή η στρατηγική περιγράφει και ενάντια σε ποιους πρέπει να στραφεί η εργατική - λαϊκή συσπείρωση και πάλη. Βάζει στο στόχαστρο τους καπιταλιστές που ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί μοχλό της ανάπτυξης, καθώς και το πολιτικό τους προσωπικό, απαραιτήτως και τον οπορτουνισμό - σοσιαλδημοκρατία που εμπαίζει και εξαπατά το λαό. Επομένως, τα γραφόμενα από τον αρθρογράφο «Λάθος εχθρό σε λάθος χρονική στιγμή διαλέγει η ηγεσία σου» πάνε περίπατο.
4. Στο άρθρο η υποκρισία βγάζει φωνή. Προφανώς γιατί κατά τον αρθρογράφο δεν υπάρχουν τόσοι και τόσοι ΣΥΡΙΖΑΙΟΙ που μαζί με νεόκοπους ΣΥΡΙΖΑΙΟΥΣ (εργατοπατέρες του ΠΑΣΟΚ) παριστάνουν στις γειτονιές τους ψηφοφόρους του ΚΚΕ που τώρα αποφάσισαν να ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ! Δε γνωρίζει επίσης τίποτα για «τα χαρτάκια» με τα οποία η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ τροφοδότησε τις τηλεοράσεις, τα ραδιόφωνα και τις εφημερίδες, για να γράφουν και να λένε ότι η καθοδήγηση του ΚΚΕ έχει χωριστεί σε εκείνους που είναι υπέρ μιας συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ και στους αντιτιθέμενους! Ούτε φαίνεται να γνωρίζει τις προσπάθειες εξαγοράς μελών του ΚΚΕ από τον ΣΥΡΙΖΑ, που προσφέρει από τώρα ζεστές θεσούλες στον κρατικό μηχανισμό...
5. Ομως, ο αρθρογράφος χρησιμοποιεί και το επιχείρημα της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, για την πτώση της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης, υπονοώντας προφανώς πως θα ευθύνεται το ΚΚΕ για το γεγονός ότι «αν χαθεί αυτή η ιστορική στιγμή, όλα τα δεινά που θα ακολουθήσουν θα φορτωθούν στην Αριστερά, άνευ διακρίσεων. Λίγα χρόνια μετά την κατάρρευση του τεράστιου και ορμητικού χείμαρρου της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης, πάνω στα συντρίμμια της χτίστηκε πολύ γρήγορα ο Εθνικοσοσιαλισμός».
Πρόκειται για τη γνωστή οπορτουνιστική και αντικομμουνιστική ερμηνεία εκείνης της ιστορικής περιόδου, που όλα τα αμαρτήματα της γερμανικής σοσιαλδημοκρατίας και η αντικομμουνιστική πολιτική της στήριξης του καπιταλισμού αποκρύβονται, για να φορτωθούν οι ευθύνες της αναρρίχησης του Χίτλερ στην εξουσία, όχι στους κεφαλαιοκράτες και στην ηγεσία του Σοσιαλδημοκρατικού κόμματος που του παρέδωσαν την εξουσία, αλλά στην ΚΔ και στο ΚΚ Γερμανίας.

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει αντιγράψει όλα τα κόλπα του ΠΑΣΟΚ. Αυτό δείχνει και το παραπάνω άρθρο στην «Αυγή», όπου ο συγγραφέας του θέτει σε κάθε κομμουνιστή το δίλημμα: «Φαντάσου να χάσει η Αριστερά όλην αυτή την πρωτοφανέρωτη ορμή για 1% ή 1,5%»!

Επαναφέρουν ένα ξένο προς τα λαϊκά συμφέροντα δίλημμα, αντιγραφή του πάλαι ποτέ «ΠΑΣΟΚ ή ΝΔ». Και μάλιστα το επαναφέρουν σε μια περίοδο που η κρίση στην Ευρωζώνη βαθαίνει και το ενδεχόμενο μιας άτακτης χρεοκοπίας είναι μεγάλο, όπως μεγάλη είναι και η πιθανότητα να γίνει ένα νέο «κούρεμα» του χρέους που θα φέρει νέα μνημόνια.
Σημασία για τα λαϊκά συμφέροντα έχει να είναι ισχυρό το ΚΚΕ και όχι ποιος θα βρίσκεται στην κυβέρνηση για να υπηρετήσει τα αστικά συμφέροντα. Σημασία έχει η ψήφος να πηγαίνει στο λαϊκό αντίβαρο και όχι υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ ή υπέρ της ΝΔ ή του ΠΑΣΟΚ ή οποιουδήποτε άλλου. Μόνο η ψήφος που πηγαίνει στο ΚΚΕ δεν είναι χαμένη. Ολοι οι άλλοι βρίσκονται στην όχθη του «ευρωμονόδρομου», όποιες διαφορές κι αν έχουν μεταξύ τους, που άλλωστε αποτελούν προϋπόθεση για να λειτουργεί ο δικομματισμός ή ο διπολισμός. Γι' αυτό και καμία ψήφος αριστερού, ριζοσπάστη, καμία ψήφος άλλοτε ψηφοφόρου του ΚΚΕ δεν πρέπει να χαθεί.
Ομως, το όλο ζήτημα δεν περιορίζεται στις εκλογές, έχει μεγαλύτερο βάθος. Διάφοροι (πρωταρχικά οι του ΣΥΡΙΖΑ) θεωρούν ότι είναι κατάλληλη η στιγμή για να πάρουν τη ρεβάνς του 1968 και του 1991. Πιστεύουν ότι μπορεί να πραγματοποιηθεί ο παλιός και ομολογημένος στόχος τους να μεταλλαχθεί το ΚΚΕ, δηλαδή να πάψει να είναι Κομμουνιστικό Κόμμα αντάξιο του ονόματός του και να μετατραπεί σε ένα κόμμα του σαλονιού, που κάπου κάπου θα ψελλίζει και μερικές «επαναστατικές» φρασούλες για να κοροϊδεύει τον εαυτό του και τον κόσμο.
Κάπου έχουν ξεχαστεί...

Του
Μάκη ΜΑΪΛΗ