Το γύναιο, τα όρνεα που κράζουν και τα τσιμπούρια που κραυγάζουν

το "γύναιο"...

Δυο μέρες τώρα σκέφτομαι τις δηλώσεις αυτού του ξινού γύναιου και δεν μπορώ να γράψω λέξη επ’ αυτών. Με σόκαρε με τον κυνισμό, την υποκρισία, την απανθρωπιά της. Με σοκάρει επίσης και η σκέψη ότι υπάρχουν ακόμα Έλληνες, οι οποίοι δηλώνουν ότι θα ψηφίσουν τους εκπροσώπους της. Όλες αυτές τις συνιστώσες της ακροδεξιάς αμορφωσιάς, που ως υποχείρια του γύναιου και των όρνεων της παγκόσμιας διακυβέρνησης κραυγάζουν τον φόβο και τον τρόμο από πάνω μας με μοναδικό στόχο να μας κάνουν να υποκύψουμε και να μετακυλήσουμε στις επόμενες γενιές την ευθύνη που τώρα μας αναλογεί.
Ήταν απόλυτα σαφές το γύναιο. Με δυο κουβέντες ανέλυσε το σχέδιο των όρνεων του πλανήτη τα οποία εκπροσωπεί.

Τόσα χρόνια σάς δανείζαμε, ξέροντας ότι δεν θα μπορείτε να αποπληρώσετε το χρέος σας. Γνωρίζοντας ότι σας οδηγούμε σε αδιέξοδο. Είχαμε το σχέδιό μας. Σας χειριζόμασταν έχοντας στο μυαλό μας τον Νίγηρα. Του οποίου τους κατοίκους εξαθλιώσαμε και υποδουλώσαμε με αυτόν τον τρόπο. Των οποίων την πατρίδα και τους φυσικούς πόρους αλώσαμε πλήρως.
Το γύναιο είπε όλη την αλήθεια. Εδώ και χρόνια άκουγε Ελλάδα και σκεφτόταν Νίγηρα. Όπως τώρα ακούει Ισπανία και σκέφτεται Ελλάδα και στο βάθος Νίγηρα. Σε λίγο θα δηλώνει πως ήρθε η ώρα των Ισπανών να πληρώσουν και πως έχει στο μυαλό της τα παιδάκια της Ελλάδας που κάθονται ανά τρία σε ένα θρανίο ενώ έχουν τόση δίψα για μόρφωση τα καημένα. Τα παιδάκια της Ελλάδας που κάνουν αγοραίο σεξ με τους τουρίστες κάτω από την Ακρόπολη για να βάλουν κάτι στο στόμα τους. Τα παιδιά μας δηλαδή.
Δεν είπε τίποτε παραπάνω από την πραγματικότητα το γύναιο. Τίποτε παραπάνω από αυτά που έγραφα, έως και προχθές ακόμα, για το μέλλον που προδιαγράφεται για τη χώρα μας και για τα παιδιά μας, αν επιλέξουμε να υποδουλωθούμε ξανά και ψηφίσουμε την κυβέρνησή της.
Διότι αυτό το αισχρό γλοιώδες γύναιο και η ολιγομελής παρέα του, τα όρνεα του πλανήτη, που έχουν εισόδημα κάμποσες φορές μεγαλύτερο από το ΑΕΠ χωρών όπως ο Νίγηρας της Αφρικής και ο Νίγηρας της Ευρώπης, αλλά και τα κατ’ αναλογίαν όμοιά τους εγχώρια παράσιτα, οι υποτακτικοί τους πολιτικάντηδες που τράφηκαν επί δεκαετίες εις βάρος μας ως τσιμπούρια, υπάρχουν ακόμη και ρουφούν το αίμα των ανθρώπων της γης, επειδή ακριβώς συνεχίζει να βαίνει επιτυχώς αυτό τους το σχέδιο.

...και τα όρνεα

Αυτό που ονόμασαν Τρίτος Κόσμος δεν τους αρκεί πια για να ικανοποιούν τα αδηφάγα τους ένστικτα. Και το ήξεραν από χρόνια αυτό. Γι’ αυτό προετοίμαζαν την διεύρυνσή του μετατρέποντας σε τριτοκοσμικές σιγά σιγά κι άλλες χώρες.
Ως μελλοντικός Νίγηρας της Ευρώπης λοιπόν έχουμε μπροστά μας μια ιστορική ευκαιρία να δείξουμε τσαγανό. Το τσαγανό που πάντα είχαμε ως λαός. Έχουμε μπροστά μας μία και μόνη επιλογή. Πρώτα να διώξουμε τα όρνεα από πάνω μας, σκοτώνοντας τα τσιμπούρια που μας έχουν ρίξει εδώ και χρόνια στον κόρφο μας. Και κατόπιν να ορθοποδήσουμε με τις δικές μας δυνάμεις.
Αλλιώς το μέλλον το ξέρουμε. Δικαιολογία απέναντι στα παιδιά μας, που θα δυστυχήσουν, δεν θα υπάρξει καμία. Ήρθε η ώρα να κάνουμε τις επιλογές μας λοιπόν. Διότι η  Ιστορία θα είναι αμείλικτη. Και η τιμωρία επίσης. Είναι πολύ σκληρό να φεύγεις μια μέρα απ’ τη ζωή βλέποντάς τους απογόνους σου να υποφέρουν επειδή εσύ δεν φάνηκες ικανός να τους προφυλάξεις την κατάλληλη στιγμή. Επειδή φοβήθηκες από τις κραυγές των τσιμπουριών και υπέκυψες ξανά στα όρνεα.

Γιάννης Μακριδάκης

συγγραφέας

Από την "ελληνοφρένεια"