Την απάντηση τη δίνει η... γραμματική και το συντακτικό.

Το παρακάτω είναι σχολιασμός από ανάρτηση στο cogito ergo sum. Κατατοπιστικότατο για το τρόπο χρήσης της νέας ελληνικής...

-τί στο διάολο σήμαινε εκείνο το "λεφτά υπάρχουν";

-Τι σήμαινε;
Την απάντηση τη δίνει η... γραμματική και το συντακτικό. Θυμάστε από τα σχολικά βιβλία εκείνο το μαντείο των Δελφών με τους διφορούμενους χρησμούς; Μπορεί ναι, μπορεί όχι. Τα πράματα σήμερα είναι πιο απλά. Οι περισσότεροι θα συμφωνούν ότι οι κοινωνίες σχεδόν πάντα είναι ταξικές. Κάθε τάξη προσπαθεί ή τουλάχιστον θα έπρεπε όλες να προσπαθούν εξίσου, να υπερασπιστούν τα συμφέροντά τους σύμφωνα με τον παππού Κάρολο.
Μήπως δεν είναι ταξικές;
Μη πει κάποιος πως ο 35άρης βουλευτής των 10.000 ευρώ που ψηφίζει για τους πρώην συμμαθητές του μνημόνια των 250 ευρώ μερικής απασχόλησης ανήκει στην ίδια κοινωνική τάξη με αυτούς. Μπορεί στο σχολείο να ήταν και οι δυο στην ίδια τάξη, στο Β2 πχ, αλλά μετά, στον πραγματικό κόσμο, οι δρόμοι χωρίσαν ανεπιστρεπτί. Κλείνοντας την παρένθεση της ταξικότητας, επανέρχομαι στην γραμματική και το συντακτικό.

Όποιος θέλει να καταλάβει τι πραγματικά έχουν στο νου τους αυτοί που αποφασίζουν για μας, πριν από μας, όμως χωρίς εμάς, αρκεί σε κάθε φράση τους να κολλάμε κτητικές αντωνυμίες, “μου”, “μας”, “δικό μου”, “δικό μας” κλπ.

Ας αναφέρουμε ορισμένα παραδείγματα της “τεχνικής”.

“Η παγκόσμια οικονομία δείχνει σημάδια προόδου” λέει η κα Λαγκάρντ τη στιγμή που η ανεργία και η πείνα αυξάνει με ιλιγγιώδεις ρυθμούς. Αν όμως βάλεις το κτητικό, το νόημα αλλάζει και παίρνει την πραγματική διάσταση. “Η δικιά μας παγκόσμια οικονομία δείχνει σημάδια προόδου”. Η δικιά μας, δηλαδή των τραπεζιτών, των πολυεθνικών, των ζάπλουτων που κερδίζουν από τη φτώχεια καθώς εξασφάλισαν λιγότερους φόρους, φτηνότερο εργατικό δυναμικό κλπ.
“Η σωτηρία της χώρας περνάει μέσα από το μνημόνιο”.
Τι εννοεί ο ποιητής με το βαριά ρήση: “της χώρας”;
Όλης της χώρας κύριε πολιτευτά; Μάλλον όχι. Αυτό που πρέπει να ακούμε εμείς είναι: “Η σωτηρία “μου” περνάει μέσα από το μνημόνιο”. Τον εαυτό τους εκφράζουν και κανέναν άλλο.
“Η έξοδος από την ευρωζώνη θα είναι καταστροφή”. Για ποιούς; Μα για αυτόν που το λέει και γι' αυτούς (την κοινωνική ομάδα – τάξη) που εκπροσωπεί: Τραπεζίτες, διαπλεκόμενους, ευρωκαρεκλοκένταυρους των Βρυξελλών, διαπλεκόμενους επιχειρηματίες κλπ.

Και πάμε στις πολύ χάι εκφράσεις του στυλ “λεφτά υπάρχουν”, για μας που σας το λέμε προφανώς. Όχι για εσάς. Εσείς θα ψηφίζετε όταν θέλουμε εμείς και θα χειροκροτάτε.

Υπάρχουν και οι εκφράσεις που δεν θέλουν καμιά τροποποίηση, αρκεί να μην ταυτίζει ο υπήκοος την αφεντιά του με την άρχουσα τάξη. Δηλαδή: “Μαζί τα φάγαμε”. Ο άνθρωπος εννοεί “μαζί εμείς οι από πάνω”. Οι έχοντες το μαχαίρι και το καρπούζι. Όχι μαζί εμείς και 'σεις.
Το αποκορύφωμα έρχεται κατά την υιοθέτηση της πηγής του κακού, της κρυφής μάνας όλων των δεινών, του ευρώ: “Ευρώ, το δικό μας νόμισμα” διαλαλούσαν οι Σημίτης – Παπαδήμος το 2001. Πράγματι, πρόκειται σαφώς όπως αποδείχτηκε, για το “δικό τους νόμισμα”. Ή δεν είναι έτσι;
Υπάρχουν και θα υπάρξουν πάμπολλα παραδείγματα όπου μπορεί κάποιος να εξασκηθεί στην... ακοή και την ανάγνωση.
Προσοχή λοιπόν στη φρασεολογία, τη γραμματική και το συντακτικό. Όπως έγραψε και η Λιλή Ζωγράφου στην “Αντιγνώση”, προσοχή στις λέξεις, είναι κουτσομπόλες, αποκαλύπτουν πολλά.