Η επιστολή Τσίπρα και η επερχόμενη Βάρκιζα του εργατικού κινήματος

Καθώς τα καραγκιοζιλίκια με τις διερευνητικές εντολές συνεχίζονται και όλοι περιμένουν μπροστά στις τηλεοράσεις την επερχόμενη εγκαθίδρυση του..... σοσιαλισμού στήνεται όλο και πιο έντονα το νέο δίπολο για τις αναμετρήσεις που έρχονται. Η ηγεσία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ αφου ζήτησε δήλωση απο τους αστούς πολιτικούς για τις επιστολές τους στην Ε.Ε, αφού διεύρυνε απο τώρα την εκλογική της βάση με την νομιμοποίηση έτοιμων απο καιρό δεξιών και αριστερών μαιντανών, προχώρησε στην αποστολή της δικής της εξεγερμένης επιστολής προς την Ευρωπαική Ένωση. Σε αυτήν την επιστολή έχει εξαφανιστεί πλήρως η περίφημη "καταγγελία της δανειακής σύμβασης" που υποτίθεται ότι ήταν η ανυποχώρητη "κόκκινη γραμμή" στις διαπραγματεύσεις όπως και τα "πέντε σημεία". Αντί για όλα αυτά υιοθετείται η φράση " οφείλουμε να επανεξετάσουμε ολόκληρο το πλαίσιο της υπάρχουσας στρατηγικής" που θα μπορούσε άνετα να υιοθετηθεί απο όλα τα αστικά κόμματα. 


Η επιστολή έχει μεγάλη σημασία γιατί όλη η γραμμή και πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ έχει στηριχθεί στην στάση που θα κρατήσει απέναντι στην Ε.Ε που υποτίθεται ότι θα την αναγκάσει να πάρει πίσω τα μέτρα. Είναι δηλαδή το πρώτο σαφές δείγμα για το τι θα ακολουθήσει.

Αυτές τις κρίσιμες στιγμές που ο κόσμος ψάχνει κάπου να ακουμπήσει και εναποθέτει τις ελπίδες του σε μια έστω μικρή αλλαγή που θα φέρει μια "αριστερή κυβέρνηση" το εμπόριο ελπίδας γίνεται θέαμα και επικοινωνιακή τακτική. 

Η αυλαία αυτού του έργου θα πέσει πολύ σύντομα, μαζί με όσους επιλέξουν να το απαρτίζουν. Το ζήτημα όμως είναι να μην λέμε στον κόσμο και τους συναδέλφους ότι "δικαιωθήκαμε", ότι "εμείς τα λέγαμε" ,ότι πρέπει να "διορθώσει την ψήφο του" και άλλα παρόμοια αλλά να συμβάλλουμε για να υπάρξει πραγματική λύση και διέξοδο στα προβλήματα του. Και αυτό είναι δύσκολο να γίνει χωρίς δράση και πρωτοβουλίες στο εργατικό κίνημα, χωρίς πολιτικό-εργατικό μέτωπο που θα βγάλει στο "δρόμο" τα κρίσιμα ζητήματα, τώρα που ανοίγει η συζήτηση για τους "άλλους δρόμους", τώρα που ο κόσμος ψάχνει μπάς και μπορεί να υπάρξει κάτι άλλο. Αλλιώς χαρίζεται όλο αυτό το ρεύμα που έχει μέσα του μεγάλα τμήματα της εργατικής τάξης (όπως έδειξαν και τα αποτελέσματα στις εργατικές περιοχές) στην σοσιαλδημοκρατία. Έτσι μπορεί να ενισχυθεί και η ανάγκη της καταγγελίας και του ξεκάθαρου διαχωρισμού απο αυτό το κοινοβουλευτικό τσίρκο.

Η εποχή των-αναμφίβολα σωστών- διαπιστώσεων (ο λαός είναι έτσι/ο λαός είναι αλλιώς) και των δηλώσεων (χρειάζεται το ένα /χρειάζεται το άλλο) έχει παρέλθει.  Αν δεν υπάρξουν τώρα πρωτοβουλίες σε μια άλλη κατέυθυνση (και στο εργατικό κίνημα ιδιαίτερα), ακόμα και αυτήν την διάψευση των ελπίδων του κόσμου θα την χρεωθούν εκείνες οι δυνάμεις που δεν "στήριξαν" και δεν "συμμετείχαν". Και η ζημιά θα είναι ανυπολόγιστη. Μετά απο τους σοσιαλδημοκράτες περιμένουν και άλλοι στην σειρά......

Ολόκληρη η επιστολή:

από το Praxis